Month: August 2017

Τρίτη 29 Αυγούστου. Ένα σύγχρονο αντιπολεμικό κίνημα θα σταματούσε τον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο; Είναι μια ερώτηση “ρεαλιστικής διαστροφής”: αν δεν είμαι σίγουρος για το αποτέλεσμα δεν κάνω τον κόπο!… (Κι αν είμαι σίγουρος, κάντε τη δουλειά εσείς: εγώ έχω άλλα να κάνω… Την έχουμε σπουδάσει υποχρεωτικά αυτή την διαστροφή και σαν πλάνο 30/900, και σαν 7ψχ…)

Δεν ξέρουμε αν θα σταματούσε τον εξελισσόμενο πόλεμο. Θα έκανε όμως σίγουρα άλλα , κρίσιμα και ουσιαστικά. Πρώτον, θα έδειχνε τους πραγματικούς υπεύθυνους αυτού του πολέμου δημιουργώντας στρατηγικό σχίσμα μέσα στις κοινωνίες του πρώτου κόσμου. Δεύτερον, θα έβγαζε το ζήτημα της υποδοχής των προσφύγων απ’ τον στενό ανθρωπιστικό του κύκλο, και θα κατέστρεφε συστηματικά τα επιχειρήματα των φασιστών, δείχνοντας καθαρά ότι είναι απλά συνηγορίες στην παγκόσμια σφαγή. Και τρίτον, θα τοποθετούσε τις σφαγές – στο –ψαχνό στον πρώτο κόσμο στην πραγματική παγκόσμια πολεμική συγκυρία τους και, κατά συνέπεια, θα βραχυκύκλωνε την δράση των “υπηρεσιών”.

Εν τέλει θα αποκάλυπτε με ανταγωνιστικό τρόπο τα χαρακτηριστικά κρίσιμων πλευρών και της δικής μας υποτελούς καθημερινότητας…

Αλλά τι λέμε τώρα;

Τρίτη 29 Αυγούστου. Αφού, λοιπόν, ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος συνεχίζεται (με την ευμενή ανοχή μας), τα τελευταία νέα απ’ το συριακό πεδίο πάχης είναι ιδιαίτερα ευνοϊκά για την συμμαχία Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης. Η ώρα της Deir ez Zor πλησιάζει. Εξήντα πέντε χιλιόμετρα δυτικά του θύλακα και περίπου το ίδιο βόρεια – αυτή είναι απόσταση που μεσολαβεί αυτή την στιγμή.

Απ’ την μεριά τους οι ηπα (αεροπορικά) και οι ελάχιστοι proxies τους που συνεχίζουν στο νότο, επιδίδονται σε δολιοφθορές που δεν θα αλλάξουν την γενική εξέλιξη: ίσως σε μέρες και σίγουρα σε μία ή δύο βδομάδες, ο στρατός του Άσαντ και των συμμάχων του θα βρίσκεται στις όχθες του Ευφράτη, γύρω ή και μέσα στην Deir ez Zor.

Απο εκεί, σε συνεργασία με τις ιρακινές πολιτοφυλακές (τις σιιτικές «λαϊκές δυνάμεις»), θα απομένει η εκκαθάριση των δύο πλευρών των συρο-ιρακινών συνόρων.

Και που θα πάνε οι ένοπλοι του isis που θα επιζήσουν; Χμμμμ.. Πάντως όχι στην ευρώπη…

Δευτέρα 28 Αυγούστου. Τα μέλη της σερβικής διπλωματικής αποστολής στα Σκόπια επέστρεψαν στη θέση τους· κι ως το τέλος του μήνα θα γυρίσει και ο πρεσβευτής. Όλα καλά λοιπόν; (σχόλιο Καλοί, παλιοί φίλοι – 25/8).

Οι δύο υπ.εξ. (Dimitrov του μακεδονικού κράτους και Dacic του σερβικού) συναντήθηκαν την περασμένη Παρασκευή στη Nis και η κοινή τους δήλωση μετά ήταν λίγο πολύ «κουκούλωμα» της υπόθεσης. Προκύπτει πάντως ότι κάποια (μη κατονομαζόμενη) «ξένη δύναμη» έριξε σήμα στη σερβία περί κατασκοπείας σε βάρος της πρεσβείας της στα Σκόπια – «μυρίζει Μόσχα» το πράγμα.

Το ζήτημα με τον σέρβο «μυστικό» Goran Zivaljevic, που είχε ρόλο στην επίθεση στη βουλή και στον Zaev στις 27 του περασμένου Απρίλη, εξακολουθεί να υφίσταται· χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν είναι το μόνο «πρόβλημα στις σχέσεις των δύο χωρών».

