Ψοφιοκουναβιστάν

Παρασκευή 17 Νοέμβρη. Θα αναρωτηθεί κανείς: ναι, ας πούμε ότι έχουν τέτοιο δικαίωμα· αλλά με ποιους συμμάχους αφού το ψόφιο κουνάβι και το Τελ Αβίβ στηρίζουν τον τοξικό; Εδώ εμφανίζεται, ίσως, το “ράγισμα του καθρέφτη”.

Δεν είναι όλο το αμερικανικό βαθύ κράτος στην γραμμή του ψόφιου κουναβιού! Αν διαβάσει κανείς πίσω απ’ τις γραμμές ενός ρεπορτάζ των new york times (πριν τρεις ημέρες, στις 14 Νοέμβρη) θα δει ότι σε όλη την γκάμα, από «αναλυτές» μέχρι στελέχη των μυστικών υπηρεσιών, υπάρχουν κάμποσοι που θεωρούν τον τοξικό πρίγκηπα επικίνδυνο – για τα αμερικανικά συμφέροντα. Όμως υπάρχει κάτι ακόμα πιο βαθύ: αν στην σαουδική αραβία ξεσπούσε εμφύλιος, αυτό δεν θα ενοχλούσε τελικά καμία αμερικανική φράξια: θα ανέβαινε ψηλά η τιμή του πετρελαίου, πράγμα που θα έκανε τα αμερικανικά σχιστολιθικά κοιτάσματα εξαιρετικά κερδοφόρα· και θα δυσκόλευε το Πεκίνο, που είναι βασικός αγοραστής του σαουδαραβικού πετρελαίου. (Γιατί, άλλωστε, ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει σταματήσει εντελώς τις εισαγωγές πετρελαίου και έχει γίνει αυτάρκης, αν όχι για να είναι άνετος από μια φωτιά στην αραβική έρημο;)

Επιπλέον, το γεγονός ότι ο γαμπρός του ψόφιου κουναβιού Jared Kushner δρα σαν άτυπος υπουργός εξωτερικών στη μέση Ανατολή, συντονισμένος απόλυτα με το Τελ Αβίβ, προκαλεί εκνευρισμό· σε διάφορα επίπεδα της αμερικανικής εξουσίας.

Εν τέλει, οι αντίπαλοι του τοξικού πρίγκηπα θα βρουν υποστηρικτές, φανερούς ή κρυφούς, από πολύ περισσότερες πλευρές απ’ ότι φαίνεται τώρα. Ούτε η Μόσχα, ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Βαγδάτη, ούτε η Δαμασκός, ούτε η Άγκυρα θα “χαλαστούν” αν το Ριάντ γίνει ροντέο. Μάλλον το αντίθετο.

Εκείνο που θα “χαλαστεί” θα είναι, πιθανότατα, το Τελ Αβίβ.

Και πάλι μέση Ανατολή

Παρασκευή 17 Νοέμβρη. Θα μας φαινόταν πολύ λογικό αν μαθαίναμε κάποτε ότι το Τελ Αβίβ σιχαίνεται και τον τοξικό πρίγκηπα και όλες τις παραλλαγές των σεΐχάτων της αραβικής χερσονήσου. Με την τροπή, όμως, που πήρε το σχέδιο (και δικό του) στη συρία και στο ιράκ, το Τελ Αβίβ χρειάζεται επειγόντως, για λόγους τακτικής και μόνο αλλά πάντως σοβαρούς τέτοιους έναν “πλούσιο άραβα σύμμαχο”· ένα αραβικό συμμαχικό κράτος πέρα απ’ την αιγυπτιακή χούντα. Χρειάζεται, για να το πούμε αλλιώς, έναν πλούσιο proxy, που να μπορεί να τον χρησιμοποιήσει και στο λίβανο, και στην παλαιστίνη, και οπουδήποτε αλλού χρειαστεί (η υεμένη δεν είναι αδιάφορη ούτε για τον ισραηλινό μιλιταρισμό). Χρειάζεται έναν τέτοιο proxy που να δρα διαλυτικά μέσα στον αραβικό κόσμο· και να έχει αρκετά λεφτά για να το κάνει συστηματικά και αποτελεσματικά.

