Month: November 2017

Παρασκευή 24 Νοέμβρη. Τι πράγματα είναι αυτά; Ο τοξικός πρίγκηπας βασανίζει τους αιχμαλώτους του; Τους κρεμάει ανάποδα μέσα στο κυριλέ ξενοδοχείο Ritz; Έχει αναθέσει τα βασανιστήρια σε μισθοφόρους της “academi”, εταιρεία του πρώην ιδιοκτήτη της blackwater, επειδή λέει ο τοξικός φοβήθηκε ότι αν ανέθετε την δουλειά σε σαουδάραβες αυτοί δεν θα τα έκαναν; Μπαίνει στην “ανάκρισή” τους παριστάνοντας τον καλό μπάτσο, και μετά φεύγει για να αρχίσουν τα όργανα; Κι όλα αυτά τα λέει η αγγλική daily mail;

Εννοείται ότι ο τοξικός κάνει κι αυτά και άλλα, ακόμα χειρότερα: η σφαγή των υεμενιτών, για παράδειγμα. Εννοείται ότι ο τοξικός είναι σε παράκρουση (αυτά κάνει η κόκα!!! – άμα τόχεις κιόλας, ε….)· παρότι οι φίλοι του της «αγγλόσφαιρας» προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν σαν ένα γίγαντα μεταρρυθμιστή.

Αλλά να τον βγάζει στη σέντρα μια αγγλική καθεστωτική εφημερίδα; Τι συμβαίνει; Ίσως έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση· και κάποιοι προετοιμάζονται για την «διάδοχη κατάσταση».

Αυτήν όπου θα κρέμεται ο ίδιος ανάποδα, πασπαλισμένος με μέλι, αλλά όχι μέσα σε ξενοδοχείο. Κάπου στην έρημο…

(φωτογραφία: Τα συγχαρητήριά μου! Θα σας προσλάβω στο Γκουαντανάμο!)

Πέμπτη 23 Νοέμβρη. Ο asset Hariri γύρισε χτες στο λίβανο…. και ανακάλεσε την παραίτησή του!!!! Πολλά θαυμαστικά εφόσον τα όσα ανακοίνωσε μετά την κατ’ ιδίαν συνάντησή του με τον λιβανέζο πρόεδρο Aoun δεν είχαν καμία σχέση με όσα είχε απαγγείλει πριν 19 ημέρες, τηλεοπτικά, απ’ το Ριάντ – παραιτούμενος…

Αν τα πράγματα είναι όπως φαίνονται (για παράδειγμα ότι «πείστηκε» απ’ τον Μακρόν ή, ακόμα, και απ’ τον χασάπη Σίσι…) πρόκειται για μια ακόμα ήττα του τοξικού πρίγκηπα. Ακόμα, όμως, κι αν το Ριάντ αποφάσισε να αλλάξει τακτική και να πάει την έριδα με την Χεζμπ’ αλλάχ (και την Τεχεράνη) αλλιώς, πάλι πρόκειται για ήττα: γιατί το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ότι η τακτική του τοξικού είναι μια στο καρφί και μια στο πέταλο.

Ο ίδιος ο Hariri δεν έγινε, μετά την ανάκληση της παραίτησής του, λιγότερο καραγκιόζης. Αλλά στην πολιτική σκηνή της Βηρυττού τον ξέρουν. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν κινδυνεύουν από δαύτον· ίσως ποτέ να μην κινδύνεψαν. Ο Hariri κινδυνεύει; Ποιος ξέρει; Πάντως εκτός απ’ τους δύο γυιούς του και η σύζυγος βρίσκεται ξανά στα χέρια του τοξικού.

