Δευτέρα 24 Ιούλη. Δεδομένου ότι ο Nick the greek υπηρετεί πιστά την «εθνική γραμμή» στο τομέα του, δεν κινδυνεύει απ’ τις αποκαλύψεις του κυρ Γιάνη. Άλλοι, συμπεριλαμβανόμενου του εξοχότατου / ασχετότατου, ίσως γελοιοποιούνται. Η σκηνή, για παράδειγμα, που (τι έπιναν εκείνο το βράδυ;) διαδραματίζεται σαν φαντασίωση, με τον πρωθυπουργό της χώρας να σέρνει ουρλιάζοντας τον κεντρικό τραπεζίτη, τον αντ’ αυτού να κάνει κάτι πιο δυναμικό σε βάρος του (τι άραγε;) και έναν πρώην “αστυνομικό συντάκτη” (γραφείο τύπου των υπηρεσιών δηλαδή…) να φωνάζει απ’ το βάθος “και μια βόμβα στα πόδια δεν θα ήταν άσχημη ιδέα!”, αυτή η σκηνή λοιπόν θα ήταν πολύ δραματική σα νούμερο της επιθεώρησης· πριν 50 ή 60 χρόνια. Το 2014 δεν ήταν καν b.
Το άσχημο είναι κάτι τέτοιους “τσαμπουκάδες”, θεωρούμενους ως (καθεστωτική) “πολιτική”, τους περιγράφει ένας (πρώην) asset που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος, εδώ και πολλά χρόνια, απ’ το πόπολο, ένας «σχεδόν επαναστάτης» δηλαδή· κι όχι κανάς μνησίκακος αντίπαλος.
Η φαιδρότητα των ατόμων και των αντιλήψεών τους στη φαιορόζ διοίκηση είναι, όμως, η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι το γεγονός ότι τα «υποκειμενικά χαρακτηριστικά» των ανθρώπων ήταν εύκολα εντοπίσιμα πολύ νωρίς· πριν καν φτάσουν στις κυβερνητικές καρέκλες. Σαν (χάρτινο) Sarajevo κάναμε τότε καινούργιους εχθρούς επειδή αναλύαμε, κόντρα στο εθνοπατριωτικό ρεύμα, την επικινδυνότητα (για την τάξη μας) του κόμματος της δραχμής· έστω, των συγκεκριμένων εκπροσώπων του.
Μέσα στα υπόλοιπα είχαμε θυμίσει, ωστόσο, και κάτι που θεωρούμε πως έχει στρατηγική σημασία για τις επιλογές του ντόπιου βαθέος κράτους / κεφάλαιου. Η ασχετοσύνη επιδείχθηκε πανηγυρικά τα 2,5 χρόνια που η Κουμουνδούρου ήταν αξιωματική αντιπολίτευση. Πριν ανέβει στο γκουβέρνο. Ξέρει ή έμαθε ποτέ κανείς οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια, εκείνο το διάστημα, να «εγκλιματιστούν» τα χωρίς καμία εμπειρία στελέχη της στα πραγματικά δεδομένα, εντός και εκτός συνόρων, στα δεδομένα με βάση τα οποία θα κυβερνούσαν; Όχι!
Γιατί, λοιπόν, το βαθύ κράτος / κεφάλαιο έδωσε τις ευλογίες του σ’ αυτήν την υποτιθέμενη «αλλαγή φρουράς» τον Γενάρη του 2015; Προφανώς τα πραγματικά αφεντικά είχαν τους λόγους τους να εγκρίνουν τύπους που θα τα έκαναν σκατά ακόμα και σε διαχείριση περίπτερου.
Αυτό είναι που διαφεύγει και διαστρέφει (κατά την γνώμη μας) την ιστορική πραγματικότητα. Οι φαιορόζ εμφανίστηκαν σαν «τομή» στην α λα ελληνικά διαχείριση της κρίσης, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μόνο «αλλαγή σκυτάλης»· και μια φτηνή λύση θεαματικής ανανέωσης της βιτρίνας. Που ευλογήθηκε προκαταβολικά απ’ όλους τους μηχανισμούς. Παπάδες, εφοπλιστές, παρακρατικούς, αφεντικά διαφόρων ειδών…
Όμως αυτό κρύβεται, ακόμα και πίσω από «αποκαλύψεις» που μπορεί να κάνει ένας Γιάνης. Οπότε η πραγματική συνέχεια της καθεστωτικής πολιτικής μένει αόρατη. Και, υποθέτουμε, όταν υπάρξει καινούργια «αλλαγή», πάλι θα είναι πολλοί που θα φάνε το όποιο παραμύθι την συνοδεύσει. (Ή την αφοδεύσει. Διαλέγετε και παίρνετε!)