Μέγας Ναπολέων reloaded

Σάββατο 3 Ιούνη. Η συντηρητική / ψοφιοκουναβική απόφαση για την αμερικανική απόσυρση απ’ την συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα έχει όλες τις προδιαγραφές να ταΐσει κάθε είδους σχόλιο και κοροϊδία όχι για τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες αλλά για χρόνια. Η οικολογία προσφέρεται για σλόγκαν και τυποποιήσεις: οι σύμβουλοι του ψόφιου κουναβιού έχουν πάρει ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό στις δημόσιες σχέσεις. (Το πόσα σήματα, κονκάρδες, κασκόλ και αφίσες θα κυκλοφορήσουν με θέμα το οικο-φοβικό ψόφιο κουνάβι δεν λέγεται).

Οι βορειοευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες, άνθρωποι με πρακτικό πνεύμα, αντέδρασαν όπως ήταν αναμενόμενο. Άμα θες να φύγεις φύγε – αλλά θα βάλουμε έξτρα «φόρο άνθρακα» στις εισαγωγές μας απ’ τις ηπα… Αν καταφέρουν να πείσουν και άλλους (π.χ. τους κινέζους) η «διάσωση θέσεων εργασίας» που ευαγγελίζεται η αμερικανική διοίκηση με την υποχώρηση στον πετροχημικό κύκλο θα αποδειχθεί Βατερλώ.

Αλλά ο νέος γάλλος πρόεδρος αντέδρασε με …. γαλλικό τρόπο. Στον τιτιβολογαριασμό του πόσταρε video όπου έβαλε τον εαυτό του σημαιοφόρο του «ας κάνουμε τον πλανήτη μας ξανά μεγάλο» – σαν απάντηση στο ψοφιοκουναβικό «ας κάνουμε την αμερική ξανά μεγάλη».

Αν αγνοούσε κανείς τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, τα κατορθώματά του και τα τωρινά σχέδιά του, θα νόμιζε ότι έχει να κάνει με έναν ιδεαλιστή. Αν τα ξέρει όμως το συμπέρασμα είναι αβίαστο: ο Macron θα επιτεθεί στους εξωγήινους!

(η φωτογραφία με αχνό φόντο τον αγγλοσαξονικό κόσμο και το απόμακρο / οραματικό βλέμμα του προέδρου επιβεβαιώνουν τη γνώμη μας: αν οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους πουλάνε «πόλεμο των άστρων», το Παρίσι είναι έτοιμο για το «η γη αντεπιτίθεται»!)

Ψόφιο κλίμα

Παρασκευή 2 Ιούνη. Το είχε πει, το έκανε. (Θα κάνει και άλλα απ’ αυτά που είχε πει). Οι united states αποχώρησαν απ’ την «διεθνή συμφωνία για τις κλιματολογικές αλλαγές», που υπογράφτηκε στο Παρίσι στις 12 Δεκέμβρη του 2015, απ’ τους εκπροσώπους 195 κρατών μελών του οηε, και έκτοτε έχει εγκριθεί από 148 – ένας αριθμός αρκετός για να τεθεί επίσημα σε εφαρμογή απ’ τον περασμένο Νοέμβρη. Σκοπός της συμφωνίας ήταν η (παγκόσμια) μείωση της εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και, κατά συνέπεια, το σταδιακό αλλά μεθοδικό πέρασμα απ’ τις μηχανές εσωτερικής καύσης (σ’ όλη την γκάμα) και τους υδρογονάνθρακες σε τεχνολογίες διαφορετικού τύπου.

Άσχετα απ’ αυτό καθ’ αυτό το κλίμα, την αλήθεια της ανθρωπογενούς προέλευσης του «φαινομένου του θερμοκηπίου» ή και της ίδιας του της ύπαρξης (η γη είναι μια πέτρα που επηρεάζεται πολύ όχι μόνο απ’ τον ήλιο αλλά και από άλλα φαινόμενα του ηλιακού συστήματος), εκείνη η συμφωνία ήταν ένα είδος παγκόσμιας ανακωχής στα πιθανά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που θα έδινε σε κάποιους καπιταλισμούς η διατήρηση του ενεργειακά σπάταλου αλλά συγκυριακά φτηνού πετροχημικού μοντέλου παραγωγής / κατανάλωσης ενέργειας έναντι άλλων που θα άλλαζαν μοντέλο, με μεγαλύτερες αρχικές επενδύσεις κι ένα μεσοδιάστημα προσαρμογής.

