Month: August 2017

Παραλίγο να ξεχαστούμε…

Σάββατο 12 Αυγούστου. Σωστό και απαραίτητο να αποδίδουμε και προσωπικά στον ψεκασμένο υπ.αμ. την ελληνο-αιγυπτιακή φιλία, σαν έκφραση των συμφερόντων του ελληνικού βαθέος κράτους / κεφάλαιου. Αλλά δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε την μέγιστη προσφορά του άλλου στρατάρχη των εθνικών συμφερόντων, του ψεκασμένου υπ.εξ. Nick the greek.

Η φωτογραφία επάνω είναι απ’ την συνάντησή του με τον υπ.εξ. της αιγυπτιακής χούντας Sameh Hassan Shoukry «στο πλαίσιο της συμμετοχής του στο φόρουμ των αρχαίων πολιτισμών». Φαίνεται ότι εκείνη η μαφιόζικη γιορτούλα στα τέλη του περασμένου Απρίλη ήταν τόσο large ώστε οι χουντικοί του Καΐρου έσκασαν εδώ «πανηγυρικά», σωρηδόν, για να κάνουν τα deal τους με τους αδελφούς έλληνες. Ίσως και τους ισραηλινούς – γιατί όχι; Μπας και δεν είναι κι αυτοί «αρχαίος πολιτισμός»;

Λίγο νωρίτερα, στις αρχές Μάρτη, ο ογκόλιθος Nick the greek, με μακρυά και πλούσια εμπειρία «υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» ήδη απ’ τα ‘80s, είχε ενθαρρύνει τον κάποιο ρεαλισμό της ε.ε. απέναντι στη φασιστική χούντα του Καΐρου. Αναδημοσιεύουμε απ’ την καθεστωτική «καθημερινή» στις 7 Μάρτη:

… Τη σημασία της αλλαγής πολιτικής της Ε.Ε. έναντι της Αιγύπτου τόνισε χθες ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, έπειτα από τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (ΣΕΥ) στις Βρυξέλλες. Η Αθήνα θεωρεί ότι η μεταβολή στάσης δικαιώνει την ελληνική στρατηγική έναντι της Αιγύπτου, η εσωτερική πολιτική σταθερότητα της οποίας, όπως έχει τονίσει ο κ. Κοτζιάς, είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την ασφάλεια της Ε.Ε.

Η Ελλάδα, σε προηγούμενες συνεδριάσεις του ΣΕΥ, καθώς και σε άλλες συγκυρίες, αντιτάχθηκε αρκετές φορές στις «αντιπαραγωγικές», όπως χαρακτηρίζονται από διπλωματικές πηγές, πιέσεις διαφόρων κρατών-μελών της Ε.Ε. για εξοντωτική καταδίκη του Καΐρου σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η σταθεροποίηση της χώρας θα οδηγήσει στην περαιτέρω διασφάλιση και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντιτείνει η Αθήνα….

Δεν είναι απλός γίγαντας! Είναι ο θεός ο ίδιος! “Η σταθεροποίηση της χούντας θα οδηγήσει και στην περαιτέρω διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” υποστηρίζει, και μπορεί να ανακηρυχτεί με κάθε επισημότητα σαν ο postmodern Προκρούστης… Αν το σκεφτείτε έχει δίκιο: για να σταθεροποιηθεί η χούντα της αιγύπτου (όπως και κάθε άλλη) θα πρέπει να εξοντώσει όλους τους εχθρούς της. Και τότε, προφανώς, αφού θα τους έχει θάψει όλους, δεν θα υπάρχει θέμα “παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Απλό; Ναι. (Αν έχεις δοξάσει τον Γιαρουζέλσκι σε καιρούς χαλεπούς, ο Σίσι είναι πανεύκολη υπόθεση. Στα ‘80s ήσουνα εγκάθετος, σκέτος και δακτυλοδεικτούμενος. Τώρα ποιος ασχολείται;…).

Το αφήσαμε για τελευταίο, μήπως και δεν έχετε ξεράσει ακόμα. Που, νομίζετε, ο ογκόλιθος Nick the greek διαπίστωσε «έλλειψη κουλτούρας συμβιβασμού και συνεννόησης» καθώς και «απουσία ακόμα και βασικών δημοκρατικών αρχών» στην ίδια συνεδρίαση στις Βρυξέλες; Θα το πάρει το ποτάμι, μην παιδευόσαστε: στην αλβανία και στην «πγδμ»! Σιγά μην του ξέφευγαν!!

