παλιοί και νέοι εικονολάτρες

Και μόνο η ιδέα, των στελεχών της Κουμουνδούρου, ότι μπορούν να συνδιαλέγονται ή να διαπραγματεύονται με τον μηχανισμό που λέγεται “χριστιανική εκκλησία”, εθνική ή διεθνής, δείχνει αυτό το επικίνδυνο κράμα μεγαλοϊδεατισμού και καιροσκοπισμού που αποτελεί τον εξουσιαστική ηθική τους. Κι ενώ εμείς κοροϊδεύαμε μόλις στο προηγούμενο τεύχος, ότι μπορεί να υπήρχαν και οικονομικοί λόγοι για την “θερμή υποδοχή” του αυριανού πρωθυπουργού (αλλά και άθεου, κατά δήλωσή του) στο ιερό βουνό, δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να επιδειχθεί μια απ’ τις διακυβεύσεις. Όταν ήρθε σαν σίφουνας μια “τροπολογία για το άγιο όρος”. Ο βουλευτής Δρίτσας δήλωσε ότι ο συ.ριζ.α. δεν διαφωνεί με το περιεχόμενο αλλά με την εμβόλιμη διαδικασία της εμφάνισής της τροπολογίας στο κοινοβούλιο. Και η κοινοβουλευτική ομάδα ψήφισε, σεμνά και πειθαρχημένα, “παρών”.
Παστρικές δουλειές. Φυσικά, όταν οι αυριανοί σωτήρες συμφωνούν, έστω και σιωπηλά, ότι τα (άπειρα) ακίνητα της ελληνικής εκκλησίας δεν πρέπει να πληρώνουν τον φόρο που τους αναλογεί, κι αυτό το κάνουν όχι από ιδεολογική συγγένεια με το παπαδαριό αλλά από πολιτικό υπολογισμό, τότε εξίσου σιωπηλά παραδέχονται πως δεν πρόκειται να φορολογήσουν όσους έχουν μεν περιουσία, έχουν όμως και “δύναμη επιρροής” στην ελληνική κοινωνία. Άσχετα εάν φορούν ράσα ή όχι.

Το θέμα ωστόσο των σχέσεων μεταξύ των άλλοτε “αυστηρών οπαδών του διαζυγίου κράτους / εκκλησίας” και του συγκεκριμένου βασικού στοιχείου του ελληνικού βαθέος κράτους πάει πολύ πιο πέρα απ’ τα οικονομικά ή ψηφοθηρικά νταραβέρια. Για να εμφανίσουν την αγάπη τους στο παπαδιαριό σαν κάτι όχι απλά “φυσιολογικό” αλλά και επιβεβλημένο, διάφοροι αριστεροί γραφιάδες έχουν εξαπολύσει, κατά κύματα, εδώ και πολύ καιρό, ένα πολύ ισχυρό ιδεολογικό δηλητήριο: ξεπλένουν έναν πανίσχυρο μηχανισμό που πάντα ήταν, είναι και θα είναι μεγάλο στήριγμα των αφεντικών και οποιουδήποτε λεηλατεί τη ζωή μας. [1Μην υποδείξει κανείς την θεολογία της απελευθέρωσης! Ούτε το ιερό βουνό ούτε το βατικανό έχουν καμία σχέση!!]
Η εκστρατεία αυτή, να εμφανιστεί η αριστερά αυτονόητος σύμμαχος της εκκλησίας και το ανάποδο, γνώρισε καινούργια ύψη φιλολογικής βλακείας και ιδεολογικής κουτοπονηριάς με αφορμή την επίσκεψη του επικεφαλής του συ.ριζ.α. στην “αγία έδρα”. Κατά την επίσημη εφημερίδα του κόμματος (“αυγή” 19 Σεπτέμβρη) :