Ο πραγματικός κίνδυνος (και για τον λίβανο) είναι αυτό που έχει μάθει (και το μόνο που ξέρει) ο σαουδαραβικός ουαχαβιτισμός: βρώμικα κτυπήματα. Ή, αλλιώς, βόμβες στο ψαχνό. Αν η ανακληθείσα παραίτηση του Hariri ήταν, στην πραγματικότητα, απόλυση απ’ το τοξικό αφεντικό, υπάρχουν και πιο δραστικές «απολύσεις» στα μαφιόζικα manual…

(φωτογραφία: Προσοχή στο τηλέφωνο! Αν δεν είναι χρυσό με κουμπιά από ρουμπίνια, τι διάολο γυρεύει εκεί;)

Πέμπτη 23 Νοέμβρη. Εν τω μεταξύ ο σαουδάραβας υπ.εξ. Adal Jubeir, απ’ την παρέα του τοξικού, διέψευσε (με κάποια καθυστέρηση) μια δήλωση του ισραηλινού υπουργού ενέργειας, στις 19 Νοέμβρη (την περασμένη Κυριακή), ότι «αναπτύσσονται οι δεσμοί» του Τελ Αβίβ με το Ριάντ. Όχι, δεν υπάρχουν τέτοιες σχέσεις είπε ο Jubeir στο αιγυπτιακό κανάλι cbc. Υπάρχει μόνο η αραβική πρωτοβουλία ειρήνης που δείχνει τον δρόμο για την ειρήνη και την αποκατάσταση κανονικών σχέσεων ανάμεσα στο ισραήλ και τα αραβικά κράτη. Η συγκεκριμένη «πρωτοβουλία» απαιτεί, ας το θυμίσουμε, την απόσυρση του ισραηλινού στρατού απ’ τα εδάφη που κατέλαβε το 1967. Δηλαδή τα συριακά υψώματα του Γκολάν, και όλα τα παλαιστινιακά εδάφη…

Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό το «απεταξάμην τον σατανά»; Ναι. Ασφαλώς και το Ριάντ επιδιώκει σχέσεις (και κάτι παραπάνω) με το Τελ Αβίβ. Αλλά δεν θέλει να γίνουν γνωστές. Φοβάται την οργή όχι μόνο των αραβικών πληθυσμών γενικά αλλά ακόμα και πολλών σαουδαράβων. Ειδικά τώρα που η κλίκα του τοξικού έχει επιδοθεί σε ενδοπαλατιανούς εκβιασμούς, απαγωγές, και τα υπόλοιπα τα ωραία.

Απ’ την μεριά του Τελ Αβίβ έχει άλλους στόχους· γι’ αυτό και δεν έχει πρόβλημα να «καρφώνει» το Ριάντ. Έτσι κι αλλιώς σαν καθεστώς η σαουδική αραβία είναι ανυπόληπτη. Τώρα που έχει ηττηθεί στο βασικό σχέδιο για την διάλυση της συρίας και του ιράκ, μπορεί να είναι και άχρηστη. Η πρόκληση σύγχισης και χάους στους άραβες δεν είναι καθόλου έξω απ’ τους στόχους του ισραηλινού μιλιταρισμού. Και οι προβοκάτσιες καθόλου έξω απ’ τις μεθόδους του.

Πέμπτη 23 Νοέμβρη. Τον Σεπτέμβρη του 2007, ενόσω ο αμερικανικός στρατός είχε κάπως εδραιωθεί στην κατοχή του ιράκ, ισραηλινά βομβαρδιστικά ισοπέδωσαν “κάτι” στην ανατολική συρία (εννοείται: παραβιάζοντας τον συριακό εναέριο χώρο). Ήταν η “επιχείρηση Orchard”. Το Τελ Αβίβ υποστήριξε ότι επρόκειτο για πυρηνικό αντιδραστήρα, που είχε φτιαχτεί με βορειοκορεατικό know how… Λίγους μήνες μετά η cia «επιβεβαίωσε» το θεώρημα των ισραηλινών περί “πυρηνικού αντιδραστήρα”, νομιμοποιώντας την επίθεσή τους.