Ο υποστηρικτής διάφορων δικτατοριών, με τελευταία και απίστευτα αιματηρή εκείνη της αιγύπτου, διαθέτει ραντάρ ανίχνευσης «δημοκρατικών ελλειμάτων». Ουάου! Διαθέτει ολοφάνερα, επίσης, πιστοποιητικό εθνικών φρονημάτων απ’ το ελληνικό βαθύ κράτος. Και τους διεθνείς συμμάχους του, στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον…

Που βρίσκεται, είπαμε, ο «δημόσιος διάλογος»; Που βρίσκεται η «μέση κοινωνική συνείδηση»; Ποια είναι τα κρίσιμα ζητήματα;

Και πόσους χασάπηδες πρέπει να αγκαλιάσει το ελληνικό καθεστώς και οι φαιορόζ ορντινάτσες του, για να ανέβει το αίμα απ’ τα παπούτσια στις μύτες μας;

Πόλεμος νεύρων 1

Παρασκευή 11 Αυγούστου. … Οι πύραυλοι Hwasong-12 που θα εκτοξευτούν απ’ τον KPA [«λαϊκό στρατό της κορέας»] θα διασχίσουν τον ουρανό πάνω απ’ τους ιαπωνικούς νομούς Shimane, Hiroshima και Koichi… Θα καλύψουν μια απόσταση 3.356,7 χιλιομέτρων σε 1.065 δευτερόλεπτα, και θα πέσουν στο νερό 30 – 40 χιλιόμετρα μακριά απ’ το Guam…

Μπορεί να σας φανεί παράξενο ή ενδιαφέρον. Αλλά αυτή ακριβώς είναι η (κατά το καθεστωτικό bbc) ανακοίνωση του γενικού αρχηγού του βορειοκορεατικού στρατού Kim Rak Gyon, μέσω του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων KCNA. Συνιστά αυτό απειλή επίθεσης κατά των αμερικανικών βάσεων στο Guam; Όχι βέβαια!!! Ο κυβερνήτης του Guam Eddie Calvo έβαλε το ζήτημα στη λογική του βάση όταν σχολίασε στο Reuters την βορειοκορεατική «απειλή»:

… Η βόρεια κορέα προτιμάει να είναι απρόβλεπτη, και στο παρελθόν έχει εκτοξεύσει αιφνιδιαστικά πυραύλους… Τώρα μας στέλνουν προειδοποιητικό τηλεγράφημα για το κτύπημά τους, που σημαίνει ότι δεν θέλουν να γίνει καμία παρεξήγηση. Νομίζω ότι φοβούνται…

Οι δυνατότητες των βαλιστικών (μεσαίου βεληνεκούς) Hwasong 12 είναι γνωστές. Η πιο πρόσφατη δοκιμή τους έγινε στις 14 του περασμένου Μάη. Είναι γνωστό ότι το βεληνεκές τους είναι περίπου 4.500 χιλιόμετρα. Το Guam απέχει γύρω στα 3.500 χιλιόμετρα απ’ τις ακτές της βόρειας κορέας, συνεπώς είναι μέσα στην εμβέλειά τους. Η προκαταβολική ανακοίνωση και η σχολαστικότητά της (θα κάνει τόση απόσταση, θα περάσει πάνω από ‘κει και ‘κει, θα πετάει για τόσο και θα πέσει στο βάθος του ορίζοντά σας) είναι διαφήμιση: το ξέρετε ότι είστε μέσα στην ακτίνα των πιο δοκιμασμένων πυραύλων μας· σας το επιβεβαιώνουμε.

Του ίδιου τύπου είναι και το βορειοκορεατικό σενάριο «ο στρατός θα ετοιμάσει το σχέδιο και σε λίγες ημέρες ο πρόεδρος θα το εγκρίνει». Πρόκειται για show τεχνοπολεμικής ικανότητας… Και το μόνο που θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς είναι γιατί το ολοκληρωτικό βορειοκορεατικό καθεστώς θα έπρεπε να εξαιρείται απ’ τον ώριμο θέαμα στο οποίο συμμετέχουν όλα τα καθωσπρέπει καθεστώτα, πολιτικά, στρατιωτικά, θρησκευτικά, επιχειρηματικά, στον πλανήτη;

(φωτογραφία: ντάλα καλοκαίρι δεν είναι το καλύτερο να ασχολείσθε με πυραύλους. Αν έχει πάνω απ’ το κεφάλι σας ουρανό, καλύτερα να περιμένετε να νυχτώσει και να χαζέψετε τα αυγουστιάτικα πεφτάστερα. Αγκαλιά με την παρέα σας.

