Σάββατο 16 Δεκέμβρη. Το ισραήλ θα ρίξει τον λίβανο στη λίθινη εποχή είπε ο υπουργός ασφαλείας της χώρας Yisrael Katz την Τετάρτη σε μια συνέντευξή του στην σαουδαραβική εφημερίδα Elaph.
Σύμφωνα με τον Katz, το ισραήλ πιστεύει ότι το ιράν κατασκευάζει «εργοστάσια εξελιγμένων πυραύλων» στο λίβανο. Όταν ρωτήθηκε αν το ισραήλ θα βομβάρδιζε τα εργοστάσια, απάντησε «Ναι. Θα δράσουμε στρατιωτικά και θα τα εμποδίσουμε, όπως συμβαίνει στη συρία».
«Αυτό που έγινε το 2006 θα είναι πικνικ σε σύγκριση μ’ αυτό που μπορούμε να κάνουμε. Θυμάμαι έναν σαουδάραβα υπουργό που είπε ότι θα στείλουν την Hezbollah πίσω στις σπηλιές της στο νότιο λίβανο. Σας λέω ότι θα γυρίσουμε το λίβανο στη λίθινη εποχή» είπε ο Katz, αναφερόμενος στον δεύτερο πόλεμο στο λίβανο, όταν το ισραήλ επιτέθηκε στη Hezbollah στο λίβανο.
Ο ισραηλινός υπουργός ασφαλείας είπε ότι η χώρα του μάλλον θα επιτεθεί στον λίβανο παρά θα περιμένει νέες αποφάσεις του οηε κατά της Hezbollah και του ιράν, ειδικά στο φόντο της παραίτησης του λιβανέζου πρωθυπουργού Saad Hariri απ’ τη σαουδική αραβία, μια απόφαση που την ανακάλεσε στη συνέχεια…
Μεταφέραμε το μεγαλύτερο μέρος του ρεπορτάζ της τουρκικής καθεστωτικής daily sabah αυτούσιο, γιατί αλλιώς θα έχανε τη νοστιμιά του. Παίρνουμε τις δηλώσεις για πραγματικές (δεν ξέρουμε αραβικά για να τις διασταυρώσουμε) επειδή δεν βρήκαμε κάποια διάψευση (όσο ψάξαμε).
Παρατήρηση νούμερο μηδέν: οι απειλές του ισραηλινού αρχιασφαλίτη συνιστούν ή όχι προτροπή σε διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας; Συνιστούν. Αλλά δεν τρέχει και τίποτα – έτσι δεν είναι; Τα γάντια έχουν βγει – διεθνώς. Κάποιοι, “πρωτοπόροι”, δείχνουν τις “γροθιές” τους…
Παρατήρηση νο 1, που μόνο φαινομενικά είναι άσχετη: την ίδια ακριβώς απειλή, «θα σας γυρίσουμε στη λίθινη εποχή», είχε εκτοξεύσει ο πολύς Ράμσφελντ, υπ.αμ. του Μπους του Β, στο πακιστανικό καθεστώς, παραμονές τις εισβολής στο αφγανιστάν, όταν η Ισλαμαμπάντ αρνήθηκε σε πρώτο χρόνο να συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον. Πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ έχει κόλλημα με τις πέτρες…
Δεύτερη παρατήρηση: θυμόμαστε πολύ καλά (άλλωστε ο Σεπτέμβρης του 2006 ήταν ο μήνας που γεννήθηκε η δεύτερη φάση του Sarajevo) ότι στο «πικνίκ» εκείνης της επίθεσης ο ισραηλινός στρατός ηττήθηκε απ’ την Χεζμπ’ αλλάχ. Ηττήθηκε τόσο καθαρά και έξω από κάθε σχεδιασμό του ισραηλινού πενταγώνου ώστε μετά την υποχώρησή του, επί μήνες, έγλυφε την πληγή προσπαθώντας να καταλάβει «τι και γιατί». Μήπως θα ήταν φρόνιμο να μην γίνεται επίκληση «στρατιωτικών περιπάτων» όταν στον προηγούμενο τέτοιο οι ειδικές δυνάμεις του ισραηλινού στρατού ηττήθηκαν σε βαθμό ντροπιαστικό (για τις ίδιες);
Τρίτη παρατήρηση: αν και θεωρούμε δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα το Τελ Αβίβ θα αναγκαστεί (απ’ τον ιμπεριαλιστικό εαυτό του) να επιτεθεί στη Χεζμπ’ αλλάχ, μας καθησυχάζει κάπως το γεγονός ότι κοτζάμ ισραηλινό γεράκι θεώρησε απαραίτητο να διανθίσει τις απειλές του με παρόμοιες made in Riyadh. Αν βάζει τα ρέστα του πάνω στο ποντάρισμα του τοξικού πρίγκηπα, τότε υπάρχει η ελπίδα να την ξανασκεφτεί την μπλόφα· πριν κλείσει ο δρόμος του «πάσο».
Τέταρτη παρατήρηση. Αν δεν κάνουμε λάθος έχει γίνει συζήτηση να «προσφέρει» η Βηρυττός μόνιμες «στρατιωτικές διευκολύνσεις» στη Μόσχα. Δεν θα ήταν απαραίτητο καν να είναι μόνιμες. Ένα εναλλαξ παρκάρισμα ρωσικών και τουρκικών πολεμικών σε κάποιο λιβανέζικο λιμάνι θα συνέτιζε, υποθέτουμε, το ισραηλινό ταπεραμέντο.
Τελευταίο: πριν το «πικνίκ» του 2006 το Τελ Αβίβ δεν είχε μοιράσει ανακοινώσεις και κατάρες – ο αιφνιδιασμός είναι συστατικό μιας πιθανής επιτυχίας. Τώρα; Σαν πολλές δεν είναι οι απειλές που ξεστομίζονται;
Όπως θα έλεγε και ένας έλληνας πρωθυπουργός / ψόφιος κοριός, γνώστης του είδους, «καμήλα που γαυγίζει είναι φαφούτα»…
(φωτογραφία: Πιο πικνίκ δεν γίνεται: ισραηλινό τανκ merkava, απ’ τα θεωρούμενα καλύτερα του κόσμου, ψάχνει το τάπερ με τα κεφτεδάκια, στο νότιο λίβανο, το καλοκαίρι του 2006).