Σάββατο 4 Μάρτη. Στην ξεχασμένη απ’ την διεθνή δημοσιότητα / δημαγωγία ανατολική ουκρανία μικρές αλλά καθοριστικές εξελίξεις: η Μόσχα “αναγνώρισε τα διαβατήρια” των δύο αυτονομημένων επαρχιών, του Luhansk και του Donetsk. Το ίδιο έκανε με όλη την γραφειοκρατική χαρτούρα (πιστοποιητικά γέννησης, απολυτήρια σχολείου, κλπ) που συνήθως σχετίζεται με την λειτουργία οποιουδήποτε δημόσιου / κρατικού συστήματος διοίκησης. Με άλλα λόγια η Μόσχα αναγνώρισε ουσιαστικά τις δύο επαρχίες σαν «ημικράτη». Κατά τους ρώσους αξιωματούχους αυτό έγινε καθαρά για «ανθρωπιστικούς λόγους», για να μπορούν δηλαδή οι κάτοικοι του Donbass να ταξιδεύουν και να σπουδάζουν άνετα στη ρωσία. Κατά τους ίδιους αυτές οι διευκολύνσεις θα ισχύουν έως ότου εφαρμοστεί η «συμφωνία του Μινσκ» (δηλαδή μέχρι του αγίου ….)
Μετά απ’ αυτά, έχει ανακοινωθεί ότι σύντομα το ρούβλι θα κυκλοφορεί σαν επίσημο νόμισμα στις δύο επαρχίες. Υποθέτουμε ότι κι αυτό θα γίνει για καθαρά «ανθρωπιστικούς λόγους»: για να μπορούν να ψωνίζουν στη ρωσία…
Αφού για «ανθρωπιστικούς λόγους» ο ρωσικός στρατός υποστηρίξε ανεπίσημα τους αντάρτες, τώρα για τους ίδιους λόγους ολοκληρώνεται το σενάριο της αμπχαζίας και της νότιας οσετίας: περιοχές άτυπα προσαρτημένες στην ρωσική επικράτεια. (Και για το Donbass είχαν σερβιριστεί διάφορα περί «ανατέλλοντος κομμουνισμού»…)
Δεν μας προκαλεί έκπληξη. Ωστόσο αυτά δεν σημαίνουν ότι η Μόσχα παραιτείται απ’ το μέλλον της ουκρανίας, όπως άλλωστε δεν έχει παραιτηθεί απ’ το μέλλον της γεωργίας. Μπορεί όμως να σημαίνει ότι αν χρειαστεί, οι φασίστες του κιέβου θα αντιμετωπίσουν στο Donbass τα ρωσικά όπλα, καθαρά και κανονικά.
Εν τω μεταξύ αυτές οι «λεπτές» (;) κινήσεις, που θα μπορούσαν να έχουν γίνει οποτεδήποτε στο παρελθόν, γίνονται τώρα, με την καινούργια αμερικανική διοίκηση να ψάχνει πρώτα την σύνθεσή της και μετά την δράση της. Αποκλείεται να διαφύγουν της προσοχής της Ουάσιγκτον. Θα μπορούσαν να θεωρηθούν σαν «επιθετικούτσικες», απ’ την μεριά της Μόσχας, σε βάρος της ιδέας ότι το ψόφιο κουνάβι θέλει να είναι light (αλλά δεν το αφήνουν) στις αμερικανορωσικές σχέσεις; Ή είναι έκφραση κάποιας ρωσικής άνεσης ότι δεν θα υπάρξουν άλλες «κυρώσεις» πια;