Month: June 2017

Κουίζ

Πέμπτη 22 Ιούνη. Τι σχέση έχει η πολιτική (σαν τεχνική της εξουσίας) με την ιδεολογία; Όση σχέση έχει ο πόλεμος (με άλλα μέσα) με τα φαντάσματα του «θα τους ξεκοιλιάσουμε!» Η πολιτική ήττα δεν είναι αυτό το καραγκιοζιλίκι που, δήθεν σαν αυτοκριτική, πουλάνε οι πολιτικές βιτρίνες! Η πολιτική ήττα, ειδικά με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας, σημαίνει, ανάμεσα στα άλλα, ότι για απροσδιόριστα πολύ καιρό ο ηττημένος «το βουλώνει»: έχει ηττηθεί στ’ αλήθεια, κι αυτό είναι όλο.

Κάπου είναι γραμμένο (ακόμα και στο “spirit”…):

Αλήθεια είναι πως στους πολέμους δεν υπάρχουν

αναγκαστικά ηττημένοι.

Η ήττα χρειάζεται μια σκληρή απόφαση για να υπάρξει,

και υπάρχει, προπάντων, μετά την σκληρότερη απόφαση

κάποιων να την υποστούν.

Γιαυτό είναι πιο εύκολο να βρει κανείς

(στην άλλη μεριά των θριαμβευτών)

ξεπεσμένους νικητές παρά ηττημένους…

Project yunanistan

Πέμπτη 22 Ιούνη. Ευτυχώς που ο εξοχότατος πρωθυπουργός διαβλέπει κύμα επενδύσεων. Πρόκειται για το ίδιο άτομο που νωρίς την άνοιξη του 2016 διέβλεπε (με την ίδια κατηγορηματικότητα) ότι «το ελατήριο της ελληνικής ανάπτυξης» πρόκειται να εκτονωθεί / εκσφενδονηθεί μετά το Πάσχα (του 2016). Ε, δύο χρόνια πάνω δύο κάτω, μέσα είναι…

Για έναν περίεργο και προφανώς ανθελληνικό λόγο οι διεθνείς ατζέντηδες του εμπορίου χρήματος κρίνουν τα πράγματα αλλιώς. Κάτι τους έχει πιάσει: συνιστούν ο ένας μετά τον άλλο στο δντ (τελευταίο ως τώρα το καταραμένο bloomberg) να την κάνει απ’ το ελληνικό πρόγραμμα· και να την κάνει χτες!

Είναι βαλτοί (απ’ την φαιορόζ κυβέρνηση, λογικά… Ε;). Δεν αποκλείεται (να νομίζουν ότι) θα κάνουν ζημιά στην ευρωζώνη με μια τέτοια αποχώρηση. Δεν αποκλείεται να είναι οπαδοί του Γιάνη. Δεν αποκλείεται… τίποτα…

Αβάσιμο εντελώς δεν είναι – πάντως. Το θεώρημα (ευχή καλύτερα) για το τι κακό θα συμβεί στην ευρώπη αν όλες αυτές οι συμφωνίες είναι μαλακίες…. Θα πέσει η διεθνής ισοτιμία του ευρώ – «ζημιά»!!!

Όσο για τα υπόλοιπα; Με όλο το θάρρος, και με δεδομένο ότι είμαστε περιθωριακοί: αφού εξοχότατε βλέπεις κύμα, τι κύμα; τσουνάμι αληθινό με παράδες, δεν κάνεις κανά πρόχειρο μάθημα surf; Να σε βλέπει ο λαός να σε χαίρεται, έτσι, που όλο χάρη, θα αφήνεις τα κύματα (των επενδυτών) να σκάνε στις ψωραλέες κορμάρες μας ενώ εσύ, αγέρωχος, πάντα στην κορυφή…

Ε;

