Month: May 2017

Όχι και τόσο τσακωμένοι

Δευτέρα 29 Μάη. Παρά τις εκατέρωθεν κατηγόριες (έτσι είναι η διπλωματία…) Βρυξέλες (δηλαδή η ε.ε.) και Άγκυρα δεν είναι δα και έτοιμοι να φαγωθούν. Για την ακρίβεια, μετά την συνάντηση του Erdogan με τους Juncker και Tusk, αποφασίστηκε μια 12μηνη διαδικασία επαναπροσέγγισης και επίλυσης των όποιων παρεξηγήσεων (ή διαφορών), με πρώτο ραντεβού (των αντιπροσωπειών) στις 13 Ιούνη. Και πράγματι, οι ανακοινωμένες εκκρεμότητες (για την πλήρη συμφωνία της 18ης Μάρτη του 2016, αυτής για την “επαναπροώθηση”…) που θα επιτρέπει την κατάργηση της βίζας για τους τούρκους υπηκόους δεν είναι άλυτες. Και επιπλέον είναι μόνο 7 (που να ήταν, δηλαδή, τα «προαπαιτούμενα» 140, 240 ή πόσα…).

Εννοείται ότι στη συνάντηση κουβεντιάστηκε και η ευρωπαϊκή ανησυχία για την επαναφορά της θανατικής ποινής στην τουρκία. Ο Erdogan ξεκαθάρισε ότι η σχετική συζήτηση είναι συνέπεια του «τραύματος» απ’ το περσινό πραξικόπημα… Μετά το οποίο (το επανέλαβε…) οι ευρωπαίοι δεν έδειξαν ιδιαίτερη δημοκρατική ανησυχία…

Περασμένα ξεχασμένα; Ναι και όχι. Πάντως και οι συνομιλητές του πολιτικοί είναι και ξέρουν: αν το καθεστώς Erdogan επρόκειτο στα σοβαρά να επαναφέρει την θανατική ποινή (που το ίδιο κατάργησε στις αρχές των ’00s) θα το είχε κάνει πριν ξεκινήσουν οι δίκες των πραξικοπηματιών… Ώστε να τους αφορά. Τώρα… απλά δεν θα είχε κανένα νόημα. Αναδρομική ισχύς νόμων δεν γίνεται πουθενά.

Αααα: αν υπάρχουν τίποτα ντόπιοι «ειδικοί» και «ανειδίκευτοι» που περίμεναν διάλυση της τουρκίας (… μετά την διάλυση του μακεδονικού κράτους αλλά και του αλβανικού…) ας το ρίξουν καλύτερα στο «στοίχημα».

Εκεί οι «κουβάδες» είναι πιο ανώδυνοι…

This is Greece!

Δευτέρα 29 Μάη. Όταν αποφασίστηκε η ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων και η δημιουργία του εφκα (κάτι που ήταν ορθολογικό και απαραίτητο, αρκεί να λάμβανε κανείς υπ’ όψη του την εδώ και δεκαετίες κινητικότητα των εργατών σε διάφορες μορφές «σχέσεων εργασίας» και τις μεγάλες ασφαλιστικές δυσκολίες των νομάδων στην «αγορά εργασίας»…) το ξέραμε: αυτή η ενοποίηση θα υπονομευόταν συστηματικά απ’ τα «μέσα». Δηλαδή απ’ τους προσοδικούς μηχανισμούς κάθε χωριστού ταμείου και, φυσικά, τους υπηρέτες τους. Κι αυτή η συστηματική υπονόμευση θα ήταν βέβαια σε βάρος, ποιων άλλων; των ασφαλισμένων.

