ένα (τουλάχιστον) τζαμί· και καλό!

Το ακούσαμε κι αυτό - ως “επαναστατική” απόρριψη της κατασκευής ενός τζαμιού, στην Αθήνα, για τις θρησκευτικές ανάγκες των χιλιάδων μεταναστών μουσουλμάνων. Εγώ πιστεύω αυτό που είπε ο Μαρξ: η θρησκεία είναι όπιο των λαών... Γι’ αυτό είμαι αντίθετος με την κατασκευή τζαμιού... Μάλιστα, όταν πάρουμε την εξουσία, θα γκρεμίσουμε κι όλες τις χριστιανικές εκκλησίες...
Το μέγεθος του πολιτικού χώρου του εν λόγω επαναστάτη άθεου προδικάζει ότι ως, τουλάχιστον, το τέλος του τρέχοντος αιώνα οι χριστιανικές εκκλησίες στην ελλάδα δεν κινδυνεύουν. Αλλά η ιδεολογία είναι σπουδαίο πράγμα: φτάνει και περισσεύει για να απαγορεύει στους μουσουλμάνους της Αθήνας (και των άλλων αστικών περιοχών) να έχουν δικές τους εκκλησίες· συμφωνώντας πρακτικά με τους φασίστες αλλά με τσαχπινιά: αφού θα σας το γκρεμίσουμε το τζαμί όταν έρθουμε εν τη εξουσία μας, τι να τρέχεται τώρα και να χαλάτε λεφτά; Φυσικά ο συγκεκριμένος επαναστάτης (και όσοι συμφωνούν μαζί του) δεν θα έλεγε το ίδιο εάν η διακύβευση ήταν μια συναγωγή. Και δεν λέει τίποτα και για ένα άλλο ζητηματάκι, που σχετίζεται με την ουσιαστική απαγόρευση τζαμιού εκτός ανατολικής Θράκης: το ζήτημα του μουσουλμανικού νεκροταφείου - στην Αθήνα, τουλάχιστον. Μήπως όταν οι επαναστάτες πάρουν την εξουσία θα καταργήσουν τον θάνατο, θα αναστήσουν όλους τους νεκρούς, οπότε δεν χρειάζονται (οι μουσουλμάνοι) ούτε νεκροταφείο;
Μπορεί. Ποτέ δεν ξέρεις τι βλακείες μπορεί να κατεβάσει το ανθρώπινο μυαλό.

Ας χλευάσουμε, λοιπόν, κατ’ αρχήν. Κι αυτό εδώ το περιοδικό συμφωνεί απόλυτα με την θέση του Μαρξ!!!  Ναι, κάθε θρησκεία είναι όπιο!!! Γι’ αυτό, μόλις το Sarajevo γίνει “εφημερίδα της κυβέρνησης” (όπου νάναι δηλαδή), θα εισηγηθούμε να ενταχθούν τα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά ζητήματα, ανεξάρτητα δόγματος και πίστης, στη νομοθεσία περί ναρκωτικών. Που θα επιβάλλει (δικτατορία του προλεταριάτου δεν είπαμε;) α) την πλήρη απελευθέρωση της χρήσης τους, ιδιωτικής ή δημόσιας, από ενήλικους, β) την απαγόρευση της χρήσης και της προπαγάνδας για χρήση σε ανηλίκους (οπότε προσηλυτισμοί σε σχολεία και κατηχητικά, βαφτίσια σε μωρά, και τα υπόλοιπα θα απαγορευτούν), και γ) τον έμπορο (οποιουδήποτε ναρκωτικού) τον πληρώνει μόνο ο χρήστης και όχι το δημόσιο ταμείο. Εννοείται πως όλοι οι έμποροι ναρκωτικών, χωρίς εξαιρέσεις, (θα) έχουν ταμειακές μηχανές και θα φορολογούνται κανονικά.
Κατόπιν αυτών λέμε ναι, οι πιστοί οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος / ναρκωτικού πρέπει να έχουν τους δικούς τους τόπους συγκέντρωσης και περισυλλογής. Λέμε και κάτι ακόμα: η κουβέντα περί ενός (1) τζαμιού στην Αθήνα είναι εκ των προτέρων γελοία. Γιατί εξαφανίζει το υπαρκτό και πασίγνωστο γεγονός ότι υπάρχουν σοβαρές δογματικές διαφορές στον μουσουλμανισμό. Είναι σαν να έλεγε ότι “να φτιαχτεί μια χριστιανική εκκλησία στο Ριάντ”. Τι χριστιανική; Ορθόδοξοι, καθολικοί, προτεστάντες, κόπτες, όλοι θα παρακολουθούν την ίδια λειτουργία μέσα στο ίδιο ντεκόρ; Αυτό δεν γίνεται.

Υπάρχει ένας ακόμα σοβαρός λόγος για να κατασκευαστεί ένα τουλάχιστον τζαμί στην Αθήνα - κατ’ αρχήν. Η αρχιτεκτονική των μουσουλμανικών εκκλησιών δεν είναι αυστηρή και τυποποιημένη όπως των ορθόδοξων χριστιανικών. Ούτε, φυσικά, οι πιστοί είναι τόσο συντηρητικοί σε ζητήματα εκκλησιαστική αισθητικής όπως οι ελληνορθόξοι. Αλλού λοιπόν, στην ευρώπη ή στην ασία, κατασκευάζονται τζαμιά εντυπωσιακής αρχιτεκτονικής, που μόνο σαν “κοσμήματα” θα μπορούσαν να θεωρηθούν με τους τρέχοντες καπιταλιστικούς όρους. Τζαμιά των οποίων την αρχιτεκτονική τόλμη έχουμε να την δούμε απ’ την εποχή του Λε Κορμπυζιέ.
Όχι μόνο τζαμιά, λοιπόν, στην Αθήνα· αλλά και σχεδιασμένα με ελεύθερους διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Να έχουν οι ξεναγοί να δείχνουν και κάτι άλλο πέρα απ’ την Ακρόπολη και το μουσείο της!
(E, και μετά την επανάσταση που ετοιμάζει ο άλλος, τα κάνουμε συναυλιάδικα...)