...
Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και κατόπιν η ολοένα εντεινόμενη κρίση του “θριαμβεύοντος καπιταλισμού”, κρίση όχι μόνον οικονομική αλλά και ηθική, έχει αναγκάσει τις εκκλησιαστικές εξουσίες να αναδείξουν περισσότερο τον κοινωνικό χαρακτήρα του χριστιανισμού και να απομακρυνθούν από τη σιδηρά θεολογία του δόγματος. Έμβλημα του Πάπα Φραγκίσκου είναι “η Εκκλησία πρέπει να είναι φτωχή και των φτωχών”. Πρόκειται για μια προσπάθεια να μεταρρυθμιστεί η γραφειοκρατία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και να ανταποκριθεί στη λαϊκή ζήτηση για απλότητα και εκ του σύνεγγυς σχέση για την αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων του σύγχρονου κόσμου.
Στη χριστιανική θεολογία το “κοινωνικό αμάρτημα” και το “περιβαλλοντικό αμάρτημα”, καθώς και η προτεραιότητα του ανθρωπιστικού δικαιωματισμού, συνιστούν τον πυρήνα της προσπάθειας η Εκκλησία να ενσαρκώνει την ελπίδα στην καθημερινότητα, να γίνει ηθική δύναμη αλλαγής, στη βάση των χριστιανικών αξιών και σε ανοιχτή σχέση με τον διαθρησκειακό διάλογο.
Αυτή η ηθική διάσταση της θρησκευτικής δράσης, καθώς και η παγκοσμιότητά της, δημιουργεί δυνατότητες συνάντησης με άλλα λαϊκά ρεύματα σοσιαλιστικής και γενικότερα δημοκρατικής κινηματικής έμπνευσης. Με σεβασμό στη διαφορετικότητα, μια τέτοια συνάντηση προσδίδει νέο νόημα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, που έχει χάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση και τον ιστορικό δυναμισμό του.
...

Ούτε λίγο ούτε πολύ (φάτε το, κι αν δεν σας αρέσει τόσο το χειρότερο για εσάς) ο χριστιανισμός έχει γίνει ... αντικαπιταλιστικός. Κι αν όχι όλος ο χριστιανισμός (να μην αθωωθούν και οι προτεστάντες γερμανοί!..) σίγουρα οι ιεραρχικές δομές της ορθοδοξίας και του καθολικισμού. Πως αποδεικνύεται αυτό; Μα με την έγνοια για τους “φτωχούς”!!!

Δυο μέρες μετά ο (άλλοτε αναρχικός - ε;) Γιώργος Βότσης παραληρεί από ενθουσιασμό:

Τους ζάλισε ο Αλέξης Τσίπρας. Με μελετημένες σκακιστικές κινήσεις, σε φουλ επίθεση, αναδείχθηκε ήδη πρωταγωνιστής των πολιτικών εξελίξεων, που, αναπότρεπτα, θα επισπεύσουν την τελική σύγκρουση στις κάλπες.
Πριν προλάβουν να συνέλθουν από την οδυνηρή (όπως αποκαλύπτεται πλέον και δημοσκοπικά) για το εταιρικό δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου αναμέτρησή τους, στο παραδοσιακό πεδίο της ΔΕΘ, με τις σπασμωδικές κυβερνητικές αντιδράσεις στο φόρτε τους ακόμη, να την, ουρανοκατέβατη, η συνάντηση σε θερμό κίμα του Τσίπρα με τον Πάπα Φραγκίσκο Α' - τον ισχυρότερο ηγέτη της Χριστιανοσύνης...
Ιστορική, εξ ορισμού, συνάντηση, αφού πρώτη φορά στα χρονικά γίνεται δεκτός από Ποντίφικα αριστερός πολιτικός ηγέτης. Και, μάλιστα, όχι για εθιμοτυπική επίσκεψη, αλλά για ουσιαστική συζήτηση, με συγκλίνοντες προβληματισμούς και κοινά ενδιαφέροντα των συνομιλητών: Ο προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας δεν επέλεξε τυχαία το όνομα του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Φιλοδοξεί, και μακάρι να το πετύχει, να μείνει στην Ιστορία ως ο Πάπας των φτωχών.
Και ο Αλ. Τσίπρας, ηγέτης πλέον της Αριστεράς στον ευρωπαϊκό Νότο, είχε μόλις κατέβει από το βήμα, όπου έριξε όλο το βάρος του δεσμευτικού κυβερνητικού του προγράμματος σε μέτρα για να ανακουφιστούν οι εξαθλιωμένοι του κοινωνικού αποκλεισμού, τα μεγαλύτερα (και αναίτια) θύματα της πολύπλευρης κρίσης.
Καυτή η ατζέντα, με κοινής ευαισθησίας θέματα: Πολεμική αναταραχή, επικίνδυνη για την παγκόσμια ειρήνη στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία. Οικονομική κρίση, λιτότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Πλανητική περιβαλλοντική απειλή. Και μετανάστευση - με τη Μεσόγειο υγρό τάφο για χιλιάδες δύσμοιρους φυγάδες από τις ρημαγμένες πατρίδες τους...
...