Επιστροφή στην ηρεμία – λοιπόν. Καταλαβαίνουμε ωστόσο ότι το Βελιγράδι ήταν που αναγκάστηκε να κάνει πίσω, ενώ ξεκίνησε τον καυγά με ένταση. Το πιθανότερο είναι ότι δεν βρήκε σοβαρά στοιχεία για να κατηγορήσει τα Σκόπια, και τελικά τόριξε στη «φιλία και την συμπόνοια των λαών»…

Δευτέρα 28 Αυγούστου. …«Πολλοί Τουρκοκύπριοι πιστεύουν ότι ο κ. Αναστασιάδης παίζει παιχνίδια, δεν θέλει λύση του Κυπριακού, δεν είναι έτοιμος να μοιραστεί την εξουσία με τους Τουρκοκύπριους. Η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων δείχνει να μην θέλει να μοιραστεί την εξουσία με τους Τουρκοκύπριους… Κάθε φορά που πλησιάζουμε σε λύση, οι Ελληνοκύπριοι βρίσκουν μιαν αφορμή για να μπλοκάρουν τη διαδικασία. Επίσης, οι επιθέσεις εναντίον των Τουρκοκυπρίων που σημειώνονται στη νότια Κύπρο – σκίσιμο ελαστικών, γρατζούνισμα αυτοκινήτων σε χώρους στάθμευσης, λεκτικές επιθέσεις στον δρόμο, στην παραλία κ.λπ. – προκαλούν ανασφάλεια στους Τουρκοκύπριους και ξυπνούν μαύρες μνήμες. Η ελληνοκυπριακή Αστυνομία δείχνει απρόθυμη να εξιχνιάσει αυτές τις υποθέσεις. Πριν το 2004, όταν ρωτούσες τους Τουρκοκύπριους εάν ήθελαν να ζήσουν μαζί με τους Ελληνοκύπριους, λάμβανες αμέσως την αυθόρμητη απάντηση ‘γιατί όχι’. Τώρα πια βλέπεις προβληματισμό. Και αυτό άλλαξε λόγω συμπεριφορών στις νότιες περιοχές»…

Αυτά λέει μεταξύ άλλων ο τουρκοκύπριος Μετέ Τουμερκάν, συντάκτης της τ/κ εφημερίδας «Χαβαντίς», στην ε/κ εφημερίδα «πολίτης». Δεν αμφισβητούνται, γιατί είναι γνωστά στον κυπριακό νότο. Γνωστά και «ανεξιχνίαστα».

Οι τουρκοκύπριοι μπορούν να πηγαίνουν στο νότο, με πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Γενικά αποτελούν την «φτηνή εργασία» που απαιτεί η κερδοφορία των ελληνοκυπριακών αφεντικών. H (εργασιακή και όχι μόνο) υποτίμηση των τουρκοκυπρίων οφελείται ιδιαίτερα απ’ την «λύση / μη λύση», και τον χωρισμό του νησιού: επειδή η διεθνής υπόσταση του τουρκοκυπριακού τομέα είναι στο κενό, αντίστοιχα η πολιτική (με την ευρεία έννοια) υπόσταση των τουρκυπρίων εργατών / εργατριών στο νότο είναι στην ομίχλη. Ιδανικές συνθήκες για ένταση της εκμετάλλευσης…

Δευτέρα 28 Αυγούστου. Ενώ, λοιπόν, τα ελληνοκυπριακά αφεντικά έχουν τους λόγους τους να συντηρείται το «κυπριακό πρόβλημα», ειδικά εκείνα του τουρισμού οδύρονται: η τουριστική βιομηχανία στην τουρκοκυπριακή ζώνη έχει μεγαλώσει θεαματικά και πλησιάζει σε «κεφάλια», αν δεν έχει φτάσει ήδη, την αντίστοιχη της ελληνοκυπριακής. Ο λόγος είναι προφανής: η ίδια ή και καλύτερη «ποιότητα υπηρεσιών» σε χαμηλότερες τιμές. Αυτή η ζήτηση για τον κυπριακό βορρά έχει αφομοιωθεί ακόμα και από ελληνοκυπριακά πρακτορεία: το σλόγκαν cross the line «πουλάει» μέσω της οργάνωσης καθημερινών εκδρομών απ’ το νότο στο βορρά.

