Τρίτη 1 Αυγούστου. Εκατομμύρια δουλεύουν αλλά μόλις που επιβιώνουν. Όχι στην αφρική ή στην ασία. Στην ε.ε. και στις ηπα. Στην καρδιά του πιο αναπτυγμένου ever καπιταλισμού.
Τι συμβαίνει; Είναι απλό: δουλεύουμε για να στηρίξουμε (και) την κερδοφορία των αιχμών της ever «ανάπτυξης». Αλλά οι εργαζόμενοι φτωχοί δεν είναι πιθανοί πελάτες του κρατικού προνοιακού πατερναλισμού. Είναι οι βασικοί σύγχρονοι βασικοί παραγωγοί της υπεραξίας.
Και προσπαθούν να το ξεχάσουν.
(Για τεχνικούς λόγους η αναγγελία της κυκλοφορίας του φύλλου 119β γίνεται προσωρινά απ’ αυτήν εδώ τη θέση και όχι απ’ το πλάι, όπως συνήθως.
“Τεχνικοί λόγοι”; Πίσω από κάθε τι υπάρχει δουλειά, κόπος. Και πίσω από κάθε κόπο υπάρχει η ανάγκη για ανάσες…)