cyberball: η τρόικα και η μπάλα

Την ανησυχία την είχαμε, αλλά δεν μας επιτρέπαμε να την εκδηλώσουμε: θα δικαστεί άραγε ποτέ ο κύριος Μαρινάκης για εκείνη την υπόθεση με τους διαιτητές στον τελικό κυπέλλου με τον Αστέρα Τρίπολης; Κι αν δικαστεί ποτέ θα καταδικαστεί; Ήταν ένα καίριο ερώτημα για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και (ξέρετε την επιμονή μας) για το μέλλον του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / οργανωμένου εγκλήματος.
Για όσους / όσες δεν ξέρουν ή δεν θυμούνται ας φρεσκάρουμε το ζήτημα στα γρήγορα:
Στις 11 Μάη του 2013, έγινε ο τελικός κυπέλλου μεταξύ του Αστέρα Τρίπολης και του Ολυμπιακού Πειραιά. Στο πρώτο ημίχρονο προηγήθηκε ο Αστέρας (στο 13ο λεπτό) και ισοφάρισε ο Ολυμπιακός (στο 42ο).
Στην ανάπαυλα ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης και ο αντιπρόεδρος Σάββας Θεοδωρίδης σκέφτηκαν να πουν δυο κουβέντες στους διαιτητές (πρώτος διαιτητής ο Θ. Γιάχος). Απαγορεύεται, αλλά... Κατέβηκαν στα αποδυτήρια των διαιτητών. Απαγορεύεται, αλλά... Στο δεύτερο ημίχρονο, κατά συνέπεια, έγιναν ενδιαφέροντα και αναμενόμενα για το ελληνικό ποδόσφαιρο πράγματα. Στο 68ο λεπτό, και ενώ το σκόρ ήταν 1 - 1, διαιτητής και επόπτης “δεν είδαν” ότι ο αμυντικός του Ολυμπιακού Μανιάτης απέκρουσε με το χέρι πάνω στη γραμμή του τέρματος· πράγμα που εάν - το - είχαν - δει θα σήμαινε πέναλντι (σε βάρος του Ολυμπιακού) και αποβολή του ποδοσφαιριστή. Στο 98ο λεπτό (παράταση) ο Ολυμπιακός προηγήθηκε, αλλά ο Αστέρας δεν το έβαλε κάτω. Οπότε στο 116ο λεπτό διαιτητής και επόπτης ξανά “δεν είδαν” ανατροπή του ποδοσφαιριστή του Αστέρα Ράγιου εντός μεγάλης περιοχής, δηλαδή πέναλντι. Αντίθετα “είδαν” ανατροπή ποσοσφαιριστή του Ολυμπιακού, εντός μεγάλης περιοχής Αστέρα, 2 λεπτά αργότερα.... Ο τελικός, προς δόξαν του ποδοσφαίρου, τέλειωσε με 3 - 1 υπέρ της ομάδας Μαρινάκη.
Φυσικά οι ιδιοκτήτες του Αστέρα ήταν έξαλλοι. Μετά το τέλος του αγώνα η δήλωση του ενός απ’ αυτούς δεν άφηνε αμφιβολίες: “Σήμερα δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός, κέρδισε η αλητεία. Ο Γιάχος ο αλήτης κέρδισε και η αλητοπαρέα του” είπε ο ιδιοκτήτης Μπάκος. Τέτοιες βαριές κουβέντες ξεστόμισε ο συν-ιδιοκτήτης του Αστέρα, αλλά ο “αλήτης Γιάχος” δεν προσβλήθηκε. Και δεν έκανε μήνυση. Εν τω μεταξύ η κάθοδος της ηγεσίας του και κυπελλούχου στα αποδυτήρια των διαιτητών θα είχε μείνει άγνωστη, εάν δεν συνέβαινε να έχει “τραβηχτεί” απ’ τις κάμερες ασφαλείας του ολυμπιακού σταδίου. Κάποιοι το “σφύριξαν”, οπότε προέκυψε θέμα σοβαρό. Αυτού του θέματος την δικαστική εξέλιξη περιμέναμε ώσπου η δικαιοσύνη αποφάνθηκε. Στις 29 Μάρτη. Όπως ξέρετε (ή φαντάζεσθε) αθώοι (λόγω αμφιβολιών) κρίθηκαν ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Σάββας Θεοδωρίδης.Από εδώ και στο εξής θα μπορούν όχι μόνο να κατεβαίνουν όποτε θέλουν στα αποδυτήρια των διαιτητών, αλλά θα μπορούν να παίζουν και (φιλικά πάντα) μπουνιές, για το ζέσταμα.

