Δευτέρα 12 Ιούνη. Σημαίνει «αυτοί που ξεπουλήθηκαν». Και οι μαλινέζοι tuareg Tinariwen, τραγουδούν ότι καμία ειρήνη δεν επιβάλλεται με βία ενώ καλούν σε αφύπνιση την ακεραιότητα, την αυτοπεποίθηση και την πνευματική ομορφιά της φυλής τους. Είναι τραγούδι του 2013 ή του 2014. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον καινούργιο γάλλο «αυτοκράτορα»: ο στρατός του (ο ιμπεριαλισμός του) βρίσκεται στο βόρειο μάλι (και όχι μόνο) για να επιβάλλει δια της βίας την ειρήνη.
Δηλαδή τα γαλλικά συμφέροντα…
Δευτέρα 12 Ιούνη. «Το κράτος είμαι εγώ»: η φράση του Λουδοβίκου του 16ου, βασιλιά της γαλλίας και της ναβάρα, θα βρίσκεται τώρα στο στόμα του Macron. Θα κυβερνήσει με απόλυτο έλεγχο του κοινοβουλίου· και χωρίς ουσιαστικά αντιπολίτευση εκεί.
Υπάρχει όμως και το έξω – από – κει. Οι δρόμοι. Μπορεί το βαριεστημένο “εκλογικό σώμα” της γαλλικής δημοκρατίας να παραχώρησε στον σοσιαλφιλελεύθερο, είτε άμεσα (ψηφίζοντάς τον) είτε έμμεσα (απέχοντας), ένα είδος “δημοκρατικής απολυταρχίας”, αλλά ακριβώς γι’ αυτό οι όποιες συγκρούσεις (και θα υπάρξουν τέτοιες) θα μεταφερθούν στο πεζοδρόμιο. Με λιγότερη έως ελάχιστη καθεστωτική πολιτική μεσολάβηση· ή, έστω, χωρίς την ψευδαίσθηση ότι τέτοιοι “εκπρόσωποι” έχουν κάποια σοβαρή ισχύ.
Απ’ αυτή την άποψη ίσως ο Macron βρεθεί μελλοντικά σε κάποια κατάσταση όπου θα προτιμούσε να μην είχε νικήσει τόσο πολύ!…
Δευτέρα 12 Ιούνη. Είχαμε υποστηρίξει πέρυσι (απ’ τις σελίδες του Sarajevo) ότι η αλλαγή γραμμής της Άγκυρας και η συμμαχία της με την Μόσχα και την Τεχεράνη ήταν έκφραση της επιλογής του τουρκικού καθεστώτος να «βαπτιστεί» σαν υπερασπιστής των (αράβων) σουνιτών αλλά σε συνεννόηση και όχι σε σύγκρουση με τους σιίτες· μια γραμμή που, αργά ή γρήγορα, θα έφερνε την Άγκυρα σε σύγκρουση με το Ριάντ (αλλά και με το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον).
Η σύγκρουση αυτή δεν έχει εκδηλωθεί ανοικτά μεν· όμως η ανοικτή και καθαρή υποστήριξη της Άγκυρας στην Ντόχα της δίνει μορφή και βάθος. Οτιδήποτε κι αν εξυπηρετούσε η σαουδαραβική επίθεση στο κατάρ μπορεί να θεωρείται ήδη αποτυχημένη. Δεν είναι μόνο το ιράκ, η συρία και ο λίβανος τα αραβικά κράτη που δεν ακολουθούν την σαουδαραβική σημαία στην συγκεκριμένη «επιχείρηση». Αλλά και όλο το Μάγκρεμπ (μαρόκο, αλγερία, τυνησία), όπως και η ιορδανία. Προφανώς κάθε ηγετική ελίτ στον αραβικό κόσμο κάνει τους υπολογισμούς της· αλλά σ’ αυτή (τουλάχιστον) τη φάση τα κουκιά του Ριάντ (και όσων κρύβονται από πίσω) δεν βγαίνουν. Ακόμα και η σύμπραξη της χούντας του Καΐρου θα πρέπει να θεωρείται επισφαλής· και σίγουρα οππορτουνίστικη.