Μια σοβαρή κρίση στο Ριάντ θα άφηνε ελεύθερα δύο αραβικά κράτη, το κατάρ και την αίγυπτο, που το καθένα για διαφορετικούς λόγους θα αρνιόταν να γίνει ισραηλινός εγκάθετος.

Κι εδώ είναι τα πιθανά ραγίσματα στον καθρέφτη.

Μια «όαση σταθερότητας»

Παρασκευή 17 Νοέμβρη. Το ελληνικό βαθύ κράτος / κεφάλαιο, ανίκανο έτσι κι αλλιώς να μετασχηματιστεί ώστε να μπορεί να σταθεί κάπως στους λευκούς καταμερισμούς εξουσίας του καπιταλιστικού 21ου αιώνα, κινείται με την μοναδική “κινούσα αιτία” που ξέρει, την αναζήτηση γεωπολιτικών προσόδων· και το κάνει με τον μόνο τρόπο που ξέρει: τυχοδιωκτικά. Ο τυχοδιωκτισμός του αποκαλύφθηκε πέρα για πέρα όταν (όλο το ελληνικό σύστημα) προσπάθησε να παίξει το χαρτί της “γεωγραφικής θέσης” εναντίον της ε.ε. και της ευρωζώνης, για να παίρνει δανεικά κι αγύριστα, χωρίς όρους και περιορισμούς. Η κορύφωση αυτού του εθνικού τυχοδιωκτισμού ως τώρα ήταν, βέβαια, το πρώτο εξάμηνο του ’15.

Το άλλο σκέλος της ίδιας αναζήτησης είναι ο τυφλός, “εθνικά υπερήφανος” αντιτουρκισμός. Ο οποίος ούτε στα καλύτερα όνειρα (των ντόπιων αφεντικών και των λακέδων τους) δεν μπορεί να εκφραστεί όπως το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90. Ούτε κατά διάνοια, ούτε κατά προσέγγιση… Εκφράζεται όμως μέσα απ’ την συμμαχία μ’ αυτά τα δύο καθεστώτα, το ισραηλινό και το αιγυπτιακό, με απεριόριστο κυνισμό που, αργά ή γρήγορα, θα εκπυρσοκροτήσει. Γιατί και τα δύο προσπαθούν να επιβιώσουν με όρους “υψηλής διεθνούς γεωπολιτικής αξίας”, αλλά και τα δύο υφίστανται την γεωπολιτική υποτίμηση που οφείλεται στην μετατόπιση του κέντρου του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στην ασία. Οι “προειδοποιήσεις” της πραγματικότητας προς τον ελληνικό τυχοδιωκτισμό έρχονται τακτικά· και το ελληνικό βαθύ κράτος αντιδρά με ψυχοπάθεια. Σαν “μέγας Αλέξανδρος” που δεν καταλαβαίνει ότι με τέτοιο σύνδρομο μεγαλείου κατέληξε σε άσυλο. Η τελευταία τέτοια προειδοποίηση ήταν χθεσινή: το Βερολίνο έθεσε ουσιαστικά “εκτός Σένγκεν” το ελλαδιστάν, κατ’ αρχήν για ένα εξάμηνο…

Έχουμε, λοιπόν, τρεις ξεπεσμένους (για διάφορους λόγους αλλά με κοινή την γεωπολιτική υποτίμηση), την Αθήνα, το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, που ρωτάνε τον αμερικανικό καθρέφτη: είμαστε οι ομορφότεροι;

Κι αυτός, χτενίζει την καροτί φράτζα του, και απαντάει: αν με πληρώνεται, ναι…

(Όσο για τον αγγλικό καθρέφτη; Χμμμμμ……)

(φωτογραφία: με προσοχή ο εξοχότατος ψόφιος κοριός ακούει τα λεγόμενα του τωρινού αντιπροέδρου και, ποιος ξέρει;, μπορεί αυριανού προέδρου των ηπα… που μοιάζει περισσότερο με πεζοναύτη παρά με επιχειρηματία real estate…)

Ε – ε – έρχεται!

