Month: June 2017

Κουίζ

Τετάρτη 7 Ιούνη. Δεξιά είναι ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping, υποθέτουμε ότι τον αναγνωρίζετε. Πίσω είναι φύση και πουλιά. Αριστέρα, όμως, ποιος είναι; Ο πρόεδρος των νησιών Μάρσαλ; Ο ceo της high tech εταιρείας space overload; Όχι. Είναι ο Jerry Brown, κυβερνήτης της Καλιφόρνια.

Οπότε, με ελαφριά διάθεση, αρχίζουμε την ειρωνεία. Α) Ένας ένας οι κυβερνήτες διάφορων αμερικανικών πολιτειών επισκέπτονται το Πεκίνο και συνάπτουν χωριστή συμφωνία ειρήνης, όπως έκανε ο Δικαιόπολις στους “Αχαρνείς” – κι ας κόψει το λαιμό του ο ψοφιοκούναβος και οι στρατηγοί του. Όχι. Β) Η πολιτεία της Καλιφόρνια (το 4ο πλουσιότερο κράτος στον κόσμο, αν βέβαια ήταν ανεξάρτητο κράτος…) θέλει ιδιαίτερη σχέση με το 1ο πλουσιότερο κράτος στον κόσμο – έτσι κάνουν οι πλούσιοι μεταξύ τους, διάολε! Όχι. Γ) Ο Brown υποσχέθηκε στον Jinping ότι ΔΕΝ θα αναγνωρίσει την ταϊβάν σαν ανεξάρτητο κράτος, αρκεί το Πεκίνο να αναγνωρίσει την Καλιφόρνια έτσι, όταν χρειαστεί. Όχι! Δ)…

Χαριτωμένο είναι αυτό το απόσπασμα απ’ τις δηλώσεις του Jinping: ελπίζω ότι η Καλιφόρνια θα συνεχίσει να προωθεί τις διμερείς σχέσεις… σε επίπεδο κοινοτήτων… Όσο για τον Brown; Ανταπόδωσε: η Καλιφόρνια δίνει σημασία στην παραδοσιακή συμφωνία με την Κίνα και είναι αφοσιωμένη με τον διάλογο και την συνεργασία … με τις τοπικές κυβερνήσεις της Κίνας…

Ααααα!… Εντάξει. Το Πεκίνο δεν προωθεί την ανεξαρτοποίηση της Καλιφόρνια – προς το παρόν. Δεν θα ανοίξει πρεσβεία στο L.A. Μόνο προξενείο. Όπως τώρα…

Η άλλη Astana

Τετάρτη 7 Ιούνη. Τις επόμενες μέρες της βδομάδας πρόκειται να συμβεί κάτι που θα αξίζει να θεωρηθεί «τεκτονική αλλαγή» στις παγκόσμιες καπιταλιστικές ισορροπίες· αλλά, επειδή δεν βολεύει τους αμερικάνους και τους φίλους τους (όπως το ελλαδιστάν) είτε δεν θα το ακούσετε, είτε θα το ακούσετε διαστρεβωμένο: το Νέο Δελχί και η Ισλαμαμπάντ θα γίνουν μόνιμα μέλη του «συμφώνου της Σαγκάης» (Shanghai Cooperation Organization – SCO). Και σύντομα πρόκειται να γίνει μόνιμο μέλος και τη Τεχεράνη.

Νέο Δελχί και Ισλαμαμπάντ έχουν κάμποσες «ιστορικές» διαφορές μεταξύ τους. Έχουν φτάσει και στα πρόθυρα πολέμου, που εμπόδισαν (λένε…) οι ηπα. Από ιστορική άποψη είναι «διαφορές» που κληρονόμησε και συντήρησε η αγγλική αποικιοκρατία μετά την επίσημη αναδίπλωσή της απ’ την περιοχή. Φυσικά τα τοπικά αφεντικά άλλο που δεν ήθελαν. Έχουν, άλλωστε, πυρηνικά όπλα…

Μέχρι τώρα και για κάμποσα χρόνια τα δύο κράτη είχαν καθεστώς παρατηρητή στο SCO. Την μόνιμη ένταξη του Νέου Δελχί προωθούσε η Μόσχα· της Ισλαμαμπάντ το Πεκίνο. Για να μπουν και οι δύο στην ίδια (στρατιωτική) συμμαχία σημαίνει ότι Μόσχα και Πεκίνο έχουν δουλέψει πολύ για να εξασφαλίσουν «πολιτικοοικονομικούς» ορίζοντες για τα δύο νέα μέλη τέτοιους που να μην συγκρούονται μεταξύ τους.