Project yunanistan 2

Πέμπτη 22 Ιούνη. Αν οι αγγλοαμερικάνοι «φίλοι» (δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι, ειδικοί, δημαγωγοί, εγκάθετοι, ξανά δημαγωγοί, κλπ) που ως και πολύ πρόσφατα θεωρούνταν σύμμαχοι της φτωχής πλην τίμιας (ελλάδας) στον αγώνα της ενάντια στα τέρατα της ευρωζώνης τώρα, για την συμφωνία που πάνω πάνω, με χρυσά γράμματα, γράφει «πήραμε αυτά που θέλαμε» λένε ρε τι μαλακίες είναι αυτές!… Αν η «αγγλοαμερικανόσφαιρα» αμφισβητεί αυτό που το ελληνικό κυβερνοάγχος θεωρεί «επιτυχία» (που ανοίγει τον ορίζοντα για «κύματα επενδύσεων»)… Αν, με δυο λόγια, οι αναμενόμενοι κυματιστοί επενδυτές δεν είναι με ντάλαρς και στέρλινς (και ποιος ξέρει με τι νόμισμα θα είναι…), τότε υπάρχει ένα πρόβλημα. Όχι για τις «επενδύσεις» – τέτοιες γίνονται ακόμα και στα πιο φρικαλέα μέρη του κόσμου. Γίνονται και με σφαίρες αντί για χρήμα.

Το πρόβλημα σχετίζεται με το μέλλον του yunanistan…. Από κρατική και καπιταλιστική άποψη. Από παρακρατική δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, όσο καταλαβαίνουμε…

Project europe

Τετάρτη 21 Ιούνη. Το πιθανότερο είναι ότι «τέτοιες ιδέες είναι απόλυτα εχθρικές» για τον μέσο έλληνα πατριώτη, που στενάζει κάτω απ’ την γερμανική κατοχή… Θα ήταν κάπως πιο αποδεκτές μόνο υπό μία προϋπόθεση: ότι δισεκατομμύρια ευρώ θα έρρεαν στην φτωχή και τίμια ελλάδα χωρίς προϋποθέσεις και ελέγχους· όπως εκείνες τις ωραίες εποχές των ‘90s και των ‘00s.

Δεν ανήκουμε σ’ αυτήν την κατηγορία, έτσι κι αλλιώς. Ποτέ δεν λιμπιστήκαμε «ευρωπαϊκά κονδύλια», και φυσικά ποτέ δεν φάγαμε το παραμύθι ότι για τα βασικά χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλιστικού συμπλέγματος (και των ιδεολογιών του) φταίνε…. οι «γερμανοί»… Συνεπώς οι δηλώσεις της γερμανίδας πρωθ. Μέρκελ στο ετήσιο συνέδριο του γερμανικού σεβ αξίζουν την προσοχή μας:

… Φυσικά θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε έναν κοινό υπουργό οικονομικών, αν οι συνθήκες είναι σωστές κι αν υπάρχει η κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στους κινδύνους και τις ευθύνες του χρέους… Θα μπορούσαμε επίσης να συμφωνήσουμε σε έναν προϋπολογισμό της ζώνης του ευρώ αν είναι καθαρό ότι μ’ αυτό τον τρόπο ενισχύουμε πραγματικά την δομή της οικονομίας…

Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι πρόκειται για «στροφή» της γερμανικής πολιτικής. Δεν έχουμε αυτή την άποψη. Το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο προωθεί την εμβάθυνση της ομοσπονδιοποίησης της ευρώπης απ’ την δεκαετία του ‘90· σκοντάφτοντας συνήθως στις περισσότερο «εθνικιστικές» αντιδράσεις κυρίως (αν και όχι μόνο) του γαλλικού κράτους / κεφάλαιου. Πάντα, όμως, έδινε κεντρική σημασία στους όρους και τους κανόνες των σχετικών διαδικασιών· όχι παράξενο για ένα κράτος / καπιταλισμό που θα «συνεισφέρει» (ήδη το κάνει) τα περισσότερα σε ένα περισσότερο ομόσπονδο «ευρωπαϊκό κράτος».

Ίσως, τώρα, στη φάση της πολιτικής παράλυσης του Λονδίνου και της πίστωσης χρόνου που έχει ο Macron είναι η κατάλληλη στιγμή για να δουλευτούν αυτές οι ιδέες. Ήδη Παρίσι και Βερολίνο έχουν συγκροτήσει επιτροπή τεχνοκρατών που θα παρουσιάσει στο eurogroup του Ιούλη προτάσεις για την εναρμόνηση των φορολογιών και την σύνθεση των οικονομικών πολιτικών (στην ευρωζώνη).