Ένα χρόνο αργότερα ένας κορυφαίος ειδικός στους βορειοκορεατικούς αντιδραστήρες και υψηλόβαθμο στέλεχος της διεθνούς υπηρεσίας ατομικής ενέργειας, ο Yousry Abushady, αμφισβήτησε με στοιχεία αυτό το θεώρημα. Είχε δίκιο: δεν υπήρξε ποτέ πυρηνικός αντιδραστήρας οπουδήποτε στη συρία. Κι αυτό που είχε βομβαρδιστεί δεν ήταν κάτι τέτοιο. Ήταν, μάλλον, μια αποθήκη όπλων· πιθανόν και πυραύλων.

Αντίθετα εκείνο που υπήρξε τότε ήταν μια κοινή ισραηλινο-αμερικανική επιχείρηση συγκεκριμένων κρατικών κυκλωμάτων να φτιαχτεί «μια αφορμή» για να γίνει η συρία (και το καθεστώς Άσαντ) ο επόμενος πολεμικός στόχος της Ουάσιγκτον. Το επιτελείο του Μπους του Β «αγόρασε» το ισραηλινό θεώρημα, αλλά μόνο εν μέρει. Κατά πάσα πιθανότητα υπήρξαν αντιρρήσεις μέσα στα αμερικανικά επιτελεία για το κατά πόσον θα συνέφερε να ανοίξουν ένα καινούργιο μέτωπο στη συρία. Το Τελ Αβίβ απ’ τη μεριά του, ηττημένο μόλις το 2006 στον πόλεμο που έκανε κατά της Χεζμπ’ αλλάχ στο νότιο λίβανο, δίστασε να αναλάβει την εκστρατεία μόνο του.

Ο στόχος του Τελ Αβίβ πάντως δεν ήταν τότε ο Άσαντ, τον οποίο θεωρούσε (δικαιολογημένα) στρατιωτικά ακίνδυνο. Ο στόχος ήταν η Τεχεράνη: σπέρνοντας ο αμερικανικός στρατός το χάος στην συριακή επικράτεια ο ισραηλινός μιλιταρισμός / ρατσισμός θα σιγουρευόταν ότι οι ιρανοί θα μείνουν πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.

Αυτό το σχέδιο, σε παραλλαγή, μπήκε μπροστά όταν ο Άσαντ αποφάσισε να σφάζει κατ’ εξακολούθηση άοπλους διαδηλωτές το 2011, κόντρα στις συμβουλές που του έδιναν (τότε) ρώσοι, τούρκοι και ιρανοί. Απέτυχε όμως το σχέδιο με τον κωδικό “isis”, και απέτυχε οικτρά: οι ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» βρίσκονται κοντύτερα απ’ ότι θα μπορούσε να δει στους χειρότερους εφιάλτες του το ισραηλινό καθεστώς. Η Χεζμπ’ αλλάχ είναι εκπαιδευμένη στην πράξη και εξοπλισμένη καλύτερα από ποτέ. Και ό,τι απέμεινε σαν συριακός στρατός απέκτησε κρίσιμες εμπειρίες· αν και καθόλου στο είδος του πολέμου που θα χρειαζόταν να κάνει κατά της ισραηλινής αεροπορίας.

Είναι τόσο βαθιά και τόσο χρόνια η μιλιταριστική ψύχωση του Τελ Αβίβ που θεωρούμε αδύνατο να συμβιβαστεί μ’ αυτήν την ήττα και την πραγματικότητα που δημιούργησε. Δεν φταίει το ότι το ιρανικό καθεστώς θα «φάει» το ισραηλινό, όπως διαδίδει το τελευταίο. (Η Τεχεράνη, για τώρα και στο ορατό μέλλον, έχει σοβαρότερα πράγματα να κάνει απ’ το να εμπλακεί με δική της πρωτοβουλία σε έναν (ακόμα) πόλεμο, αυτή τη φορά με το ισραήλ· έναν πόλεμο που θα γενικευτεί υποχρεωτικά). Φταίει το ότι τέτοια κράτη / καθεστώτα σαν το ισραηλινό, που κατασκευάστηκαν σαν πρωτοκοσμικοί χωροφύλακες, δεν μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν πετώντας την στολή τους.