... Η δικαστής αποφάσισε την αθώωσή τους λόγω αμφιβολιών, μετά την εισήγηση και του εισαγγελέα έδρας καθώς στις καταθέσεις των εννιά μαρτύρων, μεταξύ των οποίων ήταν ο εκ των μεγαλομετόχων του Αστέρα Γ. Καϋμενάκης και ο διαιτητής του αγώνα Θ. Γιάχος, δεν προέκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία.
Ο συνήγορος υπεράσπισης Στ. Γεωργόπουλος υποστήριξε πως δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του αδικήματος, καθώς στα αποδυτήρια των διαιτητών έγινε ένας εθιμοτυπικός χαιρετισμός και ότι δεν υπήρξε καμία φράση προς τους διαιτητές με σκοπό να τους επηρεάσει και η φράση που ειπώθηκε ήταν “παίξτε 50-50, σφυρίξτε ό,τι βλέπετε και μη φοβάστε τίποτα”...

Δεν μπορεί παρά να είναι η αλήθεια: οι Μαρινάκης και Θεοδωρίδης έκαναν κάτι που απαγορεύεται αυστηρά επειδή μόνο και μόνο είχαν την ανησυχία μήπως οι διαιτητές επηρεαστούν απ’ τους παίκτες ή/και την διοίκηση του Αστέρα (Τρίπολης) και αδικήσουν τον Ολυμπιακό (Πειραιά). Πήγαν, λοιπόν, να χαιρετήσουν εθιμοτυπικά τα κοράκια, και - επί τη ευκαιρία - να τους δώσουν κουράγιο: ...σφυρίξτε ό,τι βλέπετε και μη φοβάστε χάρο... τους είπαν. Που σημαίνει: ό,τι δεν βλέπετε δεν το σφυράτε... Πράγμα που έγινε.
Ήταν, βέβαια, καραμπινάτη ιστορία. Σαν το χέρι του Μανιάτη πάνω στη γραμμή. Ευτυχώς, για όσους απεχθάνονται τις έντονες αλλαγές στη ζωή, τα βασικά δεδομένα στο ελλαδιστάν μένουν σταθερά. Εν προκειμένω κάποιος μπορεί να είπε στους δικαστές: σφυράτε αδιάφορα και μην φοβάστε τίποτα...

Αναρωτηθήκαμε επ’ ευκαιρία εάν οι οπαδοί των άλλων π.α.ε. θα τολμούσαν να απαιτήσουν να έρθει κάποια “τρόικα στην ελλάδα”. Η “τρόικα ποδοσφαίρου”, η ουεφα σα να λέμε. θα ήταν δύσκολο απ’ τη μεριά τους, και κάπως αντιφατικό. Οπότε αναρωτηθήκαμε ακόμα πιο θεωρητικά τι θα “απαιτούσε” η “τρόικα ποδοσφαίρου” (αναλαμβάνοντας να επιβάλλει σαν έξωθεν απαιτήσεις τις επιθυμίες του κυρίου Σαββίδη, του κυρίου Μελισσανίδη, του κυρίου Αλαφούζου και άλλων ανάλογων επιχειρηματιών του ποδοσφαίρου). Λίγα βρήκαμε, ίσως εσείς μπορείτε να συμπληρώσετε την λίστα με τα “μνημονιακά μέτρα” για το ελληνικό ποδόσφαιρο:

άνοιγμα του κλειστού επαγγέλματος του πρωταθλητή... Είναι προφανές ότι μια τέτοια απαίτηση θα προκαλούσε τεράστιες αντιδράσεις. Από το 1997 ως το 2014 ο Ολυμπιακός έχει πάρει όλα τα πρωταθλήματα εκτός από 2 (16 συνολικά). Είναι κάτι που ίσως δεν το έχει επιτύχει καμία “ομάδα του στρατού” σε κανένα απ’ τα πρωταθλήματα των πάλαι ποτέ “σοσιαλιστικών κρατών”· ας αφήσουμε το γεγονός ότι απ’ όσο ξέρουμε ο ελληνικός στρατός δεν έχει ποδοσφαιρική ομάδα στην Α εθνική...
Αυτά και άλλα θα εξηγούσαν οι κυβερνώντες το ελληνικό ποδόσφαιρο στους τρισκατάρατους “τροϊκανούς”, που θα γίνονταν μοϊκανοί απ’ τα θαύματα του επαγγελματισμού. Θέλετε να μας ρίξετε; Θέλετε να πάμε σε εκλογές; Θέλετε να γίνει ο κακός χαμός; θα προσέθεταν οι της ε.π.ο. Με τέτοια επιχειρήματα οι ποδοσφαιρο-τροϊκανοί θα υποχωρούσαν στην εξής συμβιβαστική λύση (παρόμοια με την απελευθέρωση των ταξί): να μπορούν να στέφονται πρωταθλητές και άλλες ομάδες, αλλά όχι στην Α εθνική...

διαθεσιμότητα και απολύσεις στον διαιτητικό κλάδο... Παρότι δεν υπάρχει (γενικά) μονιμότητα στους διαιτητές, υπάρχει μια a la carte μονιμότητα, για ανθρώπους με καλή όραση. Συνεπώς και πάλι τα αφεντικά του ελληνικού ποδοσφαίρου θα εξηγούσαν στους καχύποπτους τροϊκανούς ότι όντως, όποιος διανοηθεί να δει φάσεις που δεν πρέπει να δει και, επιπλέον, έχει την αφροσύνη να τις σφυρίξει, πάει σπίτι του το γρηγορότερο (με τα πόδια αν χρειαστεί, αφού μπορεί να του κάψουν το αμάξι).  Κι εδώ, άρα, η ποδοσφαιροτρόικα θα έκανε πίσω.