Η επίσημη υποδοχή των νέων μελών θα γίνει στη σύνοδο της SCO στην Astana. Την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή. Με δεδομένο πως ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο έχουν φήμη «επιπόλαιων» η διεύρυνση της συμμαχίας που, πλέον, θα καλύπτει το 60% της «ευρασίας» (αυτής που φοβόταν ο Μπρεσίνσκι), θα αλλάξει εντελώς τα δεδομένα – κατ’ αρχήν στην ασία. Και, μετά στην ευρώπη. (Το project europe για παράδειγμα πρέπει να επιταχυνθεί άμεσα…)

Συσχετίστε αυτήν την εξέλιξη με τα περιληπτικά που γράφαμε χτες για τις σχέσεις πακιστάν – σαουδικής αραβίας (: Ισλαμαμπάντ). Συσχετίστε την με την αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβική λύσσα για τις απώλειες τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ. Και αφήστε την νωχελική συνήθεια του «καλά μωρέ, αυτά είναι μακριά».

Ο πλανήτης είναι μεγάλος και μικρός! Ταυτόχρονα! Και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος είναι σε εξέλιξη!

(Α, by the way: μεγάλη διπλωματική επιτυχία και γεωπολιτική αναβάθμιση το γεγονός ότι το ελλαδιστάν έγινε «μεσάζοντας» της αιγυπτιακής χούντας στη διένεξη με το κατάρ! Ας κοιτάξει ο μετρ και “διανοούμενος της δημοκρατίας” Nick the Greek μήπως υπάρχει καμία άλλη δικτατορία στον πλανήτη όπου μπορεί να πουλήσει τις υπηρεσίες του. Για φραγκοδίφραγκα; Ναι – αλλά σημασία έχει να μην χάνεις την γεωπολιτικο-προσοδική σου φόρμα!

Η Ιστορία θα κρατήσει για δαύτον, τους πολιτικούς του «συναδέλφους» και, επιπλέον, τα αφεντικά που είναι πίσω τους όχι μόνο μια «χρυσή σελίδα»… «Χρυσό τόμο», ολόκληρο!!!)

Συρία

Τετάρτη 7 Ιούνη. Την εποχή του χαρτιού και των τυπογραφείων θα έλεγαν «πριν στεγνώσει το μελάνι». Κάτι ανάλογο χρονικά τώρα, χωρίς μελάνι: η βασιμότητα εκείνων που γράφαμε χτές (για την κατάσταση της αναμέτρησης στη συρία) αποδείχθηκε ξανά στη διάρκεια της μέρας όταν αμερικανικά βομβαρδιστικά «αυτοπροσώπως» κτύπησαν τον συριακό στρατό «αυτοπροσώπως» βορειοανατολικά της συνοριακής At Tanf, στον συριακό νότο. Για δεύτερη φορά, μετά την 18η Μάη. Χωρίς υπερβολή: ως τώρα η αεροπορία της Ουάσιγκτον στη νότια συρία περισσότερο ασχολείται με το να σταματήσει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του να φτάσουν στα νότια σύνορα με την ιορδανία και το ιράκ παρά με το να κτυπήσει τον φθονερό isis…