Αυτό το τροπάρι περί “πρώτη φορά πάπας συναντάει αριστερό πολιτικό” είναι, βέβαια, για να ευλογήσει τα γένια της η κομματική ιεραρχία της Κουμουνδούρου, και οι φίλοι της. Γιατί η πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι διαφορετική: “πρώτη φορά πάπας ασχολείται να δει πόσο δεξιός μπορεί να είναι κάποιος που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερός”.

Το ρεπορτάζ του “αριστερού ψάλτη” (εν προκειμένω tvxs) απευθύνεται, επίσης, σε ηλίθιους:

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, συναντήθηκε στο Βατικανό με τον Πάπα Φραγκίσκο Ά. H συνάντηση κράτησε περίπου μισή ώρα. Στην ατζέντα της συνάντησης, ήταν θέματα όπως η φτώχεια και ο αποκλεισμός, η ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών για την αποτροπή των πολεμικών συγκρούσεων, και το φυσικό περιβάλλον. Ο Ποντίφικας, χαρακτηρίζοντας τους νέους πολιτικούς “μελωδία ελπίδας” αναφέρθηκε σε “κρίση αξιών”, είπε ότι είναι αδιανόητο να σώζονται οι τράπεζες και όχι οι άνθρωποι, ενώ συζητήθηκε εκτενώς και το μεταναστευτικό, με αναφορά στην ανάγκη να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να μην υπάρξουν άλλοι θάνατοι στη Μεσόγειο. Για ανάγκη οικουμενικής συμμαχίας απέναντι στη φτώχεια και τις ανισότητες μέσα από τη συνέχεια της επικοινωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και της Χριστιανικής Εκκλησίας, μίλησε ο Αλέξης Τσίπρας.
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Ποντίφικας είπε ότι “είναι απαράδεκτο να σκοτώνονται άνθρωποι και να κινδυνεύουμε από τους πολέμους”, ενώ χαρακτήρισε ως αδιανόητο το να θεωρούνται κάποιοι άνθρωποι “λαθραίοι” και να πνίγονται στη θάλασσα. Αναφερόμενος στον Αλέξη Τσίπρα είπε χαρακτηριστικά: “οι νέοι πολιτικοί μιλάτε μια διαφορετική γλώσσα, που μοιάζει με μια μελωδία ελπίδας”. Τέλος, ο Ποντίφικας αναφέρθηκε στην κατάσταση στην Ελλάδα, επισημαίνοντας ότι είναι άδικο αυτό που συμβαίνει, αλλά και ότι ο ίδιος ένιωσε την κρίση στην Αργεντινή η οποία βρίσκεται ξανά στο στόχαστρο των κερδοσκοπικών αγορών.
Όπως ανέφερε αναλυτικά ο Α. Τσίπρας μετά την συνάντηση, συζήτησαν την ανάγκη οι πνευματικές, πανανθρώπινες αξίες να επικρατήσουν έναντι των υλικών αξιών του καταναλωτισμού και του κέρδους. Μίλησαν για τις δομικές αιτίες των ανισοτήτων και της φτώχειας και την ασυδοσία των χρηματοπιστωτικών αγορών. Όπως τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, συζήτησαν για την ανάγκη αλλαγής της ευρωπαϊκής πολιτικής στο μεταναστευτικό καθώς και για τις αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα.
“Ο ελληνικός λαός πληρώνει στην πλειοψηφία του τη στιγμή που οι τράπεζες σώζονται και κάποιοι βγάζουν τα λεφτά του στο εξωτερικό και απειλούν κι από πάνω” σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας. Τέλος, συμφώνησαν στην ανάγκη δημιουργηθεί μία οικουμενική συμμαχία απέναντι στη φτώχεια και τις ανισότητες μέσα από τη συνέχεια της επικοινωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και της Χριστιανικής Εκκλησίας.
...

