Δευτέρα 5 Ιούνη. Φανταστείτε ένα κράτος που λέγεται tadeland. Το πολιτικό προσωπικό του κράτους χρηματοδοτεί (απ’ τον προϋπολογισμό του) επι δεκαετίες μια ορισμένη συμμαχία κρατών και μάλιστα έχει δώσει το μεγαλύτερο μέρος απ’ τα 165 δισεκατομύρια ευρώ (καθαρή δωρεά) που έχουν πάει σ’ ένα άλλο μικροσκοπικό κράτος, που λέγεται nothingland, επί 3 δεκαετίες. Αλλά το πολιτικό προσωπικό, οι αφέντες και οι κοινωνικοί τους σύμμαχοι στην nothingland είναι αχόρταγοι. Θέλουν κι άλλα, πάντα θέλουν κι άλλα, πάντα απλώνουν το χέρι, γιατί δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν πρέπει να χατζιλικώνονται απ’ το σύμπαν. (Όλα αυτά είναι καπιταλισμός, εντάξει; Το ότι δεν τον μελέτησε ο Μαρξ δεν λέει κάτι…)
Φανταστείτε επιπλέον ότι υπουργός οικονομικών στην tadeland είναι ο Stephen Hawking. Όταν αποφασίζει ότι «αρκετά» (πάντα από καπιταλιστική άποψη!) με το άπατο βαρέλι της nothingland γίνεται ο πιο μισητός εχθρός του «λαού» της. Σακάτη τον ανεβάζουν, κατεστραμμένο τον κατεβάζουν· κομπλεξικό τον ανεβάζουν, διεστραμμένο τον κατεβάζουν.
Ένα απ’τα πολλά χαρακτηριστικά της «γαμάμε» nothingland είναι ότι οι ανάπηροι (που κατ’ ευφημισμό και όχι επειδή είναι βαθιά δεκτό ονομάζονται αμεα) είναι ανύπαρκτοι. Ανθρώπους σε καροτσάκια πάρα πολύ σπάνια θα δεις στα πεζοδρόμια· που είναι ζόρικα ακόμα και για όσους έχουν δύο κανονικά πόδια. Δεν μιλάμε για περπάτημα με πατερίτσες, δεν μιλάμε καν για παιδικά καροτσάκια· και φυσικά δεν μιλάμε για ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, σκάλες, κλπ…
Αν τύχει, τους λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους – επειδή «δεν γαμάνε», και επειδή οι «γαμιάδες» στη nothingland (άντρες και γυναίκες) έχουν «μεγάλη καρδιά». Δεν τους περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτοί που φαίνονται «μισοί άνθρωποι» μπορεί να είναι (και συχνά είναι) διπλάσιοι και τριπλάσιοι άνθρωποι. Τεράστιοι. Και πως να τους περάσει; Το ιδεώδες των μικροαστών είναι το στομάχι τους και τα γεννητικά τους όργανα, αρσενικά και θηλυκά. Είναι βέβαια οι πεποιθήσεις τους μια τιποτένια σμίκρυνση του τι είναι ο Άνθρωπος… Αλλά αν είναι κυρίαρχες είναι … πραγματικότητα!
Συνεπώς, αν ο Stephen Hawking τολμούσε να πει στις βιτρίνες και στον λαό της nothingland ότι «τους εφοπλιστές σας τους έχετε στα πούπουλα και δεν τους φορολογείτε» (το ίδιο θα συνέβαινε αν αναφερόταν στους παπάδες) τότε θα άκουγε όσα δεν έχουν περάσει απ’ το μυαλό του. Το ίδιο και ο Σόιμπλε.
Οι έλληνες είναι δομικά και ιστορικά διπολικοί, από τότε που έφτιαξαν κράτος. Υποφέρουν ταυτόχρονα από σύνδρομο μεγαλείου («το σύμπαν μας χρωστάει: δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού»…) και από κόμπλεξ κατωτερότητας («ελεήστε τον αόμματο»…) Μέσα σ’ αυτήν την ιστορική διπολική αιώνια περιδίνηση πιάνονται απ’ όπου μπορούν. Μεταξύ άλλων εδώ και σχεδόν 30 χρόνια πιάνονται και απ’ τα γεννητικά τους όργανα.
Επίσης φχαριστιούνται να προσωποποιούν τα πάντα: απ’ την πορεία της ομάδας τους μέχρι την αποτυχία τους σαν γονείς· και απ’ την «ελπίδα που έρχεται» μέχρι την «κατάρα που ήρθε».
Με μεγάλη τους χαρά θα αποκαλούσαν την γερμανίδα πρωθυπουργό «πουτάνα», «καριόλα», «αγάμητη» και άλλα πολλά απ’ αυτά που ξέρουν και λένε συνέχεια μεταξύ τους. Δεν χρειάζεται. Επειδή μπορούν να στραφούν εναντίον του «σακάτη» δίπλα της. Για τον ελληνικό μικροαστικό φασισμό υπάρχει κάτι ακόμα πιο κάτω απ’ τις γυναίκες: οι “σακάτηδες”. Είναι απλό. Για το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό όλες οι γυναίκες είναι «πουτάνες». Αλλά οι ανάπηροι είναι κάτι χειρότερο. «Αγάμητοι» – και άρα «διεστραμμένοι». Το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό ψώνισε φροϋδισμό απ’ το πανέρι (χάρη στο εμπόρευμα και τον Κωστόπουλο) και συμπέρανε ότι τα φράγκα και το “γαμήσι” είναι το στέμμα του. Ακόμα κι αν αυτή η πεποίθηση γεμίζει συνέχεια απογοητεύσεις, απορρίψεις και δυστυχία τους πιστούς της (έτσι γίνεται με τις θρησκείες!), όποιον θεωρούν πως είναι εκτός σεξουαλικότητας λόγω “σακατέματος” το έχουν για «εκφυλισμένο» από κάθε άποψη…
Όλα αυτά τα πιο πάνω τα ξεστόμισε συμπυκνωμένα και φεϊσμπουκικά (ποιος ξέρει τι άστρο την φώτισε;) η τραγουδοποιός Αφροδίτη Μάνου. Μικρή φαινόταν ότι θα γινόταν άλλη. Εν τω μεταξύ μεγάλωσε. Κι έγινε ένα ακόμα επώνυμο στοιχείο της γενικής μικροαστικής προστυχιάς. Ας πρόσεχε.
Δεν είναι η πρώτη «που βρίσκει τον στόχο»! Έχουν προηγηθεί άλλοι. Το χαρακτηριστικότερο είναι ότι έχει προηγηθεί, μιλώντας γενικότερα για τους «σακάτηδες», ο κύριος 600 δισεκατομύρια. Με μια «αθώα» έκρηξη κυνισμού και βλακείας, λοιπόν, η Αφροδίτη βρήκε τον Αρτέμη… Τι ωραία! Έτσι αναπαράγεται το σύμπαν!
Τα σκοτάδια του πολιτισμού…