πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα

Χρειαζόταν άραγε η αρθρογραφία του Δ.Ψ. στην “εφημερίδα των συντακτών” για το ποιόν του κυρίου Κ. Γρίβα “αμυντικού αναλυτή και διδάκτορα γεωπολιτικής”” και άλλα όμορφα και σπουδαία, [1] για να τον παρακαλέσει ευγενικά (υποθέτουμε) η Κουμουνδούρου να ανακοινώσει ότι “διακόπηκε η σχέση” τους; Το σηκώνει ακόμα και το πιο στοιχειώδες μυαλό ότι τα στελέχη μιας μελλοντικής “απελευθερωτικής” κυβέρνησης δεν ξέρουν τι τους γίνεται ακόμα κι όταν πρόκειται για πρόσωπα υπερδραστήρια στη δημόσια σφαίρα και, μάλιστα, στα “κρίσιμα θέματα του πατριωτισμού”; Το σηκώνει ακόμα και το πιο αθώο μυαλό ότι η “αριστερή αντιπολίτευση” (εντός και εκτός κόμματος...), εξαιρετικά ευαίσθητη στα “εθνικά δίκαια”, δεν ξέρει· και, μόλις μάθει (από μια εφημερίδα για παράδειγμα) δεν λέει τίποτα, δεν το κάνει θέμα, κλπ κλπ; Αν δεν ξέρουν τι γίνεται όχι μπροστά αλλά μέσα στη μύτη τους, τότε... Αν, πάλι, ξέρουν (που είναι το πιθανότερο), τότε...

Σε κάθε περίπτωση τα πρόσωπα είναι πρόσωπα. Και οι απόψεις απόψεις. Ο Κ. Γρίβας δεν μπούκαρε ούτε στην “επιτροπή άμυνας” του συ.ριζ.α. ούτε στην παρουσίαση των θέσεών του “για την άμυνα” στις 12 του περασμένου Φλεβάρη από κάποια καμινάδα. Κλήθηκε ή αυτοπροτάθηκε (εκτιμάμε ότι έγινε το πρώτο...) στη βάση των “περγαμηνών” του, της “ειδίκευσής” του, της σχέσης του με τον “δόκτωρα Ιωάννη Μάζη” - και, φυσικά, των απόψεών του. Και επειδή μια κομματική εκδήλωση είναι μια κομματική εκδήλωση, οι απόψεις που εκφράζονται εκεί, ακόμα κι αν εκφωνούνται από κάποιο στόμα του βαθέος κράτους, δεν μπορεί παρά να είναι απόψεις του κόμματος. Έστω κι αν ο εκφωνητής χαθεί (κούφια ή ώρα...) οι απόψεις μένουν. Εν τέλει, αφού οι wegonnabe δεν έκαναν καμία δημόσια δήλωση επί του θέματος “Κ. Γρίβας” (ούτε, φυσικά, αγανακτισμένη καταγγελία των όσων είπε ο Κ.Γ. στις 12/2ου), συμπεραίνει κανείς ότι μάλλον με βαριά καρδιά “έδιωξαν” (ή καταχώνιασαν να μην πολυφαίνεται) τον συνεργάτη τους· όχι, όμως, και τις απόψεις του.
Θα ήταν, άλλωστε, φρόνιμο να πεταχτούν στα σκουπίδια τα “μπράβο” που εισέπραξε η Κουμουνδούρου για την παρουσίαση των κομματικών θέσεων του “τμήματος εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής” από (ως πρόσφατα τουλάχιστον) “εχθρούς”; Για παράδειγμα το site defencepoint.gr δεν είχε λόγο να κρύψει την χαρά του στις 13 του περασμένου Φλεβάρη. Ο τονισμός δικός μας:

Σε μια περισσότερο του αναμενομένου (για μας τους αθεράπευτα… κακόπιστους) ρεαλιστική παρουσίαση, ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στη δημοσιότητα θέσεις για την Άμυνα χθες το βράδυ στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στο κέντρο της Αθήνας.
Ο επικεφαλής του τομέα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Ήσυχος, τόνισε την ανάγκη ύπαρξης ισχυρών ένοπλων δυνάμεων, προσαρμοσμένων στις συνθήκες του 21ου αιώνα και διασυνδεδεμένων με μια ισχυρή εθνική αμυντική βιομηχανία. Παρόμοια ήταν και η τοποθέτηση του τομεάρχη Άμυνας του κόμματος βουλευτή Θοδωρή Δρίτσα. 
...
Μεγαλύτερη όμως ήταν η εντύπωση που προκάλεσε - τουλάχιστον σε εμάς - ο τελευταίος ομιλητής, ο αμυντικός αναλυτής Κώστας Γρίβας, καθώς προέβη σε αναφορές που θα έκαναν πολλούς αξιωματούχους του κόμματος να αναθεωρήσουν διάφορα που έχουν υποστηριχτεί κατά καιρούς, ο οποίος και τόνισε ότι τα ζητήματα Άμυνας δεν μπορούν να κατανοηθούν εκτός του πλαισίου ενός πολυπολικού κόσμου, μέσα στο οποίο διεξάγονται μεγάλης κλίμακας αλλαγές στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου.
...
Μια μάλιστα αναφορά στην ομιλία του Κ. Γρίβα, τεκμηρίωσε με τον καλύτερο τρόπο το γιατί ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει περισσότερο από τον καθένα στις προτεραιότητές του τις ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις:
Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα από τα πιο ασταθή γεωσυστήματα του πλανήτη… δεν θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο απειλές ασφαλείας για την εδαφική της ακεραιότητα να προκύψουν στο μέλλον και στο πλαίσιο μιας έμμεσης στρατηγικής από πλευράς ισχυρών διεθνών δυνάμεων σε περίπτωση που ο ελληνικός λαός αποφασίσει να επιλέξει μια πολιτική αντίστασης στον οικονομικό στραγγαλισμό που υφίσταται σήμερα. Η ανυπαρξία επαρκών αμυντικών ικανοτήτων μπορεί να οδηγήσει σε υποταγή, σε παρόμοιους εκβιασμούς και κατά συνέπεια να υπονομεύσει τη λαϊκή κυριαρχία. Η ύπαρξη ισχυρών ενόπλων δυνάμεων είναι θεμελιώδης παράγοντας μιας εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής σε όλα τα επίπεδα. Και στο οικονομικό. Άρα, ναι χρειαζόμαστε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Σύγχρονες, αξιόμαχες με υψηλό ηθικό και πατριωτικό φρόνημα.
...
Θα επιμείνω πάντως ότι οποιαδήποτε ρεαλιστική προσπάθεια για την ενίσχυση των ελληνικών αμυντικών ικανοτήτων θα πρέπει να είναι πρωτίστως ανθρωποκεντρική. Διαχρονικά, ένοπλες δυνάμεις που επένδυσαν στο ανθρώπινό τους δυναμικό τείνουν να υπερτερούν έναντι ενόπλων δυνάμεων που επένδυσαν σε οπλικές τεχνολογίες, υποβιβάζοντας το ανθρώπινό τους δυναμικό. Και ανθρωποκεντρική και γνωσιοκεντρική άμυνα δεν μπορεί να οικοδομηθεί με εξαθλιωμένα οικονομικά στελέχη. Η ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου όσων υπηρετούν την Εθνική Άμυνα, τόσο των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων όσο και του πολιτικού προσωπικού, είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την ενίσχυση των ελληνικών αποτρεπτικών ικανοτήτων και την παράλληλη μείωση των αμυντικών δαπανών σε βάθος χρόνου.
...

