εξαιρετικά επικίνδυνες παραισθήσεις

Έφτασε στο e-mail του Sarajevo (όπως, υποθέτουμε και σε πολλές εκατοντάδες άλλα) η παρακάτω πρόσκληση, προερχόμενη απ’ την “ελληνική πρωτοβουλία για το βασικό εισόδημα”... Την αναδημοσιεύουμε επειδή οφείλουμε να την κρίνουμε με όση αυστηρότητα διαθέτουμε από την εργατική μας θέση.

Τι είναι το Βασικό Εισόδημα;
Με το Βασικό Εισόδημα, όλοι οι άνθρωποι από την στιγμή που γεννιούνται θα έχουν δικαίωμα σε ένα εισόδημα που θα μπορεί να εξασφαλίζει και να καλύπτει βασικές τους ανάγκες.

To Βασικό Εισόδημα δεν είναι επίδομα, είναι Ανθρώπινο Δικαίωμα.
Το άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρει: Ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει ένα επίπεδο διαβίωσης ικανοποιητικό για την υγεία και την ευημερία του ίδιου αλλά και της οικογένειας του.
Όλοι μας θα έπρεπε να μπορούμε να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες σε τροφή, στέγαση, ιατρική περίθαλψη, ανεξάρτητα με το εάν έχουμε εργασία ή είμαστε άνεργοι, αν είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί.
Όλοι μας θα έπρεπε να νιώθουμε ασφαλείς και δυνατοί να προχωρήσουμε, να ανακάμψουμε ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε στη ζωή μας.
Το Βασικό Εισόδημα από τη στιγμή που θα εφαρμοστεί, θα έρθει να δώσει σε ΟΛΟΥΣ αυτή την ασφάλεια, χωρίς διακρίσεις, χωρίς όρους.
Το Βασικό εισόδημα θα προστατεύσει όλους από τις συνέπειες της ανεργίας και είναι σχεδιασμένο για να καταπολεμήσει την φτώχεια.

10 λόγοι για να στηρίξουμε το Βασικό Εισόδημα
1 ) Το βασικό εισόδημα θα μας βοηθήσει να επανεξετάσουμε το πώς και γιατί δουλεύουμε.
Θα μας επιτρέψει να εκπαιδευόμαστε σωστά, να επιλέγουμε πραγματικά αυτό που θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας και παράλληλα να ζούμε με ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι θα έχουμε αρκετά χρήματα για να διατηρήσουμε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Επομένως θα βοηθήσει τον καθένα μας να αποφασίσει τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει και άρα να επιλέξει την εργασία που τον γεμίζει.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι θα σπουδάζουμε αυτό που επιθυμούμε - Θα εργαζόμαστε πάνω σε αυτό που σπουδάζουμε και αγαπούμε - Θα είμαστε ευτυχισμένοι και άρα  αποδοτικοί σε αυτό που κάνουμε.

2 ) Το βασικό εισόδημα θα συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας
Ο καθένας από εμάς έχοντας το άνευ όρων βασικό εισόδημα ως δίχτυ ασφαλείας, θα μπορεί να αμφισβητήσει τον εργοδότη του σε περίπτωση που διαπιστώσει ότι οι συνθήκες εργασίας του είναι άδικες ή ταπεινωτικές.
Θα μπορεί να αμφισβητεί, να διεκδικεί, να αγωνίζεται στο χώρο εργασίας του γιατί δεν θα έχει στον βαθμό που έχει τώρα ανάγκη την οποιαδήποτε μορφή ανασφάλιστης και χωρίς τις σωστές προϋποθέσεις εργασία.
Κανένας από μας δεν θα κάνει οποιαδήποτε δουλεία του ποδαριού μόνο και μόνο για να επιβιώσει αφού τις βασικές του ανάγκες θα τις καλύπτει από το Βασικό Εισόδημα.