Έχει το ενδιαφέρον του το γεγονός ότι στο ίδιο συνέδριο, οι μεν γερμανοί βιομήχανοι τάχτηκαν υπέρ αυτού του update του project europe («αρκεί να σχεδιαστεί σωστά» πρόσθεσαν), ενώ οι επικεφαλής των υπόλοιπων κομμάτων δεν είχαν σοβαρές αντιρρήσεις· μάλλον συνέστησαν προσοχή· και φροντίδα των «ασθενέστερων περιοχών της ε.ε.» (οι πράσινοι).

Δεν είναι κάτι για αύριο. Αλλά το νερό μπαίνει στο αυλάκι. Πως θα αντιδράσει ο ελληνικός μικροαστικός πατριωτισμός όταν μάθει τέτοια νέα που, αυτή τη φορά, δεν θα αφήνουν περιθώρια για «θεσμικούς λαθρεπιβάτες» του είδους «ένταξη στην ευρωζώνη»; Χμμμμ… Κάντε τις προβλέψεις σας…

Ο πρώτος και ο τελευταίος

Τετάρτη 21 Ιούνη. Είτε πρόκειται για σύγχυση είτε πρόκειται για το θέατρο της σύγχυσης (σα να λέμε: η ευελιξία α λα αμερικέν!) η εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπ.εξ. Heather Nauert έβαλε υποψηφιότητα για το αντίστοιχο πόστο στην ελλάδα, όταν βγει στη σύνταξη.

…Το υπουργείο εξωτερικών των ηπα (δήλωσε) είναι έκπληκτο που τα κράτη του Κόλπου δεν έχουν γνωστοποιήσει λεπτομέρειες για τις κατηγορίες τους εναντίον του Κατάρ, αν και έχουν περάσει 2 βδομάδες από τότε που επέβαλαν αποκλεισμό.

Σ’ αυτό το σημείο (συμπλήρωσε) έχουμε απομείνει μ’ αυτό το απλό ερώτημα: οι ενέργειες αυτών των κρατών είχαν πράγματι σχέση με τις ανησυχίες τους σε σχέση με τις κατηγορίες για υποστηρίξη του Κατάρ σε τρομοκράτες ή σχετίζονται με τις χρόνιες αντιθέσεις μεταξύ των κρατών του «συμβουλίου συνεργασίας του Κόλπου»;…

Ούπς!!!! Το αμερικανικό υπ.εξ. ή/και ο κύριος Tillerson συμπεριφέρονται σα να είναι χωριστό κράτος σε σχέση, π.χ., με τον λευκό οίκο; Έχουμε απομείνει μ’ αυτό το απλό ερώτημα: η «ποικιλία» της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε επίπεδο δηλώσεων (ή και ενεγειών) έχει πράγματι σχέση με αγεφύρωτες (ακόμα …) αντιθέσεις στο εσωτερικό του αμερικανικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, ή σχετίζεται με κάποια τακτική «δημιουργικής ασάφειας» που θα έλεγε κι ο Γιάνης;

Γιατί αν πάρουμε τα λεγόμενα της κυρα Nauert στα σοβαρά, όπου νάναι η Ουάσιγκτον θα «αθώωσει» την Ντόχα και θα αρχίσει τις κατηγορίες κατά του Ριάντ!

(Ο στρατός, το αμερικανικό Πεντάγωνο δηλαδή, έχει δικό του «βασιλιά»; Να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι η αμερικανική άλλοτε «μόνη υπερδύναμη» θα καταρρεύσει παρόμοια με την ρωμαϊκή αυτοκρατορία;)

Ποτέ μην λες ποτέ

Τετάρτη 21 Ιούνη. Ξαφνικά, ο κραταιός οίκος του «εθνικού εργολάβου» εμφανίζεται να είναι σε διωγμό: οι λογαριασμοί και τα ακίνητα (εντός ελλάδας) του ενός των υιών δεσμεύτηκαν, έναντι χρεών· ενώ γίνονται και εισαγγελικές έρευνες για «χαριστικά δάνεια» στον όμιλο, που συμπαρασύρουν και στελέχη τραπεζών. Ο μηντιακός όμιλος που κάποτε ήταν ναυαρχίδα βγαίνει στο σφυρί, εν μέρει σαν παλιοσίδερα. Αν συνυπολογίσει κανείς αυτήν την «αναταραχή με διακυμάνσεις» που μορφοποιήθηκε απ’ την «μεγάλη εκστρατεία κατά της διαπλοκής» που ξεκίνησε πέρυσι ο αντ’ αυτού (τότε επίσημα παρακοιμώμενος υπουργός) για να καταλήξει στο Βατερλώ του· αυτό το σούσουρο με τον asset 1, μισοϊδιοκτήτη ήδη ενός δημαγωγικού μπλοκ, τον asset 2 που έσκασε “απ’ το κρύο”, και κάτι άλλα ψιλά ακόμα, θα συμπέραινε ότι «κάτι σοβαρό κινείται» στο ελληνικό παρακράτος.

