Month: May 2017

Εξωδικαστικός συμβιβασμός…

Πέμπτη 18 Μάη. Αν κάνατε τον κόπο να δείτε το ολλανδικό ρεπορτάζ στο οποίο παραπέμψαμε πριν 2 μέρες, δεν θα εκπλαγείτε: λίγες μέρες πριν αρχίσει η σχετική δίκη, το αμερικανικό δημόσιο και μια κυπριακή εταιρεία (ρωσικής ιδιοκτησίας) ονόματι Prevezon Holdings Ltd κατέληξαν σε συμφωνία για να μην ξεκινήσει το δικαστήριο σε βάρος της δεύτερης για «ξέπλυμα» μαύρου χρήματος στην αμερικανική αγορά ακινήτων. Η Prevezon θα πληρώσει 5,9 μύρια δολάρια και θα γλυτώσει πολύ περισσότερα. Όχι μόνο σε λεφτά αλλά και σε δημοσιοποίηση των «δικτύων» που διακινούσαν τα έσοδα του οργανωμένου εγκλήματος, (έστω: της συγκεκριμένης φράξιάς του) απ’ την Μόσχα και τις υπόλοιπες «μετασοβιετικές» πρωτεύουσες, μέσω εταιρειών – βιτρίνα στη νότια κύπρο, στα βαλτικά κράτη, σε ευρωπαϊκά, μέχρι τις αμερικανικές τράπεζες και το real estate.

Δεν πρόκειται για υπόθεση που θα ενέπλεκε το ψόφιο κουνάβι. Απλά θα τροφοδοτούσε την καχυποψία (και την κριτική) για το πως δουλεύουν και πως κερδίζουν τα αφεντικά των αγορών: ακινήτων, χρήματος, κλπ κλπ… Οπότε κρύφτηκε, μαζί με όχι λίγες παρόμοιες.

Good job…

Παρανοήσεις και παράνοιες 1

Πέμπτη 18 Μάη. Με την φόρα του ταξιδιού στο Πεκίνο και όλο καμάρι (τόσο κόσμο χαιρέτησε!), γυρνώντας πίσω σπίτι ο εξοχότατος έκανε… τι άλλο;; Eνα τηλέφωνο στην κυρά “go back”. Κι ύστερα με χαρά ανακοίνωσε ότι οι δύο ηγέτες συμφώνησαν … ότι η εξεύρεση λύσης αναφορικά με την τρέχουσα αξιολόγηση στο επόμενο Eurogroup είναι αναγκαία και εφικτή.

Ύστερα έγινε κάτι που οι σχετικοί με την δημαγωγία ονομάζουν κομψά “ασυνήθιστο”, για να μην το πουν με τα ονόματά του. Η γερμανική πρωθυπουργία, δια του εκπροσώπου της, “δεν επιβεβαίωσε” τις ελληνικές ανακοινώσεις και “χαρούλες”. Για την ακρίβεια η ενημέρωση απ’ το Βερολίνο είχε μια απόκλιση πάνω από 110 μοίρες – σε σχέση με την ελληνική.

Το “δεν επιβεβαιώνουμε” είναι ευφημισμός. Το κανονικό είναι διαψεύδουμε. Που σημαίνει: ο πρωθυπουργός σας είπε ψέμματα (για την κουβέντα του με την Μέρκελ). Αυτό είναι, πράγματι, ασυνήθιστο. Προφανώς προηγήθηκε κάτι του είδους “μα τι λέει ο μαλάκας;” στη γερμανική διοίκηση. Και μετά… “δεν επιβεβαιώνουμε”.

Λέει ψέματα ο εξοχότατος; (Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;). Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα: τα αγγλικά του δεν τον βοηθούν (ευφημισμός). Ειπωμένο αλλιώς: δεν πιάνει τι του λένε!