3 ) Το βασικό εισόδημα θα συρρικνώσει την γραφειοκρατία.
Επειδή το βασικό εισόδημα στηρίζεται σε ένα απλό μοντέλο φορολόγησης, όπου στηρίζεται στο ότι επιτέλους οι πλούσιοι μέσω φορολογίας θα επιστρέφουν στην κοινωνίας μέρος του πλούτου τους, θα μειώσει όλη τη γραφειοκρατία γύρω από το κράτος πρόνοιας καθιστώντας έτσι το σύστημα λιγότερο περίπλοκο και δαπανηρό και παράλληλα πιο δίκαιο.

4 ) Το βασικό εισόδημα θα μειώσει τη διαφθορά στο κράτος.
Ως προέκταση του ( 3 ), η διαφθορά και η κάθε μορφή απάτης που προκύπτει από την είσπραξη διαφόρων επιδομάτων θα εξαφανιστεί ως δυνατότητα , διότι κανείς δεν θα χρειάζεται να διαπράξει απάτη για να πάρει το βασικό εισόδημα : θα χορηγείται σε όλους αυτόματα.

5 ) Το βασικό εισόδημα θα συμβάλει στη μείωση των ανισοτήτων.
Το βασικό εισόδημα είναι επίσης ένα μέσο για την κατανομή του πλούτου που παράγεται από την κοινωνία σε όλους τους ανθρώπους μειώνοντας έτσι τις αυξανόμενες ανισότητες σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχουν διακρίσεις σε σχέση με την εθνικότητα, φύλλο, ηλικία ή εισόδημα.
Όλοι οι πολίτες μιας χώρας θα μπορούν να το λαμβάνουν.

6 ) Θα παρέχει μια πιο ασφαλή ζωή κι ένα ουσιαστικό δίχτυ ασφαλείας σε όλους τους ανθρώπους.
Τα περισσότερα υπάρχοντα επιδόματα που είναι εξαρτώμενα από το εισόδημα αποκλείουν άτομα λόγω της πολυπλοκότητάς τους και της γραφειοκρατίας από την οποία συνοδεύονται.
Είτε επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να τα διεκδικούν είτε επειδή δεν γνωρίζουν εάν πληρούν τις προϋποθέσεις, πολλοί από αυτούς που τα δικαιούνται δεν τα λαμβάνουν.
Με το βασικό εισόδημα, οι άνθρωποι που σήμερα αποκλείονται θα έχουν αυτόματα κατοχυρώσει το δικαίωμα τους σε ένα εφόρου ζωής εισόδημα.

7 ) Το βασικό εισόδημα θα συμβάλει σε λιγότερες ώρες εργασίας και στην καλύτερη κατανομή των θέσεων εργασίας.
Με ένα βασικό εισόδημα, οι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους, χωρίς να μειώνουν το εισόδημά τους. Έτσι θα είναι σε θέση να περνούν περισσότερο χρόνο κάνοντας άλλα πράγματα τα οποία επιθυμούν.
Θα μπορούν να περνούν περισσότερο χρόνο με την οικογένεια τους, να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, να δημιουργούν και να διασκεδάζουν.
Σε μακροοικονομικό επίπεδο, αυτό θα προκαλέσει μια καλύτερη κατανομή των θέσεων εργασίας, επειδή οι άνθρωποι που θα μειώσουν τις ώρες εργασίας τους, θα αυξήσουν τις ευκαιρίες απασχόλησης για εκείνους που σήμερα αποκλείονται τελείως από την αγορά εργασίας .
Παράλληλα όλοι μας θα είμαστε περισσότερο χαρούμενοι και δημιουργικοί και όχι σκλάβοι της εργασίας.
8 ) Το βασικό εισόδημα θα επιβραβεύσει την κοινωνική προσφορά.
Ένας τεράστιος αριθμός μη κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων επί του παρόντος δεν αναγνωρίζονται ως οικονομικές συνεισφορές. Ωστόσο, η οικονομία μας βασίζεται όλο και περισσότερο σε αυτές τις ελεύθερες συμμετοχές.
Το βασικό εισόδημα θα αναγνωρίζει και θα επιβραβεύει αυτές τις δραστηριότητες.

