Σάββατο 15 Ιούλη. Τάκουσε ο εξοχότατος απ’ το τουρκικό υπ.εξ. για την σύντομη αντι-τουρκική διάλεξή του περί ποιμενικών σκύλων. Λογικό. Δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάει ένας πρωθυπουργός απάντησαν απ’ την Άγκυρα. Λογικό. Μπορεί να φανταστεί κανείς ακόμα και το ψόφιο κουνάβι να μιλάει επίσημα για …αετούς και βουβάλια;
Για να βοηθήσουμε την κατάσταση πριν ξεφύγει και σε άλλα είδους ζωντανά (τσαλαπετεινούς, παγώνια, κλπ) και γίνει ζωολογία, συντάξαμε μια επιστολή προς την τουρκική κυβέρνηση που θα μπορούσε να στείλει ο εξοχότατος. Την προσφέρουμε δωρεάν σαν «υπεύθυνοι πολίτες» (!!!). Όχι για να ζητήσει συγγνώμη ο εξοχότατος. Αλλά για να εξηγήσει την εθνική ροπή προς τον βουκολισμό. Η επιστολή απευθύνεται στον τούρκο πρωθ.
Αγαπητέ κύριε Τσαβούσογλου.
Όπως γνωρίζεται χτες ήταν η επέτειος της γαλλικής επανάστασης. Εμείς δεν βιαζόμαστε. Περιμένουμε εδώ και δύο αιώνες μπας κι έρθει η εθνική αστική τάξη μας να κάνει την αστική επανάστασή της, να μπούνε τα πράγματα σε μια σειρά. Δυστυχώς κάπου έχει μπλέξει στο δρόμο (σαν τον μυθικό της πρόγονο, τον Οδυσσέα) και μας έχει στήσει.
Περιμένοντας, τραμπαλιζόμαστε μόνιμα στο χείλος μιας κρίσιμης απόφασης που την αναβάλουμε εν αναμονή. Να πηδήξουμε στην πρώτη βιομηχανική επανάσταση; Στην δεύτερη; Στην τρίτη; Στην τέταρτη; Μήπως καλύτερα να περιμένουμε την πέμπτη ή την έκτη;
Καθώς δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε κρατάμε σφικτά τον αγροτικό, με άρωμα από φλισκούνι, άγρια μέντα και γκάβαλα χαρακτήρα μας. Όχι μόνο τις «ρήσεις» με σκυλιά. Κρατάμε την οικογενειοκρατία, την πατρωνεία, τον ηθικό σχετικισμό, τον οππορτουνισμό, την μοιραλατρεία, την κοινωνική μυωπία, το παπαδαριό και τα ιερά πτώματα (ακόμα και, που να το φανταστείτε, τα ιερά κάστανα!!!), και αυτόν τον αδιάλλακτο συντηρητισμό που διατηρεί τις περιουσίες μας στη θέση τους ακόμα κι όταν λαλάνε οι καραμπίνες για «κτηματικές διαφορές» – κάτι που ήταν το εθνικό μας σπορ μέχρι πρόσφατα, που καθιερώθηκαν στα δικαστήρια. Τα οποία είναι επίσης εθνικό μας σπορ· κάτι σαν πυροβόλα με σιγαστήρα.
Όπως ίσως δεν ξέρετε αγαπητέ συνάδελφε υπάρχει άλλη μια ρήση που κρατώ πάντα στο μυαλό μου: «εξ ιδίων κρίνω τα αλλότρια…» Παραδοσιακή μικροαστική συνταγή, απ’ το χωριό. Αυτό σημαίνει ότι η μυωπία μας παρασέρνει! Αλλά απ’ την άλλη μεριά ποιοί είναι ανοιχτομάτηδες πια; Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω που είπε και ο γυιός του αφεντικού, το οποίο ερμηνεύουμε όπως μας βολεύει: θα ρίχνουμε πρώτοι, και όποιον πάρει ο χάρος.
Δείξτε κατανόηση. Γείτονες είμαστε· κι αυτούς, όπως και τους συγγενείς, δεν τους διαλέγει κανείς.
Μετά τιμής Αλεξιπράδο Ντελαφαζάν.
(φωτογραφία: Φαιορόζ κυβερνόσκυλος, φύλακας καλός και πιστός. Δεν γαυγίζει. Κάνει μόνο «κάι κάι».)