λεπτομέρειες (;)

Η ματαιοδοξία και η μεγαλομανία είναι κακοί σύμβουλοι. Λέγεται και ξαναλέγεται, γράφεται και ξαναγράφεται, από οπαδούς του wegonnabe συ.ριζ.α. αλλά και στελέχη του, ότι η εκλογική επιτυχία της αριστεράς στην ελλάδα θα είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ καταλύτης (“αριστερός”) για την ευρώπη. Άλλοι, λίγο πιο σεμνοί, περιορίζουν την “κατάλυση” μόνο στον ευρωπαϊκό νότο. Άλλοι, πιο φιλόδοξοι, την απλώνουν σ’ όλη την ευρώπη. Για παγκόσμια ή διαγαλαξιακή κατάλυση δεν έχουμε ακούσει ακόμα. Εν όψει των ευρωεκλογών η επερχόμενη χημική αντίδραση αυτοπεριορίζεται.
Πώς, άραγε, υποθέτουν ότι θα γίνει αυτό; Και σε πόσο χρόνο; Αυτά είναι λεπτομέρειες για τον μικροαστικό “λενινισμό”, σύμφωνα με τον οποίο η “συνείδηση” στην ιταλική, την ισπανική, την γαλλική, ακόμα και την γερμανική κοινωνία θα έρθει απ’ έξω. Απ’ την ελλαδάρα... (Όπως τότε, που αυτοί ήταν στα δέντρα, αλλά έφαγαν μια γερή φλασιά απ’ τα “φώτα του πολιτισμού” και έπεσαν ξεροί...)

Και επειδή η ματαιοδοξία και η μεγαλομανία είναι κακοί σύμβουλοι τυφλώνουν ακόμα και στα πιο χειροπιαστά. Η εθνική αναδίπλωση είναι μια τάση που απλώνεται σε μεγάλα τμήματα των υπηκόων στην ευρώπη· και μάλιστα σε συμμαχία μικροαστών και μερίδων των αφεντικών. Είναι ακόμα μειοψηφική αλλά όχι αμελητέα.
Παντού αυτή η “εθνική αναδίπλωση” είναι ακροδεξιά - δεν γίνεται αλλιώς! [1] Μόνο στην ελλάδα έχει “μικτά” χαρακτηριστικά. Το ένα της ποδάρι είναι καθαρά ακροδεξιό· όμως υπάρχει άλλο ένα, προς το παρόν μεγαλύτερο, που εμφανίζεται σαν “αριστερό”. Υπάρχουν ιστορικοί και κοινωνικοί λόγοι γι’ αυτό, απ’ τον πολιτικό προσοδισμό (και την σχέση με το κράτος και την μικροαστική επένδυσή του) ως την πολύμορφη σχέση των ελλήνων με το θέαμα. Το παραδέχονται (δημόσια) και τα πιο νηφάλια στελέχη του συ.ριζ.α.: το εκλογικό τους κέικ δεν φουσκώνει με “αριστερό” baking powder (ότι κι αν σημαίνει “αριστερά”), αλλά “μ’ ότι νάναι”. Κυρίως με τυφλή ανάθεση. Αλλά αυτό δεν τους ανησυχεί.
Το ότι όλη (ή περίπου...) η ευρώπη κρατάει την ανάσα της περιμένοντας να καταλυθεί απ’ τον συ.ριζ.α. είναι η καλή εκδοχή. Το προκαταβολικό παραμύθι του ελληνικού κυβερνοαριστερού “success story”. Το ότι πρόκειται για μια τοπική ιδιομορφία με εξαιρετικά σαθρές βάσεις είναι η πραγματική εκδοχή. Κι όταν κάτι είναι σαθρή ιδιομορφία εύκολα μπορεί να παραμεριστεί. Είτε αφού καβαλήσει το κουτσό άλογο της πολιτικής εξουσίας, είτε πριν.
Τα στελέχη του συ.ριζ.α. δεν θέλουν να γίνουν δήμαρχοι (μπλιάααχ! δήμαρχος;;;;) γιατί προβάρουν υπουργεία. Μπορεί να τα έχουν βρει με τους ντόπιους “ξενοδόχους” ή μερικούς από δαύτους, για να κάνουν τους λογαριασμούς τους. Αλλά η κρίση είναι πανευρωπαϊκή, είναι παγκόσμια, είναι καπιταλιστική· και σαν τέτοια ωμή. Με παραμυθάκια για λαϊκή κατανάλωση το μόνο που πετυχαίνει κανείς είναι να σκάβει τον λάκο του.
Κι όχι μόνο τον δικό του.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1 - Υπάρχουν διάφοροι που λένε “γίνεται και παραγίνεται”! Γίνεται η εθνική αναδίπλωση να είναι “σοσιαλιστική” - στην ελλάδα... Απ’ τον Περισσό μέχρι διάφορους μικρότερους (και πάντα φιλόδοξους) σχηματισμούς της άκρας αριστεράς. Είναι μαγεμένοι όλοι αυτοί απ’ τη νίκη των μπολσεβίκων πριν έναν αιώνα, και δεν σκέφτονται καν και καν ότι απ’ την σοβιετική ρωσία μέχρι την σοσιαλδημοκρατική βενεζουέλα η αναζήτηση πρακτικών διακρατικών συμμαχιών και θεσμών διεθνούς πολιτικο-οικονομικής ολοκλήρωσης ήταν και είναι όρος επιβίωσης!
Όχι! Αυτά είναι δευτερεύοντα...
[ επιστροφή ]