Τετάρτη 11 Οκτώβρη. Τώρα το ισπανικό καθεστώς έχει μια επιλογή που του την προσέφερε ο Puigdemont: να απαντήσει «ναι στις διαπραγματεύσεις αλλά όχι με θέμα την ανεξαρτησία, είναι παράνομη· πάρτε πίσω την ανακήρυξή της». Μπορεί ακόμα να βάλει να χρονικό όριο· κάτι σαν τελεσίγραφο δηλαδή. Κάτι τέτοιο δεν θα στριμώχνει τον Rajoy και ό,τι αντιπροσωπεύει· θα στριμώξει αυτήν την «ναι μεν αλλά» χθεσινή απόφαση. Και θα την στριμώξει επειδή εκείνοι που την πήραν, δεξιοί και αριστεροί, ξέρουν ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος το καταλανών, ίσως το μισό, ίσως και περισσότερο, δεν είναι υπέρ της ανεξαρτησίας.
Έχουμε την εντύπωση ότι ο δεξιός Puigdemont βιάστηκε να ανακηρύξει κάτι που δεν μπορεί να εφαρμόσει· ενώ είχε την πολύ χρησιμότερη επιλογή να αναβάλει την ανακήρυξη. Το να χρησιμοποιούν οι καταλανοί εθνικιστές το παράδειγμα της κροατικής ανεξαρτησίας είναι επίσης λάθος: τότε υπήρχε το γερμανικό κράτος που αναγνώρισε σχεδόν αμέσως τo καθεστώς του Ζάγκρεμπ, προσφέροντάς του την πολύτιμη διεθνή κάλυψη. Τώρα;
Τώρα υπάρχει ένα κάρο μπροστά από ένα άλογο… Και το ισπανικό βαθύ κράτος δεν θα χάσει την ευκαιρία…