Με τον τρόπο που κινείται το σαουδαραβικό καθεστώς έχει παγιδευτεί στα ίδια του τα κόλπα. Δεν μπορεί να κάνει πίσω, αφού θα ξεβρακωθεί· δεν μπορεί όμως ούτε να ανοίξει κι άλλο «στρατιωτικό μέτωπο» (με το κατάρ) ενόσω του είναι αδύνατο να επιβληθεί στο υεμενίτικο πεδίο μάχης, παρά τα άφθονα πετροδόλαρα και τους μισθοφόρους που έχει επιστρατεύσει.
Τι θα κάνει; Ας ευχηθούμε να μην υπάρχει κάποιος «κρυφός» σχεδιασμός εκ μέρους του πιο κοντινού και αδίστακτου συμμάχου (και) του Ριάντ, του Τελ Αβίβ…
Δευτέρα 12 Ιούνη. Καθεστωτικοί αμερικάνοι ερευνητές (του ινστιτούτου Brookings) υποστηρίζουν ότι το περιβόητο deal του ψόφιου κουναβιού για τις σαουδαραβικές παραγγελίες των 110 δισεκατομυρίων δολαρίων είναι πέτσινο! Και ότι σε μεγάλο βαθμό αφορά «εκδήλωση ενδιαφέροντος» για αμερικανικά όπλα εκ μέρους της χούντας του Ριάντ, που έχει ξαναγίνει τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να υπογραφτεί καμία τελική συμφωνία και να γίνει οποιαδήποτε πώληση. Ουσιαστικά (υποστηρίζουν) το Ριάντ παρουσίασε στον ψοφιοκούναβο μια «λίστα για ψώνια» κι αυτός την έκανε «συμφωνία», χωρίς να ισχύει πραγματικά κάτι τέτοιο. Σαν απόδειξη αναφέρουν πως οποτεδήποτε υπήρξαν πραγματικές σοβαρές παραγγελίες όπλων απ’ το Ριάντ, δεν προχώρησαν αν πριν δεν είχαν γίνει ανάλογα deal με το Τελ Αβίβ. Η απουσία ακόμα και συζήτησης σχετικά τώρα δείχνει να επιβεβαιώνει το «πολύ φασαρία για το τίποτα».
Αν απ’ αυτή τη μεριά το ψόφιο κουνάβι έκανε μια ψευτοεπίδειξη «εμπορικού ταλέντου» υπάρχει μια άλλη κάπως ανάλογη μεριά που θα ζορίσει αυτό το ταλέντο. Κι αυτή η μεριά είναι … η Τεχεράνη!!!
Ακριβώς επειδή το ιρανικό καθεστώς είναι πολύ ευφυέστερο απ’ όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν οι άσχετοι και οι ανόητοι, «απάντησε» στις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τεχεράνη όχι μόνο με καταγγελίες ότι οι ηπα βρίσκονται πίσω απ’ τον isis αλλά και με την υπογραφή, το προηγούμενο Σάββατο, με την αμερικανική boeing, μιας συμφωνίας για την αγορά 30 επιβατικών αεροπλάνων αξίας 3 δισεκατομυρίων δολαρίων. Με την προαίρεση παραγγελίας άλλων 30 μελλοντικά. Αυτό επιπλέον μιας άλλης συμφωνίας με την boeing, που υπογράφτηκε τον περασμένο Δεκέμβρη, 16,6 δισεκατομυρίων.
Πως έτσι; Πολύ απλά: οι συμφωνίες αυτες απαιτούν τώρα το ο.κ. του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών, δηλαδή την έγκριση της διοίκησης του ψόφιου κουναβιού! Με άλλα λόγια η Τεχεράνη κάνει την boeing «μεσάζοντα» και εκπρόσωπό της υπέρ της υλοποίησης των υποσχέσεων του ψόφιου κουναβιού για «αύξηση των θέσεων εργασίας» στις αμερικανικές βιομηχανίες…. μόνο που θα πρέπει να παραιτηθεί απ’ την αντι-ιρανική ρητορεία και τις κυρώσεις / εμπόδια σε βάρος της Τεχεράνης!