Πέμπτη 16 Νοέμβρη. Είναι κρίμα που ο λιβανέζος (πρώην;) πρωθυπουργός Hariri ανήκει στην πολιτική σκηνή της μέσης Ανατολής, για την οποία (εκτός αν πρόκειται για το Τελ Αβίβ) οι πρωτοκοσμικοί δεν έχουν σπουδαία ιδέα. Γιατί είναι ένας κλόουν, εντάξει· αλλά ανακατεύονται τόσοι στην περίπτωσή του που θα άξιζε τον τίτλο του «διεθνούς κλόουν»· αν όχι ισάξιου σίγουρα της ίδιας θεατρικής σχολής με κάτι ψόφια κουνάβια, κάτι ψόφιους κοριούς, και τα λοιπά.

Λοιπόν, αυτός ο Hariri, σύμφωνα με όσα υποσχέθηκε στον πρόεδρο του λιβάνου Aoun, μέχρι την δύση του ηλίου σήμερα θα πρέπει να βρίσκεται στη Βηρυττό… Αμ δε! Ακόμα κι αν ήθελε (μετανοιωμένος και συντετριμμένος αλλά, επιτέλους, λαοφιλής πρωθυπουργός ανάμεσα στους οπαδούς του…) έχει το θέμα με την οικογένεια. Που κρατάει όμηρο ο τοξικός πρίγκηπας· κι αυτός δεν αστειεύται…

Εκεί εμφανίζεται στη σκηνή ένας άλλος μισο-κλόουν, ο γάλλος πρόεδρος Macron, που το εννοεί ότι η γαλλική αυτοκρατορία ζει ακόμα. Και «καλεί» τον Hariri μετά της οικογένειας στο Παρίσι!… Το υπονοούμενο είναι σαφές: για να σώσει την οικογένειά του μαζί με το τομάρι του, απ’ τον τοξικό πρίγκηπα. (Ο Hariri ανήκει στους συμπαθούντες των αντιπάλων του toxic, αυτούς που κάπως, κάπου έχουν χαθεί…) Οπότε το Elysee περιμένει την οικογένεια Hariri τις επόμενες ημέρες.

Δεν θα αμφισβητήσουμε την ισχύ του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Θέλει να δείξει ότι έχει “διπλωματικό πρόσωπο που μετράει”, ειδικά τώρα που έχει χαθεί απ’ την (παραδοσιακά σύμμαχο) συρία. Αλλά ο μόνος τρόπος για να βγάλει τον Hariri, όχι απλά σαν άτομο αλλά σαν ένα ακόμα απ’ τα σατανικά σχέδια του τοξικού πρίγκηπα απ’ τα σαγόνια του τελευταίου, είναι να κάνει το σχετικό deal με το Τελ Αβίβ και με τους τρεις σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού. Επειδή είναι εξώφθαλμο: αν ο Hariri γυρίσει στη Βηρυττό μέσω Παρισίων (μετά της οικογένειας) οι πάντες στη μέση Ανατολή, και μάλιστα κάτι Τεχεράνες, κάτι Ντόχες, και κάτι αιχμάλωτοι του τοξικού, θα βγάλουν το συμπέρασμα ότι ο θρόνος του Ριάντ έχει και πρωτοκοσμικούς αντιπάλους. Πως να αφήσουν οι σύμμαχοί του να βγει τέτοιο συμπέρασμα αν δεν πάρουν αξιόλογα ανταλλάγματα απ’ το Παρίσι;

Το αστείο κλειδί της υπόθεσης είναι αυτό το «έρχομαι, σε λίγες ημέρες». Απ’ την άποψη της ιστορίας ο χρόνος είναι σχετικός. «Λίγες ημέρες» μπορεί να είναι αρκετές για να γίνει κάποια υπόγεια συμφωνία (π.χ.: να πουλήσει το Παρίσι στο Ριάντ μερικά καλά όπλα ακόμα σε καλή τιμή) ή να μην γίνει.