Μέσα σε “περίπου μισή ώρα” αυτά τα δύο ιερά τέρατα της σκέψης συζήτησαν σχεδόν τα πάντα. Ευτυχώς μάθαμε ότι ο μεν επικεφαλής του (κράτους του) βατικανού “θεωρεί απαράδεκτο να σκοτώνονται άνθρωποι και να κινδυνεύουμε από πολέμους” (εδώ που τα λέμε, άμα το καλοσκεφτεί κανείς, είναι πολύ απαράδεκτο αυτό...τς τς τς!), ο δε μελλοντικός επικεφαλής του ελληνικού κράτους προωθεί μια “οικουμενική συμμαχία κατά της φτώχειας” μεταξύ ευρωπαϊκής αριστεράς και χριστιανικής εκκλησίας... Είμαστε βέβαιοι ότι αν αυτοί οι δύο συνεργαστούν, είναι ζήτημα μηνών το να έρθει ο παράδεισος επί της γης. Συνεπώς, βάλτε κανά δυο αλλαξιές ρούχα σε μια βαλίτσα και να είστε έτοιμοι.
Κι ύστερα, πιο σοφιστικέ δείγμα, εκτός απ’ την φτώχεια υποδεικνύεται και η πολιτική. Ο Ευσ. Λιάντης, ρίχνει μέσω Αϊνστάιν στο ψαχνό (στις 21 Σεπτέμβρη):

Ο Αϊνστάιν είχε πει κάποτε, αναφερόμενος στην τυχαιότητα στη φυσική, ότι “ο Θεός δεν παίζει ζάρια”. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τον θεωρούμενο ως τον επί γης αντιπρόσωπό του. Ο Πάπας και η αρχαία βατικάνεια διπλωματία δεν αφήνουν σίγουρα τίποτα στην τύχη. Οι πολιτικές κινήσεις της Αγίας Έδρας πραγματοποιούνται βάσει λεπτομερούς σχεδιασμού και η συμπεριφορά έναντι των ηγετών είναι αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης από την πλέον έμπειρη διπλωματική γραφειοκρατία.
Γιατί, λοιπόν, ο Πάπας δέχεται σε ιδιωτική συνάντηση έναν νέο πολιτικό της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που οι αντίπαλοί του - εντός και εκτός Ελλάδας - προσπαθούν να τον παρουσιάσουν ως το enfant terrible της Γηραιάς Ηπείρου; Προφανώς, διότι προσδοκά ότι αυτός ο πολιτικός θα διαδραματίσει βραχυπρόθεσμα σημαντικό ρόλο στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Το δεύτερο προφανές συμπέρασμα είναι πως ο Ποντίφικας και οι σύμβουλοί του κρίνουν ότι ο ρόλος του θα είναι θετικός. Κανείς δε θα ευνοούσε με ακρόαση έναν υποψήφιο ολετήρα.
...
Η Αριστερά ξεπερνάει θαρραλέα τις παλιές αγκυλώσεις της και θεραπεύει τις ιστορικές πληγές. Αναζητεί συμμαχίες με πολιτική φαντασία και, ουσιαστικά, επανακαθορίζει το εύρος των δυνάμεων της δημοκρατικής συνιστώσας των κοινωνιών. Το ζήτημα είναι, ακριβώς, να μην πεθάνει ο σπόρος του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού και σ’ αυτή την προσπάθεια οι μεγάλες χριστιανικές ομολογίες βρίσκονται στην ίδια πλευρά με την Αριστερά. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος από την Αθήνα και ο Πάπας Φραγκίσκος από τη Ρώμη στέλνουν - με διαφορετικούς τρόπους - το ίδιο μήνυμα ενάντια στον ανορθολογισμό της φασιστικής δημαγωγίας και της οικονομικής τρομοκρατίας.