Οι περσόνες, φυσικά, κινδυνεύουν πολύ λιγότερο απ’ όσο υπονοεί ο θόρυβος της δημαγωγίας. Για παράδειγμα ο οίκος του «εθνικού εργολάβου» δεν είναι χαζός να έχει την περιουσία του εντός ελλάδας… Παραμένει ωστόσο αξιοσημείωτο το ότι οι παραδοσιακές βαρωνίες των media έχουν χρεωκοπήσει, ανοικτά και ομολογημένα.

Αυτό είναι γεγονός: δεν πρέπει να υπάρχει μήντιο, ακόμα και περιθωριακό (τύπου «στο κόκκινο»…) που να μην είναι χρεωκοπημένο – με κριτήρια καπιταλιστικού επιχειρείν. Η ανάδειξη της χρεωκοπίας των μηντιακών επιχειρήσεων είναι βέβαια πάρεργο της χρεωκοπίας των τραπεζών, που άλλαξαν διοικήσεις εξαιτίας των καταραμένων δανειστών (τα έχουμε γράψει στο χάρτινο Sarajevo αυτά), και τώρα ψάχνουν τα λεφτά τους. Είναι (οι μηντιακές επιχειρήσεις) τμήμα αυτού του μεγάλου κύματος νέων προβληματικών που έχει αποκαλύψει αναγκαστικά η καταραμένη «τρόικα»: τα αφεντικά παντελόνιασαν τους παράδες, συντηρούσαν τα μαγαζιά τους με αλλεπάλληλα δάνεια, και τώρα οι τράπεζες πρέπει να κοιτάξουν τον εαυτό τους και όχι τα φιλαράκια των προηγούμενων (;) διοικήσεών τους. Όπως, ακριβώς, έγινε με το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού παραδοσιακού βιομηχανικού σκελετού, που ανάλογα «αναπτύχθηκε» απ’ τα ‘50s μέχρι τα ‘70s (με “θαλασσοδάνεια” δηλαδή…), μέχρι που στα ‘80s οι (ακόμα κρατικές τότε) τράπεζες άρχισαν να ψάχνουν τα λεφτά τους, ενόψει αναπροσανατολισμών στις δανειοδοτικές πολιτικές τους.

Αλλά τα μήντια είναι δημαγωγικοί μηχανισμοί· αυτό τους τοποθετεί σε ειδική θέση μέσα στις πολιτικά προσοδικές διαδικασίες. Η χρεωκοπία των παραδοσιακών μηντιακών βαρωνιών ΔΕΝ αφήνει σημαντικό κενό στην διασπορά της βλακείας και την μαζική χειραγώγηση: δουλεύουν ήδη τα «νέα μήντια» και οι μικροί στρατοί των εγκάθετων και των trolls “υψηλής παραγωγικότητας”. Στρατοί που, ωστόσο, οπλισμένοι με τις απεριόριστες δυνατότητες και ευκολίες της μαζικής “αντιγραφής” είναι – κι αυτό έχει μεγάλη σημασία – πολύ μικρότερου κόστους σε σχέση με τα παραδοσιακά μήντια. Ούτε χαρτιά και μελάνια, ούτε τυπογραφεία, ούτε στούντιο, ούτε τεχνικοί του ενός ή του άλλου είδους, ούτε δίκτυα φυσικής διανομής, ούτε σταθμοί αναμετάδοσης… Σκέτα δικτυωμένα ηλεκτρόνια σε τηλεφωνικές γραμμές. Υψηλή ταχύτητα και αστραπιαία απονέκρωση της όποιας νοημοσύνης!