Φυσικά η διοίκηση των συντηρητικών μπορεί να τρενάρει την όποια απόφασή της ή απλά να απαγορεύσει στην boeing να κάνει δουλειές με την Τεχεράνη. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξηγήσει γιατί «κόβει δουλειά απ’ τους αμερικάνους εργάτες»….
Ο ένας, λοιπόν, παριστάνει ότι θα παραγγείλει όπλα (αλλά έχει ήδη τόσα που…) και ο άλλος παραγγέλνει κανονικότατα και επίσημα πολιτικά αεροπλάνα – λέγοντας ένα «για να σας δούμε λοιπόν».
Όχι άσχημος ελιγμός εκ μέρους του ιράν· δεν συμφωνείτε;
Κυριακή 11 Ιούνη.
Παραμονεύει στην πόρτα μου
ένα τούνελ
που καταλήγει στη θάλασσα.
Σε κάθε χορό μας
Αιωρείται ένας πνιγμός.
Χρόνια τώρα παζαρεύω
τον πνιγμό με τον χορό.
Κρατάω την αιώρηση…
Το σώμα μας για ανταλλακτικά.
Κι εγώ ελαττωματικό τεμάχιο.
Στα ράφια ενός φωταγωγημένου μαγαζιού.
Με πετάς στις αποθήκες.
Μούχλα κι ένα ποντίκι ροκανίζει το μυαλό μου.
Γι’ αυτό τρίζω
σαν πόρτα που ανοίγει
σε ένα σύμπαν
που αυτοκτονεί κάθε μέρα.
Πώς δεν το βλέπεις;
Κυριακή 11 Ιούνη. Να σοβαρευτούμε (λέει ο κυρ Γιώργος Μισετζής, πρόεδρος των ξενοδόχων της Χίου). Ποιος ταξιδιώτης και ποιος τουρίστας θα μείνει για διακοπές σ’ ένα ξενοδοχείο αν ξέρει ότι στη διπλανή πόρτα μένει μια οικογένεια μουσουλμάνων προσφύγων; … Όταν είσαι διακοπές που τις έχεις σχεδιάσει πριν από μήνες το τελευταίο πράγμα που θέλεις να δεις είναι καταστάσεις ανθρώπινου πόνου κοντά σου. Ή να σε ξυπνάει ο ήχος απ’ τις μουσουλμανικές προσευχές μιας οικογένειας που μένει δίπλα…
Αυτός είναι ο δοξαστικός του ελληνικού φασιστορατσισμού, με επιχειρηματικές ανησυχίες: οι έλληνες ξενοδόχοι αρνούνται να νοικιάσουν δωμάτια σε πρόσφυγες παρότι ένα καινούργιο πρόγραμμα του οηε τους πληρώνει αδρά.
Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς διάφορα, αν υπήρχε έστω ένα ελάχιστο περιθώριο για κοινή λογική. Όπως για παράδειγμα: οι τουρίστες που πηγαίνουν στα χιώτικα ξενοδοχεία (ή σε οποιοσδήποτε άλλο) ξέρουν απ’ τα πριν (και έχουν «γνώμη» και «δικαίωμα») ποιοί θα μένουν στο δίπλα, στο απέναντι, στο από πάνω ή στο αποκάτω δωμάτιο, ποιους θα συναντάνε στη ρεσεψιόν ή στο ασανσέρ; Ή: το αφεντικό των ξενοδόχων νομίζει ότι οι μουσουλμάνοι προσεύχονται (όταν προσεύχονται…) βγαίνοντας στο μπαλκόνι και φωνάζοντας, όπως οι ιμάμηδες στις εκκλησίες τους;
Αλλά δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λογικής. Απλός, καθαρός φασισμός, χωρίς προσχήματα. Ενισχυμένος, εννοείται, απ’ το κράτος. Γιατί αν, για παράδειγμα, γινόταν ένας σεισμός στη Χίο ή στη Λέσβο ή οπουδήποτε αλλού, και καταστρέφονταν σπίτια, το ελληνικό κράτος δεν θα «παρακαλούσε» τους ξενοδόχους να ανοίξουν τα γερά δωμάτιά τους στους ντόπιους άστεγους. Θα προχωρούσε στην επίταξή τους.
