Τετάρτη 29 Νοέμβρη. Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν ακόμα κάποιοι, στα μέρη μας, έτοιμοι να διαφημίσουν τον “κομμουνισμό” των κούρδων της συρίας. Δεν μπορούμε (και δεν θα έπρεπε) να το αποκλείσουμε πάντως: στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας ανθούν πολλά ακόμα.
Οι δηλώσεις της Ilham Ahmed, απ’ το πολιτικό σκέλος των ypg, δεν αφήνουν περιθώρια (παρότι, ναι, το ξαναλέμε, εδώ τα «περιθώρια» για το ένα ή το άλλο βρίσκονται έξω και πέρα απ’ την πραγματικότητα):
… Δεν ξέρουμε τι σκέφτονται οι αμερικάνοι… Αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο, κι αυτό είναι πως αν οι αμερικάνοι γυρίσουν την πλάτη στους μοναδικούς εταίρους τους στη συρία, αυτό θα σημαίνει ότι αποσύρονται απ’ τον πόλεμο κατά του daesh (: isis) στη μέση Ανατολή. Αν αποφασίσουν να σταματήσουν την υποστηριξή τους, αυτό θα σημαίνει ότι δίνουν την ευκαιρία στον daesh να ξαναεμφανιστεί και να εξαπλωθεί…
Παραδόξως η Ahmed έχει ένα δίκιο, μόνο που δεν είναι καθόλου προς τιμήν της ή προς τιμήν των ypg: αυτοί (του isis) που έχουν πολεμήσει, ειδικά στην εδώ και κάτι βδομάδες προώθησή τους προς τα συρο-ιρακινά σύνορα ανατολικά του Ευφράτη, (ελάχιστους σε κάθε περίπτωση) είναι τα πιο λούμπεν στοιχεία των «διεθνών» εθελοντών του isis. Εκείνοι, δηλαδή, που ξέρουν ότι έχουν ηττηθεί αλλά πολεμούν μέχρι θανάτου επειδή, έτσι κι αλλιώς, τα πεθάνουν. Οι αξιωματικοί τους την κάνουν, με την βοήθεια και των ypg και των αμερικάνων.
Όσο για τους σύριους του isis; Αυτούς – οργανωμένους σε φρατρίες, με τοπικά και συγγενικά κριτήρια – τους εξαγοράζουν οι ypg, και περνάνε με την μεριά τους. Πως είναι εύκολο να το κάνουν; Επειδή πίσω τους είναι η Ουάσιγκτον. Κι αυτό σημαίνει ότι όποιος ήταν μέχρι χτες isis αλλά σήμερα γίνεται «συριακές δημοκρατικές δυνάμεις» (δηλαδή ypg) βρίσκει και πλάτες και μισθό.
Τι θα γίνει, όμως, αν οι αμερικάνοι σταματήσουν να στηρίζουν (και να αξιοποιούν) τις ypg; Προφανώς οι μεν όψιμοι σύμμαχοί τους θα ψάξουν να βρουν αλλού την «τύχη» τους (σαν free lancer μισθοφόροι), οι δε αντίπαλοί τους θα έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα.
Με τα τωρινά δεδομένα δεν φαίνεται κοντινή μια τέτοια εγκατάλειψη. Απ’ την άλλη μεριά το «κλάμα» της πολιτικής εκπροσώπου των ypg έχει την επικαιρότητά του. Σήμερα; Αύριο; Σε πέντε χρόνια; Υπάρχει αβεβαιότητα: τι θα απογίνουν οι ypg χωρίς το αμερικανικό πεντάγωνο; Τόσος “κομμουνισμός”, τόση “αυτοδιεύθυνση” θα πάνε χαμένα;
Όταν καβαλάς ιμπεριαλιστικό άρμα δεν μένεις ποτέ ήσυχος!