Το πράγμα εξελίσσεται ακόμα χειρότερα απ’ ότι περιμέναμε. Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής», στις 26/5:

Την εκτίμηση ότι τα λάθη στα μητρώα του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικης Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) που ταλαιπωρούν χιλιάδες ασφαλισμένους, από την έναρξη λειτορυγίας του ηλεκτρονικού συστήματος του νεου Ταμείου, θα συνεχίσουν να εμφανίζονται για τα επόμενα 30 χρόνια, εξέφρασε ο πρόεδρος και διευθύνων συμβουλος της ΗΔΙΚΑ Αν. Τάγαρης. Πρόκειται για την εταιρεία που έχει σηκώσει το βάρος της μηχανογράφησης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα…

… Από την έναρξη λειτουργίας του ηλεκτρονικού συστήματος μητρώου του ΕΦΚΑ, χιλιάδες ασφαλισμένοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με λάθη στα στοιχεία τους. Άλλα ήταν απλά, όπως μια διαφορά στη διεύθυνση κατοικίας ή στο τηλέφωνο επικοινωνίας, άλλα ήταν πιο σύνθετα, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η ταλαιπωρία, καθώς αριθμοί μητρώου εξαφανίστηκαν και κατά συνέπεια χάθηκαν ένσημα…

… Σύμφωνα με πληροφορίες, στο μητρώο ΕΦΚΑ δεν μεταφέρθηκαν τα στοιχεία από την πιο πρόσφατη ενημέρωση των ανά ταμείο μητρώων, αλλά κάποια προγενέστερη, άγνωστης ημερομηνίας…

Είναι έτσι; Και γιατί να μην είναι; Για να το πούμε απλά: οι «υπεύθυνοι των ταμείων» αντέγραψαν παλιές βάσεις δεδομένων για τους ασφαλισμένους τους (δημιουργώντας αρχεία που, βέβαια, είχαν πρόσφατες ημερομηνίες…), βάσεις δεδομένων με λάθη και παλιά στοιχεία, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι έτσι κάνουν το έργο της ενιαίας μηχανοργάνωσης εξαιρετικά δύσκολο. Σε βάρος των ασφαλισμένων – φυσικά. Και υπέρ; Υπέρ τίνος;

Πρώτα πρώτα υπέρ των εαυτών τους: θα έχουν «απεριόριστη δουλειά» να συμβάλουν στην διόρθωση των (σκόπιμων) λαθών, για πολλά πολλά χρόνια… Ύστερα και πάλι υπέρ των εαυτών τους: με το κατάλληλο λιπαντικό («λάδι») θα μπορούν να εξυπηρετούνται πιο γρήγορα κάποιοι (να διορθώνουν τα σκόπιμα λαθεμένα στοιχεία τους) έναντι άλλων που δεν θα μπορούν να πληρώσουν «γρηγορόσημο». Όπως, για παράδειγμα, οι μετανάστες εργάτες, των οποίων τα ένσημα «έχουν χαθεί», και δεν μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής…

Ύστερα υπέρ της πρακτικής και πραγματικής μείωσης των συντάξεων – για παράδειγμα. Ως τώρα οι μεγάλες καθυστερήσεις στην τακτοποίηση οφείλονταν στο ότι «τα ταμεία δεν είχαν τα λεφτά». Τώρα θα οφείλονται και στο ότι «αααχ, λυπάμαι, εδώ έχουν χαθεί τα ένσημά σας, αν μπορείτε να τα βρείτε please…». Αν πεθάνουν και κάμποσοι εν τω μεταξύ, στο ψάξιμο, ακόμα καλύτερα.

Τελικά υπέρ του πολιτικού προσοδισμού. Όπως το έθεσε κάποιος συνδικαλιστής κάποτε στις σκάλες κεντρικού νοσοκομείου «το θέμα είναι να βάζεις τις βεντούζες στα σωστά σημεία. Δεν χρειάζεται να τρέχεις από δω κι απο κει. Πρέπει να ξέρεις που είναι οι κόμβοι. Αυτοί έχουν σημασία…» Τα κυκλώματα των ασφαλιστικών ταμείων (προϊστάμενοι και διάφοροι εργαζόμενοι) ήξεραν που να βάλουν την «βεντούζα»: στις βάσεις δεδομένων. Είναι το σχεδόν τέλειο έγκλημα. «Ααααα, δεν ξέραμε… Νομίζαμε ότι αυτές είναι οι πρόσφατες…».

Αλλά δεν θα χρειαστεί καν και καν να απολογηθούν για τίποτα. Κανείς δεν τους κατηγορεί για οτιδήποτε. Ούτε για παράβαση καθήκοντος, ούτε για κατάχρηση εξουσίας, ούτε για οτιδήποτε άλλο. Όλα όμορφα και ωραία.