Μπορείτε να το φανταστείτε; Οι ιστορικοί του μέλλοντος να ανακαλύψουν ότι ο εξοχότατος τα έκανε σκατά και επειδή δεν καταλάβαινε τους συνομιλητές του;!…

Παρανοήσεις και παράνοιες 2

Πέμπτη 18 Μάη. Αντίστοιχη και η «υπερηφάνεια» του εξοχότατου απ’ το ταξίδι του στην Κίνα. «Εντυπωσιάστηκα» είπε στους επαγγελματίες δημαγωγούς. «Δεν μας αντιμετωπίζουν σαν παρίες, αλλά σαν ανερχόμενη δύναμη». Θα μπορούσε να προσθέσει: «Να σκεφτείτε ότι δεν ήρθαν η go back και ο Macronάκης, γιατί αυτοί είναι μάλλον δευτερεύουσες δυνάμεις πια…»

Μπέρδεψε, ο έρμος, την (τυπική) ευγένεια της διεθνούς διπλωματίας… Επιπλέον: αγνοεί (και γιατί να ξέρει; εδώ δεν ξέρει άλλα κι άλλα…) την «βαθιά κινεζική ψυχή»…

Pilgrim

Τετάρτη 17 Μάη. Μοιάζει με προσκύνημα, και από κάποιες απόψεις είναι τέτοιο. Το Πεκίνο είναι αυτή την εποχή ο «ιερός τόπος των επενδύσεων». Συνεπώς, εκτός από τουρισμό και φωτογραφίσεις, τι άλλο θα έκανε ένας ρημαδοπρωθυπουργός εκεί εκτός απ’ το παρακαλάει για καμιά επενδυσούλα;

Κι εδώ μπαίνει ορμητικά στη σκηνή η ιδεολογία. Είτε κινέζικες, είτε ισλανδικές, είτε γερμανικές, αυτές οι «επενδύσεις» δεν είναι τίποτα άλλο από καπιταλιστικές. Πως γίνεται άλλες είναι μισητές και άλλες αξιαγάπητες; Νομίζει κανείς ότι το κινέζικο κεφάλαιο είναι «αθώο» και «αφελές»;

Σε κάθε περίπτωση η ελληνική σοδεία απ’ το προσκύνημα δεν ήταν σπουδαία· ούτε θα μπορούσε να είναι. Το Πεκίνο θέλει συγκεκριμένα πράγματα απ’ τη νότια άκρη της χερσόνησου του Αίμου, και σχεδόν τα έχει πάρει. Απομένει η έκταση για το «κέντρο διαμεταφορών» στο Θριάσιο – κι αυτά είναι τα βασικά. Τώρα τι σημαίνει αυτό, μια άλλη φορά.

Εν τω μεταξύ «η επιστροφή στην πατρίδα» δεν ήταν ένδοξη. Με ένα δεύτερο τρίμηνο στο μείον, το ελλαδιστάν ξαναείναι επίσημα σε ύφεση. «Αυτό θα δυσκολέψει την συμφωνία για τα απαραίτητα μέτρα» λένε κάποιοι, αλλά ευτυχώς όχι στα ελληνικά. Πάντως αν χρειαστούν άλλα δύο τρίμηνα «ανάπτυξης» για να ισοφαριστεί το «κακό», το πράγμα πάει αρχές Οκτώβρη…

(φωτογραφία του περασμένου Δεκέμβρη: ασφαλώς και ο Πειραιάς έχει δήμαρχο! Ο κύριος δεξιά είναι ο captain Fu Chengqiou, της cosco φυσικά. Τον κύριο αριστέρα κάπου τον ξέρουμε, αλλά δεν ορκιζόμαστε για την δουλειά που κάνει…)