9 ) Το βασικό εισόδημα θα ενισχύσει τη δημοκρατία μας.
Με ένα ελάχιστο επίπεδο ασφάλειας εγγυημένο για όλους τους πολίτες και λιγότερο χρόνο στην εργασία ή να ανησυχούμε για την εργασία θα γίνονται περισσότερες καινοτομίες στην πολιτική, στη κοινωνία, στην οικονομία και στην τεχνολογία.
Θα ενισχυθεί η συμμετοχή όλων μας στα κοινά και θα τονωθεί η έννοια της κοινωνική προσφοράς, πολύ απλά γιατί όλοι μας θα έχουμε περισσότερο χρόνο να προσφέρουμε τόσο στον εαυτό μας όσο και στο κοινωνικό σύνολο.

Βασικό εισόδημα + εργασία που επιλέγουμε + περισσότερος χρόνος για κοινωνική προσφορά και συμμετοχή στα κοινά.

10 )Το βασικό εισόδημα θα εξαλείψει την ακραία οικονομική φτώχεια.
Επειδή ζούμε σε έναν κόσμο όπου έχουμε τα μέσα (τις ελπίδες, τη βούληση ) να σταματήσουμε κάθε είδους πόνο που βλέπουμε ως ένα δήθεν σταθερό χαρακτηριστικό του περιβάλλοντός μας.
Το Βασικό εισόδημα είναι ένας τρόπος για να ενωθούν τα μέσα και η βούληση.
Όταν η ελευθερία συναντά την δικαιοσύνη, τότε η κοινωνία που ζούμε είναι πιο ανθρώπινη.

Μπορείτε να ενημερωθείτε σε βάθος για το ποιοι είμαστε και γιατί το Βασικό Εισόδημα είναι σημαντικό για την ζωή όλων μας στο http://www.basicincome.gr/

Στόχος της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας είναι να μαζευτούν ένα Εκατομμύριο υπογραφές που θα προκύψουν από το σύνολο τουλάχιστον 7 χωρών έτσι ώστε να πιέσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να εντάξει το Βασικό Εισόδημα στην ατζέντα των συζητήσεων της και να ξεκινήσει η έρευνα πολλών διαφορετικών μεθόδων και τρόπων που θα μπορούσε το Βασικό Εισόδημα να εφαρμοστεί σε πιλοτικό επίπεδο.
Αν επιθυμείτε για εσάς και τα παιδιά σας έναν κόσμο όπου η ελευθερία επιτέλους θα συναντήσει την δικαιοσύνη, στηρίξτε μας.

η ιδέα

Παρότι οι υποστηρικτές της πρότασης περί “βασικού εισοδήματος” δεν θα το παραδέχονταν (ίσως δεν το γνωρίζουν καν) ένας απ’ τους εμπνευστές μιας αρκετά κοντινής ιδέας έχει υπάρξει ο Milton Friedman, γκουρού του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό, από μόνο του, μπορεί να μην λέει πολλά, όμως θα πρέπει να το έχει κανείς στο μυαλό του σε σχέση με όσα θα υποστηρίξουμε στη συνέχεια.

Τι είναι το “βασικό εισόδημα”; Είναι ένα επίδομα που παρέχει το καπιταλιστικό κράτος στους υπηκόους του. Η ιδέα δεν είναι καθόλου ξένη στα αφεντικά, έχει κουβεντιαστεί κατά καιρούς τις τελευταίες δεκαετίες σε διάφορα επίπεδα της κεντρικής εξουσίας, ενώ (κατά τη γνώμη μας) εφαρμόζεται ήδη, σίγουρα στη γερμανία, υπό την μορφή “επιδομάτων ανεργίας” που μπορούν (και πρέπει!) να συνοδεύονται από εργασία.
Προφανώς ένα τέτοιο επίδομα δεν θα είναι σε τέτοιο μέγεθος ώστε να μην χρειάζεται να δουλεύει όποιος το παίρνει! Ούτε οι ντόπιοι θιασώτες της ιδέας υποστηρίζουν κάτι τέτοιο. Είναι ένα ποσό “συμπληρωματικό”. Τι είναι, όμως, το πραγματικά συμπληρωματικό; Είναι το επίδομα συμπληρωματικό στο μισθό, ή μήπως ο μισθός συμπληρωματικός στο επίδομα;