Το ότι οι ασφαλισμένοι θα σιχτιρίζουν (τον … ΕΦΚΑ) είναι ένα παράπλευρο όφελος. Μα δεν φταίνε οι τρισκατάρατοι οι «ξένοι» και γι’ αυτό; Φταίνε!!!

Μια χαρά…

Αόρατες πόλεις

Κυριακή 28 Μάη.

Νευρική ισορροπία σε αποστάσεις και σιωπές.

Φόβοι και δισταγμοί σε πρώτο πλάνο.

Εσύ ακολουθείς το σύρμα προς τα κάτω.

Στη διασταύρωση περιμένω με το περίστροφο

καρφωμένο στο στήθος.

Η κίνηση διαβολεμένα άβολη.

Νυχτερινή λυσσασμένη σιωπή

και συγκαταβατικά χαμόγελα.

Πέφτει το ρολόι στο πάτωμα,

μα ο ήχος δεν σταματά…

Αντηχεί σε επανάληψη στο πτώμα

μιας απώλειας χωρίς ανατροπές.

Απρόσωπη η απειλή.

Μόνο ήττα… εκεί που ο ήχος, λυγμός,

παράλογα ουρλιαχτά. Ήττα.

Ακόμα δεν καταλαβαίνεις;

Περί πολέμων…

Κυριακή 28 Μάη. Α) Μην αφήνεις ποτέ, ΠΟΤΕ, τον συναισθηματισμό σου να καθορίζει τις αποφάσεις σου (δύσκολο). Μάθε έγκαιρα τον εαυτό σου και τις συναισθηματικές του διακυμάνσεις (δυσκολότερο). Αυτο-εκπαιδεύσου στη χαλιναγώγηση του συναισθηματισμού σου (ακόμα πιο δύσκολο). Τα εκ των υστέρων «συγγνώμη» μπορεί να σου δίνουν πόντους για τον «παράδεισο», όχι για τα εγκόσμια. Με κατάρες και προσευχές ποτέ δεν άλλαξαν οι συσχετισμοί δύναμης.

Β) Μην υποτιμάς κανέναν, ΚΑΝΕΝΑΝ αντίπαλο. Ποτέ δεν ξέρεις τον όποιον Άλλο καλύτερα απ’ τον εαυτό σου. Θα μάθεις τον εαυτό σου ύστερα από πολύχρονη και σκληρή άσκηση. Άρα τον οποιονδήποτε Άλλο θέλει ακόμα περισσότερη δουλειά και κόπο: τουλάχιστον για να μην τον παρα-νοείς.

Γ) Αν νικήσεις μην κολακεύσαι. Μην ψωνίζεσαι. Αν χάσεις μην ταπεινώνεσαι. Μάθε τις αιτίες είτε για το ένα είτε για το άλλο, όσο σκληρό κι αν είναι. «Μπες στη θέση» του αντιπάλου σου όσο δύσκολο κι αν είναι. Να θυμάσαι στη νίκη σου, πάντα, ότι θα μπορούσες να είσαι στη θέση του αντιπάλου σου, ηττημένος. Να θυμάσαι στην ήττα σου, πάντα, ότι θέλεις να νικήσεις· κι ότι αυτό θα είναι δύσκολο.

Συμβαίνει οι «λεπτομέρειες» οποιασδήποτε αναμέτρησης δεν μην είναι καθόλου ασήμαντες.

Δ) Μην στρογγυλοκάθεσαι πάνω στο «δίκιο» σου. Όλοι έχουν ένα τέτοιο! Βγες απ’ το φανταστικό οχυρό σου και φρόντισε να μάθεις και να εκτιμήσεις ψυχρά ποιο έχει σαν δικό του «δίκιο» ο αντίπαλός σου. Αποκτάς ικανότητες στον πόλεμο μελετώντας τον «δίκιο» του αντιπάλου σου. Γίνεσαι προπέτης μηρυκάζοντας το δικό σου: οι κόλακες της αυλής σου (της όποιας τέτοιας) θα σε σπρώξουν γρηγορότερα σε αλλεπάλληλα λάθη.

Ε) Μην ταυτίζεται ποτέ, ΠΟΤΕ, με καμία μάχη. Εκτός αν θέλεις άλλοθι ότι «έπεσες ηρωϊκά»… Αν τέτοια είναι η περίπτωσή σου, αυτό ακριβώς θα σου συμβεί: διακίνηση προσχημάτων ηττοπάθειας.

