Κυριακή 10 Δεκέμβρη. Το τουρκικό σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου έχει περάσει εξαιρετικά δύσκολες στιγμές την τελευταία 6ετία. Από τις 20 Σεπτέμβρη του 2011 τουλάχιστον 956 άτομα έχουν σκοτωθεί (και 4717 έχουν τραυματιστεί) σε πάνω από 80 επιθέσεις “τρομοκρατικού” είδους! Οι πιο φονικές επιθέσεις έχουν γίνει στην Istanbul και την Ankara – είναι μια αιματηρή συνέπεια της άμεσης ή έμμεσης εμπλοκής της Άγκυρας στον «επανασχεδιασμό» του χάρτη της μέσης Ανατολής απ’ τις ηπα, το ισραήλ και τους συμμάχους τους.
Δεύτερον, αντιμετώπισε την πολύ επικίνδυνη μεταφορά της τακτικής του isis στο τουρκικό έδαφος, απ’ το pkk: κατάληψη τμημάτων πόλεων με σκοπό την ένωσή τους και την δημιουργία «κράτους» α λα «χαλιφάτο». Το στρατοαστυνομικό τουρκικό σύμπλεγμα της ασφάλειας κατάφερε να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή με επιτυχία· βασιζόμενο κυρίως στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κουρδικού πληθυσμού στη νότια τουρκία δεν στήριξε εκείνη την ολοφάνερα υποστηριζόμενη απ’ την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ εκστρατεία του pkk. Όμως τα φαντάσματα των ‘80s και των ‘90s ζωντάνεψαν για μια σύντομη περίοδο ιστορικού χρόνου… Και δεν θυμόμαστε ποτέ, ούτε τότε ούτε τώρα, το ελληνικό βαθύ κράτος να υπεραμύνθηκε της συνθήκης της Λωζάνης, δηλαδή της συνέχειας της τουρκικής επικράτειας και της ισχύος των συνόρων της, όταν (στα ‘90s…) απ’ τη Μόσχα ως την ε.ε. και ως την Ουάσιγκτον όλοι μιλούσαν για την διάλυση του τουρκικού κράτους.
Τέλος, το τουρκικό καθεστώς αντιμετώπισε το περσινό πραξικόπημα· του οποίου οι υποστηρικτές σχεδόν δεν κρύβονται. Κατάφερε να το ξεπεράσει και αυτό… Κι όχι μόνο “κατάφερε”: ενώ οι ελληνάρες βολεύονται να πιστεύουν ότι η αντιμετώπιση των πραξικοπηματιών διέλυσε τον τουρκικό στρατό (!!!) η Άγκυρα έχει ακονίσει τον ιμπεριαλισμό της αποκτώντας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, δύο στρατιωτικές βάσεις εκτός συνόρων: στο κατάρ και στη σομαλία. Ενώ παραμένει στους g20…
Αν το 1/100 απ’ όσα έγιναν στην τουρκία τα τελευταία 6 χρόνια είχε συμβεί στην ελλάδα είτε το ελληνικό κράτος θα είχε διαλυθεί, είτε η λέξη «χούντα» δεν θα έφτανε για να περιγράψει το «καθεστώς σωτηρίας» που θα είχε προκύψει! Ένας ψυχρός παρατηρητής θα παραδεχόταν ότι το τουρκικό καθεστώς κατάφερε να σταθεί μέσα σε τέτοιου είδους, έκτασης και μεθόδευσης κινδύνους με επιτυχία· και με τις μικρότερες κατά το δυνατόν απώλειες. Ναι, είναι αλήθεια, έγινε αυταρχικότερο· δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Μόνο που δεν μιλάει κανείς για τον αυταρχισμό του γαλλικού βαθέος κράτους, που έχει κάνει μόνιμη την κατάσταση «αντιτρομοκρατικής έκτακτης ανάγκης», έτσι δεν είναι; Ούτε μιλάει κανείς για τον αυταρχισμό του αμερικανικού κράτους, όπου οι έγχρωμοι πυροβολούνται και δολοφονούνται … επειδή δεν σταμάτησαν σ’ ένα αστυνομικό μπλόκο…