Τα αφεντικά, (και) στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν έχουν αυταπάτες ούτε λαθεύουν. Ενώ η οικονομική σημασία ενός τέτοιου επιδόματος / “βασικού εισοδήματος” μπορεί να είναι πολύ μικρή (τι στ’ αλήθεια θα κάλυπτε ένα επίδομα 200 ευρώ σήμερα;) η πολιτική σημασία του είναι τεράστια: αποσυνδέει, επιτέλους, την μισθωτή, εξαρτημένη εργασία, απ’ τον μισθό! Αποσυνδέει, σα να λέμε, την πώληση της εργατικής δύναμης απ’ την τιμή της - μια τιμή που κανονικά (δηλαδή υπό την σκληρή ταξική προσπάθεια των εργατών) ορίζεται στο κατώτερο σημείο της σαν “η τιμή εκείνη που επιτρέπει την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης”. Πολύ απλά πληρώνεται ο καθένας μας σήμερα για τη δουλειά που έκανε, έτσι ώστε να μπορεί να αγοράσει ό,τι χρειάζεται, για να είναι σε θέση να δουλέψει και αύριο...
Ο μισθός είναι αυτή η ατσάλινη σχέση: εργασία έναντι εκείνου του ποσού που, στο κατώτατο σημείο του, επιτρέπει στον εργάτη να ζει αξιοπρεπώς (και να συνεχίσει να πουλάει την εργατική του δύναμη). Αυτή η ατσάλινη σχέση είναι που επιτρέπει στους εργάτες να καταλάβουν ότι ακόμα κι αν (και όταν) παίρνουν έναν τέτοιο μισθό, παράγουν πολύ περισσότερη “αξία”. Αυτή η ατσάλινη σχέση είναι που επιτρέπει στους εργάτες να θεωρήσουν εφικτό ότι δικαιούνται το σύνολο της αξίας που παράγουν. Αυτή η ατσάλινη σχέση είναι, τελικά, εκείνη που επιτρέπει στους εργάτες να συνειδητοποιήσουν την θέση τους μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα (σαν εκμεταλλευόμενοι), και να επιθυμήσουν να το ανατρέψουν, γινόμενοι κύριοι (σαν τάξη) των μέσων παραγωγής.