Τώρα: αν τελικά γίνει το ταξίδι της οικογένιας Hariri στο Παρίσι τι θα σκεφτούν άραγε οι οπαδοί του στη Βηρυττό; Ίσως ότι είναι «ταξιδιάρα ψυχή»…

Συρία

Πέμπτη 16 Νοέμβρη. Η επιχείρηση ανακατάληψης της Abu Kamal δείχνει να έχει κολλήσει επί μέρες. Ο isis αμύνεται με επιτυχία και έχει αποκρούσει ως τώρα τις εφόδους και την προσωρινή κατάληψη συνοικιών απ’ τον στρατό του Άσαντ ‘n’ friends. Φαίνεται ότι ένα βασικό εργαλείο του isis είναι τα τούνελ που έχει σκάψει στην πόλη: του επιτρέπει να εμφανίζεται ξαφνικά εκεί που δεν τον περιμένουν…

Οι επιτιθέμενοι κατηγορούν την Ουάσιγκτον ότι ενισχύει τον isis – μήπως και προλάβουν οι ypg να πάρουν αυτές θέσεις στο συγκεκριμένο σημείο των συνόρων συρίας – ιράκ… Ακόμα κι αν αυτό ισχύει (γιατί όχι;) δεν είναι αρκετή δικαιολογία: έπρεπε να το περιμένουν. Αν η ανακατάληψη της Abu Kamal χρειαστεί πολύ αίμα (κι αυτό είναι που ως τώρα απειλεί ο isis) τότε οι δυσκολίες μπορεί να βρίσκονται αλλού: στην κούραση των κυβερνητικών (του Άσαντ) και στη λανθασμένη ελπίδα τους ότι θα ήταν μια εύκολη επιχείρηση.

Μπορεί να συμβαίνουν κι άλλα, αόρατα. Σε άλλα τούνελ, που αγνοούμε. Αν, πάντως, το μπλοκ της Astana θέλει να τελειώσει την δουλειά που κάνει εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, είναι αναγκασμένο να μην λυπηθεί τις απώλειές του για την Abu Kamal. Η Χεζμπ’ αλλάχ οφείλει να έχει το νου της και στον λίβανο· οπότε Τεχεράνη και Μόσχα, μαζί με τους ιρακινούς pmu πρέπει να ετοιμαστούν να ματώσουν όσο χρειαστεί. Η ρωσική αεροπορία βομβαρδίζει σταθερά· αλλά ποιος το αγνοεί; Η κυριαρχία στον αέρα δεν ήταν, δεν είναι, και δεν θα είναι ποτέ το μαγικό κλειδί σε τέτοιου είδους πολέμους.

Εκτός αν ο Άσαντ και σια καταφέρει να εξαγοράσει τους οπλαρχηγούς του isis μέσα στην Abu Kamal, προσφέροντας περισσότερα απ’ ότι η Ουάσιγκτον.

Παλαιστίνη

Πέμπτη 16 Νοέμβρη. Ήταν ένα εξοργιστικό μούτρο· και έχει καταντήσει αξιοθρήνητο. Ο «πρόεδρος της παλαιστινιακής αρχής» Mahmoud Abbas, de facto συνεργάτης του Τελ Αβίβ τόσο στην κατοχή της δυτικής όχθης όσο και στον αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζας, τραβήχτηκε στο Ριάντ πριν 10 ημέρες, στις 6 Νοέμβρη, για να ακούσει τις «συμβουλές» του τοξικού πρίγηπα.

Χτες το ισραηλινό κανάλι Channel 10 τον έβγαλε στη σέντρα. Ο τοξικός του κοινοποίησε ένα τελεσίγραφο, που βολεύει βέβαια και τον ίδιο, αλλά είναι δουλειά του επιτελείου του ψόφιου κουναβιού, με ταχυδρόμο τον γαμπρό του (περισσότερο φιλοϊσραηλινός πεθαίνεις!) Jared Kushner: πρώτον, τέλος σε οποιαδήποτε συμφωνία με την Χαμάς· δεύτερον, ή δέχεσαι τα ισραηλινά σχέδια για την «ειρήνη» ή παραιτείσαι. Σαν τον Hariri ένα πράμα…

Ο Abbas και το κόμμα του (η άλλοτε ένδοξη αλλά εδώ και δεκαετίες θλιβερή fatah) αρνούνται ότι έγινε εκβιασμός. Λογικό: οι αποκαλύψεις στενεύουν ακόμα περισσότερο τα περιθώρια των ελιγμών του στην Παλαιστίνη.