Ε, ο αμερικανικός καπιταλισμός, μέσω του ψόφιου κουναβιού και της διοίκησής του, αποφάσισε να κρατήσει αυτά τα (προσωρινά) ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα· αφού πριν φρόντισε να γίνει πετροχημικά αυτάρκης, να μην εξαρτιέται από εισαγωγές δηλαδή. Το ένα φέρνει το άλλο.

Αλλά υπάρχει ένα σαφές νόημα πίσω απ’ την απόφαση της αποχώρησης απ’ την συμφωνία του 2015, που ενθουσιάζει τους ανταγωνιστές και τους αντιπάλους του αμερικανικού καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού: προκειμένου να εξασφαλίσει κοντοπρόθεσμα (ενεργειακά, βιομηχανικά) οφέλη, γίνεται παγκόσμιος «οικο-παρίας». Επιτρέποντας έτσι στους ανταγωνιστές του να «κόψουν» μελλοντικά τα αμερικανικά εμπορεύματα, ως παραγόμενα με βαρύ «οικολογικό αποτύπωμα».

Ενδιαφέρον! Τέτοια αναγνώριση της καπιταλιστικής «καθυστέρησης» σαν την αμερικανική, είχαμε πολλά χρόνια να δούμε!!

Θα φανεί πόσο θα κρατήσει, και πως θα λήξει όταν λήξει… Προς το παρόν μερικές δεκάδες αμερικάνοι δημαρχαίοι (αν και όχι, ακόμα, κυβερνήτες) δήλωσαν ότι θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν τις συμφωνίες του Παρισιού (αλλά οι πολίτες τους θα πληρώνουν φόρους και στην Ουάσιγκτον, έτσι δεν είναι;)

(φωτογραφία: και με κάρβουνο αν χρειαστεί!!!)

Συρία

Παρασκευή 2 Ιούνη. Η Ουάσιγκτον συνεχίζει να εξοπλίζει τις ypg, που δεν θα μπορούσαν παρά να ανταποδώσουν: θα εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια εδαφικής επαφής μεταξύ ιράκ και συρίας δήλωσαν. Εννοώντας ότι η μόνη τέτοια επαφή που επιτρέπουν είναι μέσω των δικών τους εδαφών, απ’ όπου άλλωστε καταφτάνουν και οι συστηματικές αμερικανικές ενισχύσεις.

Εντελώς συμπτωματικά το βασικό εμπόδιο στα σύνορα ιράκ / συρίας είναι ο isis. Και, εντελώς συμπτωματικότερο του συμπτωματικού, δυνάμεις του isis προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τα συνοριακά εδάφη που έχουν περάσει τον έλεγχο των PMU (δες χτεσινό σχόλιο). H προσπάθεια αποκρούστηκε, ενώ φτάνουν και ενισχύσεις απ’ τον επίσημο ιρακινό στρατό. Θα έλεγε κανείς ότι ο isis, «αντικειμενικά», μπορεί να βοηθήσει την Ουάσιγκτον – για μια ακόμα φορά! Μήπως να φύγουν κάποια στιγμή οι ένοπλοί του απ’ την Raqqa και να πάνε να πολεμήσουν αλλού τον Άσαντ;

Εν τω μεταξύ φαίνεται ότι στις ypgκρατούμενες περιοχές έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια «εθνικής ομογενοποίησης». Ως γνωστόν πολλές απ’ αυτές τις περιοχές κατοικούνται από άραβες σύρους και όχι κούρδους, που δέχτηκαν, με το καλό ή το κακό, (το πρώτο είναι οι αμερικανικές παροτρύνσεις και τα δολάρια) να συστρατευτούν με τις ypg.