Ή, στην τελική, δεν θα άφηνε τους φυγάδες να ψάχνουν δυο τετραγωνικά για να κοιμηθούν. Θα είχε επιτάξει άκτιστες εκτάσεις, είτε της εκκλησίας είτε των ζάμπλουτων χιωτών, και θα είχε εγκαταστήσει τα κοντέινερ – σπίτια που παρήγγειλε και πλήρωσε, μαζί με τις υπόλοιπες υποδομές.
Αλλά το καϋμένο το ελληνικό κράτος υποφέρει κι αυτό. Όχι όπως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Όπως οι επιχειρηματίες και οι μικροαστοί λακέδες. Είμαστε σοβαροί κυρ αρχιξενοδόχε και λοιποί επιχειρηματίες του τουρισμού: το μόνο που σας ενδιαφέρει και για το οποίο σας βοηθάει ολόκαρδα το κράτος σας είναι να κλέβεται τους φόρους και να πατάτε στο λαιμό τους “απασχολούμενούς” σας. Τίποτα άλλο…
(φωτογραφία: δεν είναι αυτό το camping που κλείσαμε αγάπη μου…)
Κυριακή 11 Ιούνη. Η κατάληψη μιας μικρής έκτασης στα σύνορα συρίας – ιράκ (η «απελευθερωμένη» συνοριακή γραμμή είναι τώρα λίγο παραπάνω από 20 χιλιόμετρα) απ’ τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του, παρότι είναι σε εντελώς ερημική περιοχή, και παρότι θα χρειαστεί ενίσχυση και απ’ την ιρακινή πλευρά (η Βαγδάτη απέχει τουλάχιστον 500 χιλιόμετρα, ωστόσο όλη η διαδρομή εκτός τα τελευταία 100 χιλιόμετρα είναι «καθαρή» από isis) έχει πέρα απ’ την λειτουργική σκοπιμότητα και έναν συμβολικό ρόλο. Για το πρώτο γράψαμε χτες: αποκόβει τις ηπα και τους συμμάχους της απ’ τον νοτιο-κεντρικό στόχο τους.
Το συμβολικό του πράγματος είναι ότι απ’ την εποχή της κατάκτησης συριακών εδαφών απ’ τον isis, το 2012 δηλαδή, το καθεστώς του Άσαντ πρώτη φορά ξαναφτάνει στα σύνορα με το ιράκ. Τα 20 χιλιόμετρα είναι σίγουρα ελάχιστα μπροστά στο σύνολο της συνοριακής γραμμής. Απ’ την άλλη μεριά ο έλεγχος των συνόρων του είναι βασικό τυπικό χαρακτηριστικό κάθε κράτους.
Το γεγονός, εν τέλει, ότι η συγκεκριμένη επιτυχία ανακοινώθηκε, με κάθε επισημότητα, και απ’ την ρωσική στρατιωτική διοίκηση στη Μόσχα, δίνει ένα μέτρο της αξίας που της δίνεται.
Κυριακή 11 Ιούνη. Θα πρέπει να είναι πολύ «χεσμένοι» αυτοί οι πετροδικτάτορες της αραβικής χερσονήσου. Ο γενικός εισαγγελέας των «ενωμένων αραβικών εμιράτων» (ναι, έχουν και τέτοιον!) Hamad al Shamsi αποφάσισε πριν λίγες ημέρες ότι όποιος εκδηλώνεται «φιλικά προς το κατάρ» στα social media κινδυνεύει με ποινή φυλάκισης από 3 έως 15 χρόνια, ή πρόστιμο 130.000 δολαρίων το λιγότερο (!!!). Ποιο χούντα δεν γίνεται: φαντάζεσθε τι παθαίνει όποιος αμφισβητήσει το παλάτι;
Κι έτσι απαγορεύονται οι φανέλες της Barcelona που έχει πολλούς οπαδούς και στα «εμιράτα»… Συμπτωματικά και μόνο το κακό είναι μικρό: την επόμενη ποδοσφαιρική χρονιά οι φανέλες της καταλανικής ομάδας δεν θα έχουν το logo της qatar airways, αλλά της γιαπωνέζικης αλυσίδας υπεραγορών rakuten. Ωστόσο και οι παλιές φανέλες είναι ένα φετίχ! Και κάθε πιστός οπαδός μπορεί να έχει ολόκληρη την σειρά (αλλάζουν και τα σχέδια εκτός απ’ τους «χορηγούς»).
