Month: July 2017

Σάββατο 22 Ιούλη. Φαινομενικά τα δύο κράτη είναι τσακωμένα μεταξύ τους. Διαδοχικά περιστατικά και δηλώσεις τροφοδοτούν μια θεαματική έριδα. Είναι όμως και αληθινή;

Θα πρέπει να θυμήσουμε μια όχι μακρινή περίοδο όπου «πολύ τσακωμένες» ήταν η Άγκυρα και η Μόσχα. Ο «καυγάς» κορυφώθηκε με την κατάρριψη ενός ρωσικού πολεμικού στα τουρκοσυριακά σύνορα, και συνεχίστηκε για κάποιους μήνες με «μέτρα» και «αντίμετρα», και βιτριολικές δηλώσεις εκατέρωθεν. Τότε, απ’ τις σελίδες του Sarajevo, υποστηρίζαμε ότι ο «καυγάς» εκείνος ήταν σικέ. Και ότι τα συμφέροντα τα δύο κρατών συμπίπτουν και στο συριακό πεδίο μάχης. Μας θεώρησαν «τρελούς», αλλά αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο…

Υπάρχει κάποια ουσιαστική (οικονομική ή γεωπολιτική) αντίθεση συμφερόντων μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου; Δεν βλέπουμε κάποια, και απ’ όσο ξέρουμε κανένας δεν υποδεικνύει στα σοβαρά κάτι τέτοιο. Το αντίθετο συμβαίνει: τα επιμέρους περιστατικά του «καυγά» καταναλώνονται και σερβίρονται, ζεστά ή κρύα, σα να αυτο-επιβεβαιώνουν μια κόντρα – χωρίς – αιτία.

Η αλήθεια (κατά τη γνώμη μας) είναι ότι Άγκυρα και Βερολίνο έχουν να σοβαρό λόγο να παριστάνουν τους «τσακωμένους». Κι αυτός λέγεται ηπα. Για την Άγκυρα, που έχει κάνει ήδη μια τολμηρή κίνηση συστράτευσης με την Μόσχα, την Τεχεράνη (και λίγο πιο αόρατα με το Πεκίνο), κόντρα στα αμερικανικά συμφέροντα, μια «καλή σχέση» με το project europe και ειδικά με το Βερολίνο θα ήταν η τελευταία κλωτσιά στο (αμερικανικό) μελίσσι. Θα ανάγκαζε δηλαδή το αμερικανικό βαθύ κράτος (το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι το καθεστώς Ερντογάν έχει χρεωμένο για το περσινό πραξικόπημα) να ξανακινηθεί εναντίον του, με κάθε μέσο που διαθέτει. Το τουρκικό καθεστώς δεν έχει κανένα λόγο να φτάσουν εκεί οι σχέσεις τους με τις ηπα.

Απ’ την μεριά του Βερολίνου, που ξέρει ότι βρίσκεται στο αμερικανικό στόχαστρο εδώ και χρόνια, μια «καλή σχέση» με τον «αντάρτη του νατο» θα όξυνε επίσης τις γερμανο-αμερικανικές σχέσεις. Ιστορικά, σε βάθος δεκαετιών, η γερμανία και η τουρκία έχουν σταθερά «φιλικές» σχέσεις· και οι τούρκοι μετανάστες στο γερμανικό οικονομικό θαύμα είναι μια μόνο διάσταση αυτών των σχέσεων. Από γεωπολιτική άποψη δεν φαίνεται να έχουν να χωρίσουν κάτι. Αντίθετα υπάρχουν ζητήματα στα οποία συμφωνούν, ακόμα κι αν δεν το φωνάζουν. Όπως, για παράδειγμα, η «γνώμη» τους για το καθεστώς Σίσι.

Αν είναι αλήθεια ότι στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχουν «φίλοι» και «εχθροί» αλλά συμφέροντα, τότε το θεάμα της «φιλίας» ή της «εχθρότητας» είναι απλά η εύκολη συσκότιση των κοινών ή αντιτιθέμενων συμφερόντων. Άγκυρα και Βερολίνο έχουν πολύ περισσότερα κοινά τέτοια· και κανείς δεν δείχνει κάτι που να πρέπει να το χωρίσουν.