Αν, παρόλα αυτά, επιμένετε, αυτό είναι ένα διάγραμμα με τις δυνατότητες των βορειοκορεατικών πυραύλων· δεν είναι βέβαιο ακόμα αν μπορούν να κουβαλήσουν και πυρηνικές κεφαλές… Οι ψηλές και στενές καμπύλες αριστερά είναι οι τροχιές των δοκιμαστικών εκτοξεύσεων, που για πολλούς λόγους – και τεχνικούς – γίνονται ανορθόδοξα. Οι εστιγμένες γραμμές είναι οι πραγματικές τροχιές αν οι πύραυλοι χρησιμοποιηθούν για κακούς σκοπούς…)

Πόλεμος νεύρων 2

Παρασκευή 11 Αυγούστου. Η παρατήρηση … Νομίζω ότι φοβούνται… του Calvo αξίζει μεγαλύτερης προσοχής. Γιατί ο συνδυασμός μιας βορειοκορεατικής απειλής (εντός ή εκτός εισαγωγικών) για επίθεση στις αμερικανικές βάσεις στο Guam με την ασυνήθιστη προαναγγελία των λεπτομερειών μιας τέτοιας ενέργειας θα μπορούσε, πράγματι, να δείχνει ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει αγγίξει το όριο των δυνατοτήτων του – απέναντι στις ηπα. Όχι «τεχνικά» (εκεί έχει περισσότερες) αλλά «πολιτικά». Και ότι κινείται με την επιβραδυνόμενη ταχύτητα ενός πυραύλου / πυροτεχνήματος που πλησιάζει την κορύφωση της τροχιάς του, πριν αρχίσει να πέφτει: έχει πατήσει, απ’ την μια μεριά, την πολύ ζόρικη επιφάνεια μιας επίθεσης, την οποία, απ’ την άλλη μεριά, θα προτιμούσε να μην κάνει. Κι αυτό από θέση σχετικής (απέναντι στις ηπα) αδυναμίας.

Αν αυτό είναι μια σωστή κατανόηση των περιστάσεων (ή αν τέτοια είναι η αμερικανική αντίληψη), τότε η Ουάσιγκτον ίσως, ίσως λέμε, έχει αποκτήσει ένα τακτικό πλεονέκτημα. Το ψόφιο κουνάβι βρυχάται, αλλά σ’ αυτό κανείς δεν δίνει σημασία: το μιλιταριστικό σύμπλεγμα θα αποφασίσει. Υπάρχει κι εκεί ένα όριο, που δεν είναι όριο δυνατοτήτων αλλά όριο συνεπειών. Υπάρχει όμως ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο «τι σε παίρνει να κάνεις». Το πρώτο, απ’ την μεριά της Πγιονγκγιάνγκ, το αναγνωρίζει η ίδια διαφημίζοντας τις λεπτομέρειες μιας επίθεσης έτσι ώστε να κρατήσει ένα «κούτελο» χωρίς να την κάνει. Το δεύτερο, απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, το αναγνωρίζει οποιοσδήποτε άλλος εκτός απ’ το αμερικανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα. Όχι φανερά τουλάχιστον…. Η στρατιωτική μηχανή των ηπα, η τελευταία δυνατότητα της παρηκμασμένης «μόνης υπερδύναμης», αν δεν μπορέσει να επιδείξει σύντομα κάποιου είδους «υποχώρηση του εχθρού”, θα πρέπει να δοκιμάσει να την επιβάλλει· παρότι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Πρακτικά μιλώντας αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι μάλλον το βορειοκορεατικό καθεστώς και όχι το αμερικανικό που θα κάνει πίσω – με έναν συμβολικό φυσικά τρόπο. Θα «κάνει πίσω» στο στυλ «μπορούμε αλλά δεν θα το κάνουμε… ακόμα». Φυσικά το πρόβλημα της Ουάσιγκτον είναι τεράστιο μπροστά στο πρόβλημα της Πγιονγκγιάνγκ. Αυτή η τελευταία θέλει απλά (;) να της αναγνωριστεί το καθεστώς της πυρηνικής δύναμης. Για την Ουάσιγκτον όμως διακυβεύονται (μπορεί και) τα πάντα στον Ειρηνικό. Αυτή η ανισομέρεια «προβλημάτων» θα μπορούσε πράγματι να πείσει την Πγιονγκγιάνγκ ότι δεν χρειάζεται να βιάζεται…

Κι ίσως εκεί είναι στρατηγικός ο ρόλος του Πεκίνου (και σε ότι αφορά τις αποφάσεις της Πγιονγκγιάνγκ) αλλά και της Μόσχας. Θεωρούμε λογικό να ξέρουν ότι τώρα (και για κάποιο καιρό) η αμερικανική ηγεμονία δεν θα καταρρεύσει με απευθείας και πλήρη στρατιωτική αναμέτρηση. Αλλά με διαρκή «τριβή» και φθορά. Που όταν δεν παίρνει την μορφή καθαρής τακτικής ήττας (όπως στο συριακό πεδίο μάχης) θα είναι ανοικτή σε αντίπαλες «ερμηνείες», και εν τέλει σε κάτι σαν «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του…»