Ιδιοτέλειες

Τετάρτη 17 Μάη. Όταν αυτός ο παλιοΝτάιζεμπλουμ είπε ότι «οι νοτιοευρωπαίοι έφαγαν τις επιδοτήσεις σε κωλόμπαρα» (δεν το είπε έτσι ακριβώς, το εννοούσε πάντως) στα μέρη μας (όπως και αλλού) ήθελαν να του σπάσουν το κεφάλι. Δεν λεγόταν κυρία Σώτη Ακροδεξιοφαγουροπούλου για να έχει την ασυλία του «δημοκρατία έχουμε, ό,τι θέλει λέει ο καθένας». Δεν ήταν καν έλληνας υπουργός άμυνας, να κάνει κωλοδάκτυλο στην κερκίδα («δικαιολογείται: του έβρισαν την οικογένεια») και την άλλη μέρα (ή την ίδια;) να παρελαύνει σαν αληθινός πιστός μαζί με την ιερή μούμια. (Εδώ που τα λέμε: τα κωλόμπαρα με τις αιχμάλωτες γυναίκες έχουν υπάρξει πολύ περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο “τα ιερά και όσια” της αρσενικής ελληνικής φυλής…)

Όταν ο εξοχότατος πρωθυπουργός αυτοπροσώπως είπε «ναι ρε, χαρίζουμε 38 μύρια πρόστιμο, τρέχει τίποτα;» (δεν το είπε έτσι ακριβώς, το εννοούσε πάντως) ήταν μάγκας· νεοδιαπλεκόμενος and fresh. Αν ούτε κι αυτό δεν είναι ικανός να πετύχει (καθότι ο νόμος που έσπρωξε δεν έχει αναδρομική ισχύ, οπότε πρέπει να κάνει καινούργια «νομοθετική παρέμβαση»), τότε είναι νέος και κάνει λάθη – συγχωρείται. Ωστόσο τα 38 μύρια που χαρίζει είναι κρατικό έσοδο, το οποίο («λαϊκισμός»;) θα πρέπει να το πληρώσουμε εμείς, και όχι αυτός· την ίδια στιγμή που θέλει να «μειωθεί το χρέος». Θέλει δηλαδή οι καταραμένοι δανειστές να χαρίσουν λεφτά σ’ αυτούς που χαρίζουν τα δημόσια έσοδα στους «δικούς» τους.

Όταν ο κυρ Γιάνης, σαν υπ.οικ., μαγνητοφωνούσε κρυφά και λαθραία τους ευρω-όμοιούς του, και βγήκε και καμάρωνε, ο πρωθυπουργός του δεν τον σούταρε. Έβλεπε μπροστά. Καθότι μια άλλη στιγμή αυτός ο ίδιος πρωθυπουργός ανέμιζε τις υποκλοπές των συζητήσεων μεταξύ στελεχών του δντ, για να δείξει τάχα ότι «βρίζουν την Μέρκελ».

Μετά απ’ αυτά (που είναι ενδεικτικά, υπάρχουν πολύ περισσότερα) πιστεύετε ότι ο οποιοσδήποτε στον γαλαξία έχει υποχρέωση θα θεωρεί ότι «οι έλληνες ανήκουν στην ευρωζώνη»; Ή, έστω, «ανήκουν – πολιτιστικά και θεσμικά – στον πρώτο κόσμο»;

Ή μήπως πρέπει, απλά, να ξεχνάνε οι πάντες, έτσι ώστε να συνεχίζουν απρόσκοπτα οι έλληνες τις εθνικές τσογλανιές τους;

Ο καθένας τη δουλειά του;

Τετάρτη 17 Μάη. Η συνάντηση Ερντογάν – Τραμπ έγινε, ήταν σύντομη (επιβεβαίωσε deal που είχαν ήδη δουλευτεί;) και απ’ τις δηλώσεις τους μισά συμπέρασματα μόνο μπορούμε να βγάλουμε. Και θα ήταν λάθος. Για παράδειγμα θα ηρεμήσει το τουρκικό καθεστώς αν πάρει καινούργια αμερικανικά όπλα; Γι’ αυτό γίνεται ο καυγάς;

Ο τούρκος πρωθυπουργός Yildirim ίσως είναι πιο κατατοπιστικός. «Αν δεν δωθούν οι απαραίτητες διαβεβαιώσεις ξέρουμε τι θα κάνουμε. Είμαστε αποφασισμένοι και θα κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να ξεμπερδέψουμε με την τρομοκρατία, είτε μέσα είτε έξω απ’ τα σύνορά μας δήλωσε στο κοινοβουλίο, χτες. Αυτό που υπονοούσε ήταν ότι ο τουρκικός στρατός θα συνεχίσει να βομβαρδίζει τους «τρομοκράτες» και, ίσως, κάνει και κάποια χερσαία εισβολή στον συριακό ypgκρατούμενο βορρά.