Συνεπώς; Θέαμα…

(Προτείνουμε την γνώμη ότι η αποχώρηση της γερμανικής αεροπορίας απ’ το Ινσιρλίκ, που προβλήθηκε σαν μια απόδειξη των «σοβαρών προβλημάτων» στις σχέσεις Άγκυρας – Βερολίνου βόλευε και βολεύει ιδιαίτερα τον γερμανικό στρατό. Το Ινσιρλίκ είναι νατοϊκή βάση και άρα υπό τον έλεγχο της Ουάσιγκτον. Αντίθετα η καινούργια βάση που έφτιαξε το Βερολίνο στην ιορδανία, για να μετακομίσει τα πολεμικά του, είναι γερμανική… Υπ’ αυτό το πρίσμα θεωρείτε ότι η Άγκυρα τσακώθηκε με το Βερολίνο ή ότι το διευκόλυνε;)

Παρασκευή 21 Ιούλη. Το δντ ανακοίνωσε τελικά την πολυ-αναμενόμενη στάση του σε ότι αφορά την συμμετοχή του στο «πρόγραμμα διάσωσης της ελλάδας»: φεύγει, σε αργή κίνηση. Δεν λέει «φεύγω» άμεσα. Απλά βάζει τους γνωστούς όρους του για το «θα μπορούσα να μείνω» που όλοι ξέρουν ότι δεν πρόκειται να ευοδωθούν. Είναι «θέμα χρόνου» που θα έλεγαν και οι εσκιμώοι.

Τυπικά το συμβούλιο του δντ έδωσε την έγκρισή του για πιθανή συμμετοχή του δντ, με ένα δάνειο 1,8 δις δολαρίων εάν το ελληνικό χρέος γίνει διαχειρίσιμο. Αλλά οι όροι διαχειρισιμότητας που βάζει είναι οι γνωστοί. Όχι μόνο κάποιου είδους «ξαλάφρωμα» αλλά και οι θρυλικές «μεταρρυθμίσεις» που η Αθήνα δεν πρόκειται να κάνει. Συνεπώς, πίσω απ’ τις γραμμές της ανακοίνωσης, και χωρίς κραυγαλέες διατυπώσεις, το δντ υποδεικνύει το αναμενόμενο: συνεχίστε την διάσωση χωρίς εμάς.

Αυτό που περιμένουμε από σήμερα είναι το βολικό «χαμένοι στη μετάφραση». Παρά τον όποιο ντόρο κάνει η ντόπια δημαγωγία (έχει αυτό το φτωχό ταλέντο του να κάνει το μαύρο άσπρο) δεν έχει, και δεν θα μπορούσε να έχει κάποια σημασία. Σημασία (θα) έχει η δντ επιβεβαίωση ότι η Αθήνα δεν μπορεί να δανειστεί «απ’ τις αγορές» αν δεν βρει τρόπο (με τους δανειστές της) να γίνει πειστική στο ξεχρεώμα των φιλικών πολιτικών δανείων που έχει κάνει ήδη.

Χωρίς δράματα, με διακριτικότητα, αυτό θα περιπλέξει την «ελληνική σωτηρία» τους επόμενους μήνες. Ορισμένοι βάζουν χρονικό όριο την ημερομηνία των γερμανικών εκλογών, λες και την επόμενη ημέρα δεν θα ασχοληθούν με τίποτα άλλο στο Βερολίνο απ’ το πως θα συνεχιστεί η «στήριξη της μικρής ασθενούς». Μια γερμανική κυβέρνηση συνεργασίας θα χρειαστεί κάποιο χρόνο για να σχηματιστεί. Κι αν είναι μεταξύ συντηρητικών και φιλελεύθερων η Αθήνα θα πρέπει να δαγκώνει όχι τα νύχια της αλλά τις σόλες της: οι φιλελεύθεροι είναι οπαδοί του … grexit.