Το ότι το αμερικανικό πεντάγωνο κτυπάει απευθείας στην συριο-ρωσο-ιρανο-λιβανέζικη συμμαχία οφείλεται στο γεγονός ότι οι proxies του δεν μπορούν να τα καταφέρουν (τις προηγούμενες ημέρες δοκίμασαν την τύχη του στις ίδιες θέσεις, χωρίς αποτέλεσμα). Και το ότι οι αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβοκάτι proxies δεν μπορούν, οφείλεται στην ισχύ της άλλης πλευράς. Ακόμα κι αν δεν είναι οι proxies της Ντόχα που άλλαξαν τους συσχετισμούς, άμα είσαι στριμωγμένος ξεσπάς εκεί που μπορείς. Και η «προδοσία» της Ντόχα (όχι καινούργια μεν, κρίσιμη δε πια) είναι η βολική περίπτωση του μικρού γείτονα που σηκώνει καμιά σφαλιάρα… (έστω εικονική).

Οπότε λέει ο ψοφιοκούναβος την ίδια μέρα, που σαν κλόουν δεν ξέρει (δεν χρειάζεται να ξέρει) τι γίνεται στο πεδίο της μάχης, απλά του σπρώχνουν τα non papers που πρέπει να εκφωνήσει: μα όταν πήγα στο Ριάντ που το είπανε: η Ντόχα φταίει! (Θα ήθελε να συμπληρώσει: αλλά δεν τρέχει τίποτα, εκεί δεν κάνω μπίζνες αλλά έχουμε την κεντρική βάση μας στη μέση Ανατολή…)

Α ρε ψοφιοκουναβίδη! Θα γλυτώσεις μόνο χάρη στα εκατομμύριά σου (εδώ που τα λέμε για ποιον άλλο λόγο θα τον έκαναν μόστρα;)

Ο άσπρος σίφουνας

Τετάρτη 7 Ιούνη. Μετά την «συνωμοσία του κλίματος» (και την καταλυτική συμπόρευση της γενοπ – δεη…) το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να βάλει στον ντορβά την «συνωμοσία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Του οηε φυσικά. Τον οποίο κατηγορεί ότι παραείναι αντι-ισραηλινός… την ίδια ώρα που επιτρέπει σε εχθρούς (των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), όπως η συρία, η ερυθραία, η ουκρανία (η ανατολική βέβαια) το κογκό, η βενεζουέλα και η τουρκία να έχουν δικαίωμα ψήφου στην σχετική επιτροπή.

Το ψόφιο κουνάβι είναι σωστό, σαν τον αρχάγγελο με την πύρινη ρομφαία, από δύο απόψεις. Πρώτα απ’ όλα ο οηε συνολικά είναι ένα υπόλειμμα του ψυχρού (3ου παγκόσμιου) πολέμου, ένα κουφάρι που δεν έχει πια ιστορικό νόημα και αποστολή. Και ύστερα, στο κράτος που οι μπάτσοι σκοτώνουν έναν άοπλο μαύρο κάθε δύο μέρες, υπάρχει βαθιά και επίκαιρη αίσθηση «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» – ποιος, λοιπόν, θα πάει κόντρα;

Κάποιος έντρομος θα πει: αν διαλυθούν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί τι θα απογίνει; Απαντάμε: πρώτον περιμένουμε την σοφή στάση της Ουάσιγκτον για το δντ (που αφορά και την Αθήνα αν δεν κάνουμε λάθος), οπότε δεν καταρρέουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (ακόμα). Δεύτερον: κάποιος θα έπρεπε να αναλάβει την ευθύνη: να τελειώνουν τα υπόλοιπα του 3ου παγκόσμιου, να προχωρήσει ο 4ος χωρίς άχρηστα προσχήματα. Αν αυτός με την πύρινη ρομφαία είναι ηλίθιος τίποτα δεν αλλάζει την ιστορική του αποστολή. Σε τελευταία ανάλυση κάθε ηλίθιος μπορεί να είναι χρήσιμος! Επιτέλους σταματείστε τις προκαταλήψεις σας!

Τρίτο και τελευταίο. Η «κοινωνία των εθνών» ήταν η μεγάλη ελπίδα των ανθρωπιστών μετά τον Α παγκόσμιο και το «ποτέ ξανά!» που ακολούθησε. Η «κοινωνία των εθνών» έσβησε ήσυχα και θάφτηκε χωρίς τιμές στη διάρκεια του Β παγκόσμιου – το «ποτέ ξανά» δεν έπιασε. Ύστερα φτιάχτηκε ο οηε. Πάλι ως «ποτέ ξανά».