Αλλά δεν τα πάνε τόσο καλά. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι λεφτά υπάρχουν και σε άλλες πλευρές, δεν θα ήταν παράξενο να εκδηλώσουν κάποια στιγμή με ενεργό τρόπο την δυσφορία τους, απομυθοποιώντας τον «απελευθερωτικό θρύλο» των ypg. Προληπτικά (;) η διοίκηση των ypg φαίνεται ότι προσπαθεί να επιβάλει στα αραβικά σχολεία να διδάσκονται τα κουρδικά…

Κάτι θυμίζει αυτό.

Γαλλο-γερμανοί

Παρασκευή 2 Ιούνη. Δεν έχει μόνο το Βερολίνο γυναίκα υπ.αμ. Έχει, πλέον, και το Παρίσι. Η Ursula von der Leyen και η Sylvie Goulard (έγινε υπουργός του Macron μόλις πριν 2 βδομάδες) συναντήθηκαν στο Βερολίνο και τα είπαν. Για τι; Τι άλλο; Το ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας – δηλαδή τον κοινό στρατό, την κοινή αστυνομία, κλπ κλπ…

Οι βάσεις γι’ αυτήν την κοινότητα πάνε πίσω 3 χρόνια, στο “διεθνές συνέδριο ασφάλειας” που είχε γίνει στο Μόναχο. Αλλά οι πιο πρόσφατες εξελίξεις, απ’ το brexit ως το ψόφιο κουνάβι, δίνουν το κατάλληλο πάτημα για να επιταχυνθούν οι εξελίξεις και, κυρίως, να πουληθούν κατάλληλα στους υποτελείς. Η Permanent Structured Cooperation (PESCO) «θα είναι ανοικτή σε όποιο κράτος / μέλος της ε.ε. ενδιαφέρεται» δήλωσαν και οι δύο… Επιτρέψτε μας κυρίες στο χακί: αποκλείεται! Αποκλείεται, γιατί έτσι οι «δομές ασφαλείας» σας θα γεμίσουν πράκτορες των αμερικάνων και των άγγλων· και δεν θα φταίνε αυτοί!

Όμως σ’ αυτό το χρονικό σημείο δεν μπορεί παρά και αυτό το σχέδιο, σαν τμήμα της αναβάθμισης του project europe, να σερβίρεται σαν μια «ανοικτή αγκαλιά». Και κάτι μας λέει ότι με την πρώτη ευκαιρία η Αθήνα (ο ψεκασμένος ή όποιος άλλος) θα στείλει δικούς της και σ’ αυτό – σιγά μην χάσει την ευκαιρία. “Όπου γάμος και χαρά…”

Όταν, βέβαια, μπει πιο πιεστικά το ζήτημα των εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής τους προέλευσης, εκεί… εκεί θα δούμε!!!

Ρωσο-τούρκοι

Παρασκευή 2 Ιούνη. Δεν φτάνει που αρνούνται να διαλυθούν, που αρνούνται να κάνουν το χατήρι των ελλήνων… Τώρα πάνε και χοντροεξοπλίζονται, όχι υποχρεωτικά εναντίον τους, αλλά…

Ο Erdogan είδε φως στο διεθνές οικονομικό φόρουμ στην αγία Πετρούπολη (χτες), και πέρασε να πει ένα «γειά». Τα είπε και με τον Πούτιν, που όταν δεν μπορεί να δώσει γκάζι και ρούβλια στον κυρ Παναγιώτη πνίγει τον πόνο του με άλλα (προφανώς υποδεέστερα) deal. Κι εκεί ο εκπρόσωπος του «ξανθού γένους» φέρεται να το ξεφούρνησε: είμαστε έτοιμοι να πουλήσουμε S-400 στην τουρκία. (Το νατο, οι αμερικάνοι, τι λένε επ’ αυτού;)

Δεν θα γίνει αύριο. Χρειάζεται και μια εκπαίδευση στη χρήση τους. Αλλά τα 400 χιλιόμετρα βεληνεκές που έχουν, η δυνατότητά τους να καταστρέφουν αεροπλάνα, πυραύλους και οτιδήποτε άλλο πετάει, τα φοβερά και τρομερά τους ραντάρ ακόμα και σαν διαρκές σκανάρισμα, και η έξτρα δυνατότητά τους να γίνονται και εδάφους – εδάφους, ασφαλώς θα προκαλούν μια κάποια δυσκολία στο στομάχι διάφορων στην Αθήνα… Στην ιδεατή, καθαρά ιδεατή έως φαντασιακή περίπτωση, που θα ήθελαν να παραμυθιάζονται ότι μπορούν να γρυλίσουν πρακτικά προς την Ανατολή – και τις «χαμένες πατρίδες».