Τους ακριβείς συσχετισμούς εκεί δεν τους ξέρουμε, οπότε διστάζουμε ακόμα να προβλέψουμε τις εξελίξεις. Αλλά έχει γίνει ηλίου φανερότερο ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ προσπαθεί να σπείρει ένταση, μεγάλη ένταση, οπουδήποτε (νομίζει ότι) μπορεί. Στο κατάρ; Στο κατάρ. Στο λίβανο; Στο λίβανο. Στην Παλαιστίνη; Στην Παλαιστίνη.

Είναι ένα σχέδιο ωμό, αλλά και απλό. Έτσι ώστε αν όχι ο ατζέντης Abbas σίγουρα άλλοι μέσα στην Παλαιστίνη είναι εύκολο να καταλάβουν. Αν θέλουν.

Άγκυρα – Ντόχα

Πέμπτη 16 Νοέμβρη. Ο Ερντογάν ανανέωσε την υποστηριξή του στο καθεστώς του κατάρ. Την στρατιωτική – εννοούσε. Αλλά και την οικονομική: οι τουρκικές κατασκευαστικές (πολύ πιο μπροστά απ’ τις ελληνικές, με όποιο κριτήριο κι αν μετρηθούν) είναι έτοιμες να αναλάβουν δουλειές εν όψει του παγκόσμιου κυπέλλου της fifa, το 2022 – στη Ντόχα.

Ε, αν φροντίζεις να βρίσκεται στη σωστή πλευρά (του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού)…

Remember on / off

Πέμπτη 16 Νοέμβρη. Οι εγκεφαλικές έρευνες οι σχετικές με την μνήμη έρχονται στην “ανάπτυξη” της καπιταλιστικής επιστήμης λίγο μετά (“λίγο” απ’ την άποψη του ιστορικού χρόνου) την ψηφιοποίηση της μνήμης. Αυτό το τελευταίο θα είναι μια καθολική πραγματικότητα σε λιγότερο από μισή γενιά.

Τi ψάχνουν λοιπόν οι νευροεπιστήμονες και οι λοιποί στα εγκεφαλικά μας κύτταρα; Πολλά. Επίσημα υπόσχονται να θεραπεύσουν αρρώστιες· εδώ και τουλάχιστον ένα αιώνα όλες οι έρευνες και εφαρμογές «για καλό» γίνονταν. Τώρα (δηλαδή εδώ και κάτι δεκαετίες) πολλές εκατοντάδες ερευνητικά προγράμματα σ’ όλο τον κόσμο σκαλίζουν τα κεφάλια μας – για να αντιμετωπίσουν, λένε, το Αλτσχάιμερ. Αυτά επίσημα. Ανεπίσημα ψάχνουν το πως θα μπορούν να επηρεάσουν με ακρίβεια τις εγκεφαλικές λειτουργίες με ηλεκτρομαγνητικά κύματα, που θα επιβάλλονται στο κρανίο μας είτε άμεσα (μέσω εμφυτευμένων τσιπ) είτε έμμεσα (μέσα εκπομπών κατάλληλων συχνοτήτων).

Συνεπώς μια τελευταία έκθεση ερευνητών του πανεπιστημίου της βόρειας Καλιφόρνια και του Wake Forest School of Medicine δεν είναι απ’ τις ευχάριστες. Οι εν λόγω, αφού φύτεψαν στο κεφάλι 20 εθελοντών πολύ λεπτά ηλεκτρόδια, σε πρώτο χρόνο κατέγραψαν την “ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου” όταν οι εθελοντές έκαναν ασκήσεις μνήμης· και σε δεύτερο έκαναν προσομοίωση των σημάτων, αυτή τη φορά εκπέμποντάς τα στους εθελοντικούς εγκεφάλους. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους η σύντομης διάρκειας μνήμη των πειραματόζωων βελτιώθηκε κατά 15% και κατά 25% η δυνατότητα ανάκλησης αναμνήσεων.