Οι φανέλες είναι, πάντως, ακόμα οι παλιές. Όπως και οι φωτογραφίες των μπαλαδόρων της Barca εν δράσει. Και το πράγμα παίρνει αυτήν την γελοία μορφή:
Κυριακή 11 Ιούνη. Αν έχει κανείς την απορία (λέμε, «αν») για το κατά πόσο εξακολουθεί να ισχύει εκείνος ο νόμος – θεσπέσιο δώρο του Οκτώβρη του 2015, του τότε υφυπουργού οικονομικών (και πρώην προέδρου του συνδικάτου των εφοριακών Αττικής και Κυκλάδων) Αλεξιάδη προς όλα αφεντικά της χώρας, δηλαδή η κατάργηση των προστίμων αν δεν κόβουν αποδείξεις και η αντικατάστασή του με το «πρόστιμο» να πληρώνουν τον μισό φ.π.α. που αντιστοιχούσε στην απόδειξη που δεν έκοψαν (κάτι δεκάρες δηλαδή…), το δικό μας συμπέρασμα είναι ότι «φυσικά και ισχύει».
Συμπεραίνουμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα απ’ τον τρόπο που κινείται η «παράλληλη εφορία», η «ανεξάρτητη αρχή δημοσίων εσόδων». Σαν «ανεξάρτητη αρχή» που είναι δεν μπορεί να νομοθετήσει… Απ’ την άλλη μεριά σα «παράλληλη εφορία» (που την έφτιαξαν και την επέβαλαν οι τρισκατάρατοι δανειστές) πρέπει να φροντίζει για τα δημόσια έσοδα…. Πως, όμως, να το καταφέρει όταν το κανονικό υπουργείο οικονομικών χαρίζει αβέρτα λεφτά στους «επιχειρηματίες»;
Έψαξε και βρήκε κάποια παλιά «παραθυράκια» της νομοθεσίας, που δεν τα είχε προσέξει ο κυρ Αλεξιάδης και οι συνάδελφοί του. Κι έτσι απειλεί με «λουκέτο» τα μαγαζιά που δεν κόβουν αποδείξεις.
Προσοχή όμως: τους κάνει την χάρη (η α.α.δ.ε.) να έχουν άκοπες μέχρι 9 αποδείξεις, την ώρα του ελέγχου. Με την δέκατη καίγονται· και κινδυνεύουν (την πρώτη φορά) με λουκέτο 48 ωρών… Συνεπώς ούτε και η α.α.δ.ε. είναι άκαρδη…
Απ’ την άλλη μεριά η ομολογημένη πια έκταση της φοροκλοπής (και της λεηλασίας της εργασίας, αλλά αυτό είναι ευθύνη άλλης υπηρεσίας…) στα τουριστικά μαγαζιά κάθε είδους, εξηγεί και το άλλο παράξενο. Ότι πέρυσι «αυξήθηκε ο τουρισμός – μειώθηκαν τα έσοδα»!!! Τι απίστευτες δικαιολογίες είχαν σκεφτεί οι «επαγγελματίες του κλάδου» για να εξηγήσουν το μυστήριο…
Τελικά, όπως o καθένας μπορούσε να καταλάβει, η απάντηση ήταν απλή….
