Παρασκευή 5 Μάη.
Πολλοί μιλάνε για θεό
Και λέω μ’ απορία
Αυτός δεν είναι μόνος του
Μα είναι συμμορία!
Οπότε, εκεί που πήγες, κάνε ένα αλφάδι να! (με το συμπάθειο) να πούνε: Ώχου μωρέ! Τι κακός μπελάς είναι αυτός που μας φέρανε εδώ πέρα;
(Δώσε εγκάρδια χαιρετίσματα στον Χρήστο).
Παρασκευή 5 Μάη. Τον Αύγουστο του 2016 η εταιρεία Fininvest, του γνωστού Μπερλουσκόνι, υπέγραψε ένα προσύμφωνο πώλησης της Μίλαν στην κινεζική «επενδυτική» εταιρεία Sino-Europe Sports Investment Management Changxing Co., Ltd. Οι τελικές υπογραφές έπεσαν στα μέσα του περασμένου Απρίλη. Η Milan έγινε κινεζική (ιδιοκτησιακά) έναντι 740 εκατομυρίων ευρώ – η ένδοξη εποχή Μπερλουσκόνι τέλειωσε… . Είναι το δεύτερο «μεγάλο όνομα» της ιταλικής Serie A που περνάει σε κινεζικά χέρια. Είχε προηγηθεί η Inter, που έχει αγοραστεί από μια μεγάλη κινεζική αλυσίδα ποκαταστημάτων, την Suning Commerce Group. Επιπλέον κινεζική είναι και η εταιρεία εκμετάλλευσης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Serie A.
Εν τω μεταξύ στην αγγλία, όπου επίσης κινεζικές επιχειρήσεις έχουν αγοράσει ομάδες της Premier League, κάποιοι φιλύποπτοι ψάχνουν μήπως αυτές που εμφανίζονται σαν «ιδιωτικές» κινεζικές επιχειρήσεις είναι τελικά, κρατικές… Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…. Μα τι καχυποψία είναι αυτή στην άλλοτε παγκόσμιας εμβέλειας «σπορ σημαία» της αυτού μεγαλειότητας; Ακόμα κι αν όλοι οι ιδιοκτήτες είναι ένας, ας πούμε το «κομμουνιστικό κόμμα κίνας», δεν θα επηρεαστεί η θεατρικότητα του ποδοσφαιρικού ανταγωνισμού. Δεν είναι ανόητα τα κινεζικά αφεντικά να θέλουν να χάσει το «προϊόν την αξία» του. Κια να γίνονται και τίποτα στησίματα, ε, θα γίνονται με χάρη και κομψότητα.
Εδώ; Δεν ενδιαφέρεται κανένας επενδυτής απ’ την Ασία να αγοράσει ελληνικό ποδόσφαιρο; Μα γιατί; Είναι τόσο ωραίο!
Παρασκευή 5 Μάη. Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη και Δαμασκός επιβεβαίωσαν την συμμαχία τους στον τελευταίο ως τλωρα (τέταρτο) γύρο “διαπραγματεύσεων” στην Astana του καζακστάν. Το τελευταίο τους κατόρθωμα είναι η αναγγελία δημιουργίας (τεσσάρων) «ζωνών αποκλιμάκωσης» στις οποίες θα γίνουν (λένε) προσπάθειες κατάπαυσης του πυρός. Σε ένδειξη καλή διάθεσης θα απαγορεύονται (πάνω απ’ αυτές) οι πτήσεις πολεμικών αεροπλάνων· κάτι που δεσμεύει την Δαμασκό και την Μόσχα ουσιαστικά.