Δεν είναι προτιμότερος ο αντιμιλιταρισμός, σε ελλάδα, τουρκία και οπουδήποτε αλλού στον «καλό» κόσμο; Είναι.

Επείγον!

Παρασκευή 2 Ιούνη. Σε λιγότερο από μια βδομάδα, στις 8 Ιούνη, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας ψηφίζουν πρόωρα για κυβέρνηση. Και ακόμα, ΑΚΟΜΑ, δεν έχουμε ακούσει τίποτα για το ποιος μπαγάσας αντιδημοκράτης προσπαθεί, με ηλεκτρονικό τρόπο, να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εκλογών! Το επαναλαμβάνουμε τονισμένο: ΑΚΟΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΓΑΝΩΣΕΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΘΕΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ!!!

Το ακούσαμε (και ακούγεται ακόμα) για τις ηπα. Μισοακούστηκε για την ολλανδία και την γαλλία. Για την αγγλία; Κανείς; Κανείς αλλότριος δεν θέλει να «βγάλει» ή να «μην βγάλει» κάποιον; Τίποτα;

Εεεε… Αυτό κι αν είναι απόδειξη παρακμής: η παντελής έλλειψη συνωμοτικού ενδιαφέροντος!!! Διεθνώς…

Πόρκα μιζέρια…

Επιχειρείν

Πέμπτη 1 Ιούνη. Να! Για να μην λένε οι κακεντρεχείς ότι στην ελλάδα διώκεται η επιχειρηματικότητα ή ότι οι φαιορόζ απωθούν τους επενδυτές. Ακόμα και υπόδικος για αρχηγία εγκληματικής οργάνωσης να είναι κάποιος, μια χαρά επενδύει! Και μια χαρά γίνεται βαρώνος των μήντια!

Μόνο που, για να μην κατηγορηθεί ο asset no 1 για «μονοπωλιακή θέση στην παραγωγή και στην διανομή βλακείας», μήπως θα έπρεπε να πουλήσει ένα μέρος απ’ το ποσοστό του στην π.α.ε. σε τίποτα κινέζους επενδυτές; Αν θέλουν κι αυτοί, δηλαδή…

Σύρμα, έρχονται οι επενδυτές!

Πέμπτη 1 Ιούνη. Αν αφήσουμε, όμως, στην άκρη τους συναισθηματισμούς και τις φαντασιώσεις, τότε πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Οι «μαύρες» δραστηριότητες είναι βασικό προσόν των καθωσπρέπει «επενδυτών». Μάλιστα όσο πιο εκτεταμένες και καλοστημένες είναι, οργανωμένο έγκλημα δηλαδή, τόσο το καλύτερο από «επενδυτική» σκοπιά. Γιατί;

Σκεφτείτε το. Οι ποδοσφαιρικές εταιρείες είναι κερδοφόρες; Με ελάχιστες διεθνείς εξαιρέσεις όχι! Τα ελληνικά μήντια είναι ή πρόκειται να γίνουν κερδοφόρα; Όχι!! Γιατί, λοιπόν, κάποιος «πετάει τα ωραία του λεφτά στο πηγάδι»;

Αμ δε! Δεν πρόκειται για πηγάδι!! Πρόκειται για «επένδυση»: φτιάχνει ο κάποιος την βιτρίνα του, την λευκή μόστρα του, ώστε να μπορεί πιο άνετα να κάνει τις μαύρες δουλειές του πίσω της. Απλό, πολύ απλό. Συνεπώς, όσο χρειάζεται την μόστρα, θα την πληρώνει· κι έτσι η επιχειρήση / βιτρίνα θα υπάρχει όσο πάνε καλά οι μαύρες δουλειές· μπορεί και να προκόβει ακόμα (σχετικά μιλώντας), δίνοντας ψωμάκι (ή και πεντεσπάνι) σ’ ένα σωρό κόσμο.