Η απόφαση του Βερολίνου έχει σημασία στο βαθμό που η καινούργια κυβέρνηση (και το καινούργιο κοινοβούλιο) θα θέλει σαν εγγύηση για την “ελληνική σωτηρία” την συμμετοχή του δντ – με λεφτά. Δεν είμαστε προφήτες· είναι πολλοί όμως εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δεν θα θέλει, υπό την προϋπόθεση ότι ο esm γίνει το ευρωπαϊκό δντ. Κάτι τέτοιο, λογικά, θα χρειαστεί ακόμα περισσότερο χρόνο απ’ το να δημιουργηθεί η καινούργια γερμανική κυβέρνηση…

Ευτυχώς που η Αθήνα δεν βιάζεται – με την έννοια ότι δεν έχει σοβαρές πληρωμές τον επόμενο ενάμισυ χρόνο. Απ’ την άλλη μεριά όχι ο ενάμισυ χρόνος αλλά ακόμα και ο ενάμισυ μήνας είναι υπεραρκετός για να επιβεβαιώσει αυτό που υπόλοιποι «εταίροι» της ξέρουν: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο είναι ανεπίδεκτο ορθολογικών αναδιαρθρώσεων…

Παρασκευή 21 Ιούλη. Πριν 2 μέρες γράφαμε ανάμεσα σε άλλα: …φαίνεται ότι το αμερικανικό πεντάγωνο (ή η cia, ή και οι δύο μαζί) πάσχουν από αξιόπιστους στρατιωτικά proxies – με την εξαίρεση, φυσικά, των ypg…

Τελικά χτες διέρρευσε (στην καθεστωτική Washington Post) η αμερικανική απόφαση να σταματήσει το πρόγραμμα εκπαίδευσης απ’ την cia εκείνων ακριβώς των proxies που είχαν απομείνει στα νότια της συρίας (με το όνομα f.s.a.) στην προσπάθεια της Ουάσιγκτον να «κόψει» τις επικοινωνίες της Δαμασκού με την Βαγδάτη στη συγκεκριμένη ζώνη. Απέτυχε το πρόγραμμα ήταν η εξήγηση που έδωσαν (ανώνυμοι) αξιωματούχοι της cia στην εφημερίδα. Το ολοκληρωμένα σωστό θα ήταν να πουν: απέτυχε το πρόγραμμα, απέτυχε και το σχέδιο…

Η απόφαση φαίνεται ότι πάρθηκε λίγο πριν πάει το ψόφιο κουνάβι τον Πούτιν, στη σύνοδο των g20 στο Αμβούργο. Ωστόσο δεν είναι μια απόφαση – και – τέλος.

Πρόκειται για ήττα της Ουάσιγκτον – τακτική ήττα, αλλά οπωσδήποτε ήττα. Για να γίνουν τα πράγματι ελαφρά χειρότερα, είναι ήττα που την γνωρίζουν οι πάντες (όσοι ενδιαφέρονται). Πρόκειται για μια επιχείρηση που μετράει τουλάχιστον 5 χρόνια: οι ηπα (και όχι μόνο) χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν κάθε καρυδιάς καρύδι κατά του Άσαντ, μόνο για βρεθούν τώρα στη δυσάρεστη θέση να «κρεμάνε» (επίσημα…) όσους τους απέμειναν.

Ενώ οι τελευταίοι proxies της Ουάσιγκτον στη συρία δεν θα μείνουν εντελώς ακάλυπτοι (υπάρχει το Τελ Αβίβ και το Ριάντ για να τους στέλνουν πολεμοφόδια και να τους περιθάλπτουν σε νοσοκομεία…) οι όποιοι μελλοντικοί, οπουδήποτε στον πλανήτη, βρεθούν μπροστά στην απόφαση να μπουν σε ανάλογη θέση, θα το σκεφτούν δυο φορές. Οι αντιπαλοί τους, απ’ την άλλη μεριά είτε έχουν αποκούμπι στην Μόσχα είτε το Πεκίνο, ενδεχομένως να νοιώθουν πιο σίγουροι. Αυτά μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι.

Επιπλέον, οι μόνοι αφοσιωμένοι στις ηπα και ικανοί στρατιωτικά, αποδεικνύονται οι ypg. Ο χάρτης που δημοσιεύσαμε πριν 2 μέρες δείχνει ότι η Ουάσιγκτον εκτιμάει αυτήν την αφοσίωση. Και την αξιοποιεί. Παρότι με τις ypg υλοποιείται ένα τουλάχιστον μέρος του αμερικανικού σχεδίου για την διάλυση (και) της συριακής επικράτειας, η ήττα του γενικού σχεδίου μπορεί να μην αφήσει ανεπηρρέαστη την μοιρασιά. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα φανεί.