Πράγματι, δεν έχει ακουστεί για τον συγκεκριμένο - εκπρόσωπο - του - θεού κάποια φήμη ότι παίζει ζάρια, τάβλι ή στον ιππόδρομο. Και είναι αξιοθαύμαστος όποιος ξεπερνάει θαρραλέα τις παλιές αγκυλώσεις του και θεραπεύει τις ιστορικές πληγές του· ε;
Αλλά αφού (και) ο πάπας είναι “με την Κουμουνδούρου” είναι εύλογο το γιατί κανείς απ’ αυτούς τους δημαγωγούς της αριστεράς δεν ξέρει (ή ξέρει αλλά δεν λέει) ποιά ήταν και είναι η θέση του βατικανού, για παράδειγμα, σ’ αυτά που έχουν γίνει στην ουκρανία. Είχε κάποια;
Δεν είναι δύσκολο να τη βρει όποιος ενδιαφέρεται. Το βατικανό και ο “πάπας των φτωχών” ήταν με τους φασίστες! Απλά και καθαρά. Η γεμάτη αγάπη καρδιά όλου αυτού του ιερού χασάπικου έκανε στην άκρη το “απαράδεκτο”, και τάχθηκε με την μεριά που υπηρετεί τα συμφέροντά της. Γιατί; Η επίσημη εξήγηση (την βρήκαμε αναλυτικά στην ιστοσελίδα του χριστιανικού / καθολικού “crux”) είναι η ύπαρξη 3 εκατομμυρίων “ελληνοκαθολικών” [2Υποθέτουμε ότι πρόκειται γι’ αυτό που οι ορθόδοξοι ονομάζουν “ουνία”: χριστιανοί που έχουν μεν το θρησκευτικό τυπικό του ορθόδοξου δόγματος, αλλά αναγνωρίζουν σαν θρησκευτικό ηγέτη τους τον καθολικό πάπα και όχι κάποιον ορθόδοξο πατριάρχη.] στην ουκρανία, οι οποίοι, σύμφωνα με το βατικανό, υφίστανται διώξεις και κινδυνεύουν απ’ τους φανατικούς ορθόδοξους των αντικαθεστωτικών πολιτοφυλακών. [3Φυσικά αυτά τα ξέρει το ελληνικό παπαδαριό, όπως τα ξέρουν και στο ιερό βουνό. Αλλά δεν έκαναν και πολύ θέμα την καινούργια φιλία του μελλοντικού πρωθυπουργού με το αφεντικό της καταραμένης “ουνίας”. Γιατί κάνουν κι αυτοί τους ελιγμούς τους. Προφανώς έχουν επενδύσει στα σίγουρα... ] Αν δεν το ξέρατε, κατά το φιλαράκι της Κουμουνδούρου, στην ουκρανία μαίνεται θρησκευτικός πόλεμος.
Βέβαια ο “crux” γράφει και άλλα πράγματα, πιο κατατοπιστικά. Αντιγράφουμε:

...
Οι ελληνοκαθολικοί είναι σημαντικοί παίκτες και στις εθνικές υποθέσεις. Ήταν σημαντικοί υποστηρικτές της “πορτοκαλί επανάστασης” στην Ουκρανία, το 2004 / 2005, και βοήθησαν ιδιαίτερα τις διαμαρτυρίες της πλατείας Maidan που έριξαν απ’ την εξουσία τον φιλο-ρώσο πρόεδρο Viktor Yanukovych.
... Ο αρχιεπίσκοπος Sviatoslav Shevchuk, ο χαρισματικός 44χρονος ηγέτης της εκκλησίας των ελληνοκαθολικών, αναδείχθηκε σαν δυναμικός υποστηρικτής των διαμαρτυρόμενων της πλατείας Maidan, επιμένοντας ότι δεν πρόκειται για εθνικιστές εξτρεμιστές αλλά για υποστηρικτές μιας ελεύθερης, δημοκρατικής και ευρωπαϊκής Ουκρανίας.
Τώρα ο Shevchuk και άλλοι αξιωματούχοι της εκκλησίας ηγούνται του αγώνα εναντίον της ρωσικής εισβολής και ζητούν απ’ την διεθνή κοινότητα να σκληρύνει την στάση της.
Στην συνάντησή τους, αυτή τη βδομάδα, στο Lviv, οι επίσκοποι της ελληνοκαθολικής εκκλησίας έκαναν μία κοινή δήλωση με τίτλο “η ουκρανία αιμορραγεί”, που περιελάμβανε και την εξής προειδοποίηση για την ρωσική επίθεση: “Όποιος σκοτώνει κόσμο στην Ουκρανία δεν θα διστάσει να στρέψει αύριο τα όπλα του και να επιτεθεί σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου”.
...