Ο μισθός, λοιπόν, δεν είναι απλά μια ποσότητα χρήματος. Δεν είναι απλά μια οικονομική σχέση. Είναι μια σχέση πολιτικής / ταξικής αντιπαλότητας (ανάμεσα στα αφεντικά και σ’ εμάς, σαν εργάτες) που αναπαρίσταται με δήθεν ουδέτερο τρόπο, σαν χρήμα. Όπως, με τον ίδιο τρόπο, σαν ποσότητες χρήματος, αναπαρίστανται πολλές άλλες σχέσεις στις καπιταλιστικές κοινωνίες.
Κι ακριβώς γι’ αυτό ο μισθός είναι ένα μόνιμο πρόβλημα για τ’ αφεντικά. Όχι μόνο σαν “ποσό”. Αλλά και σαν αναγνώριση (απ’ την μεριά τους) ότι όταν αγοράζουν την εργασία υπάρχει ένα κατώτατο όριο στο πόσο θα την πληρώσουν επειδή αυτή η εργασία (η ικανότητα κάποιου / κάποιας να δουλεύει) πρέπει να αναπαραχθεί.
Τα αφεντικά, ειδικά απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ‘70 και μετά, θέλουν να απαλλαγούν απ’ τις δεσμεύσεις αυτής της αναγνώρισης. Θέλουν να απαλλαγούν απ’ την πολιτική δέσμευση ότι πρέπει να αναγνωρίζουν την εργασία σαν ένα εμπόρευμα εντελώς διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο, επειδή είναι “ζωντανό” (οι εργάτες, οι εργάτριες...) και, κυρίως, έχει πάντα την δυνατότητα αρνησικυρίας. Τα αφεντικά θέλουν να μπορούν να αντιμετωπίζουν την εργασία σαν ένα εμπόρευμα “σκέτο”, δηλαδή σαν ένα εμπόρευμα του οποίου η “τιμή” εξαρτιέται αποκλειστικά και μόνο απ’ τις “δυνάμεις της αγοράς”, από την “προσφορά” και την “ζήτηση”!
Για να το πετύχουν αυτό τα αφεντικά, παγκόσμια, δοκιμάζουν κάθε δυνατό κόλπο. Όμως το πιο στρατηγικό και διεσδυτικό κόλπο τους είναι αυτό: να αποσυνδέσουν την δουλειά απ’ τον μισθό!!! Να πάψει ο μισθός να είναι η τιμή της πώλησης της εργατικής δύναμης και να γίνει “κάτι άλλο”. Και για να το πετύχουν αυτό δεν έχουν καμία αντίρρηση (τουλάχιστον στρατηγικά) να μετατρέπουν τις ανάγκες της καθημερινής μας ζωής σε επιδεχόμενες “επιδόματα” ή/και ικανοποιούμενες από “εισοδήματα”. Εάν κάποιος λαμβάνει ένα ή περισσότερα “επιδόματα” ή έχει από διάφορες πηγές (νοίκια, χατζηλίκια, εγκληματική οικονομία) “εισοδήματα”, τότε και ο μισθός γίνεται κάτι όμοιο - άρα αποσυνδέεται απ’ την πώληση της εργατικής του δύναμης. Οπότε η πολιτική / ταξική αντιπαλότητα που μνημονεύουμε πιο πριν λύνεται με οριστική νίκη των αφεντικών!

Η απόδειξη (και ο πρώτος αν και όχι ο μοναδικός κόλαφος) για τα πιο πάνω είναι γύρω μας, είναι γνωστός εδώ και δεκαετίες: λέγεται επίδομα ανεργίας + μαύρη δουλειά. Από στενά οικονομική άποψη ο καθένας που κάνει αυτόν τον συνδυασμό (και ποιός δεν τον έχει κάνει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του;) μπορεί να είναι ο.κ. Όμως ξέρει πολύ καλά ότι σαν “μαύρος” είναι υποχρεωτικά φτηνός έως εξαιρετικά φτηνός· ξέρει ότι ΔΕΝ μπορεί να απαιτήσει ή να διεκδικήσει τίποτα στη δουλειά, γιατί είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος· ξέρει ότι ΔΕΝ μπορεί καν να χρησιμοποιήσει την όποια εργατική νομοθεσία, γιατί ύστερα θα πρέπει να επιστρέψει τα επιδόματα ανεργίας. Ο συνδυασμός, λοιπόν, είναι τέλειος για τα αφεντικά, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά: φτηνή δουλειά, φτηνοί εργάτες, εργάτες που βγάζουν τον σκασμό απέναντι στην εκμετάλλευσή τους. Κι όλα αυτά πως; Χάρη σ’ αυτό το μικρό ποσό, το επίδομα ανεργίας, που είναι τόσο χαμηλό ώστε να μην μπορείς να ζήσεις μόνο απ’ αυτό, αλλά απ’ την άλλη “είναι κάτι”... Δεν είναι σπουδαίο για τα αφεντικά το να μπορούν να εξασφαλίζουν την βία της εκμετάλλευσης με μικροποσά / τσόντες δοσμένα (απ’ το κράτος...) σε τέτοια μορφή ώστε να καταργούν την σχέση μεταξύ εκμετάλλευσης και μισθού (και χρόνου εργασίας επίσης), ε;
Τι θα άλλαζε εάν το “επίδομα ανεργίας” έπαυε να λέγεται έτσι, ονομαζόταν “επίδομα επιβίωσης” και δινόταν στους πάντες ανεξαιρέτως άνω των 18, για όλη τους τη ζωή; Τίποτα δεν θα άλλαζε υπέρ μας! Τα σημεία 2, 6 και 7 της επιχειρηματολογίας υπέρ του “βασικού εισοδήματος” προέρχονται απ’ την φαντασία των υποστηρικτών του, και δεν έχουν καμία σχέση με την καπιταλιστική πραγματικότητα. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, το “βασικό επίδομα” δεν θα δινόταν χωρίς καμία υποχρεώση εκ μέρους του παραλήπτη του - και θα είχε “παραμέτρους” υπό τις οποίες θα κοβόταν ή θα ζητούνταν αναδρομικά πίσω. Είναι ανόητο, για να μην χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη έκφραση, να πιστεύει κανείς ότι τα αφεντικά θα έδιναν έστω και μισό σεντς για να μας επιτρέψουν να γίνουμε πιο απαιτητικοί, πιο μαχητικοί, πιο αδιάλλακτοι σαν τάξη· και, τελικά, πιο ακριβοί όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά...