Πέμπτη 23 Νοέμβρη. Το Τελ Αβίβ (στο οποίο, για να μην ξεχνιόμαστε, η Αθήνα κάνει συμμαχικές επικύψεις…) φοβάται απ’ αυτήν την εντυπωσιακή αλλαγή των συσχετισμών· αλλαγή που κόντρα στους υπολογισμούς του προκάλεσε και η δική του δράση, όπως κι εκείνη των συμμάχων του (Ουάσιγκτον και Ριάντ). Κυρίως απ’ το γεγονός ότι η Μόσχα κατέβηκε ξανά “τόσο κοντά” – και το εννοεί.

Η υποτιθέμενα “μετριοπαθής” καθεστωτική haaretz έγραφε πριν 3 ημέρες (20 Νοέμβρη), όχι χωρίς κάποια ανησυχία:

Ο ρώσος υπ.εξ Sergei Lavrov … δήλωσε ότι η παρουσία του ιρανικού στρατού στη συρία είναι νόμιμη, όπως και του ρωσικού, εφόσον προσκλήθηκαν απ’ το καθεστώς Άσαντ. Συνεπώς δεν σκοπεύει να ζητήσει απ’ τους ιρανούς να φύγουν απ’ την συρία.

Το μόνο το οποίο δέχτηκαν οι ρώσοι είναι ότι οι ιρανοί και οι σιιτικές μονάδες που δίνουν λογαριασμό σ’ αυτούς θα μείνουν 5 χιλιόμετρα μακριά απ’ την γραμμή “επαφής” με τους αντικαθεστωτικούς. Για το ισραήλ αυτό σημαίνει ότι οι ιρανοί θα βρίσκονται … μόλις 10 χιλιόμετρα απ’ τα σύνορα του. Αυτή είναι η αιτία της απογοήτευσης του ισραήλ, που έγινε εντονότερη μετά την δήλωση του Lavrov.

Η δήλωση του ρώσου υπ.εξ. περιλάμβανε κι ένα άλλο κρυμμένο μήνυμα: η Μόσχα είναι που θα αποφασίσει τι γίνεται στη συρία. Η πλήρης απουσία αμερικανικής αντίδρασης στις δηλώσεις του Lavrov … αποδεικνύει ποιοι κάνουν κουμάντο στη συρία.

Η αιτία για την ρωσική υποστηρίξη στο ιράν … είναι απλή: οι ιρανοί, και ειδικά οι proxies τους της Χεζμπ’ αλλάχ, είναι που παρέχουν στους ρώσους και στο καθεστώς του Άσαντ το πεζικό απ’ το οποίο κρέμεται η ύπαρξη του καθεστώτος. Η διατήρηση του καθεστώτος είναι η νούμερο 1 αποστολή για τους ρώσους, επειδή έτσι μπορούν να έχουν όλα τα πλεονεκτήματα – την εικόνα της δύναμης, μια βάση στη Μεσόγειο, πιθανές εμπορικές συμφωνίες – που προκύπτουν απ’ τη νίκη του Άσαντ. Η ρωσία δεν ανακατεύεται ούτε διαμαρτύρεται όταν το ισραήλ περιστασιακά βομβαρδίζει κάποιο convoy της Χεζμπ’ αλλάχ στη συρία (εφόσον δεν κινδυνεύουν ρώσοι στρατιώτες), αλλά δεν έχει και κανένα λόγο να αναγκαστεί να αποδεχθεί όλες τις ισραηλινές απαιτήσεις για το διώξιμο των ιρανών απ’ τη συρία.

