Παρασκευή 1 Δεκέμβρη. Στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη το ιταλικό channel 5, στην εκπομπή Matrix, μετέδωσε ένα ντοκυμαντέρ / έρευνα, στο οποίο 3 γεωργιανοί – ο ένας πρώην σωματοφύλακας του τότε γεωργιανού προέδρου Saakashvili και οι άλλοι δύο απ’ το κόμμα του – αφηγούνται πως τους στρατολόγησαν, μαζί με άλλους (και λιθουανούς) και τους μετέφεραν στην πλατεία Meidan στη διάρκεια των φασιστοσυγκεντρώσεων – υπό την εποπτεία, εκεί, ενός αμερικάνου καραβανά – έναντι αμοιβής 5.000 δολαρίων στον καθένα. Διηγούνται, επίσης, το πως στις 20 Φλεβάρη τους ανέβασαν στο ξενοδοχείο «Ουκρανία» δίπλα στην πλατεία, τους έδωσαν όπλα, και τους διέταξαν να πυροβολούν ακατάσχετα και αδιάκριτα προς την πλατεία και τους δρόμους (όπου γίνονταν ήδη οδομαχίες), αδιάφορο ποιούς και πόσους θα σκότωναν. Όταν ρώτησαν γιατί; ο επικεφαλής τους, Mamuka Mamulashvili, στρατιωτικός σύμβουλος του Saakashvili απάντησε:
…Το πράγμα μπερδεύτηκε. Δεν μπορούμε να πάμε σε προεκλογική περίοδο… Δεν έχει σημασία ποιον θα πυροβολάτε. Ρίχνετε όσο πιο πολύ μπορείτε για να προκληθεί χάος… Αυτό ακριβώς έγινε εκείνη την ημέρα…
Το γιατί μιλάνε τώρα οι συγκεκριμένοι, με τα ονόματά τους και τις φάτσες τους, ενώ θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για τις δολοφονίες, δεν το ξέρουμε. Οι ομολογίες τους ωστόσο επιβεβαιώνουν εκείνο που μπορούσε να θεωρεί το μόνο λογικό ήδη από εκείνη την ημέρα. Κάποιοι (που καθοδηγούσαν και τους φασίστες στην πλατεία…) αγρίεψαν όταν με την παρέμβαση Βερολίνου, Παρισιού και Μόσχας φάνηκε ότι διαμορφώνονται συνθήκες εκτόνωσης. Και αποφάσισαν να το χοντρύνουν όσο περισσότερο μπορούσαν. Αυτοί οι “κάποιοι” είναι γνωστοί. Πρόκειται για την Ουάσιγκτον.
Αλλά δεν τελειώνει στο «τότε» το ζήτημα, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του την αλυσίδα των γεγονότων που προκάλεσε εκείνη η σφαγή. Η προβοκάτσια έχει ξεχαστεί εντελώς, παρότι εξακολουθεί να έχει απτά αποτελέσματα μεγάλης εμβέλειας. Πράγμα που σημαίνει ότι η ατομική και συλλογική μνήμη των πρωτοκοσμικών υπηκόων είναι μνήμη χρυσόψαρου· και ότι η ιντερνετική «υπερπληροφοριοποίηση» κάνει απόλυτα την αποχαυνωτική δουλειά της.
Αν, έτσι, αποδεικνύεται ότι μια προβοκάτσια πριν σχεδόν 4 χρόνια εξακολουθεί να είναι πετυχημένη και τα αποτελέσματά της μη αντιστρεπτά ακόμα κι αν αποκαλυφθεί, δεν είναι αυτό το “ό,τι έγινε έγινε” ο σημαντικότερος όρος για την επιτυχία και κάθε επόμενης;
(Να θυμίσουμε ότι η Αθήνα, εκτός απ’ την στρατιωτική συμμαχία της με την Ουάσιγκτον έχει «ειδικές σχέσεις» και με την γεωργία;…)