Σάββατο 10 Ιούνη. Ο κ. Καμμένος, στην ομιλία του, αναφέρθηκε και στα τελευταία γεγονότα στον Κόλπο, τονίζοντας ότι τάσσεται υπέρ του χαρακτηρισμού των Αδελφών Μουσουλμάνων [!!!!] ως τρομοκρατικής οργάνωσης και πρόσθεσε πως κάθε χώρα πρέπει να διαλέξει «με ποίου το μέρος θέλει να είναι», αφήνοντας σαφείς αιχμές κατά της Τουρκίας. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας είπε ότι «η Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα είναι με το μέρος των ΗΠΑ», και άφησε αιχμές εναντίον της Γερμανίας λέγοντας πως «όλος ο ελληνικός λαός γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος πραγματικός σύμμαχος της χώρας μας ήταν οι ΗΠΑ. Οι άλλοι είναι σύμμαχοι, αλλά είναι μόνο ως πιστωτές χωρίς σεβασμό και αυτό γιατί κάποιοι από αυτούς δεν θα ξεχάσουν ποτέ ότι έχασαν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο από αυτή τη χώρα».
Αυτά έγραψε η καθεστωτική «καθημερινή» χτες, και δεν τα έβγαλε απ’ το μυαλό της. «Είναι βέβαιο» ότι ένα καλό κομμάτι (ίσως πλειοψηφικό ίσως και χωρίς αντίπαλο) του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου είναι «με το μέρος των ΗΠΑ» εδώ και 70 χρόνια. Όπως, επίσης, είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχουν «αδελφοί μουσουλμάνοι» ούτε «αδελφές μουσουλμάνες». Υπάρχει μουσουλμανική αδελφότητα· αν κι αυτό δεν κάνει διαφορά για κανέναν φασίστα.
Είναι βέβαιο, επιπλέον, κάτι ακόμα, σοβαρότερο. Ότι ο πολεμόκαβλος ψεκασμένος υπ.αμ. είναι ατζέντης της Ουάσιγκτον, όχι τώρα αλλά απ’ τα νιάτα του. Γι’ αυτό, άλλωστε, έχει επιβιώσει πολιτικά και έφτασε να γίνει συνεταίρος των άλλων «ορφανών» του ελληνικού βαθέος κράτους, των ροζ. Το να λέει το «ποίημα της γραμμής» ένας ψεκασμένος, τον οποίο οι ροζ μπορεί να κοροϊδεύουν πίσω απ’ την πλάτη του, δεν τους ξεκαρφώνει. Υλοποιούν την «εθνική γραμμή» του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου, μαζί με όλα υπόλοιπα τα καθεστωτικά κόμματα και αποκόμματα.
Βέβαιο, εν τέλει, είναι κι αυτό: τον δικό μας λαιμό στον τάκο θέλουν όλοι αυτοί οι «πατριώτες» – συνεταράκια των αμερικάνων. Τον δικό μας και μόνο. Γιατί κατά τα άλλα, θαυμάσια ο ψεκασμένος θα μπορούσε να συμβάλει στον αμερικανικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ρίχνοντας τον εαυτό του (χωρίς αλεξίπτωτο) από λίγες χιλιάδες πόδια – για λογαριασμό των φίλων του. Ίσως έτσι αποδεικνυόταν υπερόπλο: ο «πατέρας των βομβών»…
Όμως όχι! Άλλους θέλει να ρίξει στο λάκο. Άλλοι είναι το «κρέας»: εμείς….
Ο πρέσβης των ΗΠΑ, κ. Τζέφρι Πάιατ, μίλησε με ιδιαίτερα θερμά λόγια για τις σχέσεις της χώρας του με την Ελλάδα. Αναφέρθηκε στις αμυντικές δαπάνες ύψους 2% του ΑΕΠ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, στην παρουσία στη δύναμη του Κοοσόβου και στις διευκολύνσεις που έχει παράσχει εσχάτως στη Συμμαχία. Αναφερόμενος στη Σούδα, ο κ. Πάιατ μίλησε για μια βάση «που μας δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα και την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις με ευελιξία και αποστελεσματικότητα στην ευρύτερη περιοχή». (Απ’ το ίδιο ρεπορτάζ).
Αυτά τα όμορφα…