Αυτή είναι μια εκτίμησή μας. Θα δούμε αν στέκει…

Μέδουσα…

Παρασκευή 11 Αυγούστου. Στα απόνερα των «μεγάλων ιμπεριαλιστικών στιγμών» ούτε και τα πλάσματα της θάλασσας, ακόμα και τα ενοχλητικά, δεν γλυτώνουν τον αναπτυσσόμενο μιλιταρισμό. Μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας (και για πιο λόγο, δηλαδή, οι “πατριώτες” έλληνες υπήκοοι και, ακόμα περισσότερο, οι “πατριώτες” της όποιας «αριστέρας» θα έπρεπε να ξέρουν; Για κανέναν!) medusa είναι το όνομα κοινών στρατιωτικών (αεροναυτικών) ασκήσεων που κάνει ο ελληνικός στρατός με τον στρατό του δικτάτορα μακελλάρη Σίσι. Της αιγύπτου. Απ’ το 2015.

Οι φετεινές έγιναν ανάμεσα στις 31 Ιούλη και στις 3 Αυγούστου. Στα αιγυπτιακά χωρικά ύδατα. Το ενδιαφέρον είναι ότι την medusa 2017 την χαιρέτησε… ποιος νομίζετε; Το ισραηλινό πεντάγωνο… Νοιάζεται για την μαχητικότητα των συμμάχων του… Αλλοίμονο.

Και επειδή το «δεν ξέρω» είναι άθλιο έως δολοφονικό, να μερικά στοιχεία απ’ αυτήν την συνεργασία, που απ’ την μεριά της Αθήνας έχει φαρδιά την υπογραφή της φαιορόζ διοίκησης. Μπας και εμποδίσουμε, στα όρια των δυνατοτήτων μας, αυτό το κλαψοκακόμοιρο «δεν ήξερα»… Οπότε μην παραλείψουν οι κομματικοί «αμφισβητίες» να γράψουν κανά κειμενάκι, να το μοιράσουν στο ερχόμενο συνέδριο του συ.ριζ.α. Μπας και κοροϊδέψουν άλλη μια φορά εαυτούς και αλλήλους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τους ισραηλινούς «αδελφούς», η πρώτη medusa έγινε τον Δεκέμβρη του 2015, απ’ τις 9 ως τις 15, στο νότιο Αιγαίο, στη θάλασσα της Κρήτης (νότια απ’ το νησί) και στη λιβυκή θάλασσα. Νωρίτερα, τον Απρίλη του 2015, ο αιγύπτιος υπ.αμ. είχε βρεθεί με τον έλληνα ψεκασμένο υπ.αμ. για να συζητήσουν τις δυνατότητες στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των στρατών τους. Τον Μάη του 2015 ελληνικά πολεμικά συμμετείχαν σε κοινή άσκηση με αιγυπτιακά, στην αεροπορική άσκηση Horus 2015.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πρώτη medusa, στις 30 Γενάρη του 2017, ο έλληνας ναύαρχος Μ. Τσούνης συναντήθηκε στο Κάιρο με τον αιγύπτιο αρχιστράτηγο Mahmoud Hegazy, για να προωθήσουν την στρατιωτική συνεργασία τους. Στις 24 Απρίλη του 2017, ο αιγύπτιος υπ.εξ. Sameh Shoukry συναντήθηκε στην Αθήνα με τον ψεκασμένο υπ.αμ. στο περιθώριο ενός συνεδρίου με τίτλο «Φόρουμ Αρχαίων Πολιτισμών», για να κανονίσουν τις λεπτομέρειες… (Όπως οι μαφιόζοι που συναντιούνται σε γάμους και βαφτίσια για ξεκάρφωμα…). Η κουβέντα μεταξύ φίλων ήταν γόνιμη, κι έτσι μετά από ένα μήνα, στις 17 Μάη του 2017, υπογράφτηκε μεταξύ Αθήνας και Καΐρου «πρόγραμμα στρατιωτικής συνεργασίας». Κατ’ αρχήν για το 2017.

Έχει ενδιαφέρον το τι λέει το Τελ Αβίβ για τα «κοινά ενδιαφέροντα» ανάμεσα στην Αθήνα και το Κάιρο. Σημειώστε: οι πρόσφυγες (;;;), η «τρομοκρατία» (;;;), η λιβύη (ο.κ.) και … η τουρκία. Ω ναι! Ο ελληνικός μιλιταρισμός έχει βρει φιλαράκια τον ισραηλινό και τον αιγυπτιακό… εναντίον της τουρκίας…

Όλα αυτά είναι εντελώς φαιορόζ, και δείχνουν ακόμα μια φορά γιατί ο ψεκασμένος και το κόμμα του συγκυβερνούν: είναι μέρος του συμβόλαιου που υπέγραψε η Κουμουνδούρου (όχι με τον διάολο, αλλά με το βαθύ κράτος…) προκειμένου να παίρνουν τα στελέχη της τους μισθούς που παίρνουν.