Αν συνυπολογίζουμε ότι ο καπιταλισμός γενικά είναι ένα έγκλημα, τι πειράζει αν τα αφεντικά είναι εγκληματίες τυπικά και κανονικά, κι όχι μόνο μεταφορικά; Σιγά!!!

Ρεαλισμός λοιπόν! Προπάντων ρεαλισμός! Το «μέλλον του τόπου» είναι αυτό: εγκληματική οικονομία – φανταιζί βιτρίνες!!!

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Ο θείος από το Παρίσι

Πέμπτη 1 Ιούνη. Ιστορικά, τα τελευταία 45 χρόνια, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός «έπαιζε ελλάδα» σαν μια «μη γερμανική» (και αμερικανική μεν, αλλά “που τσινάει” δε) επιρροή μέσα στις διάφορες φάσεις της εξέλιξης του project europe. Πρώτα με την ένταξη στην εοκ· ύστερα – στα τέλη των ‘80s – με το «υπόγειο» δάνειο του Ντελόρ που γλύτωσε την Αθήνα από χρεωκοπία· στη συνέχεια με την ένταξη στην ευρωζώνη…

Όλη αυτή η «γαλλοελληνική φιλία» υπήρχε, φυσικά, χωρίς να χρειάζεται το Παρίσι να βάζει χοντρά το χέρι στην τσέπη. Γινόταν, σα να λέμε, με έξοδα της κεντρικής και βόρειας ευρώπης, και πάντα στο βαθμό που τα κεντρο-βορειο-ευρωπαϊκά κράτη (με πρώτη την Βόννη / Βερολίνο) έκριναν ότι θα ήταν προτιμότερο να δεχτούν τις γαλλικές ανατολικομεσογειακές φαντασιώσεις αντί να τα «σπάσουν» με το Παρίσι για ανθυποπεριπτώσεις σαν την ελληνική.

Από κεκτημένη ταχύτητα, επειδή έτσι βολεύει, και επειδή δεν έχει κάτι καλύτερο για να κάνει παιχνίδι, η φαιορόζ Αθήνα ελπίζει σε «γαλλική βοήθεια» για να αποφύγει το γκρεμοτσάκισμα που διαγράφεται καθαρά στον ορίζοντα… Είναι όμως ίδια, as usual, τα δεδομένα; Για να το θέσουμε διαφορετικά: το ελλαδιστάν αξίζει τόσο για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό ώστε το Παρίσι να ρίξει την Αθήνα στη ζυγαριά του συνόλου των σχέσεων του στην υπό αναβάθμιση ευρωζώνη;

Χλωμό μας φαίνεται. Ο γαλλικός καπιταλισμός έχει σοβαρά προβλήματα (: υστέρηση) απέναντι στον γερμανικό στους τομείς που συγκρούονται μεταξύ τους. Έτσι ώστε θα ήθελε ένα deal· και σ’ αυτό το deal το ελλαδιστάν δεν είναι σοβαρός παράγοντας. Δεν είναι καν «αγορά» άξια λόγου πλέον… Ύστερα, το Παρίσι, χαρούμενο που (σαν ε.ε.) ξεφορτώθηκε το Λονδίνο, θέλει να επωφεληθεί επιχειρηματικά, με μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων (πράγμα που επίσης απαιτεί συμφωνία / μοιρασιά με Βερολίνο, Άμστερνταμ, και Λουξεμβούργο) – μια διαδικασία στην οποία μια παραδοσιακά φιλοαγγλική και φιλοαμερικανική πρωτεύουσα, όπως η Αθήνα, δεν έχει να προσφέρει κάτι. Τέλος, το Παρίσι θέλει να ζεστάνει τις σχέσεις του με την Μόσχα· αλλά με δεδομένο ότι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός κάνει deal με την Άγκυρα, δεν θα πούλαγε (το Παρίσι) «αντιτουρκισμό» σε ποσότητα που να βολεύει την Αθήνα. Μάλλον το αντίθετο.