Ενώ, λοιπόν, στη δημόσια σφαίρα, η χρεωκοπία των παραδοσιακών βαρωνιών εμφανίζεται σαν Το γεγονός, οφείλουμε να συνυπολογίσουμε ότι οι μηχανισμοί χειραγώγησης στηρίζονται πρακτικά όλο και λιγότερο στις τεχνικές και τα μέσα των ‘90s και των ‘00s· όλο και περισσότερο στη θάλασσα των “fake news” και των «εναλλακτικών πραγματικοτήτων» μέσω internet, social media, κλπ. Αυτά τα τελευταία είναι η πολύ – φτηνή – λύση. Και πίσω τους θαυμάσια μπορούν να σταθούν (στέκονται ήδη) οι ίδιοι βαθυκρατικοί «παίκτες» όπως και πριν.

Αν και έχουμε να μάθουμε ακόμα, το συμπέρασμά μας ως τώρα είναι αυτό: ο συνδυασμός της τραπεζικής χρεωκοπίας και της τεχνικής (και κοινωνικής και πολιτικής) αλλαγής στα εργαλεία χειραγώγησης, συγκλίνουν σε μια Αλλαγή Παραδείγματος α λα ελληνικά και σ’ ότι αφορά το κεφάλαιο των μήντια.

Όμως αυτό δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αλλαγή αφεντικών. Και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει «κατάργηση» του βασικού παρακρατικού πυρήνα.

Φυλαχτείτε: οι τσατσορούφιανοι είναι πολύ κοντύτερά σας απ’ ό,τι νομίζετε…

Κάτω οι τρομοκράτες!

Τρίτη 20 Ιούνη. Δεν θα το ζητούσαμε (δεν έχουμε τέτοιο δικαίωμα), αλλά όσες / όσοι έχετε το 1ο τετράδιο για εργατική χρήση θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας κι αυτό (που ακολουθεί).

– Στις 16 Σεπτέμβρη του 2016 αμερικανικά και δανέζικα πολεμικά κτύπησαν “κατά λάθος” θέσεις του συριακού στρατού κοντά στο αεροδρόμιο της Deir ez-Zor. Σκότωσαν «κατά λάθος» πάνω από 100 σύρους στρατιώτες, και «κατά λάθος» βοήθησαν τον isis που έχει περικυκλώσει την περιοχή να καταλάβει τις θέσεις που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει ο βομβαρδιζόμενος συριακός στρατός. Η νίκη δεν ήταν οριστική, αλλά: ήταν Σεπτέμβρης του 2016, πρόεδρος ήταν ο Ομπάμα, και η Deir ez-Zor ήταν ένα άγνωστο μέρος στην άγνωστη ανατολική συρία.

– Στις 7 Απρίλη του 2017 το ψόφιο κουνάβι μεράκλωσε «που σκοτώνουν τόσο όμορφα μωρά στη συρία» (ο Άσαντ και τα χημικά του) και διέταξε μια επίθεση με 59 πυραύλους Tomahawk κατά του αεροδρομίου Shayrat, στην Homs. Φήμες λένε ότι δεν έφτασαν όλοι στο στόχο τους, και άλλες φήμες σχολιάζουν το πως και αν χάθηκαν. Το γεγονός είναι ότι η ζημιά για την αεροπορία του Άσαντ ήταν ελάχιστη. Πολλοί και διάφοροι είπαν (ή υπονόησαν) ότι το ψόφιο κουνάβι δεν ήθελε να το κάνει αυτό, αλλά τον έμπλεξε η κόρη του ή/και οι σύμβουλοί του. Στις αρχές Απρίλη του 2017 το ψόφιο κουνάβι ήταν ακόμα ένα «καλό» ψόφιο κουνάβι, που θα φάει τους παλιοτρομοκράτες…

– Στις 18 Μάη του 2017 ο αμερικανικός στρατός κτύπησε φιλοΆσαντ στρατό, κοντά στην συνοριακή κωμόπολη al-Tanf. Επειδή θεώρησε ότι κινδυνεύει.

– Στις 6 Ιούνη του 2017 ο αμερικανικός στρατός ξαναέκανε το ίδιο.

– Στις 8 Ιούνη του 2017 το ίδιο, για τρίτη φορά. Παρόλα αυτά δεν κατάφερε να αποφύγει την γρήγορη παράκαμψη των θέσεών του.

– Την Κυριακή 18 Ιούνη του 2017 ο αμερικανικός στρατός κατέρριψε ένα συριακό Su-22. Επειδή θεώρησε ότι κινδυνεύει.

