Παρασκευή 17 Μάρτη. ... Στα τέλη της άνοιξης του 2016, οι μεγαλύτερες διεθνείς οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας είχαν καταστρώσει σχέδια για την αντικατάσταση των “τεντουπόλεων”, και οι δωρητές είχαν προσφέρει τα χρήματα. Η ASB (Arbeiter-Samariter-Bund), μια γερμανική μ.κ.ο., έφτιαξε ένα σχέδιο κόστους 1,6 μυρίων ευρώ, για να γίνει το παλιό εργοστάσιο της Softex ένας συνοικισμός σπιτιών / κοντέινερ με θέρμανση και υποδομές υγιεινής, χωρητικότητας 1500 ανθρώπων. Τα χρήματα για την κατασκευή και την συντήρηση του οικισμού συγκεντρώθηκαν στη γερμανία, και έγινε η ανάλογη πρόταση στο ελληνικό υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής.
Αντί να συμφωνήσει και να επιτρέψει την δημιουργία αυτού του καταυλισμού, το υπουργείο απάντησε με μια δική του πρόταση, ύψους 8 εκατομυρίων ευρώ. Όταν οι δωρητές και οι οργανώσεις βοήθειας είπαν ότι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ούτε να δεχτούν κάτι τέτοιο, ο Μουζάλας αρνήθηκε να προχωρήσει οποιαδήποτε συζήτηση ή συνεννόηση. Σε μια επιστολή του με ημερομηνία 7 Ιούλη, ο υπουργός απάντησε στην ASB ότι «για το στρατόπεδο στη Softex δεν πρόκειται να αλλάξουμε τα σχέδιά μας». Η πρόταση της ASB απορρίφθηκε.
Ούτε, φυσικά, «το σχέδιο» αυτού του πολιτικού σκώληκα έγινε πράξη. Ή, πιο σωστά, έγινε: οι συνθήκες έμειναν το ίδιο άθλιες.
Η υπόθεση είναι αρκετά γνωστή διεθνώς. Το απόσπασμα πιο πάνω προέρχεται από το ρεπορτάζ του καθεστωτικού guardian στις 9/3, με τίτλο «που πήγαν τα λεφτά;»… Απ’ το οποίο ρεπορτάζ, φυσικά, αυτό το απόσπασμα και άλλα που δείχνουν τι γίνεται στην ελλάδα με τους αιχμάλωτους πρόσφυγες / μετανάστες και με τίνος την ευθύνη, δεν μεταφράστηκε στα ελληνικά. Λογικό. Όπως δεν μεταφράστηκε και η επόμενη παράγραφος (υπάρχει «εθνική ενότητα» στην εξόντωση των Άλλων διάολε!):
… Εν τω μεταξύ αξιωματούχοι των υπηρεσιών του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες λάμβαναν μέσα στα μεσάνυχτα τηλέφωνα από έλληνες υπουργούς που ζητούσαν λεφτά, τα οποία έπαιρναν, χωρίς να έχουν κάποιο σχέδιο ή χωρίς να έχουν κάνει κάποια σοβαρή προετοιμασία…