Το χρέος!!!

Κυριακή 28 Μάη. Όταν «αρχιστράτηγοι» έχουν αυτοχρηστεί, κατά καιρούς, ο κυρ Βαρουφάκης, ο κυρ Λαπαβίτσας, ο κυρ Λαφαζάνης, ο κυρ Αλαβάνος, και τόσοι άλλοι παρόμοιου «βεληνεκούς», τότε τι άλλο περιεχόμενο θα μπορούσε να έχει η λέξη «φάρσα»;

Ντόχα

Κυριακή 28 Μάη. Το μικροσκοπικό αλλά πάμπλουτο σεϊχάτο του κατάρ δεν φαίνεται να συμφωνεί με την «γραμμή» που επισημοποίησε το ψόφιο κουνάβι στο Ριάντ. Αυτό δείχνει συμβολικά η απόφαση να ανακαλέσει («για διαβουλεύσεις» υποθέτουμε) τους πρεσβευτές του απ’ το μπαχρέιν, την αίγυπτο, το κουβέιτ, την σαουδική αραβία και τα ενωμένα αραβικά εμιράτα. Σύμφωνα με την κρατική τηλεόραση:

… το ιράν είναι μια περιφερειακή και ισλαμική δύναμη που δεν μπορεί να αγνοηθεί, και δεν θα ήταν καθόλου σοφό να στοχοποιείται…

Γκρινιάζει και εναντίον της Ουάσιγκτον το καθεστώς του κατάρ. Ότι διάφοροι κουβεντιάζουν για το κατάρ χωρίς την συμμετοχή μας είπε ο υπ.εξ. Mohammed bin Abdulrahman Al Thani, προσθέτοντας ότι τα αμερικανικά μήντια έχουν βάλει σημάδι την Ντόχα.

Η αλήθεια είναι ότι σε όποιο μπαλκόνι κι αν βγει κανείς στο κατάρ θα δει απέναντι τις ιρανικές ακτές. Συνεπώς δεν είναι το καλύτερο μέρος για καυγάδες με έναν τέτοιο γείτονα, ό,τι και να ψήνουν οι υπόλοιποι. Και οπωσδήποτε, αν είναι να σε έχει κάποιος στο στόχαστρό του, καλύτερα να είναι τα αμερικανικά μήντια παρά οι ιρανικοί πύραυλοι.

Ένα ρομπότ στον Δούναβη

Κυριακή 28 Μάη. Δεν είναι εντυπωσιακό όπως τα ιαπωνικά. Ωστόσο είναι ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ εντόπιας παραγωγής. Οι ρουμάνοι τεχνικοί είναι υπερήφανοι που το μηχάνημά τους «πιάνει» (με τα χέρια του) αλλά επίσης μπορεί να απαντήσει και σε διάφορες ερωτήσεις, αν συνδεθεί στο internet.

Το προσόν του; Είναι φτηνό! Μόνο 1500 ευρώ το κομμάτι. Με τέτοια τιμή ίσως πρέπει κάθε ελληνικό σπίτι να έχει από ένα. Αν όχι για άλλο λόγο, σίγουρα για εξοικείωση.

Το ψόφιο κουνάβι στις Βρυξέλες…

Σάββατο 27 Μάη. Μήπως τον έχουμε παρεξηγήσει; Μήπως είναι ο Ένας ο Αναμενόμενος; Μήπως είναι αυτός που περίμενε (μάταια) η παγκόσμια αριστέρα τα χρόνια του «ψυχρού πολέμου»;

Έκανε καλή περφόμανς το ψόφιο κουνάβι στη σύνοδο του νατο στις Βρυξέλες. ‘Επεισε άνετα ότι μπορεί να το διαλύσει· αν και από κάποιες απόψεις η διαλυτική δουλειά γίνεται εδώ και χρόνια. Έστω: προσπάθησε να βάλει ένα ακόμα καρφί στη συμμαχία… Έβγαλε (στα 23 απ’ τα 28 κράτη / μέλη) τον λογαριασμό. Ότι χρωστάνε πολλά, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση. (Και κατ’ ιδίαν σιχτίρισε άλλη μια φορά τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες…)