Αφού θυμίσουμε ότι το Lviv είναι η σφηκοφωλιά / έδρα των ουκρανών φασιστών του είδους “δεξιός τομέας” (τι σύμπτωση, ε;) να πούμε το προφανές: αυτά ακριβώς τα χριστιανικά καθάρματα είναι που ξεπλένει η δήθεν μεγάλη ανθρωπιστική αγκαλιά της ελληνικής κυβερνοαριστεράς. Δεν είναι εντυπωσιακό που ο πάπας και το βατικανό δεν παίζουν ζάρια: παίζουν με όπλα, σπέρνοντας (τι άλλο;) “ευρωπαϊκό ανθρωπισμό”. Δεν είναι εντυπωσιακό καν και καν που τα στελέχη της Κουμουνδούρου φαντάζονται την “αριστερά” σαν εκκλησία - χωρίς - μανουάλια. Το εντυπωσιακό είναι που οι διαφωνούντες του κόμματος (δεν μπορεί, θα υπάρχουν και τέτοιοι!) δεν βγάζουν κιχ· προφανώς για να μη χαλάσουν την μεγάλη πορεία προς την εξουσία, που όσο νάναι τους βολεύει κι αυτούς.

Έχουμε, λοιπόν, μια αδιατάραχτη αντιδραστική ιδεολογική παραγωγή για τον “ανθρωπισμό” της χριστιανικής εκκλησίας και για την αδελφοσύνη της με την αριστερά, η οποία στην καλύτερη των περιπτώσεων δικαιολογείται με τον κυνισμό του πολυπόθητου κυβερνητισμού. Όμως τα ιδεολογικά δηλητήρια τέτοιου είδους διαρκούν και δουλεύουν πολύ περισσότερο απ’ ότι οι κομματικοί ελιγμοί.
Κι ας αφήσουμε το γεγονός ότι επειδή το παπαδαριό είναι πολύ παλιό μαγαζί, κι έχει συσσωρευμένη εμπειρία εξουσίας όσο κανένας άλλος στην ευρώπη, ξέρει να δένει τους αφελείς ή πονηρούς που νομίζουν ότι έχουν (ή θα αποκτήσουν) ισχύ.
Κρατάμε, σαν το ανέκδοτο της συγκεκριμένης ιστορίας, τα περί “μελωδίας της ελπίδας”: αν το έλεγε η lady Gaga δεν θα ήταν καλύτερα;

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Μην υποδείξει κανείς την θεολογία της απελευθέρωσης! Ούτε το ιερό βουνό ούτε το βατικανό έχουν καμία σχέση!!
[ επιστροφή ]

2 - Υποθέτουμε ότι πρόκειται γι’ αυτό που οι ορθόδοξοι ονομάζουν “ουνία”: χριστιανοί που έχουν μεν το θρησκευτικό τυπικό του ορθόδοξου δόγματος, αλλά αναγνωρίζουν σαν θρησκευτικό ηγέτη τους τον καθολικό πάπα και όχι κάποιον ορθόδοξο πατριάρχη.
[ επιστροφή ]

3 - Φυσικά αυτά τα ξέρει το ελληνικό παπαδαριό, όπως τα ξέρουν και στο ιερό βουνό. Αλλά δεν έκαναν και πολύ θέμα την καινούργια φιλία του μελλοντικού πρωθυπουργού με το αφεντικό της καταραμένης “ουνίας”. Γιατί κάνουν κι αυτοί τους ελιγμούς τους. Προφανώς έχουν επενδύσει στα σίγουρα...
[ επιστροφή ]