Ο πρωθ. Netanyahu δήλωσε αυτή τη βδομάδα ότι το ισραήλ δεν δεσμεύεται απ’ την τριμερή συμφωνία [σ.σ.: εννοεί την συμφωνία μεταξύ Ουάσιγκτον, Μόσχας και Αμμάν για την απομάκρυνση των φιλοαμερικάνων ανταρτών απ’ τα σύνορα της συρίας με την ιορδανία] και ο υπ.αμ. Lieberman επανέλαβε την προειδοποίησή του ότι το ισραήλ δεν θα υποχωρήσει και δεν θα επιτρέψει την ιρανική κατοχύρωση στη συρία ή να γίνει η συρία μια προκεχωρημένη θέση κατά του ισραήλ, προσθέτοντας: «όποιος δεν το έχει καταλάβει αυτό καλά θα κάνει να το καταλάβει».

Ποιον ακριβώς απειλεί ο ισραηλινός “mad dog” Lieberman; Χτες στο Sochi η «τριπλή συνεννόηση» προχώρησε – σύμφωνα με τις δηλώσεις όλων. Το πως ακριβώς θα φανεί, και δεν χρειάζεται να κάνουμε σχετικές προβλέψεις. Αλλά ούτε το Τελ Αβίβ ούτε η Ουάσιγκτον μπορούν να επηρεάσουν καθοριστικά τις εξελίξεις. Μόνο να τις προβοκάρουν μπορούν, ξαναβάζοντας φωτιά· αυτοπροσώπως…

(φωτογραφία: οι “3 εγγυήτριες δυνάμεις” χτες, στο Sochi).

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. …Αυτή η τριμερής συνεργασία που έγινε θεσμός πετυχαίνει γιατί βασίζεται σε μία σειρά από άξονες, οι οποίοι σηματοδοτούν την κοινή μας αντίληψη σε σημαντικά θέματα που αφορούν την περιοχή στην οποία ζούνε οι λαοί μας… Ο πρώτος άξονας είναι η αντίληψη για το διεθνές δίκαιο, για το οποίο όλοι μας αναγνωρίζουμε την ανάγκη να το σεβαστούμε για την προώθηση των συμφερόντων μας και στην επίλυση των διαφορών μας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο για μας, όσο και για την ευρύτερη περιοχή, γιατί αποτελεί πρότυπο συνεργασίας που θέλουμε να αναδείξουμε και στις γειτονικές χώρες…

…Είχαμε την ευκαιρία να επιβλέψουμε την πρόοδο των προσπαθειών μας, από την προηγούμενη συνάντηση. Με χαρά θα εγκαινιάσουμε σε λίγο τον εμβληματικό ελαιώνα που δημιουργείται στην Αίγυπτο, με μεταφορά 1.500 δένδρων και από την Ελλάδα. Η ελιά είναι ένα σύμβολο φιλίας και αποτελεί σύμβολο φιλίας και οικονομικής συνεργασίας ανάμεσα στις χώρες μας. Επίσης, το Κέντρο Έρευνας και Επιχιερηματικότητας με έδρα την Αίγυπτο και παραρτήματα στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Δίνουμε έμφαση στους νεους ανθρώπους και άρα έμφαση στο μέλλον…

Αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων χτες, περιχαρής, απ’ την Λευκωσία, ο εξοχότατος ψόφιος κοριός. Μετά την “5η τριμερή σύνοδο κορυφής ελλάδας – αιγύπτου – κύπρου”. Μετά από έναν ακόμα γύρο αγκαλιές, φιλιά, συνεργασία και – κυρίως – ξέπλυμα και νομιμοποίηση της αιγυπτιακής χούντας. Η πολυπλόκαμη εξωτερική πολιτική του πάει καλά…