Συνοψίζοντας: η Ουάσιγκτον δεν είχε ανακοινώσει επίσημα τα προγράμματα «υποστήριξης» των αντικαθεστωτικών στη συρία· ανακοινώνει όμως το τέλος, έστω κάποιου ή κάποιων απ’ αυτά. Είναι σα να πιάστηκε στα πράσα και να έχασε και το βάζο με το γλυκό και το κουτάλι.

Όμως μια αυτοκρατορία δεν επιτρέπει στον εαυτό της να γίνεται ρεντίκολο. Κάπου, κάπως θα πρέπει όχι απλά να (δοκιμάσει να) ισοφαρίσει αλλά (να προσπαθήσει να) βγει μπροστά στο σκορ.

Παρασκευή 21 Ιούλη. Ο (τουρκικής προέλευσης) χάρτης που αναδημοσιεύσαμε αντιγράφοντάς τον πριν 2 μέρες, με τις αμερικανικές «εγκαταστάσεις» στις κουρδοκρατούμενες περιοχές στη βόρεια συρία, φαίνεται ότι προκάλεσε μια κάποια αναταραχή στην Ουάσιγκτον. Η δημοσιοποίηση ευαίσθητων στρατιωτικών πληροφοριών εκθέτει τις δυνάμεις της συμμαχίας σε αχρείαστους κινδύνους, και εν δυνάμει μπορεί να εμποδίσει εν εξελίξει επιχειρήσεις για να αντιμετωπιστεί ο isis δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπ.αμ. Adrian J.T. Rankine-Galloway.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί “εχθρική ενέργεια” εκ μέρους της Άγκυρας, αφού, με την εξαίρεση των δύο αεροδρομίων / βάσεων οι υπόλοιπες αμερικανικές “εγκαταστάσεις” δεν ήταν (ευρύτερα) γνωστές. Απ’ την άλλη μεριά οποιαδήποτε σοβαρή υπηρεσία κατασκοπείας θα εύρισκε όλον αυτόν τον γαλαξία· δεν είναι κρυμμένος, δα, σε στοές!

Ίσως το τουρκικό καθεστώς να ήθελε να αποδείξει (και το έκανε) πόσο ισχυρή είναι η υποστήριξη της Ουάσιγκτον σε εκείνους που το ίδιο θεωρεί τρομοκράτες. Το ποιές θα είναι οι “στενές” συνέπειες θα χρειαστεί καιρό για να φανεί. Αλλά για τις ευρύτερες δεν χρειάζεται.

Πέμπτη 20 Ιούλη. Είχε τις ανησυχίες του… Ένα κάτι σαν φαγούρα, ένα κάτι σαν ανήσυχο ύπνο, ένα κάτι κάτι σαν καούρα στο στομάχι… Κι έτσι ο μετρ της τέχνης της διαπραγμάτευσης, ο ένας και μοναδικός, ο υπ.εξ. Nick the Greek, επειδή τον είχαν ζωσμένο τα φίδια για την «επιτυχία» του στον Κράν Μοντάνα (που ήταν copy paste η ίδια «επιτυχία» του στο Μοντ Πελεράν, παλιά του τέχνη κόσκινο…) και επειδή προφανώς είχε ένα πονάκι με το τι θα πει ο ειδικός σύμβουλος του γ.γ. του οηε «για το κυπριακό» Έσπεν Μπαρθ Έιντε σε σχέση με το τελευταίο ναυάγιο και τις ευθύνες επ’ αυτού, φρόντισε σαν έλληνας υπ.εξ. να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Πιο σωστά: στη θέση Του. Απροετοίμαστος ήρθε ο Άιντε… είπε προχτες σε συνέντευξη τύπου από Λευκωσία μεριά (δεν είναι άλλο κράτος η νότια κύπρος; τι δουλειά είχε ο έλληνας υπ.εξ. στη συνεδρίαση του ελληνοκυπριακού “εθνικού συμβουλίου”;…) … Και δεν είχε δουλέψει για να βοηθήσει… Για να έχει ένα προηγούμενο να πει “μαλακίες λέει – δεν σας το είπα; Ο αδιάβαστος ψάχνει δικαιολογίες”….

