υπόθεση Tsarnaev

Το όνομα μπορεί να μην σας λέει και πολλά, το γεγονός σίγουρα σας θυμίζει περισσότερα: στις 15 Απρίλη του 2013 δύο βόμβες έσκασαν μέσα στον κόσμο, στον τερματισμό ενός επετειακού μαραθώνιου, στη Βοστώνη. Τρία άτομα σκοτώθηκαν, και πάνω από 250 τραυματίστηκαν. Ήταν ο ορισμός του βόμβες στο ψαχνό.
Μετά από 3 ημέρες ερευνών, στις 18 Απρίλη, το fbi, παρουσιάζοντας δημόσια σαν στοιχεία μερικές φωτογραφίες, ταυτοποίησε τους δράστες - ή, πιο σωστά, αυτούς που ταίριαζαν να είναι τέτοιοι. Δύο αδέλφια τσετσενικής καταγωγής, τον 26χρονο Tamerlan Tsarnaev και τον 19χρονο Dzhokhar. Μετά από μια πρωτοφανή σε έκταση στρατιωτική και δημοσιογραφική επιχείρηση, στις 19 Απρίλη ο μεν Tamerlan εγκατέλειψε τον μάταιο αυτό κόσμο γαζωμένος απ’ την αμερικανική αστυνομία, ο δε Dzhokhar δέθηκε ζωντανός αλλά σοβαρά τραυματισμένος· και έζησε. Δικάστηκε, “ομολόγησε” και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Η υπόθεση έκλεισε, και έκλεισε με ιδανικό τρόπο για το αμερικανικό (και όχι μόνο) σύμπλεγμα της ασφάλειας. Χάρη στη ενοχή των αδελφών Tsarnaev, που δεν ανήκαν σε καμία “αλ Κάιντα” ή οποιαδήποτε άλλη “τρομοκρατική οργάνωση”, φτιάχτηκε το φάντασμα ένος καινούργιου είδους “ισλαμιστών τρομοκρατών”: οι μοναχικοί λύκοι. Είναι δε αυτοί οι “μοναχικοί λύκοι” άτομα που δεν βρίσκονται στο ραντάρ των αρχών ασφαλείας, μιας και δεν κάνουν περίεργες παρέες, αλλά “αυτο-ριζοσπαστικοποιούνται” (μέσω ... internet) και μπορούν να γίνουν μαζικοί δολοφόνοι με απλά μέσα. Ας πούμε με χύτρες ταχύτητας, όπως ήταν οι 2 βόμβες στη Βοστώνη. Η τόσο αιματηρή απόδειξη ύπαρξης “μοναχικών λύκων” της “ισλαμικής τρομοκρατίας” μέσα στις δυτικές μητροπόλεις / ζούγκλες προοριζόταν να νομιμοποιήσει την ακόμα μεγαλύτερη επιτήρηση του συνόλου των πληθυσμών· και ειδικά του ηλεκτρονικά μεσολαβημένου μέρους της ζωής τους. Καινούργια κόλπα μαζικής παρακολούθησης μπήκαν σε νόμιμη (ή όχι και τόσο νόμιμη...) χρήση μετά τις βόμβες στη Βοστώνη, και μια σειρά ειδικών της αντιτρομοκρατίας, από διάφορους τεχνικούς λογισμικού μέχρι τις μυστικές υπηρεσίες θα έπρεπε να φτιάξουν άγαλμα στους αδελφούς Tsarnaev για την πολύτιμη συνεισφορά τους στο “άνοιγμα της δουλειάς” τους.

Δεν θα θυμίζαμε αυτήν την ιστορία, αν δεν συνέτρεχαν τρεις λόγοι. Ο πρώτος είναι ότι από τότε, απ’ τον Μάη του 2013 δηλαδή, υπήρχαν μερικά μεγάλα κενά έως χάσματα στην καθεστωτική αφήγηση περί ενοχής των αδελφών Tsarnaev. Για παράδειγμα ο Tamerlan δεν ήταν καθόλου άγνωστος στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες· ήταν, μάλλον, “αντικείμενο χειρισμού” κάποιων πρακτόρων. Επιπλέον, την ώρα και στη περιοχή που τοποθετήθηκαν οι βόμβες (στον τερματισμό του μαραθώνιου), υπήρχαν δεκάδες μέλη μεγάλης αμερικανικής ιδιωτικής παραστρατιωτικής εταιρείας ασφάλειας, ντυμένοι όλοι με τον ίδιο τρόπο... Δεν έφτανε όμως η παρουσία τους, υπήρχε και κάτι ακόμα βρώμικο: ο Tamerlan ήταν ντυμένος με παρόμοιο τρόπο (και καταλαβαίνετε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την αξιοποίηση περιγραφών αυτοπτών...). Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η επιχείρηση “βόμβες στη Βοστώνη” έχει ορισμένες κρίσιμες ομοιότητες με την επιχείρηση “σφαγή στα γραφεία της εφημερίδας Charlie Hebdo”. Και ο τρίτος λόγος είναι ότι τους τελευταίους μήνες έχει ξεκινήσει στις ηπα μια προσπάθεια αναψηλάφισης της δίκης και της καταδίκης του Dzhokhar, που στηρίζεται (όσο κι αν φαίνεται παράξενο) στα στοιχεία που έδωσε το ίδιο το fbi όταν “επικήρυξε” τους δύο υπόπτους. Είναι, βέβαια, σχεδόν απίθανο να παραδεχτεί το αμερικανικό σύμπλεγμα της ασφάλειας ότι οι βόμβες στη Βοστώνη είναι μια βρώμικη δουλειά, κάτι που θα προκύψει έστω έμμεσα σαν συμπέρασμα αν ο Dzhokhar Tsarnaev ξαναδικαστεί και αθωωθεί. Συνεπώς...