Αν αυτά σας φαίνονται τερατώδη, μην βιάζεσθε. Όταν θα βγει η θεραπεία για την διαγραφή “κακών αναμνήσεων” – delete το λένε… – και θα γίνονται ουρές έξω απ’ τα σχετικά «ιατρεία», θυμηθείτε τότε να δείξετε την φρίκη σας. Όχι μεταξύ σας· στους πολύ περισσότερους πελάτες της εφαρμογής…

(Θα μας ενδιέφεραν και τα επιχειρήματά σας υπέρ της διατήρησης των δυσάρεστων αναμνήσεων. Όχι τότε. Τώρα!)

Οι νταβάδες

Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Υπήρχαν επίμονες φήμες: ο αμερικανικός στρατός απ’ τις βάσεις του στη συρία διάσωζε, με ελικόπτερα, πολιορκούμενους και στριμωγμένους πολέμαρχους του isis, με μια προτίμηση στους μη σύριους (να ήταν αμερικάνοι ή ισραηλινοί πράκτορες; ή απλά «πολύτιμοι» πολεμιστές;), από διάφορες πόλεις που καταλάμβανε ο συριακός στρατός ‘n’ friends. Οι σχετικές φήμες ήταν έντονες για την Deir ez-Zor. Είχαν όμως όλες άμεση ή έμμεση ρωσική προέλευση· οπότε δεν δώσαμε βάση.

Τώρα όμως έρχεται το υπεράνω υποψίας καθεστωτικό bbc να επιδείξει με χάρτες, φωτογραφίες και μαρτυρίες ένα τέτοιο deal διάσωσης «τρομοκρατικών» assets . Απ’ την Raqqa. Και δεν είναι καν μια αμιγώς αμερικανική βρωμιά. Εξίσου ανακατεμένοι είναι και οι ypg.

Κατ’ αρχήν δεν είναι καθόλου άγνωστα τέτοια deal στο συριακό πεδίο μάχης. Το καθεστώς Άσαντ, συνήθως με την μεσολάβηση και την εγγύηση της Μόσχας, έκανε τέτοιες συμφωνίες «αναίμακτης παράδοσης και ασφαλούς μεταφοράς» με διάφορες ομάδες ενόπλων. Ακόμα και στο Aleppo. Η διαφορά είναι ουσιαστική: το καθεστώς του Άσαντ δεν έστελνε τους αντικαθεστωτικούς ένοπλους να πολεμήσουν τις ypg ή/και τους αμερικάνους. Όχι, σίγουρα, με τόσο άνετο (και τελικά χυδαίο) τρόπο όπως αυτόν που αποκαλύπτει το bbc για τους “αντιτρομοκράτες” της Ουάσιγκτον και του Κομπανί.

Προκύπτει λοιπόν ότι τουλάχιστον 4.000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών αλλά και πολλών εκατοντάδων ενόπλων και αξιωματικών του isis, έφυγαν απ’ την Raqqa, με την συμφωνία και την εγγύηση αμερικάνων και ypg… Για να αναδιπλωθούν και να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά του Ασαντ ‘n’ friends νοτιότερα – εκεί που συμβαίνει τώρα. Είτε στην Deir ez-Zor (που ανακαταλείφθηκε) είτε στην συνοριακή Abu Kamal.

Οι μάρτυρες (οδηγοί των φορτηγών που πληρώθηκαν για τη μεταφορά) υποστηρίζουν ότι εξαπατήθηκαν (συζητήσιμο…). Και ότι η μεγάλη φυγή ήταν ένα convoy μήκους έξι έως εφτά χιλιομέτρων, με τουλάχιστον 50 φορτωμένες με ανθρώπους τετραξονικές νταλίκες, 13 λεωφορεία και πάνω από 100 οχήματα του isis – σε ένα ταξίδι ημερών. Εννοείται: με όλα τα όπλα που μπορούσαν να μεταφερθούν.

Το bbc δεν είναι ό,τι κι ό,τι· για τον αγγλοαμερικανικό κόσμο σίγουρα. Μετά τις αποκαλύψεις του οι αμερικάνοι άρχισαν να τα μασάνε. «Ναι μεν αλλά…», «Ε, δεν ήταν και πολλοί…», «Εμείς δεν θέλαμε αλλά κανονίστηκε από τοπικούς αξιωματικούς…» κλπ κλπ.