Είναι η στιγμή που θα πρέπει να μπει στη σκηνή, με δυναμισμό, το ελλαδιστάν. Πρώτον σαν «καλός μαθητής» (του νατο) και δεύτερον σαν «ειδικός στις διαπραγματεύσεις για το χρέος»…

Θα πάει μετά απ’ αυτά το νατο, σα νατο, να καλύψει την Ουάσιγκτον και τους τοπικούς συμμάχους της στη συρία και στο ιράκ; Περίπου. Τελικά (κατά τον γραμματέα της συμμαχίας Jens Stoltenberg) «θα εκπαιδεύει τοπικές δυνάμεις αντιτρομοκρατικά». Θα δώσει και τα «ιπτάμενα ραντάρ» του…

(Εν τω μεταξύ το Βερολίνο, φτιάχνει μεθοδικά και αθόρυβα κάτι που δεν είναι ακόμα «ευρωπαϊκός στρατός», είναι όμως μια σταθερή «πολυεθνική» ευρωπαϊκή δύναμη. Τάγματα της ρουμανίας, της τσεχίας και της ολλανδίας εντάσσονται οργανικά στον γερμανικό στρατό.

Δεν είναι κάτι σπουδαίο. Ακόμα. Αναμένεται η γαλλία…)

(φωτογραφία: φυσιογνωμιστές δεν είμαστε… αλλά κι αυτοί δεν δείχνουν να πεθαίνουν από κέφι…)

… και μετά στη Σικελία

Σάββατο 27 Μάη. Θεωρητικά στη σύνοδο των g7 στην Ταορμίνα, το ψόφιο κουνάβι και το «επιχειρηματικό στυλ» του θα μπορούσαν να ταιριάξουν καλύτερα. Αλλά κι εκεί υπάρχουν προς συζήτηση θέματα που δεν του αρέσουν. Όπως εκείνο της κλιματικής αλλαγής.

Κουρασμένος απ’ την πρώη διεθνή τουρνέ που, αναγκαστικά, έχει ορισμένους περιορισμούς στο είδος της διασκέδασης που θα μπορούσε ένα ψόφιο κουνάβι να απολαύσει (καμία σχέση, δηλαδή, με τα αγαπημένα του «ταξίδια για δουλειές») ο αμερικάνος πρόεδρος θα αποδείξει (το πιθανότερο) για άλλη μια φορά ότι είναι ο g1.

Για να αποκτήσει ξανά νόημα το “g”: grand!…

Επιχειρηματικός ανταγωνισμός

Σάββατο 27 Μάη. Το «επενδυτικό σχέδιο» για το θρυλικό «ελληνικό» είναι γνωστό. Ακριβά ξενοδοχεία, ακριβά ναρκωτικά, κοκότες πολυτελείας και τζόγος. Λουσάτος τζόγος: καζίνο. Ένα είδος «μικρού Μόντε Κάρλο» για very important persons, που θα σκάνε με τα very important κότερά τους. Ένα “καινούργιο μαγαζί” στη Μεσόγειο, για να σπάσει η ανία. Υποθέτουμε ότι θα μαζεύει όλον τον καλό τον κόσμο: από ρώσους μαφιόζους μέχρι σαουδάραβες.

Το καζίνο είναι βασικό σ’ αυτό το project. Χωρίς καζίνο τι θα προσφέρει αυτή η ελληνική γωνιά στους υψηλούς πελάτες της; Φρέσκο ψαράκι και χωριάτικη;

Καζίνο, όμως, με τέτοια και τόσα κομφόρ, στη συγκεκριμένη θέση, σημαίνει ότι πάει το καζίνο της Πάρνηθας. Και του Λουτρακίου σε μεγάλο βαθμό. (Και τα δύο ζορίζονται ήδη, έτσι κι αλλιώς).

Συνεπώς, γύρω απ’ την «πρόοδο της επένδυσης στο ελληνικό» μπορεί κανείς να απολαύσει αυτό που λέγεται ευγενής επιχειρηματική άμιλλα, υγιής επιχειρηματικός ανταγωνισμός. Α λα ελληνικά. (Τα υπόλοιπα είναι απλά θόρυβος).