Ηθικό δίδαγμα; Το τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία – οικογένεια έχει πλάκα, επειδή προσφέρεται για «κόντρες». Φάτε το απεριόριστα, συμφέρει το βαθύ κράτος / κεφάλαιο… Αντίθετα, το τρίπτυχο στρατός – χούντες – εθνικά συμφέροντα είναι σοβαρό. Και δεν προσφέρεται ούτε για δημοσιότητα ούτε για αμφισβητήσεις…

(φωτογραφίες: πάνω, η μεγάλη στιγμή της υπογραφής της στρατιωτικής συνεργασίας με το αιγυπτιακό φασισταριό, στις 17 Μάη του 2017. Δεξιά ο ταξίαρχος Μιλτιάδης Γρυλλάκης, επικεφαλής της διεύθυνσης διεθνών σχέσεων του ελληνικού γεεθα. Αριστέρα ο ομόλογός του, της χούντας του Καΐρου Ahmed Fahmy Ahmed Mohamed.

Κάτω: ελληνικό πολεμικό κατά τη διάρκεια της medusa 2017. Στο βάθος το ένα απ’ τα δύο ελικοπτεροφόρα mistral που αγόρασε απ’ τη γαλλία, και κατέχει ακόμα, η αιγυπτιακή χούντα…)

Ωραία φάση

Πέμπτη 10 Αυγούστου. Σε περίπτωση που σας έχει διαφύγει, το (επόμενο) «τέλος του κόσμου», σα να λέμε το ως τώρα πιο πρόσφατο live show απόλυτης καταστροφής, έχει αναγγελθεί για τις 23 Σεπτέμβρη. Θα ‘χει… και τι δεν θα ‘χει! Μέχρι και δαίμονες αγγέλους με καραμούζες (ξέρετε που…) θα δείτε!!! ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!!! Εισιτήρια προπωλούνται στα γνωστά ticket shops.

(Γιατί αν το χάσετε – το τέλος του κόσμου – θα μετανοιώσετε! Τι θα λέτε με τους φίλους σας; Ούτε selfie θα έχετε, ούτε τίποτα. Γι’ αυτό καλύτερα βρείτε έγκαιρα θέση να το παρακολουθήσετε… Έγκαιρα: μην χάσετε και τα «προσεχώς»!

Και δεν χρειάζεται να πληρώσετε τα ακριβά, μπροστά μπροστά. Αυτά είναι για τα αρρωστάκια. Βρείτε βολικές θέσεις στη γαλαρία, να κάνετε και κανά τσιγάρο στη ζούλα…)

Μα τι και πόση βλακεία δέρνει τον κόσμο;

(φωτογραφία: μόλις τελειώσει το “τέλος του κόσμου” και πέσουν και οι τελευταίες διαφημίσεις, οι ανθισμένες κερασιές θα είναι στη θέση τους…)

Το κουνάβι που βρυχάται

Πέμπτη 10 Αυγούστου. Απείλησε με “φωτιά και οργή που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος”. Αλλά μπορεί να το είπε πάνω στα νεύρα του – τόχει το ελάττωμα. Το σίγουρο είναι ότι το επόμενο τιτίβισμά του ήταν αφιερωμένο στο Μεγάλο Εγώ του:

… Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ανέλαβα τα καθήκοντά μου ήταν να διατάξω τον εκσυγχρονισμό του πυρηνικού οπλοστασίου μας. Έτσι τώρα είναι πιο έτοιμο και αποτελεσματικό από ποτέ… Ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί να το χρησιμοποιήσουμε…

Το ψόφιο κουνάβι ανέλαβε στις 20 του περασμένου Γενάρη. Το ότι (νομίζει και φωνάζει πως) μέσα σε κάτι λιγότερο από 7 μήνες τα πυρηνικά όπλα των ηπα εκσυγχρονίστηκαν (κατόπιν της διαταγής του φυσικά…) επιβεβαιώνει απλά ότι δεν έχει καν γνώσεις λυκείου για το θέμα.