Ε, έχει παρατραβήξει..

Μέση ανατολή

Τρίτη 6 Ιούνη. Η άποψη ότι ο αραβικός κόσμος απομονώνει το κατάρ είναι λάθος· πιο φιλο-ριάντ και φιλο-αμερικανική δεν θα γινόταν. Κι αυτό επειδή αραβικά κράτη είναι και το ιράκ, και η συρία και ο λίβανος· αραβική είναι και η παλαιστίνη. Συνεπώς εκείνο που (θεωρούμε πως) έχει συμβεί είναι πως η Ντόχα έχει περάσει «με την άλλη μεριά» στο συριακό πεδίο μάχης. Με την μεριά της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας. Κι αυτό μ’ έναν μόνο τρόπο μπορεί να έχει συμβεί, τρόπο που όμως εκνευρίζει αφάνταστα τόσο την χούντα του Ριάντ όσο και, σε δεύτερο χρόνο, το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον: οι ένοπλοι αντικαθεστωτικοί που χρηματοδοτούσε το κατάρ να έχουν περάσει (όχι υποχρεωτικά ανοικτά) με την μεριά της «συμφωνίας της Astana».

Γράφαμε επ’ αυτού πριν μερικές μέρες (Κυριακή 28 Μάρτη: Ντόχα). Οι «κατηγορίες» της χούντας του Ριάντ ότι η Ντόχα «υποστηρίζει φιλο-ιρανούς τρομοκράτες» μεταφράζεται (ελλείψει «φιλο-ιρανών τρομοκρατών» οπουδήποτε!) σ’ αυτήν την στροφή που περιγράψαμε πριν. Που δεν είναι ημερών αλλά εβδομάδων.

Σε κάθε περίπτωση η full χθεσινή αντίδραση των αράβων χρηματοδοτών του isis κατά της Ντόχα, δείχνει έναν πολύ σοβαρό εκνευρισμό. Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι οι δημαγωγοί, ντόπιοι και διεθνείς δεν θα δείξουν την αιτία του. Εμείς, απ’ την άλλη, (σας) ενημερώνουμε τακτικά για το τι συμβαίνει στο συριακό πεδίο μάχης. Ας προσθέσουμε τα πιο πρόσφατα.

Συρία

Τρίτη 6 Ιούνη. Νοτιοανατολικά του Aleppo ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του προελαύνουν σταθερά, ανακαταλαμβάνοντας κωμοπόλεις και χωριά απ’ τον isis. Σύντομα θα βρεθούν πολύ κοντά στις θέσεις (δίπλα στον Ευφράτη) που έχουν καταλάβει οι ypg και ο αμερικανικός στρατός· εκεί, προφανώς, θα δημιουργηθεί μια άτυπη «συνοριακή γραμμή».

«Καθαρίζοντας» αυτές τις (κυρίως ερημικές) εκτάσεις, ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί του συγκεντρώνουν δυνάμεις για να κινηθούν στον οδικό άξονα Palmyra – Deir ez-Zor. Είναι αυτός ο στρατηγικής σημασίας «διάδρομος» που η προέκτασή του είτε ανατολικά είτε νοτιοανατολικά ενώνει την συρία με το ιράκ· ο διάδρομος που ούτε η Ουάσιγκτον, ούτε το Τελ Αβίβ, ούτε το Ριάντ θέλουν να υπάρξει. Και θα κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τον συριακό στρατό να τον κατακτήσει. Κατ’ αρχήν μέσω των proxies τους.