Ή μήπως όχι μόνο; Σ’ αυτόν τον τελευταίο γύρο οι όποιοι εκπρόσωποι των «μη τζιχαντιστών» έφυγαν τσαντισμένοι για την ιδέα / πρόταση των «ζωνών αποκλιμάκωσης», χωρίς να είναι σαφές το γιατί τους ενοχλεί. Στα λόγια δήλωσαν αντίθετοι με την συμμετοχή της Τεχεράνης στη συμφωνία· αλλά αυτό είναι πρόσχημα…
Ίσως υπάρχει ένα θεματάκι στα νότια της συριακής επικράτειας, κοντά στα σύνορα με την ιορδανία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι εκεί το Tel Aviv προετοιμάζεται να υποστηρίξει τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες για να καταλάβουν την Daraa. Θα μπορούσε η ιδέα της «αποκλιμάκωσης» να εμποδίσει ένα τέτοιο σχέδιο (αν υπάρχει πράγματι);
Σε κάθε περίπτωση οι ως τώρα «συμφωνίες εκεχειρίας» στη συρία έχουν αποδειχθεί μόνο διαλείματα. Ενώ ο συριακός νότος, που ως τώρα ήταν εκτός ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, ίσως «πάρει φωτιά» αν το Tel Aviv ή η Ουάσιγκτον, ή και οι δύο μαζί, με ή χωρίς την κουκούλα «μετριοπαθών ανταρτών», πρόκειται να αναλάβουν κι εκεί «αντιτρομοκρατική δράση» – δηλαδή κατάκτηση εδαφών…
Πέμπτη 4 Μάη. Ερώτηση (δημοσιογράφου): Τι θα λέγατε για τις ηπα; Λειτουργούν σαν ασπίδα για τρομοκράτες απ’ το pkk. Είναι μια ασπίδα που μας απαγορεύει να τους κτυπήσουμε; [εννοεί: τους «τρομοκράτες»].
Απάντηση (του Ilnur Cevik, βασικού συμβούλου του Erdogan): Το γεγονός ότι ο αμερικανικός στρατός πήγε εκεί δεν σημαίνει τίποτα… αν οι τρομοκράτες του pkk συνεχίσουν να δρουν στην τουρκία, και όπως ξέρετε εξορμούν απ’ την βόρεια συρία. Μπαίνουν στη χώρα μας απ’ αυτή την περιοχή.
Τι έγινε με τον isis; Μια μέρα ξαφνικά τους επιτεθήκαμε· σταματήσαμε στην al-Bab. Το ίδιο ισχύει για την βόρεια συρία. Αν οι δυνάμεις μας προχωρήσουν αρκετά και υπάρχουν ήδη εκεί αμερικανικά οχήματα… μπορεί να δείτε κάμποσους πυραύλους να τα κτυπάνε…
Προσπάθεια (δημοσιογράφου) να μαζέψει αυτές τις κουβέντες: Αυτά που λέτε είναι πολύ σοβαρά.
Ο σύμβουλος δεν το μαζεύει: Αν συμπεριφέρονται έτσι τι θα έπρεπε να κάνουμε δηλαδή;
Οι (χτεσινές) δηλώσεις του Ilnur Cevik σε συνέντευξη σε τουρκικό ρ/σ (cri-fm) θα μπορούσαν κάλιστα να προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε, σε συστηματικά «τιτιβίσματά» του μετά την συνέντευξη, προσπάθησε να «στρογγυλέψει» το πράγμα: η τουρκία θα κτυπήσει όλους τους τρομοκράτες στη συρία έτσι ώστε κανένας δεν θα κάνει τους συμμάχους μας τους αμερικάνους ασπίδα για πάρτη του (!!!)… οι φίλοι δεν συνεργάζονται με τρομοκράτες που σκοτώνουν τους φίλους τους, γιατί αν το κάνουν αποξενώνονται απ’ τον τουρκικό λαό… η τουρκία δεν απειλεί ούτε θα κτυπήσει συμμάχους και φίλους· αυτό ισχύει και για τους αμερικάνους (πάλι καλά που το διευκρίνισε…).
Προφανώς (θα προσθέταμε), υπό τις παρούσες συνθήκες, ο τουρκικός στρατός δεν θα κτυπούσε τον αμερικανικό! Θα μπορούσε όμως, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να δοκιμάσει το ανάποδο: μια εισβολή στις κουρδοκρατούμενες περιοχές ώστε να έχει το αμερικανικό επιτελείο το πρόβλημα (αν θα κτυπήσει σύμμαχο του νατο ή όχι).