Ίσως το πιο εντυπωσιακό στοιχείο που το αμερικανικό σύμπλεγμα της ασφάλειας αναγκάστηκε να χειραγωγήσει προκειμένου να φορτώσει το έγκλημα στους αδελφούς Tsarnaev είναι οι τσάντες πλάτης που (κατά τις αρχές) είχαν μέσα τις χύτρες / βόμβες. Τα υπολείματα των τσαντών που βρέθηκαν ήταν μαύρου χρώματος, και δεν μαύρισαν οι τσάντες απ’ την έκρηξη. Στα αστυνομικά ανακοινωθέντα πριν τον “εντοπισμό” των Tsarnaev επίσης αναφέρεται (προς γνώση πιθανών αυτοπτών) ότι αναζητούνται δύο άτομα που είχαν μαύρες τσάντες πλάτης εμφανώς φορτωμένες με “κάτι βαρύ”. Όμως στη φωτογραφία που δημοσιοποίησε το fbi φαίνεται καθαρά ότι ο Dzhokhar είχε άσπρη / ανοικτό γκρι τσάντα, και καθόλου φορτωμένη - με - κάτι - βαρύ - και - επικίνδυνο. Αυτό, από μόνο του, θα έπρεπε να βγάλει τον Dzhokhar απ’ τη λίστα υπόπτων· κι αν ο Tamerlan έμενε μόνος του, θα παραήταν “μοναχικός” για τα ασφαλίτικα σενάρια. Κι ας μην συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι ο Dzhokhar ίσως άνοιγε το στόμα του για τις ασφαλίτικες γνωριμίες του αδελφού του.
Η βασική ομοιότητα με την υπόθεση “σφαγή στα γραφεία της εφημερίδας Charlie Hebdo” (αλλά και με τις βόμβες στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης) είναι η εκκαθάριση των υποτιθέμενων δραστών. Η καταδίωξη των αδελφών Tsarnaev έγινε συνοδεία “ενσωματωμένων” δημοσιογράφων, κι έτσι διασώθηκε ένα πλάνο στο οποίο ο Tamerlan είναι πεσμένος μπρούμυτα στην άσφαλτο, ζωντανός, και με τα χέρια ψηλά: στάση παράδοσης. Ωστόσο γαζώθηκε (εκτός δημοσιογραφικής καταγραφής ή δεν έχει γίνει δημόσια γνωστό κάποιο τέτοιο ντοκουμέντο) κι έτσι το στόμα του έκλεισε για πάντα. Η ίδια μοίρα περίμενε και τον Dzhokhar. Εντοπίστηκε από κάτοικο κρυμμένος σε μια αυλή, μέσα σε μια βάρκα· ακολούθησε “μάχη” μιάς τουλάχιστον ώρας, μιας και σύμφωνα με τους μπάτσους ο Dzhokhar τους πυροβολούσε διαρκώς απ’ την κρυψώνα του. Το πιστολίδι σταμάτησε όταν ο Dzhokhar έκανε μια κίνηση παράδοσης· τον πήραν βαριά τραυματισμένο, και μέσα στη βάρκα δεν βρήκαν κανένα όπλο. Έτσι, απλά. Θα βόλευε να έχει πεθάνει κι αυτός. Την γλύτωσε, οπότε άρχισε μια δεύτερη επιχείρηση ψυχολογικής χειραγώγησης, για να “ομολογήσει”. Αμερικάνοι ειδικοί επισκέφτηκαν την οικογένεια Tsarnaev στην τσετσενία και την “έπεισαν” να “πιέσει” τον Dzhokhar να παραδεχτεί την ενοχή του... Και η συνήγορος που του ορίστηκε ξεκίνησε με το δεδομένο ότι είναι ένοχος...