Η Deir ez-Zor εξελίσσεται σε «σημείο κλειδί» αυτής της αναμέτρησης. Ως τώρα είναι ένας θύλακας, υπό τον έλεγχο του συριακού στρατού, κυκλωμένος απ’ τον isis. Ο isis μετακινεί μέλη του και βαριά όπλα από άλλα σημεία (και απ’ την Raqqa) στέλνοντας τα πάνω σ’ αυτόν τον άξονα Palmyra – Deir ez-Zor. Προς την μεριά της Palmyra προσπαθεί με «πόλεμο φθοράς» να καθυστερήσει την προώθηση του στρατού του Άσαντ. Στην μεριά της Deir ez-Zor έχει ξεκινήσει μια επίθεση μεγάλης έντασης για να καταλάβει την πόλη. Κινήσεις που εξυπηρετούν τον σχεδιασμό της Ουάσιγκτον – σας φαίνεται παράξενο;

Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον δημιουργεί βάσεις μέσα στο συριακό έδαφος, σε περιοχές ελεγχόμενες από «φιλικούς» αντικαθεστωτικούς… Η επίσημη δικαιολογία είναι «για να γίνει καλύτερα η επίθεση στον isis απ’ το νότο» – παραμύθια.

Να γιατί, λοιπόν, η αλλαγή πλεύσης της Ντόχα δυσκολεύει τα αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικά σχέδια και, απ’ την άλλη, διευκολύνει τις κινήσεις της Δαμασκού. Και να γιατί αντιδρά το Ριάντ και διάφοροι κολαούζοι σα να απειλεί με πόλεμο…

Θα κρατήσει την γραμμή της η Ντόχα; Θα φανεί. Ωστόσο οι ηγεμονικές φιλοδοξίες αυτού του πολύ μικρού αλλά πάμπλουτου κρατιδίου δεν είναι καθόλου καινούργιες. Ούτε είναι καινούργια και άπειρη η «διπλωματία» του. Συνεπώς αν έχει αποφασίσει κάτι, προφανώς το κάνει εν γνώσει των (αναμενόμενων) αντιδράσεων…

Βόρεια αφρική

Τρίτη 6 Ιούνη. Κάπως διαφορετικά (από γεωγραφική άποψη) είναι τα κίνητρα της χούντας του Καΐρου, που επίσης «κατέβασε τα μούτρα» στην Ντόχα. Δεν έχει ο Σίσι «επενδεδυμένα συμφέροντα» στο συριακό πεδίο μάχης. Έχει όμως στο λιβυκό! Όπου κι εκεί φτάνουν τα γκαζοδόλαρα της Ντόχα· φαίνεται όμως όχι στον «εκλεκτό» του Καΐρου..

Επιπλέον ο φασιστοκαραβανάς του Καΐρου, η αυλή του και οι βαθύπλουτοι αιγύπτιοι καθεστωτικοί δεν ξεχνούν ότι η Ντόχα (όπως και η Άγκυρα) υποστήριζαν και υποστηρίζουν την «μουσουλμανική αδελφότητα» και, φυσικά, την πρώτη και μοναδική δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, του Μόρσι, που τώρα σαπίζει στις αιγυπτιακές φυλακές.

Το να συνεχίσει να έχει η Ντόχα την διακριτική στήριξη της μη αραβικής Άγκυρας (που έχει στρατιωτική βάση στην Ντόχα, ίσως την μόνη εκτός συνόρων) θα εκνευρίσει σίγουρα τον Σίσι. Ας γύρει κι ας κλάψει στον ώμο των φίλων ελλήνων· πολιτικών βιτρινών ή/και επιχειρηματιών…

Ισλαμαμπάντ

Τρίτη 6 Ιούνη. Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η χούντα του Ριάντ φαίνεται ότι χάνει κι από αλλού. Απ’ την μεριά του Πακιστάν. Το Ριάντ έχει φτιάξει, στα χαρτιά τουλάχιστον, μια «ισλαμική στρατιωτική συμμαχία» – εναντίον του ιράν. Σ’ αυτήν την συμμαχία ήθελε οπωσδήποτε την συμμετοχή και της Ισλαμαμπάντ. Το πακιστανικό καθεστώς κράτησε μια αμφίθυμη στάση, που κορυφώθηκε όταν ενέκρινε την «τοποθέτηση» του πρώην γεεθα του πακιστανικού στρατού στρατηγού Raheel Sharif σαν αρχηγού της «ισλαμικής συμμαχίας».