Δεν τα τρώει κανείς· και σίγουρα δεν θα τα φάνε αυτοί που έχουν ματώσει κατά του isis στη συρία και τώρα ματώνουν έχοντας κυκλώσει (αλλά όχι ανακαταλάβει ακόμα) την Abu Kamal. Το ρωσικό υπ.αμ. υποστηρίζει (με χθεσινή ανακοίνωσή του) πως όχι μόνο η Ουάσιγκτον και οι ypg βοήθησαν “σιωπηλά” τους ένοπλους του isis να ανασυγκροτηθούν στην Abu Kamal, αλλά επιπλέον αμερικανικά πολεμικά αρνήθηκαν να κτυπήσουν το convoy του isis, που κινούνταν ανατολικά του Ευφράτη (περιοχή ελεγχόμενη απ’ τις ypg) παρά το ότι το ζήτησε το ρωσικό αρχηγείο στη συρία στα πλαίσια της “συνεργασίας κατά της τρομοκρατίας”.

Όσο για την Άγκυρα; Πρωθυπουργός και υπ.εξ. έπαιξαν το “έχω φρίξει” (λες και δεν το ήξεραν). Αυτή η συμφωνία (είπε μεταξύ άλλων το τουρκικό υπ.εξ.) είναι ένα καινούργιο παράδειγμα του γεγονότος πως όταν πολεμάς μια τρομοκρατική οργάνωση με μια άλλη, αυτό θα καταλήξει στο να συνεννοηθούν οι τρομοκράτες μεταξύ τους. Η μία κατά την Άγκυρα είναι οι ypg (η άλλη ο isis). Για να ρίξει και μια κουβέντα για μελλοντική αξιοποίηση: Αυτά τα μέλη του isis που αφέθηκαν ελεύθερα με τα όπλα τους θα μπορούν να σκοτώσουν αθώους στην τουρκία, την ευρώπη και την αμερική…

Οι αμερικάνοι και οι φίλοι τους θα φροντίσουν να ξεχαστεί το θεματάκι. Μην αρχίσει να γίνεται κοινή γνώση ότι οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους (κάτι Τελ Αβίβ, κάτι μυστικές υπηρεσίες από δω κι εκεί) είναι υπέρ της “τρομοκρατίας” και των “τρομοκρατών” – ε;

Γιατί δεν ξέρεις… Ακόμα και οι ναρκωμένοι πρωτοκοσμικοί μπορεί να αρχίσουν να συσχετίζουν τις βόμβες στο ψαχνό με αυτήν την αδικαιολόγητη φροντίδα για τους παλιοτρομοκράτες στη μέση Ανατολή…

Οι λακέδες

Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Όπως τόσα άλλα έτσι κι αυτή η ιστορία θα περάσει εύκολα στη λήθη. Σίγουρα δεν πρόκειται να θορυβηθούν οι έλληνες φίλοι του ψόφιου κουναβιού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είτε οι φανεροί είτε οι κρυφοί (υπάρχουν πάντα οι εφεδρείες!).

Επειδή, όμως, το ζήτημα δεν είναι ηθικής τάξης (γιατί αν ήταν τέτοιο σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου!) αλλά πολιτικής / εξουσιαστικής: δεν υπάρχει βδομάδα, μερικές φορές και μέρα, που να μην φτάνουν τα χαμπέρια τι ακριβώς σημαίνει η συμμαχία της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Κάιρο (και το Ριάντ· αλλά αυτοί είναι πελατάκια, αγοράζουν οβίδες…). Είναι ακριβώς εκείνο που θα σχολίαζε ο εξοχότατος ψόφιος κοριός γλύφοντας μέχρι να βγάλει καντήλες στη γλώσσα: μπορεί να είναι διαβολικά όλα αυτά, αλλά γίνονται για καλό σκοπό… «Ας βοηθήσουμε κι εμείς όσο μπορούμε»…

Και ναι, πάλι, ξανάσταξε η ουρά του γαϊδάρου! Δεν περνάει όμως από κανενός το μυαλό ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα της πληρωμής των ελληνικών βαθυκρατικών επιλογών στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο; Από κανενός;