Εν τέλει, για κακή “τύχη” του αμερικανικού συμπλέγματος της ασφάλειας, οι κάμερες των μαγαζιών της περιοχής απ’ όπου απομονώθηκαν οι φιγούρες των αδελφών Tsarnaev έχουν και πολλά άλλα πλάνα, με τους παραστρατιωτικούς της εταιρείας Craft. Από “διαβολική σύμπτωση” έχουν το ίδιο ντύσιμο με τον Tamerlan (μαύρο μπουφάν, μπεζ παντελόνι), πολλοί κουβαλάνε μεγάλες μαύρες τσάντες πλάτης· και, σα να μην έφτανε αυτό, τα υπολείματα της τσάντας που είχε την μία βόμβα / χύτρα ταιριάζουν με αυτές...
Ο Tamerlan ίσως δεν ήταν κάποιος “άγιος”. Όπως έχει εξακριβωθεί και σε άλλες περιπτώσεις, διάφοροι ειδικοί ασφαλίτες βρίσκουν άτομα που είναι “δεκτικά” σε σκέψεις “τρομοκρατικών ενεργειών”, και τα κουρντίζουν κατάλληλα, ώστε αργότερα να τα “συλλάβουν”. Όμως δεν είναι αρκετή η υπακοή στις “σκέψεις ενός καλού φίλου” (ενός undercover μπάτσου δηλαδή) για να ρίξει κάποιος βόμβες στο ψαχνό. Φαίνεται πιθανότερο ότι ο 26χρονος Tamerlan “παγιδεύτηκε” απ’ τον πράκτορα που τον χειριζόταν: του κλείστηκε ραντεβού συγκεκριμένη ώρα στον τερματισμό του μαραθωνίου, με συγκεκριμένο ντύσιμο - δεν ξέρουμε με ποιά πρόφαση. Για τον αδελφό του δεν δόθηκαν αντίστοιχες οδηγίες (ή δεν ακολουθήθηκαν...). Φυσικά αυτό είναι κάτι που δεν θα μαθευτεί ποτέ· αλλά η “λάθος χρώμα” τσάντα είναι μαρτυριάρα: το να κάνεις βόλτες με μια άσπρη τσάντα πλάτης σε λίγες δεκάδες τετραγωνικά γεμάτα μαύρες τσάντες απ’ τις οποίες κάποιες έχουν μέσα χύτρες / βόμβες, είναι καραμπινάτη απόδειξη αθώωτητας.  Το ίδιο μαρτυριάρα μπορεί να θεωρηθεί και η ψυχο-συναισθηματική εκστρατεία να “ομολογήσει” ο 19χρονος Dzhokhar· κάτι καθόλου ξένο με τις πρακτικές των υπηρεσιών ασφαλείας. (Οι συγγενείς του Dzhokhar υποστηρίζουν ότι το αμερικανικό κλιμάκιο που τους επισκέφτηκε για να τους πείσει να πιέσουν τον γιό τους να ομολογήσει, τους υποσχέθηκαν ότι αν το κάνει μπορεί να μην καταδικαστεί σε θάνατο...)

Ξέρουμε βέβαια πως υπάρχουν και άνθρωποι που δυσαρεστούνται ιδιαίτερα με την αμφισβήτηση των φονικών πρακτικών των σύγχρονων κρατών εναντίον των υπηκόων τους. Σα να τους ακούμε: η 11η/9ου inside job· οι βόμβες στις πολυκατοικίες στη Μόσχα inside job (άλλες υπηρεσίες εκεί...)· οι βόμβες στο Λονδίνο και στη Μαδρίτη inside job· οι βόμβες στη Βοστώνη inside job· η σφαγή στη Charlie Hebdo inside job· αμάν πια!!! Σαν πολύ παντοδύναμα δεν τα παρουσιάζεται τα κράτη; Αφήστε και κανάν “ισλαμιστή τρομοκράτη” αδέσποτο, να έχουμε κι εμείς κάτι να μισούμε!!!
Καταλαβαίνουμε τις ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες των υπηκόων να έχουν μια κάποια εμπιστοσύνη στο κράτος όπου πληρώνουν τους φόρους τους, και να είναι το Κακό αλλότριο. Όμως, απ’ την άλλη, δεν θα ήταν βαρετό γι’ αυτά τα κράτη να κάθονται να περιμένουν πότε θα δεήσει κανά ξέμπαρκος τσετσένος ή αλγερίνος να κάνει την σωστή κίνηση την κατάλληλη στιγμή; Τόσοι μηχανισμοί, τόση εκπαίδευση, τόσα έξοδα, τόση πείρα, τόση ιστορία κρατικών προβοκατσιών, τόση θεωρία και ανάλυση επ’ αυτού, γιατί; Για να πηγαίνουν κάθε βράδυ οι ειδικοί του ψυχολογικού πολέμου και να προσεύχονται “και δώσε μεγαλοδύναμε φώτιση στους αδελφούς Tsarnaev να πάνε να ανατινάξουν τον κόσμο στον τερματισμό του μαραθώνιου”... ε;
Δεν φαίνεται να στέκει...