Ένας φίλος του Sarajevo (μας) έστειλε το παρακάτω, σαν γράμμα, και χωρίς τίτλο. Το αναδημοσιεύουμε αυτούσιο, επειδή μερικά πράγματα είναι απλά τρομακτικά - αν τα προσέξει κανείς. Και μας υποδεικνύει θέμα (την φορολογία), που όμως δεν προλαβαίνουμε να πιάσουμε εδώ.
Δουλεύω σταθερά εδώ και χρόνια στον ίδιο εργοδότη. Παίρνω 11.500 ευρώ το χρόνο (820 ευρώ το μήνα, επί 14 μισθούς) αλλά αυτό το ποσό που τώρα φαίνεται μεγάλο δεν είναι καθόλου καλωσύνη του που το δίνει.
Όμως δε θέλω να μιλήσω για το μισθό. Θέλω να μιλήσω για τους φόρους.
Πριν όχι πολλά χρόνια, όποιος έπαιρνε κάτω από 12.000 το χρόνο, ήτανε στη ζώνη του αφορολόγητου. Μετά αυτό το άλλαξαν (πήγαν το όριο στις 5.000), επειδή λέει το παλάτι (το κράτος) είχε ανάγκη. Αυτό έβγαλε να πληρώνουμε φόρους κάμποσα κατοστάρικα κι όλοι όσοι δεν πληρώναμε ως τότε. Και μετά το άλλαξαν πάλι, με κάτι περίεγα κόλπα, αλλά φυσικά πρέπει να πληρώνουμε τα κερατιάτικά τους.
Το αφεντικό δεν κρατάει το “φόρο μισθωτών υπηρεσιών” (νομίζω ότι έχει αυτό το δικαίωμα) γιατί, λέει, δεν γουστάρει να γίνεται φοροεισπράκτορας. Οπότε μου έρχεται το ποσό μαζεμένο. Αλλά δεν κάνει διαφορά. Αν κρατούσε τον φμυ θα τον αφαιρούσε απ’ τον μισθό μου. Και το ποσό θα ήτανε το ίδιο.
Έχω διαολιστεί πολύ. Πήρα μολύβι, χαρτί και κομπιουτεράκι, και τα έβαλα κάτω να τα υπολογίσω. Πρέπει να πω προκαταβολικά δύο. Πρώτο, ότι δεν πληρώνω νοίκι. Και δεύτερο ότι δεν μου μένει σεντς τσακιστό. Δεν έχω καταθέσεις, δεν έχω ακίνητα, δεν έχω αυτοκίνητα, δεν έχω κότερα, δεν έχω τίποτα. Μόνο ένα μηχανάκι δεκαπενταετίας.
Λοιπόν, θα σας τα ζαλίζω, αλλά λίγο.
Παίρνω κάθε χρόνο 11.500 ευρώ.
Καπνίζω. Αυτό σημαίνει έξοδα 7 ευρώ την ημέρα, 2.555 ευρώ το χρόνο. Αλλά μέσα στη τιμή υπάρχουν ένα κάρο φόροι, συν το φόρο καπνού. Σύνολο φόρων ενσωματωμένων στη τιμή, 82%. Οπότε, από τα 2.555 ευρώ που έδωσα πέρσι για τσιγάρα, τα 2.095 ήταν φόρος.
Χαλάω για βενζίνη. Κατά μέσο όρο 2 ευρώ την ημέρα. Μπορεί μια μέρα να είναι πιο λίγο, μια μέρα πιο πολύ, λέω μέσο όρο. 730 ευρώ το χρόνο. Κι εκεί υπάρχουν κάμποσοι φόροι, συνολικά 57% μέσα στην τιμή αν δεν κάνω λάθος. Οπότε έχω πληρώσει άλλα 416 ευρώ σαν φόρους βενζίνης.
Αν αφαιρέσω απ’ τα 11.500 τα 2.555 για τα τσιγάρα και τα 730 για βενζίνη, μένουν 8.215 ευρώ το χρόνο. Για τα υπόλοιπα. Μπακάλικα, μανάβικα, χασάπικα, κανά ρούχο, καμιά μπύρα, κανά καφέ έξω, κλπ κλπ. Όλα αυτά έχουν φπα. Ο μικρότερος είναι 13%, ο μεγαλύτερος 23%, και δεν ξέρω ποιός προσέχει τι φπα πληρώνει. Πάντως, έτσι για να ξέρουμε, ο καφές ή η μπύρα απ’ το super market έχει φπα 23%. Όπως και πολλά άλλα πράγματα. Στη ζούλα.