Αν τα πιο πάνω ισχύουν, το συμπέρασμά μας είναι αυτό: ναι μεν το Παρίσι δεν θα ξεφορτωθεί («αδειάσει») με χοντροκομένο τρόπο την Αθήνα, αλλά έχει κάθε συμφέρον να βρει την πιο φτηνή λύση για να διατηρήσει την, ας την πούμε έτσι, ιστορικά «φιλική» σχέση. Συνήθως οι φτηνές λύσεις για βιτρίνες που ζουν μέσα στο δράμα (όπως οι ελληνικές) συνίστανται σε λόγια συμπάθειας χωρίς περιορισμούς, φιλικά κτυπήματα στην πλάτη, και δάκρυα στα μάτια.

Με μια λέξη θα μπορούσε κανείς να τις ονομάσει «Μοσκοβισί»: άφθονες και δωρεάν «φιλελληνικές» δηλώσεις, αλλά στην πράξη… Στην πράξη, αυτό που πρότεινε χτες ο Μοσκοβισί σαν πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής για την «εμβάθυνση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης» θα μπορούσε να είναι ρεαλιστικό μόνο χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το ελληνικό δημόσιο χρέος!!!! Διάολε! Αν το χρόνιο ελληνικό δημόσιο χρέος γίνει ευρωπαϊκό, αυτό θα είναι σα να γίνεται ευρωπαϊκό κουσούρι ο πολιτικός προσοδισμός κάθε επαρχίας και κάθε φύλαρχου!

Και επειδή το Βερολίνο, το Παρίσι, και αρκετές ακόμα θετικά διακείμενες πρωτεύουσες, κουβεντιάζουν ήδη (και προοπτικά θα θεσμίσουν) μια ορθολογικότερη πολιτική συγκρότηση της ευρωζώνης, το να σέρνεται διαρκώς πίσω τους η ανίατη «μικρή ασθενής» δεν είναι αυτό που θα προωθούσε τις εξελίξεις. Μόνο σαν μια περιθωριακή case study· και πάντως χωρίς να επιβαρύνει διαδικαστικά τον πυρήνα του project europe.

Αν υπάρχει μια υλική, χειροπιαστή απόδειξη του πόσο διατεθειμένο είναι το Παρίσι να «μοιραστεί» τους καϋμούς της Αθήνας, αυτό είναι οι πρόσφυγες. Ο γαλλικός θεσμικός ρατσισμός κάνει τουμπεκί για τις υποχρεώσεις του Παρισιού να υποδεχτεί το ποσοστό του σε σύριους και ιρακινούς πρόσφυγες· κι ας βογγάει ο Μουζάλας και κάθε παρεμφερές καθίκι για το θέμα…

«Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία» λοιπόν, όπως έλεγε ο Καραμανλής ο Α (ο και «εθνάρχης» επονομαζόμενος) στα ‘70s; Οι τελευταίοι που τα τρώνε αυτά είναι οι καραμανλο-πασόκοι. Δηλαδή οι φαιορόζ.

Αλλά τα κουκιά (όχι τα εκλογικά…) είναι μετρημένα… Κοντός ψαλμός αλληλούια που θα ψιθύριζε στο αυτί του εξοχότατου πρωθυπουργού ο αρχιτράγος φίλος του…

(Α, και κάτι που μπορεί να φανεί ασχέτο αλλά δεν είναι. Κατά το επιτελείο του ψόφιου κουναβιού η ουκρανία – και ασφαλώς ξέρετε την αμερικανική επένδυση εκεί! – είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα και η Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να συνεχίσει να χαλάει πόρους γι’ αυτήν. Η cia, φυσικά, θα βρει τους τρόπους της, πάνω ή κάτω απ’ το τραπέζι – δεν γίνεται να σηκωθεί να φύγει! Αλλά πόσο εύκολο είναι το να πει το ψοφιοκουναβιστάν ότι και η ελλάδα είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, κι ας κόψουνε το λαιμό τους εκεί;)

Συρία

Πέμπτη 1 Ιούνη. Σας νοιάζει – δε σας νοιάζει θα επιμείνουμε (και άδικο δεν έχουμε). Λοιπόν: η γρήγορη προώθηση των PMU στα ιρακο-συριακά σύνορα (γράφαμε χτες) έχει προκαλέσει μια κάποια αναταραχή στην Ουάσιγκτον και στους συμμάχους της στο συριακό πεδίο μάχης. Ακόμα χειρότερα, επειδή (προκύπτει πως) πέρασαν τα σύνορα και βρίσκονται, πλέον, σε συριακό έδαφος, ypgκρατούμενο, καθ’ οδόν προς την Deir ez-Zor.