Χμμμμ… “Αδιάβαστος”; “Τεμπέλης”; “Κοπρόσκυλο του κερατά”; Ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει κατά βούληση την κουτοπονηριά (πάντα: προς το ελληνικό κοινό) του Nick· κανένας όμως δεν θα έπρεπε να αμφιβάλει για τις προθέσεις του. «Και να με δώσει…» σκέφτηκε το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος με το μυαλό του τωρινού εκλεκτού του υπ.εξ., για τον εκπρόσωπο του οηε, «… εγώ θα τον έχω κάνει ρόμπα έγκαιρα… Θα τον έχω αποδομήσει. Έτσι και πει κάτι σε βάρος μου θα τον αρπάξουν τα non paper και τα μήντια και θα τον χτυπήσουν σα χταπόδι». Πάντα για χάρη του ελληνικού κοινού, του μόνου σημαντικού στο σύμπαν όλο.

Ύστερα (χτες) ο «αδιάβαστος» Έιντε βγήκε και μίλησε. Με 100% διπλωματική αβρότητα, κάτι που επιβάλει είτε η θέση του είτε η επίγνωση ότι το «κυπριακό» δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ, επειδή είναι λυμένο… «Δεν είναι τώρα καιρός για εμπλοκή σε παιγνίδι αλληλοεπίρριψης ευθυνών. Υπάρχει ήδη υπεραρκετό και φαίνεται ότι όλοι θεωρούν ότι οι πάντες εκτός αυτών έκαναν όλα τα λάθη κι αυτοί το σωστό. Όμως νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε πως υπήρξε μια συλλογική αποτυχία να επιτύχουμε μαζί συμφωνία στο Crans Montana» δήλωσε, φτιάχνοντας αυτό το είδος αόριστης «γενικής ευθύνης» («φταίνε κι αυτοί, φταίνε και οι άλλοι, φταίμε κι εμείς») που απαλλάσσει τον Nick the greek απ’ τα ηρεμιστικά του. Και τις πύρινες δηλώσεις για την «διεθνή συνωμοσία» κατά των ελληνικών δικαίων… Μ’ άλλα λόγια: άρχοντας βγήκε ο «αδιάβαστος» – ενώ ο «διαβασμένος» Nick είχε επαναλάβει προκαταβολικά τον μίζερο, φτωχό, κουτοπόνητο, και κυρίως φιλοάγγλο εαυτό του· και τα αδιέξοδα του ελληνικού ιμπεριαλισμού.

Αυτά σε πρώτη ανάγνωση. Γιατί αν προσέξει κανείς πίσω απ’ τις γραμμές τις υπόλοιπες δηλώσεις του «αδιάβαστου» Έιντε θα διαπιστώσει, μάλλον εύκολα, ότι «κάποιος», «κάποιοι», «κάτι», τορπίλισε μια συμφωνία που φαινόταν έτοιμη και στρωμένη. Μάλιστα (περίεργο;) ο «αδιάβαστος» Έιντε αναφέρεται σε δηλώσεις μόνο της μίας πλευράς υπέρ του να λήξει το θέμα, να «λυθεί το πρόβλημα». Ποιας; Της τουρκικής. Σεμνά και διακριτικά λείπουν οι ανάλογες δηλώσεις της άλλης…

Ξέρουμε, όμως, ποιοι βούλιαξαν την συμφωνία. Το ξέρουν οι πάντες, ως τον Δ του Κενταύρου. Οι ίδιοι που την βουλιάζουν εδώ και δεκαετίες: οι έλληνες και ελληνοκύπριοι φασίστες. Και ο Nick είναι, απλά, ο πιο πρόσφατος εκπρόσωπός τους. Σαν γνήσιος μεταπράτης (και αντιπρόσωπος μεταπρατών) πουλάει τα κόλπα του κάπου μακριά, και περιμένει τα ανταλλάγματα.

Οπότε ο ογκόλιθος της φαιορόζ κρατικής / παρακρατικής / εθνικιστικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Ο «αδιάβαστος» του οηε αντιπαρήλθε τις προσβολές και δεν τον έδωσε… Ας φάει, ας πιεί, ας γιορτάσει ο ογκόλιθος. Κι ας ετοιμαστεί για τις επόμενες αποστολές του.

Θα μάθουμε στο μέλλον αν ισχύει ακόμα αυτό το παλιό: «μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για πολύ καιρό αλλά όχι τους πάντες για πάντα»….

Πέμπτη 20 Ιούλη. Η κορυφαία ως τώρα και η πιο εθνικά αγανακτισμένη δήλωση του Nick the greek, για το δίκιο που τον πνίγει σε ότι αφορά την κύπρο, είναι αυτή: δεν είναι δυνατόν κράτος που δεν είναι μέλος της ε.ε. να έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία σε κράτος μέλος της ε.ε.! Αλληλούια!!! Αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!