Δεν είναι βέβαιο ότι τα πράγματα έχουν φτάσει στο παρα-ένα. Ωστόσο ακόμα και από δηλώσεις που ύστερα στρογγυλεύονται μπορεί κανείς να υποθέσει βάσιμα ότι στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου βρίσκονται σε εξέλιξη «ελιγμοί» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) που δεν αφορούν καθόλου πεζικάριους «τζιχαντιστές». Αφορούν δυνάμεις μεγάλες (ηπα, ρωσία, κίνα), μεσαίες (τουρκία, ιράν, ισραήλ), ακόμα και μικρές (ιορδανία, σαουδική αραβία). Αν ερμηνεύουμε σωστά αυτούς τους ελιγμούς έχουν όλοι τους σκοπό (από διαφορετικές και αντίθετες αφετηρίες) την εξασφάλιση των μέγιστων πλεονεκτημάτων χωρίς μείζονα σύγκρουση.
Ευγενής σκοπός!! Αλλά είναι εφικτός; Τους χωράει όλους το γήπεδο; Ή θα κοιτάξουν να το μεγαλώσουν;
Πέμπτη 4 Μάη. Κατά τον αμερικάνο υπ.εξ. (και πετρελαιά) Rex Tillerson, στην χθεσινή δεύτερη ακρόασή του στο Κογκρέσσο, «ηπα και ρωσία δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον». Για να προσθέσει ότι «πρέπει να σταθεροποιήσουμε τις σχέσεις μας για να μην χειροτερεύσουν».
Προφανώς ο κυρ Rex θέλει να πει: αν χειροτερέψουν δεν θα φταίμε εμείς…
Απλά κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιοί είναι οι «εμείς» στην Ουάσιγκτον. Γιατί υπάρχει κι αυτή η (αμερικανικής προέλευσης άποψη):
Τελικά είναι πιθανό ότι στον Trump έχει επιτραπεί να κάθεται στον δεύτερο όροφο του Λευκού Οίκου για να τουϊτάρει, ενόσω άλλοι κυβερνούν πραγματικά. Μέσα σ’ αυτούς τους «άλλους» ίσως είναι ο αντιπρόεδρος Pence, που δουλεύει με μερικούς βασικούς αξιωματούχους των υπουργείων και τις μυστικές υπηρεσίες. Μήπως συμβαίνει αυτό; Μήπως έχει επιτραπεί στον Trump «να παριστάνει τον πρόεδρο» για μαζική κατανάλωση ενόσω οι στρατηγοί, οι πράκτορες και οι οικονομικοί πειρατές της Goldman Sachs τρέχουν τις δουλειές;
Ειλικρινά: δεν το γράψαμε εμείς!!! (Στο γνωστό site CounterPunch πλέει: is Trump really president?)
Πέμπτη 4 Μάη. Μπορεί ο καθένας να φαντασιώνεται με οτιδήποτε – “δημοκρατία έχουμε”… Σε ότι αφορά, όμως, το γιατί η Άγκυρα βγάζει σταθερά αφρούς απέναντι στην Αθήνα την απάντηση την έχει δώσει η πρώτη: ο ίδιος ο εξοχότατος πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί, με το στοματάκι του, στον Ερντογάν ότι θα παραδώσει τους 8 χουντικούς καραβανάδες που αναζήτησαν καταφύγιο στην Αλεξανδρούπολη, και μάλιστα μέσα σε ένα μήνα. Και έγινε το ανάποδο: οι 8 έχουν γίνει σχεδόν “ήρωες” στο ελλαδιστάν. Τα ελληνικά δικαστήρια (γνωστά για την ευθυκρισία τους…) ανακαλύπτουν συνέχεια αιτίες για να προστατεύουν τους 8 τούρκους χουντικούς καραβανάδες.
Είναι σοβαρό ζήτημα το να κοροϊδεύει η κεντρική πολιτική βιτρίνα του ενός κράτους τις αντίστοιχες ενός άλλου; Είναι πολύ σοβαρό όταν πρόκειται όχι για τις συνηθισμένες διπλωματικές πιρουέτες αλλά για ένα πραξικόπημα. Η στάση της φαιορόζ κυβέρνησης (αλλά και ολόκληρου του πολιτικού και μηντιακού καθεστώτος) δεν είναι “ανθρωπιστική”. Είναι, καθαρά, φιλοχουντική – όταν πρόκειται για την τουρκία.