Αφήνουμε στην άκρη της “ανθρωποκεντρικές” και “γνωσιοκεντρικές” εξυπνάδες, επειδή σηκώνουν πολλή καζούρα. Οι φράσεις η ανυπαρξία επαρκών αμυντικών ικανοτήτων μπορεί να οδηγήσει σε υποταγή, σε παρόμοιους εκβιασμούς και κατά συνέπεια να υπονομεύσει τη λαϊκή κυριαρχία και η ύπαρξη ισχυρών ενόπλων δυνάμεων είναι θεμελιώδης παράγοντας μιας εθνικά ανεξάρτητης πολιτικής σε όλα τα επίπεδα - και στο οικονομικό - άρα, ναι, χρειαζόμαστε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις ακούγεται ευχάριστα στ’ αυτιά κάθε στρατόκαβλου, του είδους που έχει γελοιοποιήσει ο γνωστός σκιτσογράφος Altan με το “ναι, εξοπλιζόμαστε σαν αστακοί για να φέρουμε την ειρήνη όπως άλλοι τρώνε φασόλια για να μην κλάνουν”.
Δεν μας εκπλήσσει μια γερή δόση “κυβερνητικού ρεαλισμού” από ένα κόμμα που όταν ήταν στα όρια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας μπορούσε να λέει οτιδήποτε. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Το ζήτημα, όμως, είναι το ανάποδο. Συστηματικά, με θρησκευτική ευλάβεια, διάφοροι που επιμένουν να λέγονται “ριζοσπάστες αριστεροί”, ασκούνται στο “μην αγγίζετε” σε ότι αφορά τους βασικούς μηχανισμούς του κράτους: στρατό, εκκλησία, αστυνομία, οργανωμένο έγκλημα. Τι δείχνουν αυτά; Κατά τη γνώμη μας το εξής: δεν είναι το ελληνικό “βαθύ κράτος” που είδε φως και κόσμο στην Κουμουνδούρου και προσπαθεί να χωθεί στο party (με όλες τις σημασίες της λέξης) αλλά είναι το “άδειο πουκάμισο συριζα” που αφού γέμισε με το κύμα του “προδομένου” μικροαστικού κομφορμισμού (των ψηφοφόρων του) δεν μπορεί παρά να αγκαλιαστεί για τα καλά με τους μηχανισμούς και τα κυκλώματα, εάν θέλει να ελπίζει ότι κάποτε θα κυβερνήσει. Κι εκεί βρίσκει την θέση του κάθε “Γρίβας”, όπως και η αιδήμων σιωπή εκ μέρους της Κουμουνδούρου. [2]
Προφανώς δεν είναι ο συ.ριζ.α. που θα διέλυε το κράτος· ή, για να είμαστε ακριβείς, το βαθύ ελληνικό κράτος, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια. Αντίθετα, μπορεί κάλιστα αυτό το βαθύ κράτος να αλλάξει “ντάμα” ή “καβαλιέρο” (πάρτε το όπως θέλετε) για να συνεχίσει τον χορό του, εάν χρειάζεται ή βολεύει κάτι τέτοιο.

Είναι κοινοτοπία στον καπιταλιστικό κόσμο: η “εθνικά ανεξάρτητη πολιτική” χρειάζεται ισχυρό στρατό... Είναι κοινοτοπία στις ιμπεριαλιστικές ρητορικές: “υπάρχει αστάθεια”, “υπάρχουν κίνδυνοι ασφάλειας”, τα οποία χρειάζονται ισχυρό στρατό... Όλα τα κράτη που κάνουν επεκτατικούς πολέμους, είναι αναγκασμένα να τους κάνουν, με βαριά καρδιά, για καθαρά “αμυντικούς” λόγους· και, φυσικά, επειδή των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, χρειάζεται ισχυρός στρατός...
Και, σα λογική συνέπεια, οποτεδήποτε “κινδυνεύει η πατρίς” χρειάζονται θυσίες. Επειδή ο ενδοκαπιταλιστικός, διακρατικός ανταγωνισμός οξύνεται, είτε αριστερές είναι οι πολιτικές βιτρίνες είτε δεξιές, μας θυμίζουν τις “σταθερές” του ελληνικού κράτους. Καμμία έκπληξη - για εμάς τους περιθωριακούς...

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Τίτλος ένας “στρατηλάτης” στην αριστερά, υπότιτλος ακροδεξιά επιδρομή στελεχών του “βαθέος κράτους” στον συριζα με όχημα την ειδίκευση σε “αμυντικά θέματα”, εφημερίδα των συντακτών, 17 Φλεβάρη 2014.
[ επιστροφή ]