Θα μπορούσε, λοιπόν, να θεωρηθεί “ακίνδυνος”. Ακόμα και “γραφικός”: στις αρχές της περασμένης άνοιξης είχε “προειδοποιήσει” την Πγιονγκγιάνγκ με τον “καλύτερο στρατό του κόσμου”…. Πιο συγκεκριμένα, με μια αεροναυτική αρμάδα με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο Carl Vinson, που πλησίαζε υποτίθεται ολοταχώς την κορεατική χερσόνησο, με άγριες διαθέσεις… Μόνο για να αποδειχθεί ότι η περιβόητη αρμάδα βρισκόταν χιλιάδες μίλια μακριά, στον ινδικό, σε ασκήσεις με το αυστραλέζικο ναυτικό…

Άσχετος λοιπόν, και αλαζόνας. Υπάρχει όμως ένα ζήτημα με δαύτον και με την λειτουργία του σαν “βιτρίνα”. Αυτά που λέει και ο χαρακτήρας του είναι ιδανικά για να γίνει κάποια προβοκάτσια (εν αγνοία του) τέτοια που να πρέπει μετά αυτό το Κολοσσιαίο Εγώ Του να διατάξει μια επίθεση κατά της βόρειας κορέας. Έχει δώσει εξετάσεις (και τις πέρασε) όταν διέταξε την επίθεση με κρουζ κατά του Άσαντ, την περασμένη άνοιξη….

Όσο ακίνδυνο κι αν είναι, λοιπόν, το ψόφιο κουνάβι όταν βρυχάται, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι όταν χτενίζει την φράτζα του στον καθρέφτη του. Το δεύτερο είναι η βασική «προεδρική λειτουργία» του Τραμπ – και υποθέτουμε ότι η ιστορία θα τον θυμάται γι’ αυτό και μόνο. Αν (του) φτιάξουν / στήσουν μια «αφορμή» κι αν κάποιοι «διπλανοί» του (κανάς «τρελός σκύλος» Mattis και σία…) τον σκουντήσουν λίγο, είναι όντως ικανός να συμπεριφερθεί σαν ο μεγαλύτερος στρατηγός όλων των εποχών… (Και ύστερα, αν χρειαστεί, αν κάτι δεν πάει καλά, οι διάδοχοί του θα τον ξεφορτωθούν σαν «τρελό» – αφού πρώτα, όμως, έχει κάνει την δουλειά…)

(Ο υπ.εξ. Tillerson είναι πιο καθησυχαστικός. Αλλά είναι ένας φτωχός και μόνος υπ.εξ., που πρέπει να παίζει τον «καλό μπάτσο»…. Ένας προσωρινός Kerry για την καινούργια συντηρητική διοίκηση. Πρόκειται για έναν ρόλο άνευ σημασίας και περιεχομένου αν δεν υπάρχει και «κακός μπάτσος»…)

Υδρογονάνθρακες

Πέμπτη 10 Αυγούστου. Όταν η Ουάσιγκτον σκίζει τις πλεξούδες της υπέρ της “απεξάρτησης” της ευρώπης απ’ το ρωσικό φυσικό αέριο (χτεσινό σχόλιο) δεν εννοεί να φτάνει στην γηραιά ήπειρο ιρανικό γκάζι. Συνεπώς η τριμερής συμφωνία που υπογράφτηκε προχτές ανάμεσα στην ιρανική πετρο-επενδυτική Ghadir, την ρωσική Zarubezhneft και την τουρκική Unit International για την έρευνα και την εκμετάλλευση ιρανικών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεν είναι απ’ αυτές που χαροποιούν το αμερικανικό καθεστώς. (Να θυμήσουμε ότι αυτές οι υδρογονανθρακικές συμφωνίες αφορούν, προοπτικά, τα «τελευταία – τελευταία»…)

Δεν θα το χαροποιούν ούτε οι συμφωνίες που υπέγραψαν (χωριστά) πριν λίγες ημέρες η γαλλική renault και η ιαπωνική mitsubishi για δημιουργία εργοστασίων παραγωγής αυτοκινήτων στο ιράν· η δεύτερη θα φτιάχνει το υβριδικό outlander suv. Τέτοια deal, είτε είναι ενεργειακά είτε βιομηχανικά, μετατρέπουν σε χαρτοπετσέτες τις βαρύγδουπες «κυρώσεις» που επιβάλει η Ουάσιγκτον στο ιρανικό καθεστώς. Και θα έχουν διάφορες επιπλοκές για τις σχέσεις της όχι με την Τεχεράνη αλλά με την ε.ε. και την ιαπωνία.

(φωτογραφία: ο κύριος αριστέρα είναι ο Thierry Bolloré, της renault. Οι άλλοι δύο είναι ο Mansour Moazami – στο κέντρο – και ο Morshed Solouk. Ιρανοί. Η ευτυχής στιγμή των υπογραφών είναι στις 7 Αυγούστου, και προβλέπει την παραγωγή 150.000 αυτοκινήτων το χρόνο, απ’ το 2018: ο καπιταλισμός με όρεξη, και χωρίς την άδεια των αμερικάνων…

Για ένα τέτοιο deal στην ελλάδα ξέρουμε μερικούς που θα φόραγαν γραβάτες και στ’ αυτιά… Παρ’ολα αυτά ο Moazami (και άλλοι τρεις πίσω του) είναι “σκέτος” και άνετος…)

Υδρογονάνθρακες ντόπιοι

Πέμπτη 10 Αυγούστου. Σε κάθε περίπτωση θα έχετε καταλάβει ήδη πάνω σε τίνος το ιμπεριαλιστικό σχέδιο ελπίζουν οι έλληνες, σαν τσόντες, με τα δικά τους ιμπεριαλιστικά  ξεφτισμένα σχέδια (αυτήν την εποχή), να πουλήσουν “ενέργεια”, απ’ τα πλούσια κοιτάσματά τους (λέμε τώρα… ακόμα δεν τα είδανε και Γιάνη τα βαφτίσανε…).

