Month: April 2017

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Ο αμερικάνος υφ.υπ.εξ. (με αρμοδιότητα τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις…) Hoyt Brian Yee φτάνει την Δευτέρα στα Σκόπια. Για να “πείσει” τον σύμμαχο του ακροδεξιού πρώην πρωθ. Γκρουέφσκι πρόεδρο Gjorge Ivanov να δώσει επιτέλους εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην ήδη διαμορφωμένη πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατών και αλβανών βουλευτών.

Όμως ο Ivanov έχει δηλώσει ήδη ότι δεν θα τον δεχτεί… Όπως έχει κάνει και με τους απεσταλμένους της ε.ε…. Το πράγμα δείχνει κωμικοτραγικό: ενδιαφέρεται πραγματικά η Ουάσιγκτον για την «σταθερότητα» στα δυτικά βαλκάνια; Ή το παριστάνει;

Δεν είναι η καχυποψία μας, αλλά η κοινή λογική που προκαλεί την ερώτηση. Αφού ο Yee ξέρει ήδη ότι ΔΕΝ θα μιλήσει με τον θεσμικά υπεύθυνο (της «θεσμικής εκτροπής» όπως θα έλεγαν οι ειδικοί) τι ακριβώς θα κάνει στα Σκόπια; Δηλώσεις σαν αυτές που έχει ήδη κάνει: «Ελπίζω ότι σύντομα θα…» κλπ κλπ…. Αυτό…

Και απ’ την ανάποδη μεριά: τι ακριβώς είναι που δίνει στον Ivanov την «άνεση» να κρεμάει ταμπέλα «κλειστόν» στο πόστο του όταν κτυπάει το κουδούνι ένας αμερικάνος καθεστωτικός; Πιο απλά: γιατί δεν ανησυχεί ότι κάνει χοντράδα; Μήπως επειδή ξέρει ότι πρόκειται για fake «προσπάθειες»;

Προφήτες δεν είμαστε, και ίσως ο Ivanov «το ξανασκεφτεί». Όμως δεν μας φαίνεται καθόλου δύσκολο η καινούργια αμερικανική διοίκηση να θεωρεί τα δυτικά βαλκάνια «πρόβλημα της ευρώπης» – παίρνοντας από εκεί μόνο ότι χρειάζεται, όπως για παράδειγμα την ένταξη του μαφιόζικου montenegro στο νατο… Και δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο το να βλέπει με καλό μάτι το να γίνει αυτό το «πρόβλημα» ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Το να το βλέπει με καλό μάτι… και να το σπρώχνει με καλό χέρι… διακριτικά…

(Εν τω μεταξύ στην αναμπουμπούλα διάφοροι χαίρονται: κυκλοφορούν φήμες στην μακεδονική επικράτεια ότι ο Ivanov μπορεί να αξιοποιήσει το προεδρική καρέκλά του για να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», βγάζοντας τον στρατό στους δρόμους – ένα πραξικόπημα δηλαδή – προκειμένου να σταματήσει οριστικά την πολιτική διαδικασία. Ας ευχηθούμε να πρόκειται μόνο για φήμες…)

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Είναι πιθανό ότι το βαθύ κράτος που πρόλαβε να φτιάξει ο Γκρουέφσκι και οι αυλικοί του ποντάρει στο γεγονός ότι τον ερχόμενο Ιούνη και Ιούλη λήγει η θητεία του «ειδικού δικαστηρίου» που δημιουργήθηκε για να ερευνήσει τις εναντίον τους σοβαρές καταγγελίες.

Αυτό το «ειδικό δικαστήριο» φτιάχτηκε το φθινόπωρο του 2015, μετά απ’ τις πιέσεις της ε.ε. Ως τώρα έχει κάνει 14 έρευνες και έχει κλείσει 3 υποθέσεις, όλες με επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον στελεχών του κόμματος του Γκρουέφσκι, του VMRO, που κυβερνούσε απ’ το 2006. Η πιο αποτελεσματική φάση των ερευνών του άρχισε πάντως μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν η αντιπολίτευση παρέδωσε στους εισαγγελείς τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει.

Η ανανέωση της θητείας του απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 2/3στο κοινοβούλιο, που δεν υπάρχει. Αλλά είναι προφανές ότι ο Γκρουέφσκι και το κόμμα του δεν θα ήθελαν να φτάσει η στιγμή μας τέτοιας ψηφοφορίας, αφού η άρνησή τους στην ανανέωση θα σήμαινε παραδοχή ενοχής. Συνεπώς κάνουν κάτι χοντρύτερο, στο οποίο η συμμετοχή του Ivanov είναι βασική: παράγουν «κατάσταση ακυβερνησίας» – προσπαθώντας (υποθέτουμε) να κάνουν παζάρια στα παρασκήνια.