Θα μπορούσαν τέτοιες δηλώσεις να είναι απλά λεκτικοί λεονταρισμοί. Θα δείξει. Μια καλή αφορμή για σκέψη όμως: και σε τι θα χαλιόταν, άραγε, η Ουάσιγκτον, αν ο τουρκικός στρατός (μαζί με το συριακό πεζικό του) έμπαινε σε κάποια σημεία της ypg ζώνης μετά το τέλος της «επιχείρησης Raqqa”, αν και όποτε αυτή τελειώσει;

Σ’ αυτό το ρευστό πάρε / δώσε που είναι η νόρμα στο δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται «συρία», οι ελιγμοί πάντα βρίσκουν τις δικαιολογίες τους…

Κατά τα άλλα θα συνεχίσει ο βομβαρδισμός από ντόπιες βαθυστόχαστες αναλύσεις “ειδικών”…

Ύστερα από 7 χρόνια

Τετάρτη 17 Μάη. Σήμερα αποφυλακίζεται η Chelsea Manning. Σε πόστο ανάλυσης δεδομένων κατασκοπείας του αμερικανικού στρατού ο (τότε) Manning είχε πρόσβαση σε διάφορα απόρρητα στοιχεία. Για λόγους ηθικής τάξης διέρρευσε στο Wikileaks τουλάχιστον 700 χιλιάδες αρχεία (κείμενα, φωτογραφίες και βίντεο) απ’ την δράση του αμερικανικού στρατού στο ιράκ και το αφγανιστάν – προκαλώντας έναν μεγάλο, αλλά όπως αποδείχθηκε σύντομο διεθνή σάλο. Δέθηκε το 2010 και το 2013 καταδικάστηκε σε 35 χρόνια φυλακή· αφού πριν είχε περάσει πολλούς μήνες σε απόλυτη απομόνωση. Κυριολεκτικά μέσα σε μια ανήλιαγη τρύπα…

Μέσα στη φυλακή αποφάσισε και έκανε την αλλαγή φύλου. Εν τέλει, ο απερχόμενος Ομπάμα μείωσε κατά 28 χρόνια την ποινή («έδωσε χάρη» σα να λέμε) και έτσι η Manning θα ξαναδεί το φως του ήλιου.

Μια οργάνωση υποστήριξής της έχει συγκεντρώσει ήδη 130.000 δολάρια για να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή…  Εκτιμάμε ότι θα γίνει γρήγορα είδωλο, όχι μόνο στις ηπα αλλά και στην ευρώπη και αλλού.

Ψόφιο κουνάβι 1

Τρίτη 16 Μάη. Αν οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για το ποιόν ενός αμερικάνου προέδρου μπορούσαν να τραβήξουν το χαλί κάτω απ’ τα πόδια του, τότε το ψόφιο κουνάβι θα ήταν ήδη «στον αέρα». Η εκπομπή zempla της ολλανδικής κρατικής τηλεόρασης, μια εκπομπή ρεπορτάζ με έντονο παρελθόν, σε δύο συνέχειες την προηγούμενη εβδομάδα, παρουσίασε μία απ’ της βασικές δουλειές του καινούργιου προέδρου των ηπα, απ’ τα ‘90s: «μπροστινός», πλυντήριο, για διάφορους υψηλού επιπέδου μαφιόζους. Ο τίτλος του ρεπορτάζ « Οι ύποπτοι φίλοι του Donald Trump: οι ρώσοι» παραπέμπει σε διαβόητους «ρώσους ολιγάρχες». Όμως με το ίδιο ακριβώς υλικό και τα ίδια στοιχεία, το συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι «οι ισραηλινοί». (Trump’s Deep Ties To Russian Mob).