Το αποκαλυπτικό κλειδί της φενάκης βρίσκεται στο σημείο 7. Δεν χρειάζεται κανένα “βασικό εισόδημα” και κανένα επίδομα για να πολεμήσουμε άμεσα τόσο για την σημαντική μείωση των ωρών εργασίας όσο και για την αύξηση του βασικού μισθού!!! Αυτοί οι στόχοι μπορούν να υποστηρικτούν σήμερα, από προχθές, με ακλόνητα και “τετράγωνα” επιχειρήματα. Εάν λείπει κάτι, αυτό με τίποτα δεν είναι η δήθεν εξασφάλιση 200 ευρώ τον μήνα, βρέχει χιονίσει...
Το βασικό, το ξαναλέμε, είναι να αποσυνδεθεί η πώληση της εργατικής μας δύναμη απ’ την τιμή της αναπαραγωγής της!!! Σ’ αυτήν την αναπαραγωγή, για να μην γίνει παρεξήγηση, περιλαμβάνονται και η ανεργία, και η αρρώστια, και τα γεράματα, και η “οικογενειακή αναπαραγωγή”, όλα! Το βασικό είναι να γίνει η εργασία ένα - εμπόρευμα - σαν - όλα - τα - άλλα!! Η σχέση εργοδότη - εργαζόμενου είναι βαθιά ανταγωνιστική. Μόλις “αναλάβει το καλό κράτος”, μόνιμα, με την μορφή ενός ισόβιου “επιδόματος” ένα μέρος απ’ το κόστος της αναπαραγωγής μας, τότε ξεπέφτουμε σε μια προνοιακή σχέση με το κράτος. Αλλοιώνεται, αλλοτριώνεται η ίδια η γνώση και η συνείδηση του τι συμβαίνει με την εργασία και την εκμετάλλευσή της. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θεωρητικά, μπορούμε να δουλεύουμε και εντελώς τσάμπα - κάτι που τ’ αφεντικά έτσι κι αλλιώς προωθούν και επιβάλλουν - βασισμένοι στην προνοιακή καλοσύνη του κράτους που, τελικά, δεν θα μας αφήσει να πεθαίνουμε από ασιτία στους δρόμους...
Δεν έχουμε περισσότερο χώρο τώρα, σ’ αυτές εδώ τις σελίδες, για να ξεδιπλώσουμε τον θυμό που μας προκαλούν αυτές οι δήθεν “καλές ιδέες”, οι πασπαλισμένες με δωρεάν ονειρώξεις για “ελευθερία” και “δικαιοσύνη”. Αλλά αν χρειαστεί θα επανέλθουμε...
Μια κουβέντα μόνο: τίποτα δεν μας προστατεύει (εντός ή εκτός εισαγωγικών) απ’ την βία και τις επιθέσεις των αφεντικών (όποια μορφή κι αν έχουν) πέρα απ’ την δυνατότητα και την θέληση να πολεμάμε εναντίον τους. Και για να μην συμβαίνει αυτό κυκλοφορούν διάφορες νόστιμες και “ηρεμιστικές” ιδέες...