αυστηρό έλεγχο των ανθρωπίνων λαθών... Εάν οι προηγούμενες απαιτήσεις θα ήταν ικανές να προκαλέσουν ταραχές μεγάλης κλίμακας, αυτή η τελευταία θα προκαλούσε επανάσταση. Οι αναιδείς τροϊκανοί θα έπρεπε να πληροφορηθούν ότι στην ελλάδα ο μόνος επαγγελματικός κλάδος που επιτρέπεται (ακόμα ακόμα επιβάλλεται) να κάνει “ανθρώπινα λάθη” είναι ο κλάδος των διαιτητών. Μάλιστα, είναι συχνά αναγκασμένοι να κάνουν και τα ανθρώπινα λάθη όλου του υπόλοιπου πληθυσμού, ο οποίος είτε στη δουλειά, είτε στο σχολείο, είτε στο δρόμο, δεν μπορεί να κάνει παρά μόνο το σωστό. Σα να λέμε οι διαιτητές είναι οι αίροντες τις αμαρτίες του κόσμου· συνεπώς τα ανθρώπινα λάθη τους είναι ιερά και απαραβίαστα. Αρκεί, φυσικά, να είναι τα σωστά λάθη.

συγχωνεύσεις των αθλητικών εφημερίδων, ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών... Καταγέλαστοι οι τροϊκανοί, θα πρότειναν κάτι τέτοιο υπηρετώντας, όπως πάντα, το “μεγάλο κεφάλαιο”. Αμ δε!!! Ποιός θα τολμούσε να σπρώξει στην ανεργία τόσες εκατοντάδες εργαζόμενων (απ’ τους οποίους άλλοι δεν πληρώνονται καθόλου κι άλλοι βγάζουν τα κέρατά τους, συνήθως επειδή είναι κωλόφαρδοι με διάφορα τυχερά παιχνίδια που οργανώνει η intralot...), ε;

Φαίνεται καθαρά πόσο άστοχη θα ήταν ακόμα και σαν φαντασίωση η έφοδος μιας κάποιας ποδοσφαιρο-τρόικας. Ίσως, μάλιστα, θα πρέπει, σιγά σιγά, η ελληνική ποδοσφαιρο-ιδιοκτητική μαεστρία να κάνει εξαγωγές παραδείγματος σε τρίτες χώρες αντί να δέχεται έξωθεν υποδείξεις. Να, για παράδειγμα, ο αιώνιος πρωταθλητής θα μπορούσε να είναι πρωτοπόρος και σ’ αυτόν τον τομέα: πως τον έλεγαν εκείνον τον ποδοσφαιριστή που ήθελε να τιμωρήσει ο πρώην πρόεδρος και τον έστειλε σε μια ομάδα “μαφιόζικη”, να δείτε που; α, ναι, στην ουκρανία, βρε την ουκρανία!, Σαχτάρ Ντόνετσκ δεν την έλεγαν; και πήρε κι όλας πολλά πολλά λεφτά για την πώληση, “το μεγαλύτερο ποσό που έχει εισπράξει ποτέ ελληνικός σύλλογος για έναν παίκτη”... Ε; Αυτά είναι...

Υ.Γ. Ίσα ίσα που προλάβαμε το τυπογραφείο: αυτά είναι καλά νέα! Ο κυρ Βαγγέλης ο Μαρινάκης:

...
Εξετάζει το ενδεχόμενο να θέσει υποψηφιότητα για το δήμο Πειραιά. Την πρόταση φέρεται να του έχει κάνει ο Μητροπολίτης Πειραιώς, Σεραφείμ, ενώ, κατά άλλες πληροφορίες, φέρεται να την υποστηρίζει και ο Πέτρος Κόκκαλης.
...
Το ρεπορτάζ λέει ότι υπέρ της υποψηφιότητας του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός έχουν ταχθεί και αρκετοί εφοπλιστές οι οποίοι και έχουν τα γραφεία τους στον Πειραιά, αλλά και άνθρωποι από τον εμπορικό σύλλογο της πόλης.
...

Εεεμμ! Μόνο ο κυρ Αχιλλέας θα γίνει δήμαρχος (ή, άντε, δημοτικός σύμβουλος), ε; Όλοι οι μεγάλοι αθώοι στην πίστα!!! Περιμένουμε και τον κυρ Μάκη! Στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ή μήπως καλύτερα στην Καβάλα; Πάντως με μια μικρή, όχι πολύ σπουδαία προσπάθεια, μπορούμε να έχουμε τους πιο κατάλληλους δημάρχους σ’ όλη την ευρώπη.
Πάντως εμείς σας το είχαμε πει πολύ έγκαιρα, αλλά σημασία δεν δώσατε: κρατικοποίηση του εγκλήματος... (Αποκήρυξε και ο άγιος Πειραιά τα “καλά παιδιά” και στράφηκε στο αφεντικό...).