Οι ε/κ ξενοδόχοι (λένε ότι) φοβούνται ότι έρχονται τα χειρότερα: το άνοιγμα της Αμμοχώστου. Αν και δεν έχει ανακοινωθεί κάτι επίσημα απ’ την πλευρά της Άγκυρας, ο εφιάλτης των ελληνοκυπρίων «εθνο»επιχειρηματιών είναι ότι θα γίνει μια πρόταση στους ελληνοκύπριους πρώην κατοίκους της πόλης να επιστρέψουν, και μάλιστα υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση, με αντάλλαγμα την «αναγνώριση του παράνομου αεροδρομίου» Ερτζιάν. (Τι πάει να πει «παράνομο αεροδρόμιο» δεν το ξέρουμε!!!).

Με τα μυαλά που έχει η ελληνοκυπριακή διοίκηση θα απορρίψει την πρόταση, οπότε μετά οι τουρκοκύπριοι θα έχουν το ελεύθερο να ανοίξουν την Αμμόχωστο υπό τον δικό τους έλεγχο! Τότε (ο εφιάλτης αγριεύει!) οι τουρκικές κατασκευαστικές θα ξανακάνουν λειτουργική την πόλη (το κόστος των σχετικών έργων εκτιμάται στα 5 δις. ευρώ) και η Αμμόχωστος θα εξελιχθεί σε πόλη – θέρετρο, είτε γυρίσουν οι πρώην κάτοικοί της, είτε πουλήσουν τις ιδιοκτησίες τους σε ευρωπαίους, αμερικάνους, ρώσους…

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι απ’ αυτά θα γίνει. Και μόνο το γεγονός, όμως, ότι εκείνοι που νόμιζαν ότι είναι οριστικά και αιώνια νικητές (από οικονομική και πολιτική άποψη), δηλαδη τα ελληνοκυπριακά αφεντικά (συν τους παπάδες, συν τη μαφία…), νοιώθουν τώρα ότι χάνουν και ότι οι εξελίξεις που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει τους ξεπερνούν, αυτό μόνο σαν η εκδίκηση της Ιστορίας μπορεί να θεωρηθεί.

Κυριακή 27 Αυγούστου. Αν το ψόφιο κουνάβι τραβάει την προσοχή με τα καμώματά του, τότε ίσως κάνει καλά την δουλειά που ανέλαβε. Πίσω του, στα πόστα της πραγματικής εξουσίας στις ηπα, ξεδιπλώνεται και εδραιώνεται μια αμιγώς μιλιταριστική ορχήστρα. Αν και δεν είναι ξένο με τα καθεστωτικά ήθη των ηπα πρώην αρχικαραβανάδες (ή και μεσαία στελέχη του στρατου) να αναλαμβάνουν πολιτικές θέσεις στη διοίκηση, η τωρινή κατάσταση έχει ξεπεράσει τα συνηθισμένα. Σημειώστε (η θητεία στις ηπα είναι εθελοντική):

– «προσωπάρχης» του άσπρου σπιτιού, θέση ιδιαίτερα σημαντική, ο στρατηγός John F. Kelly·

– υπουργός άμυνας ο στρατηγός Jim Mattis («τρελός σκύλος»)·

– βασικός σύμβουλος εθνικής ασφαλείας ο στρατηγός R. McMaster·

– διευθυντής της cia ο Mike Pompeo. Αριστούχος απόφοιτος της αμερικανικής στρατιωτικής ακαδημίας στο West Point δούλεψε σαν αξιωματικός στα τεθωρακισμένα απ’ το 1986 ως το 1991·

– γενικός ομοσπονδιακός εισαγγελέας ο Jeff Sessions. Υπερσυντηρητικός, έκανε καριέρα στο στρατό τη δεκαετία του ’70 φτάνοντας στο βαθμό του λοχαγού·

– υπουργός ενέργειας ο Rick Perry. Έκανε καριέρα στην αμερικανική πολεμική αεροπορία από το 1972 ως το 1977, και έφυγε με τον βαθμό του σμηναγού·

– υπουργός εσωτερικών ο Ryan Zinke. Ήταν πεζοναύτης απ’ το 1986 ως το 2008, έφυγε με τον βαθμό του ταγματάρχη·

– επικεφαλής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας φυλακών ο Mark S. Inch, στράτηγος·

– δύο καραβανάδες ακόμα συμμετέχουν στο «συμβούλιο εθνικής ασφαλείας».

Ειδικά οι τρεις πρώτοι συγκροτούν με «τριανδρία» που απ’ την μια μεριά κηδεμονεύει διακριτικά το ψόφιο κουνάβι, απ’ την άλλη διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Εννοείται ότι αν το ψόφιο κουνάβι τιτιβίζει μια βλακεία κάθε δυο ή τρεις ημέρες, αυτοί κάνουν τη δουλειά τους ανενόχλητοι.

