Παρασκευή 18 Αυγούστου. Στο συριακό πεδίο μάχης ο isis χάνει ραγδαία εδάφη στην αραιοκατοικημένη κεντρική συρία, στα ανατολικά της Χομς. Αλλά η περιοχή της οποίας ο έλεγχος τείνει να αποκτήσει μεγάλη σημασία είναι η Idlib και τα περίξ της. Εκεί που το καθεστώς Άσαντ «αποθήκευε» τους αντικαθεστωτικούς που ηττημένοι συμφωνούσαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους, ελπίζοντας ότι θα φαγωθούν μεταξύ τους.
Ε, απ’ αυτόν τον «εσωτερικό πόλεμο» που πράγματι ξέσπασε πριν μήνες κερδισμένοι βγήκαν οι proxies του Ριάντ (και του Τελ Αβίβ). Ηττήθηκαν, αντίθετα, οι proxies της Άγκυρας, που από καιρό έχουν πάψει (με διακριτικό τρόπο) να είναι αντι-Άσαντ.
Αυτό ενοχλεί ιδιαίτερα την Άγκυρα, αλλά και την Τεχεράνη και την Δαμασκό. Θεωρητικά θα μπορούσε ο τουρκικός στρατός να εισβάλει σ’ αυτή τη ζώνη, καταλαμβάνοντας πριν και μια ζώνη απ’ τον κουρδικό θύλακα της Afrin. Αλλά (υποθέτουμε) δεν είναι αυτό που θα ήθελε να κάνει η Άγκυρα: θα έχει πολλές απώλειες σ’ αυτόν τον έμμεσο αλλά κρίσιμο πόλεμο με τους αντιπροσώπους της σαουδικής αραβίας και του ισραήλ.
Είναι απίθανο ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του να ασχοληθούν με το Idlib τους επόμενους μήνες – έχουν μπροστά τους πολύ σημαντικότερο έργο: την απελευθέρωση της Deir ez-Zor. Είναι πιθανό λοιπόν (αν και όχι εύκολο ή/και γρήγορο) ότι η τετραπλή συμμαχία (Μόσχα – Άγκυρα – Τεχεράνη – Δαμασκός) θα δοκιμάσει να ξαναφτιάξει αξιόμαχους proxies μέσα σ’ αυτή τη ζώνη.
Αν τέτοια είναι η επιλογή (και οι διαρκείς στρατιωτικές συζητήσεις μεταξύ Άγκυρας, Τεχεράνης, Μόσχας θα το δείξουν) θα χρειαστούν σίγουρα κάποιοι μήνες…