ιπτάμενες σακαράκες (ξανά)

Μιας και (το ξέρετε) έχουμε την συγκεκριμένη εμμονή σε ότι αφορά το μέλλον των ιδιωτικής χρήσης οχημάτων (και μαζί μ’ αυτό το μέλλον μερικών ακόμα σημαντικών καπιταλιστικά κόμβων, όπως είναι οι πόλεις) άλλη μια μικρή δόση ενημέρωσης.
Πολύ πρόσφατα μια καινούργια αμερικανική επιχείρηση, η Terrafugia, παρουσίασε το TF-X, το πρότυπο μοντέλο ενός ιδιωτικού ιπτάμενου οχήματος. Ο Carl Dietrich, απ’ τους ιδρυτές της εταιρείας, έθεσε έτσι το ζήτημα:

...Νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να ασχοληθούμε σοβαρά με τις προκλήσεις που έχει η κατασκευή εκείνου που κόσμος ονομάζει ιπτάμενο αυτοκίνητο... Θέλουμε να δημιουργήσουμε το μέλλον των ιδιωτικών μετακινήσεων, που αποτελεί όνειρο των ανθρώπων εδώ και χρόνια...

Στους ανθρώπους ΔΕΝ περιλαμβάνεται το Sarajevo, αφού προσεγγίζουμε το ζήτημα κάθε άλλο παρά ονειρικά. Ο Dietrich υποστηρίζει ότι η απαραίτητη τεχνολογία υπάρχει ήδη, και ότι οι ρυθμιστικοί κανόνες για την ιδιωτική εναέρια κυκλοφορία μπορούν να φτιαχτούν σε συνεργασία με τις κρατικές υπηρεσίες αερομεταφορών.
Στις διαθέσιμες τεχνολογίες υπάρχουν, πράγματι, σταθερές εξελίξεις. Ένα βασικό ζήτημα είναι ότι οι μελλοντικοί (και ίσως όχι και τόσο μακρινοί) οδηγοί των ιπτάμενων ι.χ. δεν θα πρέπει να υποστούν εκπαίδευση πιλότου· κάτι τέτοιο θα ήταν αντιεμπορικό. Όμως η ρομποτική διεύθυνση των οχημάτων είναι ήδη γεγονός στα χερσαία οχήματα, άσχετα απ’ το γεγονός ότι δεν έχει προχωρήσει ακόμα το εμπόριο “πλήρως αυτό-ματων αυτο-κινήτων” ξηράς (πλεονασμός του “αυτο-”, αλλά τι να κάνουμε;) Ρομποτικά μπορούν να είναι (και θα είναι) και τα ιπτάμενα ι.χ., πολύ περισσότερο από να έχουν “αυτόματο πιλότο”.
Ένα δεύτερο σημείο είναι η τεχνολογική εξέλιξη της ηλεκτροκίνησης, τόσο σα διάρκεια των μπαταριών όσο και σαν ιπποδύναμη που μπορεί να παραχθεί ηλεκτρικά. Η απογείωση και η προσγείωση (κάθετες εάν θέλουμε να είμαστε σοβαροί!) απαιτούν δυνατούς κινητήρες· εν τω μεταξύ οι νανοτεχνολογίες μπορούν να εξασφαλίσουν μικρό βάρος στο καθ’ εαυτό όχημα.

Το Terrafugia TF-X χρησιμοποιεί ένα μικτό σύστημα μπαταριών και κινητήρα εσωτερικής καύσης, σε συνδυασμό. Μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα έως 200 μίλια την ώρα (“πύραυλος”! - βαριά δυο ωρίτσες Αθήνα - θεσσαλονίκη!) και σχεδιάζεται να έχει αυτονομία κίνησης έως 500 μίλια.
Και φυσικά δεν είναι μόνο αμερικάνοι αυτοί που ψάχνονται. Στην ε.ε. υπάρχει ήδη το σχέδιο MyCopter, για το οποίο δουλεύουν διάφοροι ευρωπαΐοι τεχνικοί και επιστήμονες. Υπάρχει η όλο και πιο επεκτεινόμενη “αίσθηση” ότι στο ζήτημα των ιπτάμενων ι.χ. πρόκειται να ανοίξει μέσα στον τρέχοντα αιώνα μια ιδιαίτερα κερδοφόρα προοπτική για τις βιομηχανίες που θα πιάσουν θέσεις έγκαιρα στην αγορά.
Το προδιαγραφόμενο κόστος αυτών των οχημάτων, ειδικά στην αρχή, προβλέπεται απαγορευτικό για τους κοινούς θνητούς. Έτσι έχει συμβεί σε πολλά καινούργια κόλπα του μαγικού καπιταλισμού, έως ότου εξασφαλιστούν οι όροι για το πρώτο κύμα μαζικής κατανάλωσης. Τα σημεία προσγείωσης και απογείωσης είναι επίσης ένα θεματάκι, αφού δεν θα χρησιμοποιεί κανείς ένα ιπτάμενο ι.χ. για να το παρκάρει στου διαόλου τη μάνα.
Τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη όμως συνηγορούν για το μέλλον της ι.χ. αεροκίνησης. Και, επιμένουμε, το μεγάλο όφελος θα είναι οι “νέες πόλεις”...