Η Gioia είναι ένα εμπορικό λιμάνι στην Καλαβρία· κι ένα απ’ τα κυριότερα σημεία εισαγωγής κοκαΐνης στην ιταλική χερσόνησο, κι από ‘κει στην ευρωπαϊκή αγορά. Το “αφεντικό” στην καλαβρία είναι η ‘Ndrangheta, που θεωρείται σαν ένα απ’ τα μεγαλύτερα κυκλώματα οργανωμένου εγκλήματος στην ευρώπη.
Η κοκαΐνη φτάνει στην Gioia σε κοντέινερ. Αυτή η σπουδαία εφεύρεση, τα “εμπορευματοκιβώτια”, που έφερε πραγματική επανάσταση στις διεθνείς μεταφορές, έδωσε καινούργιες δυνατότητες και σε κάθε είδους λαθρεμπόριο. Γιατί όσο μεγαλύτερο είναι ένα λιμάνι (και η Gioia είναι μεγάλου μεγέθους...) τόσο πιο αδύνατο είναι να ελέγχεται το περιεχόμενο των “κουτιών”.
Κάθε χρόνο φτάνουν στο λιμάνι της Gioia 3,6 εκατομμύρια κοντέινερ. Η “νάρκα” της ιταλίας υπολογίζει ότι απ’ το 2011 ως και το 2014 “έπιασε” στα κοντέινερ της Gioia 5,5 τόνους κόκας. Και η ‘Ndrangheta γελάει: αυτά είναι εύλογες επιχειρηματικές απώλειες, που δίνουν στην ιταλική αστυνομία το δικαίωμα να λέει ότι “κάτι κάνει”, αφήνοντας ανενόχλητα τα στελέχη της που συμμετέχουν (ή και κάτι περισσότερο...) στο κύκλωμα διακίνησης κόκας. Για την ‘Ndrangheta ο κανόνας είναι 1:10 ή και 1:15. Για κάθε κιλό κόκας που εντοπίζεται παιρνούν ανεμπόδιστα 10 ή 15. Συνεπώς, οι μετριοπαθείς στους υπολογισμούς τους καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι απ’ το 2011 ως το 2014 πέρασαν απ’ το λιμάνι της Gioia και συνέχισαν τον δρόμο τους καμιά 50 τόνοι κοκαΐνης. Αν αυτή είναι η ποσότητα, με δεδομένο το “κόψιμο” και τις λιανικές τιμές, αντιστοιχεί σ’ έναν τζίρο της τάξης των 30 με 35 δισ. ευρώ. Χοντρικά 10 δισ. ευρώ το χρόνο· κι αυτό μόνο απ’ την κόκα που εισάγεται στην Gioia.
Τα λεφτά είναι πολλά. Πάρα πολλά.
Η υπόθεση με το Noore One και των 2 τόνων ηρωΐνης έκανε, όσο έκανε, “εντύπωση” σε ποδοσφαιρόφιλους. Οικονομολόγοι, επαναστάτες, “μαρξιστές - λενινιστές”, “αναρχικοί”, και γενικά οι (υποτιθέμενοι) αντίπαλοι του καπιταλισμού δεν ασχολήθηκαν... Κρίμα. Εάν, για παράδειγμα, ο “κανόνας” είναι κι εδώ 1:10 ή 1:15, όπως για την κόκα στο “πέρασμα” της Gioia, αυτό θα σήμαινε ότι το 2014 πέρασαν απ’ το ελληνικό έδαφος 10 με 15 τόνους ηρωΐνης - και το ίδιο θα πρέπει να έγινε και το 2013, και το 2012, και το 2011, ακόμα κι αν δεν “εντοπίστηκε” μεγάλο φορτίο, αλλά μόνο μερικές δεκάδες κιλά.
Σωστός ο υπολογισμός μας; Λάθος!!! Απ’ το ελληνικό έδαφος εικάζεται ότι περνάει το μεγαλύτερο μέρος της (αφγανικής) ηρωΐνης που προορίζεται για ένα μέρος της ευρωπαϊκής αγοράς: 60, μπορεί και 65, μπορεί και περισσότεροι τόνοι τον χρόνο. Για να έχει κανείς μέτρο του πράγματος, το 2011 στο αφγανιστάν μόνο (που αντιπροσωπεύει σχεδόν το 85% της παγκόσμιας παραγωγής) παράχθηκαν 5800 τόνοι οπίου.
Τα λεφτά δεν είναι απλά πολλά ή πάρα πολλά. Είναι άπειρα πολλά!!!
Το ελλαδιστάν θεωρείται διεθνώς (απ’ τους πάντες εκτός απ’ το ελληνικό λαό και τους απελευθερωτές του...) σαν ένα απ’ τα κεντρικά hub στη χοντρική διακίνηση ηρωΐνης, και ο λόγος είναι απλός: ο προηγούμενος σταθμός είναι το τουρκικό έδαφος. Το 2012 “δέθηκαν” στην τουρκία 13,3 τόνοι ηρωΐνης (και στην ελλάδα καμιά τρακοσαριά κιλά), κι αν εκεί ισχύει το 1:10, ένα μέγεθος της τάξης των 130 τόνων δίνει μια “εικόνα” του τι συνέχισε το ταξίδι του μέσω ελλάδας και (σε άγνωστη κλίμακα) μέσω βουλγαρίας. (Μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι η τουρκική αστυνομία είναι εξαιρετικά αδιάφθορη, πολύ περισσότερο απ’ την ελληνική ή την ιταλική, κι έχει καταφέρει να κατεβάσει την αναλογία στο 1:5. Οπότε πέρασαν μόνο καμιά 65 τόνοι....) Σαν δρόμος μεταφοράς απ’ την τουρκία προς την κεντρική ευρώπη (μέσω ιταλίας...) θεωρείται η Εγνατία. Αυτό προκύπτει απ’ τις μικροποσότητες που έχουν εντοπιστεί κυρίως το λιμάνι της Ηγουμενίτσας: 340 κιλά το 2011, 331 κιλά το 2012, 235 κιλά το 2013...