Το ενδιαφέρον του ρεπορτάζ είναι ότι «θυμίζει» τι πάει να πει το να είναι κανείς δισεκατομυριούχος (στις ηπα και όχι μόνο). Συγκεντρώνει υλικό που ως ένα σημείο ήταν γνωστό από χρόνια, και το συνδυάζει. Το συμπέρασμα είναι αβίαστο: η «παγκοσμιοποίηση» του οργανωμένου εγκλήματος είναι ισχυρότατη· και το ψόφιο κουνάβι είναι ένας απ’ τους κρίκους της. Προφανώς όχι ο μοναδικός. Ούτε καν ο κυριότερος. Σίγουρα ένας βολικός κρίκος.

Όμως (ακόμα;) δεν έχει γίνει ο σχετικός «σεισμός» στην αμερικανική πολιτική και δημοσιογραφικη σκηνή πάνω σ’ αυτό το οικονομικό θέμα. Για την ακρίβεια φαίνεται ότι “πιασάρικο” θέαμα είναι το αν ο Trump έδωσε “μυστικές πληροφορίες” στη Μόσχα, χτες ή προχτές, και όχι αν είναι πλυντήριο, προφανώς όχι μόνος του αλλά μαζί με αμερικανικές τράπεζες, εδώ και πολλά χρόνια. Παρότι φαίνεται πως το ψόφιο κουνάβι, σαν «μπροστινός» όχι κάποιων διεθνών μαφιών αλλά της κυρίαρχης στρατηγικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, θα μπορούσε να είναι αναλώσιμος (και να αντικατασταθεί κάποια στιγμή απ’ τον αντιπρόεδρο Mike Pence, που έχει τις ίδιες ακριβώς απόψεις με το ψόφιο κουνάβι αλλά όχι το ίδιο στυλ…), δεν είναι τώρα η εποχή των “watergate” – όχι, σίγουρα, με την έννοια των «συγκλονιστικών δημοσιογραφικών αποκαλύψεων» παλαιού τύπου. H «μοντέρνα εποχή» έχει τελειώσει, και στην «μεταμοντέρνα» οι μεγα-εγκληματίες είναι απλά «εναλλακτικές περσόνες». Ή, αν έτσι βολεύει, “κατάσκοποι του εχθρού”…

(Αυτό δεν σημαίνει, το ξαναλέμε, ότι το ψόφιο κουνάβι θα κρατήσει την θέση του για καιρό…)

Ψόφιο κουνάβι 2

Τρίτη 16 Μάη. Ορισμένα απ’ τα στοιχεία του ρεπορτάζ είναι τόσο συντριπτικά (και σχετικά παλιά) ώστε θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς όχι για το «πως ψήφισαν Trump οι αμερικάνοι κοκκινόσβερκοι», αλλά για πως τον έκαναν υποψήφιό τους οι συντηρητικοί. Ήξεραν; Όχι; Είναι δυνατόν να μην ήξεραν;

Η απάντηση είναι ότι «ήξεραν», σίγουρα κάποιοι με ειδικό βάρος! Το ρεπορτάζ του zempla παρουσιάζει στιγμιαία, και χωρίς να επιμείνει, κάτι που είναι κομβικό, όχι για το ποιόν του ψόφιου κουναβιού, αλλά για εκείνο σχεδόν του συνόλου του «πολιτικού προσωπικού» στις ηπα: διάφοροι μέσα στους αμερικάνους συντηρητικούς ξέρουν τι είναι ο Trump. Ένας, σίγουρος, είναι ο διαβόητος “Rudy” Giuliani. Ο επιχειρηματίας και πρώην δήμαρχος της Ν. Υόρκης, που έμεινε στην ιστορία (και) σαν ο πρώτος «εφαρμοστής» του δόγματος της μηδενικής ανοχής… Ο Giuliani είναι τώρα (και) σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού.