Θα παρατηρήσει κάποιος ότι για έναν ιμπεριαλιστικό σχηματισμό όπως οι ηπα μικρή σημασία έχει αν την «πολιτική» την σχεδιάζουν καραβάδες ή μη καραβανάδες. Ο σκληρός πυρήνας των υπουργών και των συμβούλων του Μπους του Β δεν ήταν καραβανάδες· αυτό δεν τους εμπόδιζε να είναι μιλιταριστές μέχρι το μεδούλι.

Αυτό είναι γενικά σωστό. Με μια διαφορά. Αν οι «σχεδιαστές» ξέρουν τη δουλειά από πρώτο χέρι (την πολεμική δουλειά) τότε η εγκατάστασή τους στα κεντρικά πόστα της εξουσίας μορφοποιεί μια συγκεκριμένη δυναμική διασύνδεση ανάμεσα στο «πολιτικό» και το «στρατιωτικό».

Αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που γαυγίζει το ψόφιο κουνάβι η «τριανδρία» προβάρει στολές εκστρατείας. Σημαίνει, ίσως, ότι τα τζούφια γαυγίσματα (πότε για την βόρεια κορέα, πότε για την βενεζουέλα…) κρύβουν, με τον τρόπο τους, τους πραγματικούς στόχους και το πραγματικό timing…

(φωτογραφία: απ’ τα αριστερά προς τα δεξιά John F. Kelly, R. McMaster και Jim Mattis).

Κυριακή 27 Αυγούστου. Η πρόθεση της διοίκησης του ψόφιου κουναβιού (και όχι μόνον του ίδιου) είναι δηλωμένη: θέλει να «σπάσει» την διεθνή συμφωνία για τον έλεγχο των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων, για να λυθούν τα χέρια του μιλιταριστικού βαθέος κράτους των ηπα· αλλά και του ισραήλ. Το εμπόδιο που αντιμετωπίζει είναι οι επιθεωρήσεις της διεθνούς υπηρεσίας ατομικής ενέργειας (iaea) στις πυρηνικές εγκαταστάσεις που είναι τακτικές, και οι εκθέσεις της (ακόμα και των αμερικάνων επιθεωρητών) σταθερά καθησυχαστικές: η Τεχεράνη τηρεί την συμφωνία.

Η «πατέντα» που έχει βρει η Ουάσιγκτον είναι η απαίτησή της να επεκταθούν οι αντι-πυρηνικοί έλεγχοι και σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις – των «φρουρών της επανάστασης» κατά κύριο λόγο. Δεν παρουσιάζει κάποιες «μυστικές πληροφορίες» ότι στους στρατώνες η Τεχεράνη φτιάχνει βόμβες· ούτε καν πλαστές. Απλά «πιέζει» απαιτώντας κάτι που είναι εκτός της αποστολής των επιθεωρητών (οι θέσεις που κάνουν τους ελέγχους τους είναι δεδομένες)· και κάτι που κανένα πεντάγωνο στον κόσμο δεν θα επέτρεπε. Άρα ούτε το ιρανικό.

Προχτές η αμερικανίδα πρέσβης στον οηε Nikki Haley (θεωρείται «γεράκι» και προαλείφεται για υπ.εξ. στην περίπτωση που ο Tillerson παραιτηθεί, εντός ή εκτός εισαγωγικών), σε συνέντευξή της στη Ν. Υόρκη, δήλωσε:

Ενθαρρύνουμε την ΙΑΕΑ να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες που έχει και να αξιοποιήσει κάθε πιθανή γωνία μέσα στην JCPOA [σ.σ.: η διεθνής συμφωνία της Τεχεράνης με ηπα, ρωσία, κίνα, γαλλία, γερμανία και αγγλία, απ’ τις 14 Ιούνη του ’15). Αυτό μεταφράζεται σε … ας ερμηνεύσει πιο «πλατιά» την συμφωνία…

Είναι απίθανο ότι οι υπόλοιποι 5 συνυπογράφοντες θα υιοθετήσουν την επιθετική στάση της Ουάσιγκτον. Αλλά η ιμπεριαλιστική γραμμή των ηπα έχει και plan B: αν οι διεθνείς οργανισμοί ή οι πολυμερείς συμφωνίες δεν μας κάνουν, τους ελεεινολογούμε και αποχωρούμε. Το «πρόβλημα» με το ιρακινό καθεστώς είναι ότι έχει επεκτείνει σημαντικά στην ζώνη επιρροής του, ως την Μεσόγειο (λίβανος)· κι αυτό ενοχλεί βαθιά τόσο το Ισραήλ όσο και τα πολεμόκαβλα κυκλώματα του αμερικανικού κράτους / παρακράτους.