Τετάρτη 15 Νοέμβρη. Όπως τόσα άλλα έτσι κι αυτή η ιστορία θα περάσει εύκολα στη λήθη. Σίγουρα δεν πρόκειται να θορυβηθούν οι έλληνες φίλοι του ψόφιου κουναβιού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είτε οι φανεροί είτε οι κρυφοί (υπάρχουν πάντα οι εφεδρείες!).
Επειδή, όμως, το ζήτημα δεν είναι ηθικής τάξης (γιατί αν ήταν τέτοιο σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου!) αλλά πολιτικής / εξουσιαστικής: δεν υπάρχει βδομάδα, μερικές φορές και μέρα, που να μην φτάνουν τα χαμπέρια τι ακριβώς σημαίνει η συμμαχία της Αθήνας με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Κάιρο (και το Ριάντ· αλλά αυτοί είναι πελατάκια, αγοράζουν οβίδες…). Είναι ακριβώς εκείνο που θα σχολίαζε ο εξοχότατος ψόφιος κοριός γλύφοντας μέχρι να βγάλει καντήλες στη γλώσσα: μπορεί να είναι διαβολικά όλα αυτά, αλλά γίνονται για καλό σκοπό… «Ας βοηθήσουμε κι εμείς όσο μπορούμε»…
Και ναι, πάλι, ξανάσταξε η ουρά του γαϊδάρου! Δεν περνάει όμως από κανενός το μυαλό ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα της πληρωμής των ελληνικών βαθυκρατικών επιλογών στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο; Από κανενός;