Ο θαλάσσιος δρόμος του Noore One, κατευθείαν απ’ τα ανοικτά του Πακιστάν στον Πειραιά, δείχνει μια καινούργια διαδρομή, για χοντρική μεταφορά και παράκαμψη τόσο του ιρανικού όσο και του τουρκικού εδάφους. Τέτοιες παρακάμψεις σημαίνουν αισθητή μείωση των εξόδων (των εξόδων “συνεργασίας” των ανάλογων αστυνομικών αρχών και μαφιόζικων κυκλωμάτων). Κι αυτό σημαίνει, λογικά, ότι το μπάρκο του Noore One δεν ήταν το πρώτο· άσχετα με πλοίο, όνομα, κλπ. Θα μπορούσε ο “εντοπισμός” του Noore One να οφείλεται σε κάρφωμά του απ’ το κύκλωμα χερσαίων μεταφορών μέσω τουρκίας και Εγνατίας; Θεωρητικά ναι - στο εγκληματικό κεφάλαιο συμβαίνει ό,τι και στο νόμιμο: ανταγωνισμός. Όμως και πάλι, και επειδή τα λεφτά είναι άπειρα πολλά, δεν θα πρέπει κανείς να πιστεύει ότι η επιχείρηση Noore One ήταν μία και μοναδική.
Το ότι τα λεφτά είναι άπειρα πολλά, και το ότι αυτά τα “άπειρα πολλά λεφτά” δεν μένουν όλα στα χέρια των ελληνικών μαφιών (υπάρχουν τόσο οι προηγούμενοι όσο και οι επόμενοι), οδηγούν στο ότι χρειάζεται διαρκώς μεγάλο ξέπλυμα. Οποιοδήποτε κύκλωμα βρίσκεται με τόσο μεγάλα ποσά στα χέρια του (κι αυτό είναι απόλυτα γνωστό για τις ιταλικές μαφίες, κρυφό μυστικό όμως για τις ελληνικές) πρέπει να τα “ξεπλένει”. Συνεπώς, κάθε τέτοιο κύκλωμα, διατηρεί και πολύ μεγάλο αριθμό “νόμιμων” επιχειρήσεων (θα πρέπει να μιλάμε για πολλές εκατοντάδες διαφόρων ειδών και όχι για πέντε ή δέκα), σαν βιτρίνες / πλυντήρια· κι ας προσθέσουμε εδώ αυτό το μυστηριώδες “κόλπο” ξεπλύματος, που οι ελληνικές “αρχές” δεν μπορούν ως τώρα να αποκαλύψουν (...), τα κερδισμένα δελτία ποδοσφαιρικών στοιχημάτων... Οπότε: χοντρικό εμπόριο ηρωΐνης και κοκαΐνης, συν ξέπλυμα = ένα καθόλου ευκαταφρόνητο μέρος της ελληνικής κρατο/καπιταλιστικής πραγματικότητας.
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης Noore One για τους ποδοσφαιρόφιλους είναι γνωστό. Η “βόμβα έσκασε στην πόρτα του ολυμπιακού”, έστω του τωρινού προέδρου του. Μιας και ο φερόμενος σα νο 1 της συγκεκριμένης παραγγελίας, δεξί χέρι της ποδοσφαιρικής διοίκησης, δεν φαίνεται να είχε τέτοια οικονομική επιφάνεια, ποιός έβαλε τα 30 μύρια δολάρια για την αγορά του stuff; Ε; Ο κυβερνοχώρος αναρωτιέται... Και τι ήθελε ο κυρ πρόεδρος, ξανά σε ξανά, να κάνει επισκέψεις σε μια βίλα που ήταν βασικά αποθήκη πρέζας; Κακά τα ψέματα. Αν (η βίλα) ήταν γιάφκα τίποτα παλιοτρομοκρατών, ο πρόεδρος θα είχε κακά ξεμπερδέματα. Αλλά, ευτυχώς, δεν ήταν.
Η οπαδική οπτική είναι μονομερής: υπάρχουν κι άλλοι έλληνες παράγοντες με σημαντικές “οικονομικές δραστηριότητες” στη σκοτεινή πλευρά της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Αλλά η ομάδα του Πειραιά διεκδικεί, αυτό είναι η αλήθεια, έναν παράξενο πρωταθλητισμό. Πότε το ένα πότε το άλλο, διάφορες βόμβες σκάνε στην πόρτα της· και καμμία δεν την σπάει. Την μια φορά η ηρωΐνη του Noore One... Την άλλη το ξέπλυμα των εσόδων απ’ την κοκαΐνη ενός άλλου καραβοκύρη, μέσω “κερδισμένων δελτίων”, ο ρόλος της intralot, κλπ... Την παράλλη η χρηματοδότηση των βοθρολυμάτων... Πότε το στήσιμο αγώνων και ο ποδοσφαιρικός τζόγος... Πότε η εκδικαζόμενη “εγκληματική οργάνωση” στη μπάλα... Πότε οι παλιές (;) κατασκοπευτικές δραστηριότητες του προηγούμενου προέδρου... Θάλεγε κανείς ότι το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας έχει ειδικούς μαγνήτες.
Τα λεφτά, πάντως, είναι άπειρα πολλά. Και, ήδη, η προέλευση και η διακίνησή τους (των χρημάτων) σε πάμπολλες περιπτώσεις εδώ κι εκεί εμπίπτει στον σχολιασμό τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια...