Τα αφεντικά των κουρδοκρατούμενων περιοχών στη βόρεια συρία δουλεύουν πια τόσο πολύ και τόσο καθαρά σαν ενεργούμενα της Ουάσιγκτον, που περισσότερο πεθαίνεις! Η Ουάσιγκτον κτύπησε συναγερμό στις γραμμές τους (δεν χρειαζόταν) μπροστά στο εξής πρόβλημα: οι ένοπλοι των ypg έχουν συγκεντρωθεί στα πέριξ της Raqqa, ή βρίσκονται διασκορπισμένοι στα σύνορα με την τουρκία· με άλλα λόγια δεν έχουν οι συρο-κούρδοι proxies της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ στρατιωτικές δυνάμεις διαθέσιμες για να σταματήσουν την προώθηση των (φιλοϊρανών) PMU.

Τι μπορούν να κάνουν λοιπόν; Θα στείλουν την αστυνομία τους! Θα εκπαιδευτεί ταχύρρυθμα (απ’ τους αμερικάνους), θα εξοπλιστεί γρήγορα (απ’ τους αμερικάνους) και θα κάνει τι; Μια εκδοχή (λογική απ’ την μεριά τους) είναι να (προλάβει να) επιτεθεί στην Deir ez-Zor πριν πλησιάσουν εκεί όπλα φιλικά προς τη Δαμασκό και την Τεχεράνη. Να την «απελευθέρωσουν» (αποκλείεται, έχει εκεί στρατό πιστό στον Άσαντ) ή, έστω, να την περικυκλώσουν, να καταλάβουν τα πετρελαιοπήγαδα που έχει η περιοχή, για να εμποδίσουν την δημιουργία του διαδρόμου για τον οποίο γράφαμε χτές.

Απέναντι στις ιρακινές PMU η κουρδική «αστυνομία» σαν βιτρίνα των αμερικάνων; Αυτό εκβιάζει καταστάσεις. Ο ρωσικός στρατός κτύπησε με πυραύλους κρουζ, απ’ τη Μεσόγειο, θέσεις του isis στα ανατολικά της Palmyra, για να διευκολύνει την προέλαση του συριακού πεζικού και των συμμάχων του προς την Deir ez-Zor (απ’ τα δυτικά). Υποθέτουμε ότι προτιμήθηκε αυτό αντί για την ρωσική αεροπορία για να μην προλάβουν να ειδοποιηθούν (απ’ τον αμερικανικό στρατό και τα ραντάρ του στην περιοχή) οι “τζιχαντιστές”.

Ακόμα πιο νότια η ρωσική αεροπορία συμβάλει στην αναχαίτιση επιθέσεων φιλοαμερικάνων “αντικαθεστωτικών” ανταρτών, που έχουν (αυτές οι επιθέσεις) σαν σκοπό να τραβήξουν προς τα εκεί φιλοΆσαντ αρβύλες, αδυνατίζοντας την σχεδιαζόμενη προέλαση προς την Deir ez-Zor. Και η Μόσχα καταγγέλλει επίσημα τις “ill-conceived” αεροπορικές αμερικανικές επιθέσεις “που οφελούν τον isis και την al-Nusra”…

Μιλώντας πιο γενικά: στο συριακό πεδίο μάχης οι proxies γίνονται όλο και πιο «διαφανείς». Και μπορεί η καθημερινότητά (μας, σας) να είναι ζόρικη έως πνιγηρή, αλλά ένα μέρος της διακυβεύεται εκεί. Στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου… 

Δεν καταλαβαίνετε;