Εκτός απ’ την ηθογραφική πλευρά του ζητήματος (ο «καλός» ψοφιοκούναβος που κοιμόταν και ξυπνούσε με την αγωνία να εξαφανίσει τους τρομοκράτες του isis είτε δεν ασχολείται μ’ αυτό είτε δεν ελέγχει τον στρατό του) υπάρχει και μια πολιτική: ποια τρομοκρατία, ποιος isis; Αυτά είναι «περσινά ξινά σταφύλια». Ό,τι ήταν να δώσει η «λούμπεν (ας μας επιτραπεί) τρομοκρατία» των «άγνωστων και μυστηριωδών τζιχαντιστών» το έδωσε. Τώρα υπάρχουν κανονικοί πρωτοκοσμικοί στρατοί στη σκηνή. Όχι ένας, όχι δύο, όχι τρεις, όχι τέσσερεις…

Φυσικά εδώ κι εκεί εμφανίζονται διάφοροι με βανάκια που πέφτουν πάνω σε πρωτοκοσμικούς, ή σε μπάτσους, ή σε μουσουλμάνους. Αλλά αυτά υπηρετούν την ανάγκες της δημόσιας τάξης και των «έκτακτων συνθηκών» στις μητροπόλεις· τίποτα άλλο.

Προσέξτε τώρα: η Ιστορία δεν κολώνει εξαιτίας της μαζικής βλακείας, ευπιστίας ή ότι άλλο. Προχωράει σκάβοντας· όπως την οδηγούν οι κάθε φορά νικητές.

Το ξαναλέμε: η Ιστορία προχωράει σκάβοντας. Τάφους…

Συρία

Τρίτη 20 Ιούνη. Παρά την κατάρριψη του συριακού πολεμικού ο φιλοΆσαντ στρατός, με την ρωσική αεροπορική κάλυψη, κινείται αρκετά γρήγορα νότια απ’ το “μαλακό υπογάστριο” της αμερικανικής plus ypg προσπάθειας για την κατάκτηση της Raqqa. Σε λίγο από γεωγραφική άποψη, αυτή η “νίκη” θα βολεύει μόνο τον κουρδικό φρεσκοφτιαγμένο ιμπεριαλισμό!

O χάρτης (είπαμε: οι πόλεμοι τελικά κρίνονται ακόμα στο χώμα…) δείχνει την χθεσινή κατάσταση και την διαφαινόμενη τακτική του φιλοΆσαντ στρατού: από δύο σημεία, το ένα νότια της Raqqa (το έντονο κίτρινο είναι οι περιοχές που ελέγχουν οι ypg – οι συριακές θέσεις έχουν την σημαία) και το άλλο ανατολικά της Palmyra, «πιάνοντας» τους δύο βασικούς δρόμους, προέλαση προς τον θύλακα της Deir ez-Zor. Δεν αποκλείουμε καθόλου να υπάρξει (δεν φαίνεται στον χάρτη) προέλαση προς την ίδια θέση και απ’ την μεριά των συρο-ιρακινών συνόρων, είτε από μία θέση (νότια) είτε από δύο (+ανατολικά) – η συνεργασία Βαγδάτης και Δαμασκού πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις τι νόημα έχει για την Ουάσιγκτον και τους βασάλους της η κατάρριψη ενός συριακού αεροπλάνου; Αν υπάρξει προέλαση απ’ την μεριά του ιράκ θα καλύπτεται απ’ την ιρακινή αεροπορία και ιρανικούς πυραύλους. Η προέλαση του φιλοΆσαντ στρατού καλύπτεται απ’ την ρωσική αεροπορία – εκτός απ’ την συριακή. Και το γενικό επιτελείο (απ’ την Μόσχα) απειλεί πλέον ότι θα αντιμετωπίζει οτιδήποτε αμερικανικό πετάει δυτικά του Ευφράτη σαν στόχο (!!! – ο.κ., μια δόση υπερβολής, αλλά αυτό ανακοινώθηκε…) Οπότε;