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς τις τωρινές φαιορόζ πολιτικές βιτρίνες, όχι όμως γι’ αυτό: για έλλειψη κυνισμού. Την ώρα που παριστάνουν το “είμαστε κάθε λέξη του διεθνούς δικαίου” (;) στα μπουντρούμια των φυλακών “scorpion” στο Κάιρο χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοι της χούντας βασανίζονται, συχνά μέχρι θανάτου. Την ώρα που πουλάνε ελιές για μεταξωτές κορδέλες, εκατοντάδες αντικαθεστωτικοί εξαφανίζονται από προσώπου γης στην αίγυπτο. Την ώρα που πουλάνε «αντιτρομοκρατική συνεργασία» με το φασιστικό καθεστώς η αιγυπτιακή αστυνομία μπουκάρει οπουδήποτε και δένει οποιονδήποτε – «αντιτρομοκρατικά» πάντα…

Δουλεύουν οι φαιορόζ για τα ελληνικά αφεντικά που έχουν «επενδύσει» στην άγρια εκμετάλλευση των αιγύπτιων εργατών; Ασφαλώς. Ποια είναι η καλύτερη εγγύηση για την κερδοφορία τους από μια χούντα; Και είναι τόσο ωμοί σ’ αυτήν τους την αποστολή οι εθνικά υπερήφανοι πολιτικοί τενεκέδες ώστε τελειώνοντας τις δηλώσεις του ο εξοχότατος ψόφιος κοριός δεν παρέλειψε να θριαμβολογήσει:

… Θα χαρώ πολύ στην επόμενη συνάντηση να είμαι ο οικοδεσπότης στην Κρήτη και να έχουμε τη χαρά να δούμε ακόμη περισσότερα και ουσιαστικά βήματα στην εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ των χωρών μας…

(Χαρούμενοι φαιορόζ χαμογελάνε – πάνω ο ψόφιος κοριός σόλο, κάτω διάφοροι εκλεκτοί προς τους αιγύπτιους χουντικούς. Χτες στη Λευκωσία.)

Τετάρτη 22 Νοέμβρη. Σπουδαίο κέφι, πράγματι. Πιο συγκεκριμένα να μερικοί λόγοι για την ελληνική χαρά: την ώρα που το φαιορόζ υπουργικό συμβούλιο και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πανηγυρίζει για τον “5ο γύρο ελληνοαιγυπτιακής φιλίας” το χουντικό κοινοβούλιο στο Κάιρο ετοιμάζεται να ψηφίσει νόμο που θα ποινικοποιεί πολιτικούς σχολιαστές και διανοούμενους που δυσφημούν τα ιστορικά και θρησκευτικά σύμβολα της χώρας. Γιατί: … έτσι κλονίζουν την πίστη στο έθνος και στους ηγέτες του… δήλωσε ο χουντικός βουλευτής Omar Hamroush. Όποιος καταδικαστεί μ’ αυτήν την κατηγορία θα φυλακίζεται από 3 έως 7 χρόνια και θα πληρώνει πρόστιμο 500.000 αιγυπτιακών λιρών (πάνω από 24.000 ευρώ).

Η αιγυπτιακή χούντα απλώνει διαρκώς την τρομοκρατία της. Προχτές παρατάθηκε η προφυλάκιση μιας 25χρονης τραγουδίστριας επειδή σ’ ένα βίντεό της “προσέβαλε την δημόσια ηθική”: έτρωγε μια μπανάνα μπροστά σε νεαρούς άντρες. Μια μέρα νωρίτερα, την Κυριακή, η αστυνομία μπούκαρε σ’ έναν εκδοτικό οίκο στο Κάιρο και έδεσε έναν υπάλληλο που δούλευε εκεί επειδή βρήκε “απαγορευμένα βιβλία”.

Αυτή είναι η καθημερινότητα στην υπό χουντική κατοχή αιγυπτιακή κοινωνία: ο Sisi φοβάται ακόμα και την σκιά του· δικαιολογημένα.. Έχει, όμως, καλούς και χαρούμενους διεθνείς φίλους.

(φωτογραφία: Έτσι είναι τα δικαστήρια της αιγυπτιακής χούντας. Το πως είναι οι φυλακές της το αφήνουμε στη φαντασία σας….)