Τα 8.215 ευρώ το χρόνο τα χαλάω, το είπα, μέχρι τελευταίο σεντς. Υπολογίζω ότι έχω πληρώσει έναν μέτριο, πολύ μέτριο μέσο όρο φπα 15% για όλα όσα αγόρασα. Άρα έχω πληρώσει λίγο πάνω από 1.232 ευρώ σε φπα.
Η ώρα της πρόσθεσης και της αφαίρεσης. Σε ένα χρόνο έβγαλα 11.500 ευρώ και πλήρωσα χωρίς δεύτερη κουβέντα 3.743 ευρώ σε φόρους. Έμμεσους τους λένε, αλλά τι να πάει να πει; Δεν είναι φόροι;
Οπότε εδώ αρχίζει η κόμπλα, και βγάζω καπνούς απ’ τα αυτιά. Τα 11.500 ευρώ του μισθού μου φορολογήθηκαν με 32,5%, και το γαμωκράτος εισέπραξε από μένα 3.743 ευρώπουλα. Και έρχεται μετά και μου λέει το γαμωκράτος ότι θα με ξαναφορολογήσει, θα φορολογήσει ξανά τα 11.500 ευρώ του ετήσιου μισθού μου, θα φορολογήσει ακόμα και το ποσό που πλήρωσα σα φόρους, και θα πρέπει να πληρώσω πάλι.
Και ρωτάω. Υπάρχει κανένας χωροφύλαξ, θησαυροφύλαξ, φαροφύλαξ, σκατοφύλαξ που να υποστηρίζει ότι αυτό είναι λογικό; Υπάρχει κανείς νομιμόφρων που να μου πει ότι, “εντάξει, πλήρωσες 3.700 και βάλε σε φόρους, αλλά αυτοί είναι άλλη φάση γιατί είναι έμμεσοι· ξαναπλέρω τώρα φόρο, άμεσο” - ε; Υπάρχει; Θέλω να έρθει να μου το πει, να δω τα μούτρα του.
Κάθομαι και σκέφτομαι και λέω. Κοίτα τι μαλακία έχουμε πάθει όλοι εμείς οι μισθωτοί, είτε κάπου στη μέση, σαν εμένα (έτσι που έγινε το πράγμα) είτε πιο χαμηλά. Μας τα παίρνουν κανονικά και χοντρά μέσω των έμμεσων φόρων, κι ύστερα, επειδή σα μαλάκες δεν το πολυλογαριάζουμε αυτό, ξαναέρχονται να μας τα πάρουν με “άμεσο” φόρο. Επειδή η πατρίς έχει ανάγκες.
Λέω. Έχουμε τρελαθεί εντελώς; Αυτό που παθαίνουμε λέγεται μιθριδατισμός. Είναι που συνηθίζεις το δηλητήριο επειδή το τρως λίγο λίγο, και ύστερα τρως όλο και μεγαλύτερες δόσεις. Μας τα παίρνουν υπόγεια και μετά, σα να μη τρέχει τίποτα, θέλουν να μας τα ξαναπάρουν.
Λοιπόν. Το ξέρω ότι θα βρω μπελά, αλλά εδώ έχω πολύ χοντρό θέμα. Είναι τα λεφτά, δεν είναι όμως μόνο τα λεφτά. Είναι κι αυτά τα βρώμικα κόλπα. Όσο, δηλαδή, σκέφτομαι ότι έχω πληρώσει ένα κερατά φόρους και αυτό “δεν μετράει”, γιατί; γιατί έτσι! ανάβω.
Τέρμα. Δεν πληρώνω άλλο φόρο. Τον έμμεσο δεν μπορώ να τον αποφύγω, αλλά το άμεσο μπορώ. Δεν κάνω δήλωση, τελείωσε. Είναι θέμα απλής λογικής: δυο φορές ρε καραγκιόζηδες; Δυο φορές φορολόγηση στο μισθό; Και να πληρώνω και ρεύμα, και νερό, και τηλέφωνο, και.. και... και...;
Πρέπει να κρατήσουμε το μυαλό μας στη θέση του. Αλλιώς, πάει, ψοφήσαμε.
Υπάρχει κάτι σαν άρνηση πληρωμής φόρων; Αυτό κάνω. Δεν το παίζω επανάσταση. Αλλά άμα με κλείσουνε μέσα να ξέρετε γιατί. Και να φέρνετε κανά τσιγάρο. Δεν την βλέπω για πάρτη μου, δεν είμαι βιτσιόζος. Καλύτερα μου φαίνεται να γίνουμε πολλοί.
Ξέρω, ο κόσμος φοβάται. Ντάξει. Μα να μας φτύνουνε έτσι χύμα στη μούρη; Την παλεύουμε;
