Πάγος στις Βρυξέλλες

27/1/2017. Άσχημα τα νέα απ’ το eurogroup· και στην Αθήνα βγήκαν αμέσως τα (πληρωμένα) δημαγωγικά σπαθιά. Οι σοφιστείες και η εθνικιστική ρητορική. Για την επερχόμενη “διάλυση της ευρώπης”… Από ποιούς; Απ’ τους γερμανούς. Δυστυχώς για τις ελληνικές φαντασιώσεις, χτες ήταν όλοι “μπλοκ” απέναντι στην ελληνική αντιπροσωπεία. Επιφανειακά ζητούν απ’ την Αθήνα “να κόψει τον κώλο” της. Ουσιαστικά της λένε κόψε τον λαιμό σου· και χέσε μας.
Γιατί έτσι; Για έναν απλό λόγο. Όλες (ειδικά οι post 2011) ελληνικές κυβερνήσεις ανέβαιναν στο βάθρο της αναξιοπιστίας· όμως η φαιορόζ έχει πάρει στα κομματικά της γραφεία της το χρυσό. Επειδή, μεταξύ άλλων, έχει μεγάλο στόμα. Επιπλέον, οι πολιτικοί απόγονοι της αριστεράς που, μέσα απ’ την κομματική της εφημερίδα (την “αυγή”) στις 21 Απρίλη του 1967 κυκλοφορούσε με πρωτοσέλιδο “γιατί δεν θα γίνει πραξικόπημα” (!!!!), μπορεί να είναι αυτάρεσκα πεισμένοι ότι είναι αρτίστες στις πολιτικές αναλύσεις σε κάθε κλίμακα και πάντα, αλλά στην πραγματικότητα είναι και τώρα αυτό που ήταν πάντα, μετά την μεταπολίτευση: οι βολικοί και πρόθυμοι που “καβαλούσε” το πα.σο.κ. Στα ‘70s αυτό ήταν τραγικό, στα ‘80s κωμικό. Τώρα είναι φάρσα.
Κόψτε τον λαιμό σας, και χέστε μας: δεν φαίνεται να “αγοράζουν ελλάδα” οι παλιοευρωπαίοι (όλοι, όχι μερικοί!). Προφανώς κάποιο σοβαρό ρόλο παίζει η καθεστωτική αλλαγή στις ηπα και οι επείγουσες πλέον αναγκαιότητες για το project “ενωμένη ευρώπη”· αν και η “μικρή ασθενής” (η Αθήνα) είναι το εύκολο θέμα όπου μπορούν να συμφωνούν, ενώ στα πιο σοβαρά κρατάνε τις όποιες αντιθέσεις τους.
Έκαναν, πάντως, οι φαιορόζ ό,τι μπορούσαν να βγάλουν τα ματάκια τους με τα χεράκια τους. Η αφορμή (όχι η αιτία) είναι πρόσφατη. Κρατηθήκαμε να μην την σχολιάσουμε όταν είχε καταλάβει την καθεστωτική δημαγωγία, περιμένοντας τα απόνερά της. Τώρα τα είδαμε. Το γεγονός που έδειξε / επιβεβαίωσε πολλά (και γνωστά) ήταν η γνωστή χριστουγεννιάτικη προνοιακή συνδρομή προς τους συνταξιούχους εκείνους των οποίων το άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης ήταν (τον περασμένο Δεκέμβρη) 850 ευρώ. Αν δει κανείς (αδιάφορα) τα νούμερα ήταν μια εύλογη πράξη κοινωνικής πρόνοιας. Όμως όχι. Ήταν κάτι που πρόσβαλε οποιαδήποτε έννοια ορθολογικής κοινωνικής πρόνοιας. Και πιστοποίησε πολλά σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή. Προφανώς η ντόπια αριστερή “διανόηση” το είχε αναλύσει καλά το θέμα. Όπως και όλα τα άλλα: την epic επίθεση του στρατηγού Γιάνη, για παράδειγμα, που ξεκινούσε πρόπερσι τέτοιο καιρό· για να μην ξεχνιόμαστε. Γκραντ σουξέ!