Λένε πως τόσο οι μόνιμοι όσο και οι επισκέπτες του ιερού βουνού έχουν συχνά παραισθήσεις, βλέπουν οράματα, και τα λοιπά. Λογικό μας φαίνεται. Μπορεί να φταίει το τοπίο, μπορεί να φταίει η κούραση απ’ το περπάτημα στα ορεινά μονοπάτια, μπορεί να ρίχουν οι καλόγεροι τίποτα μανιτάρια μέσα στα κατσαρόλια τους... ποιός ξέρει;
Λένε ακόμα πως συνήθως στα οράματα πρωταγωνιστούν γυναίκες. Η αγία Άννα, ή ακόμα και η ίδια η παρθένος Μαρία. Κι αυτό μας φαίνεται λογικό. Η απαγόρευση της γυναικείας παρουσίας μόνο με οράματα μπορεί να εξισορροπηθεί, έτσι δεν είναι;
Αλλά γιατί να περιορίζονται τα οράματα και οι παραισθήσεις μόνο σε ζητήματα φύλου; Κάποιος, για παράδειγμα, μπορεί να δει (από μακρυά...) τον Εφραίμ και να νομίζει ότι είδε τον commadante Moisés. Μπορεί να φταίει η κούραση και η αυπνία, μπορεί να φταίει ο γενικότερος εντυπωσιασμός, μπορεί να φταίνε τα κεριά και τα λιβάνια, μπορεί να φταίει η έλλειψη πείρας. Ή, μπορεί απλά να φταίει η εξαφάνιση οποιασδήποτε αγωνιστικής ικμάδας, έτσι ώστε να μπαίνει μπροστά η γνωστή διαδικασία ονειρικής αναπλήρωσης: περιτριγυρισμένος από καλόγερους ψήνεται ο αδύναμος χαρακτήρας ότι βρίσκεται στη ζούγκλα Λακαντόνα.
Πάλι καλά. Για σκεφτείτε να νόμιζε ότι βρίσκεται μεταξύ των “ληστών με τα μαύρα”;
Την εκ δεξιών και αριστερών κατακραυγή για τέτοιες ανθρώπινες στιγμές δεν την καταλαβαίνουμε. Αν το τρίψιμο με την εκκλησία γίνεται για ψηφοθηρικούς (κι όχι, π.χ., για οικονομικούς) λόγους, τότε δεν χρειάζονται “κατηγορώ” αλλά βοήθεια. Του χρόνου μπορεί να χρειαστεί ο igonnabe να μπουσουλήσει στην Τήνο. Ένα ποτήρι νερό δεν θα του το δώσει κανένας σύντροφος;
- Αλέξης Τσίπρας, αδιόριστος πρωθυπουργός... - Χαίρω πολύ: Λάκης Παπαδόπουλος...