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Βασικό στοιχείο σε βάρος του Γκρουέφσκι είναι ένας μεγάλος όγκος υποκλοπών συζητήσεων δικών του, υπουργών του και στελεχών του κόμματος και του κράτους. Οι μαγνητοφωνήσεις θεωρούνται αυθεντικές· κι εκεί λέγονται και ακούγονται όλα. Για δωροδοκίες, μίζες, έλεγχο δικαστών, νοθεία στις εκλογές κλπ κλπ. Αλλού τέτοιοι τύποι θα είχαν “τελειώσει” – όπως, άλλωστε, το παραδέχεται σε κάποια απ’ αυτές τις συζητήσεις η πρώην υπ.εσ. Gordana Jankuloska: «κάποια μέρα θα καταλήξουμε όλοι φυλακή»… Όχι, όμως στα βαλκάνια.

Σ’ αυτό το σύστημα φαίνεται ότι το ελληνικό κράτος είχε βρει για χρόνια έναν άσπονδο συνεταίρο. Ο εθνικισμός του Γκρουέφσκι ήταν το αντίβαρο για «μαζική εσωτερική χρήση» στην βρώμικη εξουσία του. Και, ταυτόχρονα, το κατάλληλο άλλοθι για τον ελληνικό εθνικισμό και την συντήρηση της «εθνικής εκκρεμότητας του ονόματος»… (Φυσικά οι μπίζνες και τα καζίνο στην επικράτεια του κράτους της μακεδονίας ήταν άλλη ιστορία…)

Αυτή η υπόγεια συμπάθεια στον Γκρουέφσκι δύσκολα κρύβεται τώρα που οι «ειδικοί» και οι προφεσόρες, τα παπαγαλάκια δηλαδή του ελληνικού βαθέος κράτους, έχουν βγει στη γύρα για να αναγγείλουν «διαλύσεις» και «καταστροφές» στα δυτικά βαλκάνια· στις οποίες, φυσικά, βάζουν τα πάντα. Εκείνο που θορυβεί το ελληνικό βαθύ κράτος (χωρίς να μπορεί να το φωνάξει δυνατά) είναι ότι ο σοσιαλδημοκράτης Zaev δίνει ακόμα περισσότερες αρμοδιότητες και πόστα στους αλβανούς που ζουν στην επικράτεια του μακεδονικού κράτους· ενώ απ’ την άλλη μεριά στις έρευνες για την «διαφθορά» που συνεχίζονται ίσως ανακαλυφθούν και τίποτα ελληνικά ονόματα. Το να μεγαλώσει, με ειρηνικό τρόπο, το πολιτικό βάρος των αλβανών στο μακεδονικό κράτος δεν ταιριάζει καθόλου με τις ελληνικές βλέψεις, έστω και μείνουν φαντασιώσεις για δέκα αιώνες…

Τα ντόπια φερέφωνα παρουσιάζουν την σύγκρουση στο κράτος της μακεδονίας σαν εθνοτική. Σαν σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους» («σλάβους» αν δεν μπορεί να αποφευχθεί ο προσδιορισμός τους…). Αυτή είναι, ακριβώς, η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι. Ενώ, βέβαια, μόνο γι’ αυτό δεν πρόκειται! Είτε μιλήσει κανείς για ενδο-καθεστωτική αναμέτρηση, είτε μιλήσει για σύγκρουση μεταρρυθμιστών – συντηρητικών, είτε (γραφικό!) «τίμιων – λαμογιών», το βέβαιο είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες του Zaev είναι της ίδιας ακριβώς εθνικότητας με τους φασίστες και προσοδιστές του Γκρουέφσκι! Και ποσοτικά είναι περίπου τα ίδια μεγέθη! Εξάλλου το μακεδονικό σύνταγμα επιβάλει ότι θα υπάρχουν πάντα κυβερνήσεις συνεργασίας ενός σλαβομακεδονικού και ενός τουλάχιστον αλβανικού κόμματος· συνεπώς η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών με τα αλβανικά κόμματα είναι κατοχυρωμένη.

Το να παρουσιάζεται στην ελλάδα το θέμα σα σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους», δηλαδή το να παρουσιάζεται σαν «πραγματικότητα» η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι, επιτρέπει, δόλια, το πέρασμα της ντόπιας πρακτόρικης ρητορικής απ’ το κράτος της μακεδονίας στο αλβανικό· ύστερα στο κόσοβο· οπότε έμμεσα και στην «φίλη και αδελφή» σερβία. Γελοία και φτωχά κόλπα, που όμως πιάνουν εφόσον το κοινό είναι επιδεκτικό στο χάιδεμα των εθνικιστικών προκαταλήψεών του…

Θα περίμενε κανείς απ’ τους ντόπιους καθεστωτικούς τίποτα άλλο εκτός από παραπληροφόρηση, ψέματα, δημαγωγία;