Κι αυτό έχει προεκτάσεις. Σημαίνει ότι το ελληνικό καθεστώς δεν έχει μεν την δύναμη να δρα το ίδιο προβοκατόρικα σε μεγάλη κλίμακα (αν την είχε δεν θα καρφωνόταν με τόσο χοντροκομμένο τρόπο!), με ευχαρίστηση όμως “καλύπτει” όχι μόνο τους περσινούς άμεσους πραξικοπηματίες, όχι μόνο τις 249 δολοφονίες στη διάρκεια του πραξικοπήματος αλλά, επιπλέον, τα αφεντικά εκείνης της αποτυχημένης απόπειρας…
Μπορεί ένα τέτοιο νταβαντζιλίκι να φαίνεται “ασήμαντο”. Αλλά αν φαίνεται έτσι, αυτό οφείλεται μόνο σε ανίατη μυωπία…
Τετάρτη 3 Μάη. Το παρακάτω βίντεο είναι ενδεικτικό (και κατά τη γνώμη μας όχι υπερβολικό) του τι φυράματος είναι η τωρινή αμερικανική διοίκηση. Δυστυχώς πρέπει να ξέρει κανείς μερικά αγγλικούλια για να το παρακολουθήσει.
Κατά τα υπόλοιπα, η βιτρίνα αυτής της διοίκησης, το ψόφιο κουνάβι, έχει πείσει ότι είναι, στα γεράματά του, ο εξής τύπος: αν πάει και τον σκουντήσει κάποιος λέγοντάς του είσαι άντρας ρε; αν είσαι ρίξε καμιά 20αριά πυραύλους στην βόρεια κορέα! αυτός θα δώσει την διαταγή.
Πίνοντας την σαμπάνιά του και κλάνοντας. Όμως τι άλλο αξίζει μια αυτοκρατορία που παρακμάζει εκτός από έναν Κόμμοδο;
Τετάρτη 3 Μάη. Η μπούρκα μπούρκα. Αλλά και ο λιθοβολισμός της αστυνομίας καθήκον (ή και απόλαυση). Η στιγμή είναι από διαδηλώσεις στο κασμίρ, εναντίον της ινδίας (και της αστυνομίας της).
Τα δυτικά στερεότυπα για τις “υποταγμένες γυναίκες” δεν φαίνονται να πολυ-ισχύουν. Επιπλέον (απ’ την άλλη) δεν μπορεί να ισχύσει η (δυτική) νομοθεσία που στα μέρη μας λέγεται “κουκουλονόμος”!
Οπότε; Βροχή από πέτρες! (Περιμένει ένα καροτσάκι φορτωμένο που διακρίνεται στην άκρη…)
Τετάρτη 3 Μάη. Η σύλληψη ενός 28χρονου γερμανού υπολοχαγού, φασίστα, που είχε καταφέρει να καταχωρηθεί στις γερμανικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας σαν “πρόσφυγας απ’ την συρία” (λαμβάνοντας, μάλιστα, και προσωρινή άδεια παραμονής στη γερμανία…) και ετοίμαζε βομβιστικές επιθέσεις (σαν “τζιχαντιστής” πρόσφυγας) δεν είναι η υπόθεση στην οποία η καθεστωτική δημαγωγία θα έδινε έκταση. Μάλλον το αντίθετο. Καλό θα ήταν η περίπτωση του Franco A. (έτσι είναι γνωστός ως τώρα) να θεωρηθεί μεμονωμένη… Και ασήμαντη σε σχέση με την υπερπαραγωγή «ισλαμική τρομοκρατία» στον πρώτο κόσμο.
Είναι, πράγματι, μεμονωμένη η περίπτωση μιας φασιστικής οργάνωσης (σε τέτοια ανήκε ο Franco A.) που αποφασίζει και καταφέρνει να «ντουμπλάρει» τους περιβόητους «τζιχαντιστές» σαν «πρόσφυγες», οργανωμένους ή «μοναχικούς λύκους»; Δεν ξέρουμε. Αλλά ίσως αυτό το θέμα είναι δεύτερο στη σειρά. Γιατί εκείνο που είναι πρώτο (λέμε) είναι ότι πράγματι είναι πανεύκολο να δρουν διάφοροι (πρωτοκοσμικοί φασίστες, πράκτορες, ενεργούμενα μυστικών υπηρεσιών) σαν «ισλαμιστές τρομοκράτες».