Μόνο που αυτό το σχέδιο το καταλαβαίνουν όπως τους βολεύει: άλλο που δεν θέλουν οι αμερικανικές εταιρείες υγροποιημένου αερίου απ’ το να πουλάνε διάφορα ζαγάρια, ελληνικά και κυπριακά, τρεχούμενο γκάζι… Άλλο που δεν θέλουν…

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός

Πέμπτη 10 Αυγούστου. Το άσχημο είναι ότι ο αμερικανικός καπιταλισμός δεν μπορεί να φρενάρει τους ανταγωνιστές του με «ήπια και ειρηνικά» μέσα. Γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου έξω απ’ τον ορίζοντά του η βία, το «μέσο» στο οποίο θεωρεί ότι έχει σαφή υπεροχή: αν θες να κάνεις τις επενδύσεις των ανταγωνιστών σου ασύμφορες (γι’ αυτούς), αν το σχέδιο είναι america first (και δεν θα μπορούσε να είναι άλλο!) τι κάνεις στο τέλος; Σπέρνεις φωτιά…

Δεν είναι κάτι καινούργιο. Στα τέλη των ‘90s και ακόμα εντονότερα τον πρώτο χρόνο των ‘00s, Μόσχα, Παρίσι (κι από πίσω η υπόλοιπη τότε ε.ε.) πυροβολούσαν συστηματικά τις «κυρώσεις» που είχε επιβάλλει η Ουάσιγκτον (μέσω οηε είναι η αλήθεια) στο καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν, απαιτώντας την οριστική άρση τους. Για ανθρωπιστικούς λόγους. Παράλληλα οι εταιρείες τους ετοιμάζονταν για πετρελαϊκές δουλειές στο ιράκ.

Για να αντιμετωπίσει η Ουάσιγκτον αυτήν την αντιπαλότητα, για να κρατήσει την θέση της στον καπιταλιστικό πλανήτη «πάνω», για να κρατήσει για κάποια χρόνια τα ιρακινά πετρέλαια «κάτω» (στα κοιτάσματά τους) και τους ανταγωνιστές της «έξω», έπρεπε να μπει «μέσα». Να κάνει εισβολή στο ιράκ. Έπρεπε να σπείρει φωτιά. Και το έκανε.

Μερικά βασικά δεδομένα δεν είναι ίδια τώρα. Ο αμερικανικός στρατός έχει εξαπλωθεί σε διάφορα ενεργά πεδία μάχης: ιράκ, συρία, αφγανιστάν, διάφορα σημεία της αφρικής… Το “πάνω” είναι υπό αμφισβήτηση· ή σκέτη κοροϊδία. Και φυσικά το ιράν (και ο στρατός του) δεν είναι ιράκ… Συνεπώς μια απόβαση / εισβολή θα πρέπει να θεωρείται αδύνατη. Ωστόσο ο αμερικανικός μονόδρομος της βίας είναι περισσότερο από ποτέ τέτοιος: μονόδρομος. Αργά ή γρήγορα θα εκδηλωθεί.

Θα μπορούσε, λοιπόν, κάποιου είδους «περιορισμένης διάρκειας ελεγχόμενη επίθεση από μακρυά» (πύραυλοι, βομβαρδισμοί) στη βόρεια κορέα να είναι, ταυτόχρονα, ένα απειλητικό παράδειγμα προς το ιράν και τους οικονομικούς του συνεταίρους: μην μας «γράφεται» γιατί τα κάνουμε λαμπόγυαλο όποτε θέλουμε…

(Έναν συλλογισμό, δυσοίωνο είναι η αλήθεια, διατυπώνουμε… Χωρίς συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα… Όχι κάποια τεκμηριωμένη πρόβλεψη… Στο κάτω κάτω οι πιο φονικές καπιταλιστικές / κρατικές διαδικασίες δεν δίνουν ραντεβού με τους αντιπάλους τους!)