Έχουμε ασχοληθεί, και όχι μόνο μία φορά, στο Sarajevo με το οργανωμένο έγκλημα / άγρια συσσώρευση και με την στρατηγική του αμερικανικού χρηματοπιστωτισμού να τραβήξει το διεθνές «μαύρο χρήμα» στην αμερικανική επικράτεια· για διάφορους λόγους, μεταξύ άλλων και για να «στηρίξει το δολάριο». Συνεπώς, η προεδροποίηση κάποιου που έκανε επί δεκαετίες αυτήν την δουλειά, δεν αποτελεί για εμάς «σκάνδαλο»! Ακόμα κι αν δεν μακροημερεύσει στην καρέκλα.

Τελευταίο: είναι ενδιαφέρον (και πάλι θα μπορούσε να είναι θέμα ξεχωριστής έρευνας) το «επιχειρηματικό» και όχι μόνο προφίλ του εβραιοαμερικάνου γαμπρού του ψόφιου κουναβιού. Του Jared Kushner. Όπως αυτό αχνοφαίνεται, παρεπιπτόντως, στην έρευνα της zempla. Ο 36χρονος επιχειρηματίας, άξιος διάδοχος του πατέρα του (επίσης τρανός επιχειρηματίας του real estate που έκανε και δυο χρόνια φυλακή…) έχει προλάβει να δείξει δυνατά στοιχεία δράσης στην υποφωτισμένη ζώνη του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Αν υποστηριχτεί με την κατάλληλη ποσότητα όπλων και πυρομαχικών είναι ικανός για μεγάλα πράγματα!

Ουάου!

Τρίτη 16 Μάη. …Η τυφλή εχθρότητα που εκφράζει η Άγκυρα ενάντια στους Κούρδους, οδηγεί το νέο Σουλτάνο της Τουρκίας σε ολοένα και μεγαλύτερη απομόνωση, τόσο στο εσωτερικό της χώρας του όσο και διεθνώς…

Αυτό είναι το επιμύθιο άρθρου / ανάλυσης στο καθεστωτικό (φιλοκυβερνητικό) tvxs.gr. Μετάφραση άρθρου με την υπογραφή του Ragip Duran, τούρκου δημοσιογράφου. Πιο «φιλοαμερικάνικο» πεθαίνεις (το άρθρο) και υποθέτουμε ότι ο κύριος Duran ανήκει στην αντιπολίτευση στην τουρκία.

Καλά κάνει. Αλλά το site του ευρωβουλευτή Κούλογλου; Θα συμφωνούσε υποθέτουμε, επειδή θα τον βόλευε: αν η ενημέρωση για αυτά που συμβαίνουν στην Αθήνα γινόταν μέσω (μεταφράσεων) της αθρογραφίας του κυρ Πρετεντέρη, θα τα έπαιρνε άσχημα. Στο κρανίο. Το ανάποδο; Never mind. Όταν πρόκειται για τις τεχνικές της εξουσίας ας μην ανακατεύονται ζητήματα ηθικής…

Άρα; Οι σοφοί που περίμεναν να προκόψουν οι φασίστες στην ευρώπη για να βγάλουν το εθνικό (και προσωπικό, από «πολιτική» άποψη) κάτι τις τους στα μέρη μας, ηγούνται της άσβεστης εθνικής επιθυμίας: η τουρκία είναι απομονωμένη – είναι απονομωμένη – είναι απομονωμένη!!!

Σωστά. Αν βλέπεις τον κόσμο απ’ την Ουάσιγκτον έτσι συμβαίνει. Όπως αν βλέπεις τον κόσμο απ’ τον Λονδίνο η «ήπειρος έχει απομονωθεί» μετά το brexit…

Ας το επαναλάβουμε: αν βλέπεις τον κόσμο από Ουάσιγκτον μεριά… Τρεχούμενος φιλοαμερικανισμός!!! Η αναβίωση της προστασίας των “εθνικών συμφερόντων”.

Ουάου! Που θα έλεγε και ένας άλλος ατζέντης του ίδιου ιδεώδους…