Αλλά για πιο κράτος ακριβώς βγαίνει απ’ τα ρούχα του ο ογκόλιθος; Μήπως εννοεί, άραγε, τις ηπα, που έχουν βάσεις σε διάφορα κράτη της ε.ε. και, απ’ όσο ξέρουμε, δεν είναι μέλος της ένωσης; Μήπως εσύ μεγάλε απελευθερωτή Κοτζιά θέλεις να πετάξεις στον Ατλαντικό τις αμερικανικές βάσεις στα μέρη μας που το φιλαράκι σου, ο άλλος ψεκασμένος, φροντίζει να μεγαλώσουν; Όχι!!! Ο γενναίος Nick the greek ΔΕΝ εννοεί να τα σπάσει με την Ουάσιγκτον…

Μήπως, άραγε, εννοεί τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο; Το Λονδίνο δεν είναι πια μέλος της ε.ε., και έχει «μόνιμη στρατιωτική παρουσία» στο νησί… Μπας και ο έλληνας φαιορόζ υπ.εξ. αποφάσισε να πετάξει τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο στην, χμμμμ, Μεσόγειο; Όχι. Ο γενναίος, ειρηνιστής, αντιμιλιταριστής, πατριώτης, εθνοαπελευθερωτής, σοσιαλιστής, έξυπνος, δίκαιος, σοφός, αρτίστας, παμπαίκτης, βιρτουόζος, πανεπιστημιακός Κοτζιάς ΔΕΝ τσακώνεται με το Λονδίνο. Όπως ΔΕΝ τσακώνεται με την Ουάσιγκτον. Αυτοί είναι οι φίλοι του καθεστώτος που τον καλοπληρώνει!

Με την τουρκία τα έχει. Αυτή δεν είναι μέλος της ε.ε. και έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη βόρεια κύπρο… Μάλιστα… Είναι αλήθεια… Πέρα ως πέρα. Τόσο αλήθεια που ούτε οι τουρκοκύπριοι γουστάρουν τις χιλιάδες τουρκικού στρατού στα πόδια τους· και ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Αλλά ξέρετε όλοι όσοι / όσες διαβάζετε αυτές τις γραμμές ποιος είναι ο βαθύς ελληνικός μόνιμος εθνικός αυνανισμός; Ότι ο ακροδεξιός υπ.εξ. μιλάει για «κράτη που δεν είναι μέλη της ε.ε.» για να βγάλει έξω απ’ τον λογαριασμό την ελληνική στρατιωτική παρουσία / κατοχή στη νότια κύπρο! Οπότε  αναγκάζεται να βάλει μέσα στην “φιλοσοφία” του, μέσα στην σικέ, κουτοπόνητη, ελληνική «αγανάκτησή» του, μέσα στα παραμύθια που πουλάει στους ηλίθιους της εθνικιστικής πανούκλας, τόσο τις αμερικανικές βάσεις σ’ όλη την ε.ε. όσο και τις αγγλικές στην κύπρο χωρίς φυσικά αυτοί οι θλιβεροί να καταλάβουν τι σκατά λέει ο δημαγωγός τους!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ: FUCK OFF MOTH… F…ER – δεν είμαστε τόσο μαλάκες πια!

ΚΑΝΕΝΑΣ! Πράγμα που αποδεικνύει ότι…

Τετάρτη 19 Ιούλη. Αν οι κουρδικές ypg στη βόρεια συρία ευελπιστούν στη μελλοντική δημιουργία δικού τους κράτους μπορεί να διεκδικούν μια παγκόσμια πρωτοτυπία: το κράτος που πολύ πριν δημιουργηθεί έγινε «προτεκτοράτο» των ηπα.

Ο χάρτης επάνω (τουρκικής προέλευσης) δείχνει τις αμερικανικές «εγκαταστάσεις» στη βόρεια συρία. Δεν είναι όλες ίδιους μεγέθους, φυσικά, ούτε ίδιων λειτουργιών. Αλλά είναι εκεί. Και οι αμερικάνοι έχουν μια ιδιοτροπία: δεν πάνε κάπου για να φύγουν. Το πολύ πολύ να συγκεντρώσουν κάποια στιγμή αυτές τις διάσπαρτες βάσεις σε λιγότερες και πιο «δυνατές».