Παρασκευή 28 Απρίλη. Ο άγγλος υπ.εξ. Boris Johnson έχει κι αυτός, εκ μέρους της κυβέρνησης των συντηρητικών, μια φαγούρα. Συνηθιζόταν να είναι απόφαση του αγγλικού κοινοβουλίου αν ο στρατός της αυτού μεγαλειότητας θα «κτυπήσει» κάποιους που δεν απειλούν την αγγλία, και μάλιστα χωρίς κάποια διεθνή επίσημη απόφαση (του οηε ας πούμε). Εξαιτίας αυτής της ανόητης (για καιρό πολέμου…) συνήθειας, το 2013 το κοινοβούλιο είχε απορρίψει την πρόταση του Cameron για βομβαρδισμό του καθεστώτος Άσσαντ ως υποτιθέμενου ενόχου για επίθεση με χημικά.

Αλλά τώρα ο Johnson νοιώθει ότι είναι καλύτερα οι αποφάσεις για τον αγγλικό στρατό και την δράση του να λαμβάνονται στην Ουάσιγκτον. Θα είναι δύσκολο αν οι ΗΠΑ μας κάνουν μια πρόταση για κάποια μορφή δράσης σε σχέση με χρήση χημικών όπλων, αν μας ζητήσουν να τους στηρίξουμε – μάλλον με πυραύλους Κρουζ από υποβρύχια στη Μεσόγειο, έτσι νομίζω – θα είναι δύσκολο λοιπόν να τους πούμε όχι. Αυτά είπε κοτζάμ άγγλος υπουργός εξωτερικών.

«Στους πολέμους λέμε ναι» – και χωρίς δημοψηφίσματα. Προφανώς είναι συνέπεια της καινούργιας «εθνικής ανεξαρτησίας» της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας. Υπό την έννοια της ξαναμοιρασιάς του κόσμου με τον μόνο έγκυρο τρόπο που ταιριάζει στα αφεντικά: δια πυρός και σιδήρου.

Παρασκευή 28 Απρίλη. Τα κλωτσομπουνίδια σε κοινοβούλιο θα μπορούσαν να θεωρηθούν ενδειξη εκρηκτικού ταπεραμέντου. Στην περίπτωση, όμως, της “κρίσης” που εδώ και μήνες παράγει η δεξιά / ακροδεξιά του Γκρουέφσκι στο πολιτικό σύστημα του κράτους της μακεδονίας, το πράγμα είναι επικίνδυνα σοβαρότερο.

Ο καθεστωτικός Γκρουέφσκι, βουτηγμένος ως τις ρίζες των μαλλιών του σ’ αυτό που λέγεται “βαλκανική διαφθορά”, έχει χάσει μεν την εξουσία, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει εμφύλιος. Απέχοντας απ’ την βουλή προσπαθεί να εμποδίσει την έναρξη της λειτουργίας της υπό την πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών και του αλβανικού BDI (και δύο μικρότερων κομμάτων). Έχει σύμμαχο τον εκλεγμένο απ’ τον ίδιο πρόεδρο.

Στις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, ναι μεν το κόμμα / συνασπισμός του Γκρουέφσκι ήρθε πρώτο κερδίζοντας 51 έδρες (σε σύνολο 120) αλλά απέτυχε να κάνει συμμαχία με το αλβανικό BDI· κάτι που πέτυχε το δεύτερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα / συνασπισμός του Zoran Zaev (49 έδρες). Αλλά ο Γκρουέφσκι και το κύκλωμά του δεν θέλουν να αφήσουν τα αξιώματα· φοβούνται ότι θα καταλήξουν φυλακή. Κάτι αρκετά πιθανό.

Το χθεσινό ντου οργανώθηκε από οπαδούς του Γκρουέφσκι, όταν οι 67 βουλευτές της πλειοψηφίας εξέλεξαν πρόεδρο της βουλής· για πρώτη φορά αλβανικής καταγωγής. Η “εθνικιστική οργή για την προδοσία” είναι, όμως, μόνο ο φερετζές.

Για να τα κάνει αυτά ο Γκρουέφσκι έχει πλάτες. Όχι στην ε.ε., σίγουρα όχι στην τωρινή ε.ε. Στην Ουάσιγκτον ίσως; Στην “ευρύτερη αγγλόσφαιρα”; Επίσημα το ψοφιοκουναβιστάν “καταδικάζει”. Αλλά ανεπίσημα μάλλον ενδιαφέρεται για μερικούς ακόμα μπελάδες σε βάρος αυτού του καταραμένου Βερολίνου.

Και τα δυτικά βαλκάνια προσφέρονται…

(κάτω φωτογραφία: ο Zaev με φανερή καρεκλιά στο κεφάλι…)