Ουάσιγκτον – Πγιονγκγιανγκ – Ουάσιγκτον

Τετάρτη 9 Αυγούστου. …Η βόρεια κορέα καλύτερα να σταματήσει να απειλεί τις ηπα… γιατί θα απαντήσουμε με φωτιά και οργή τέτοια που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος…

Μην βιαστείτε να συμπεράνετε ότι το ψόφιο κουνάβι ανήγγειλε την Αποκάλυψη! Βρίσκεται σε διακοπές, για τις οποίες έχει γκρινιάξει ήδη πολύ ότι δεν τον αφήνουν ήσυχο, ότι όλο τον καλούν στο τηλέφωνο, και ότι δεν μπορεί να ξεκουραστεί… Έχει νευράκια λοιπόν· και φαντάζεσθε πόσο νευριάζουν οι “πετυχημένοι” όταν νοιώθουν ότι δεν ελέγχουν τον χρόνο τους… Επιπλέον την δήλωση την έκανε στη διάρκεια ομιλίας του για τους ηρωϊνοεξαρτημένους, στο N. Jersey. Και πάλι θα πρέπει να είχε τα νεύρα του…

Πιο ενδιαφέρον είναι ίσως ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες (εντελώς συμπτωματικά, και οι ιαπωνικές…) φέρονται να αλλάζουν άρδην πρόσφατες εκτιμήσεις τους και να συμπεραίνουν τώρα ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει το know how να βιδώσει πυρηνικές κεφαλές στους βαλλιστικούς πυραύλους του. Επειδή όλο ο κόσμος (οφείλει να) έχει εμπιστοσύνη στα πορίσματα των μυστικών υπηρεσιών, συμπεραίνουμε ότι κάποιοι «σπρώχνουν». Για κάτι πιο aggressive απ’ τις κυρώσεις, εναντίον της βόρειας κορέας. Ίσως παίζει τον ρόλο της και η (τακτική) ήττα στο συριακό πεδίο μάχης.

Είναι εύκολο; Πριν λίγες ημέρες η Ουάσιγκτον (η γραμματεία του ψόφιου κουναβιού) κάλεσε την Σεούλ (την γραμματεία του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in) για κουβέντα κορυφής. Ήταν αμέσως μετά την τελευταία βορειοκορεατική πυραυλική δοκιμή. Η απάντηση της γραμματείας του Moon Jae-in θα πρέπει να άφησε κάγκελο την αμερικανική προεδρική γραφειοκρατεία: ο πρόεδρος βρίσκεται σε διακοπές… θα ασχοληθεί με αυτά τα θέματα μετά την επιστροφή του, σε 15 ημέρες… Ουάου! Ακριβώς αυτό: οι διακοπές στη νότια κορέα είναι ιερές, και ο (όχι και τόσο «φιλοαμερικάνος» καινούργιος πρόεδρος) δεν εννοούσε να τις χαλάσει. Να μια διαφορά με τα αμερικανικά ήθη: ο Moon Jae-in δεν απαντάει στα τηλέφωνα όταν έχει άδεια… Ούτε δηλώσεις κάνει! Ούτε τιτιβίζει! Και δεν γκρινιάζει!

Αν δεν ήταν η νότια κορέα που βάζει φρένο στις πολεμικές φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον (και του Τόκιο) η «φωτιά και η οργή» θα είχαν εκδηλωθεί ίσως. Αλλά η Σεούλ δεν θέλει να γίνει ερείπια, και έχει δίκιο. Απομένει μόνο να αποφασίσει η Ουάσιγκτον να την «θυσιάσει». Αλλά αν το κάνει, θα πρέπει να εγκαταλείψει οριστικά τις βάσεις της και τις όποιες φιλοδοξίες της στην κορεατική χερσόνησο: όσοι νοτιοκορεάτες επιζήσουν απ’ τα βορειοκορεατικά αντίποινα σε μια αμερικανική επίθεση στην Πγιονγκγιάνγκ θα είναι σκληρά αντιαμερικάνοι για πολλές γενιές.

Οπότε; Ίσως η Πγιονγκγιάνγκ δεν ξανακάνει απειλητικές δηλώσεις… για τον επόμενο μήνα. Ή, ίσως, η Ουάσιγκτον να βρίσκεται (πραγματικά) σε μεγάλη απελπισία. Που μεσοπρόθεσμα θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη αν αποφασίσει να «ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της» με την βόρεια κορέα με ψοφιοκουναβικό τρόπο: με τον αντίχειρα του αυτοκράτορα στραμμένο κάτω…

Οι ορθολογικές εκτιμήσεις (μας) καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να θέλει αλλά δεν έχει πολλά περιθώρια να “κάψει” το σαμάρι – βόρεια κορέα· ειδικά όταν απ’ αυτό θα επωφεληθεί με διάφορους τρόπους το γαϊδούρι, η κίνα. Αλλά στην ιστορία οι “πρωταγωνιστές” δεν δρούσαν πάντα ορθολογικά, έτσι δεν είναι;