Κάποιοι (όχι κατά λάθος, απ’ ότι καταλαβαίνουμε) προσπάθησαν να πείσουν ότι αυτή η (αμερικανοκρατουμενη) κουρδική ζώνη μέσα στο συριακό έδαφος είναι … πρόπλασμα κομμουνιστικής κοινωνίας (!!!) Ειδικά οι φωτογραφίες με τις αντάρτισσες των ypg έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον: υποτίθεται ότι δείχνουν μια «κοινωνία ισότητας των φύλων» – από μιλιταριστική άποψη…. Να αρχίσει και ο αμερικανικός στρατός (όπως και πολλοί ακόμα πρωτοκοσμικοί) να δείχνουν την ισότητα των φύλων που έχουν πετύχει στα στρατόπεδά τους, μπας και «ψηθούμε» ότι ο πρωτοκοσμικός καπιταλισμός έχει αρχίσει να γίνεται … κομμουνιστικός; Άστο να πάει…

Άλλοι, πάλι, επιμένουν να κάνουν σύγκριση με το γεγονός ότι στο κουρδικό θύλακα της Afrin δεν υπάρχουν αμερικάνοι αλλά ρώσοι πεζοναύτες. Αυτό το σχετίζουν με την (υποτιθέμενη…) αποτυχία της Άγκυρας σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των ypg. Είναι αλήθεια ότι στην Afrin υπάρχουν ρώσοι, αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι μια διαφιλονικούμενη ζώνη αυτού του θύλακα την βομβαρδίζει σταθερά εδώ και αρκετές ημέρες το τουρκικό πυροβολικό· ενώ όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται και χερσαία επίθεση «απελευθέρωσης» απ’ τους άραβες proxies της Άγκυρας. Φαίνεται ότι η ρωσική παρουσία στην Afrin έχει άλλο ρόλο απ’ την αμερικανική στην Rojava…

Πέρα απ’ αυτά, το γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός, παρέα με τους ντόπιους συμμάχους του και με ρωσική κάλυψη κατέλαβε συριακά εδάφη εμποδίζοντας για πάντα οποιαδήποτε κουρδική εδαφική συνέχεια στα νότια σύνορά του, κανείς σοβαρός δεν θα το έλεγε “αποτυχία”…

Τετάρτη 19 Ιούλη. Η εθελοντική συστράτευση των κούρδων ενόπλων στη συρία στο πλευρό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον έχει κατακτήσει θέσεις, “καρδιές”, “μυαλά”, υποδομές και βάσεις σ’ αυτήν την περιοχή (και το δείχνει) έχει και ένα “ελληνικό ενδιαφέρον”. Είναι ένα απ’ τα αρκετά ζητήματα τεράστιας διαφοράς σε σύγκριση με το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, όταν η Αθήνα (αν και καθόλου μόνον αυτή…) υποστήριζε το pkk στον πόλεμό του κατά της Άγκυρας, παρουσιάζοντας εκείνην την υποστήριξη σαν έναν απ’ τους «κρίκους της αλυσίδας που κύκλωνε – και θα έπνιγε – την τουρκία» σύμφωνα με τις τότε ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και επιδιώξεις του ελληνικού κράτους / παρακράτους.

Είναι ευνόητο ότι η αμερικανική (φανερή) και η ισραηλινή (κρυφή) παρουσία στα εδάφη της βόρειας συρίας αφήνει ελάχιστα έως καθόλου περιθώρια «ονείρων» στους έλληνες φασιστοπατριώτες – σε βάρος της τουρκίας. Ό,τι και να γίνει εκεί τα επόμενα χρόνια θα αφήσει (αν αφήσει..) ασήμαντα ψίχουλα για την Αθήνα. Ίσως καμιά κατασκευαστική να πάρει εργολαβία κανάν δρόμο. Γι’ αυτό κι εκείνο το epic σύνθημα των ‘90s, που συμπύκνωνε και σέρβιρε τα ελληνικά όνειρα, το «η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του κουρδιστάν», δεν ακούγεται τα τελευταία χρόνια ούτε σαν ψίθυρος.

Το σίγουρο είναι πια ότι «στα βουνά του κουρδιστάν» δεν κρίνεται καμία ειρήνη!!!