Δέσμια των «αντιτρομοκρατικών» προσχημάτων της (σχεδόν 16 χρόνια δεν είναι λίγα!) η Ουάσιγκτον (και οι σύμμαχοί της) βρίσκεται τώρα μπροστά σ’ ένα στρατηγικό δίλημα. Είτε θα συνεχίσει να το παίζει «αντιτρομοκρατία», οπότε θα είναι αναγκασμένη να παρεμβαίνει ως εκεί που μπορεί να πουλήσει τους «λόγους αυτοάμυνας» (δες προηγούμενο πίνακα) – πράγμα που ήδη είναι απαντημένο απ’ τους γρήγορους και αποτελεσματικούς ελιγμούς των αντιπάλων της. Είτε θα πρέπει να κηρύξει (άτυπα) το «τέλος της αντιτρομοκρατίας» και (τυπικά) την έναρξη μιας πιο «καθαρής μορφής» του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

Τα λεφτά, τα μπικικίνια

Τρίτη 20 Ιούνη. Δεν έχει πλάκα; Να κάθεται κανείς στον Δ του Κενταύρου, με ένα πανίσχυρο τηλεσκόπιο, και να παρατηρεί το ελληνικό παρακράτος (που εμφανίζεται κόσμια, ακόμα και χωρίς γραβάτες, σαν “κράτος”) να προσπαθεί να δαγκώσει την ουρά του, με φόντο κάτι τόνους ηρωΐνης!

Οι απομαγνητοφώνες συζητήσεις (ποτέ οι φράξιες της ευπ δεν μπαίνουν στο λογαριασμό των αντιπάλων· κι όμως; τι θα ήταν τώρα ο Καραμανλής ο Β χωρίς την δουλειά κάποιων στις υπηρεσίες, με το γνωστό dvd, κλπ; – άρα οι «υπηρεσίες» παίζουν πολύ βασικότερο ρόλο απ’ ότι, γενικά, τους αναγνωρίζεται…) είναι περιβόλι. Όμως, προσοχή! Μπορούν να καταναλωθούν (και καταναλώνονται) και να ξεχαστούν γρήγορα. Αυτό είναι το πρώτο ενδεχόμενο, το πιο εύκολο και αναμενόμενο. Το δεύτερο είναι να γίνουν υλικό (διεθνών) διδακτορικών, με θέμα «οι δομές εξουσίας στην ελλάδα: το κράτος παρακράτησε». Το πιο ενδιαφέρον είναι το τρίτο: να τεθούν (οι απομαγνητοφωνήσεις) υπόψη κάποιας απ’ τις επόμενες «συνόδους κορυφής». Να ξέρουν όλοι αυτοί οι καταραμένοι (δανειστές) με ποιούς έχουν να κάνουν.

Συγχωρείστε την αδυναμία μας: έχοντας ασχοληθεί με το θέμα “noor 1” απ’ την μεριά που θα έπρεπε σαν αυτόνομοι εργάτες (δύο τόνοι είναι μεγάλη δουλειά… πολύ μεγάλη – Sarajevo 103, Φλεβάρης 2016· άρωμα κολομβίας – Sarajevo 106, Μάης 2016), έχουμε πιάσει βολικό βραχάκι στον Δ του Κενταύρου, και κοιτάμε. Χωρίς τηλεσκόπιο, δεν χρειάζεται.

Και απολαμβάνουμε τις αντιδράσεις όλων των “can’t you smell that smell?”…

Is this a joke?

Τρίτη 20 Ιούνη. Αν παρακολουθείτε το θέμα (έχουμε τις αμφιβολίες μας, με όλο το συμπάθειο…) σίγουρα θεωρείτε ότι το δντ είναι η Lagarde, και άμα αυτή πει κάτι, πάει τέλειωσε.

Ντάξει, βολικό. Αλλά δεν είναι έτσι ακριβώς. Η Lagarde είναι «εκτελεστική ceo» και οι ιδέες της πρέπει να εγκρίνονται από το δ.σ. Το οποίο (σύμφωνα με την καθεστωτική δημοσιογραφία)… έως τις 27 Ιουλίου αναμένεται να εγκρίνει την “επι της αρχής” νέα δανειακή συμφωνία – αυτήν με τον κωδικό “πήραμε αυτά που θέλαμε”.

27 Ιουλίου; Τι είναι αυτό; Καλό ή κακό; Μέχρι τις 19 Ιούλιου πρέπει να έχει πέσει το παραδάκι της “δόσης”!!! Και το δντ θα αποφασίσει αν συμφωνεί ή όχι (με όλες τις αλυσιδωτές συνέπειες στην περίπτωση του “όχι”) πότε;

Αααααα… Μετά, ε; Πονηρούτσικα!!!