Υπάρχει, άραγε, κάποια σοβαρή και στέρεη μέθοδος έρευνας και αποκάλυψης της πραγματικής ταυτότητας εκείνων που σχεδιάζουν και πραγματοποιούν επιθέσεις – στο – ψαχνό; Φαίνεται πως όχι, παρότι υπάρχουν διαφορές από μυστική υπηρεσία σε μυστική υπηρεσία. Αρκεί «να αναλάβει την ευθύνη ο isis” μέσω μιας ανάρτησης σε κάποιο «τρομοκρατικό site”, και αυτό είναι όλη κι όλη η «απόδειξη». Μια επιχείρηση δημόσιων σχέσεων φτάνει και περισσεύει για να αποδοθούν οι ευθύνες· και να ανατροφοδοτηθεί ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός.
Η συστηματική πλαστογραφία / πλαστοπροσωπία είναι ένα απ’ τα βασικά εργαλεία των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» στον πρώτο κόσμο. Πράγμα που ίσως δεν είναι εντυπωσιακό πια, μιας και έχει γίνει αποδεκτό. Κι αφού κανείς δεν είναι σίγουρος για το τι είναι τι και ποιος είναι ποιος, καλύτερα να κάθεται στ’ αυγά του. Αποδεχόμενος με ευπιστία ή αδιαφορία τις κυρίαρχες «εξηγήσεις».
Η αποσάρθρωση των υποκειμενικών προδιαγραφών και χαρακτηριστικών του «δυτικού έλλογου ανθρώπου» είναι η πρώτη ύλη μιας εκτεταμένης και πολυεπίπεδης «πατερναλιστικής» στρατο-αστυνομο-κρατίας που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Κι όμως: Jusqu’ici tout va bien…
(Ρητορικό είναι το πιο πάνω “δεν ξέρουμε”! Την “στρατηγική (ή την τακτική) της έντασης” δεν την βάζει σε κίνηση κάθε μεμονωμένο κάθαρμα και η παρέα του. Ωστόσο δεν θα γίνει έρευνα, π.χ., στον γερμανικό στρατό ή στην γερμανική αστυνομία μπας και υπάρχουν τίποτα “πυρήνες του stay in front”, πρώην “stay behind”- έτσι δεν είναι;)
Τετάρτη 3 Μάη. Αυτές οι στα όρια της λατρείας δηλώσεις του καινούργιου asset στην «παρέα» (: Ιβάν) προς τον εξοχότατο πρωθυπουργό δεν είναι συμπεριφορά επιχειρηματία… Έτσι δεν είναι; Όπως και η γεμάτη κολακεία αποδοχή τους απ’ τον εξοχότατο δεν είναι συμπεριφορά πρωθυπουργού… Κάτι άλλο επαγγέλλονται οι άνθρωποι, αλλά ντρέπονται να το πουν.
Το κακό είναι ότι το γλύψιμο του νέου asset εκδηλώνεται σε όχι την καλύτερη στιγμή για τους φαιορόζ. Όσους παοκτζήδες κι αν σέρνει πίσω του ο Ιβάν (όχι όλους πάντως!) δεν μπορεί να αγιάσει τις τζίφρες των φαιορόζ στο υπό διαπραγμάτευση deal με τους τρισκατάρατους. Ούτε με 38 χαρισμένα μύρια μπορεί να αγοράσει την σιωπή.
Κρίμα, λοιπόν, οι έπαινοι και οι φιλοφρονήσεις προς τον «άγγελο» πρωθυπουργό και τους παρατρεχάμενούς του. Ο πολιτικός προσοδισμός στα (γνωστά) καλύτερά του… Σύμφωνοι. Αλλά τι πονταρίσματα είναι αυτά διάολε; Στο τέλος θα πουν ότι «ο Πούτιν ανακατεύεται στην πολιτική ζωή ΚΑΙ του ελλαδιστάν»!!! (Η θρυλική οακκε φυσικά το λέει!). Και άντε μετά να ξεκαρφωθεί η μπίζνα…