Τώρα το πράγμα αλλάζει. Η άνω βουλή στην Ισλαμαμπάντ ζήτησε απ’ την κυβέρνηση να ανακαλέσει τον Sharif. Η αφορμή ήταν η επίσκεψη του ψόφιου κουναβιού στο Ριάντ όπου έγινε ξεκάθαρο με τον πιο επίσημο τρόπο το ποιος είναι ο στόχος στην περιοχή. Ακόμα κι αν ήθελε να κρυφτεί το πακιστανικό καθεστώς δεν μπορεί πια· ξεκίνησαν και κινητοποιήσεις απ’ την αντιπολίτευση υπέρ της απόσυρσής του απ’ αυτό το αντι-ιρανικό σχέδιο…. Που σε τελευταία ανάλυση δυσκολεύει την Ισλαμαμπάντ, ακόμα κι αν έχει κάποιες “τριβές” με την Τεχεράνη σε ότι αφορά το αφγανιστάν…

Αν το Ριάντ αποτύχει να «εξυπηρετήσει» την Ουάσιγκτον (πέρα απ’ τις αγορές όπλων …) όπως πρέπει ,κι αν ο αμερικανικός στρατός αναγκαστεί να εμπλακεί περισσότερο επειδή το Ριάντ απέτυχε στα κόλπα με τις «συμμαχίες», τότε κακός μπελάς για τους φασιστοσεΐχηδες!

Οι «απολύσεις» στην μαφιόζικη πλευρά του καπιταλισμού γίνονται με μια σφαίρα στο κεφάλι…

Φυλάξου από ανύπαρκτους εχθρούς! (Και από δόλιους φίλους)…

Δευτέρα 5 Ιούνη. Μακρύς ο δρόμος… Κι αν ξεμείνουμε από τσιγάρα δεν πρέπει να ξεμείνουμε από μουσική… Κάπως έτσι προέκυψε η στιγμή να ρίξουμε μια ματιά στην δική μας καμπούρα· στην «προίκα» μας δηλαδή.

Οπότε οι τότε φρέσκιες Σαλονικιές ροκ εν ρολ «Τρύπες», απ’ το μακρινό ’85, βγήκαν απ’ το σακούλι.

Το τραγούδι γράφτηκε για φαντάρους. Aλλά με την γενική επιστράτευση στη βλακεία και τα ψυχοδράματα αφορά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τους πάντες.

It rules ok!

Δευτέρα 5 Ιούνη. Τέλειο το timing των τρομοκρατών: μόλις η κυρά Τερέζα και το κόμμα της άρχισαν να απειλούνται στα σοβαρά με απώλεια της πλειοψηφίας (αν και όχι και της πρώτης θέσης) στις εκλογές της ερχόμενης Πέμπτης, «τσουπ»!!! Να η υπενθύμιση της αναγκαιότητας του ρατσισμού, του νόμου και της τάξης!

Γιατί η κυρά Τερέζα άρχισε να χάνει τόσο έντονα λάδια με κίνδυνο να μην μπορεί να φτιάξει μονοκομματική συντηρητική κυβέρνηση, πράγμα που θα είχε διάφορες συνέπειες; Επειδή ανακοίνωσε στα τέλη Απρίλη ότι οι συντάξεις θα αρχίσουν να μειώνονται. Κι έτσι ένας καλός αριθμός δεξιών ψηφοφόρων ψυχανεμίστηκε ότι η αγαπημένη και εθνικά υπερήφανη (καπιταλιστική) κυβέρνησή τους, παράλληλα με την απελευθέρωση απ’ τα ευρωπαϊκά δεσμά, έχει και κάτι ράματα για τις δικές τους γούνες.

Αλλά όχι!!! Στο όνομα της αυτού μεγαλειότητας: Βρετανικέ λαέ μην τα σκέφεται αυτά! Υπάρχουν χειρότεροι κίνδυνοι: να σε τρώνε σα σκυλί στο αμπέλι!!! Ψήφισε λοιπόν «σωστά» – και άντε στο καλό…