Και τι θα γίνει τώρα; Αντί να ξεχνάς (ή να έχεις την έγνοια μην ξεχάσεις) το κινητό από ‘δω κι απο ‘κει θα σε παιδεύει αυτό; ΑΥΤΟ;;;;;

Googleglass

Θα είναι μια μικροσκοπική αλλά καίρια “γκατζετική επανάσταση” που θα στείλει τα κινητά και τα smartphones στο ράφι της προϊστορίας; Τα πολυδιαφημισμένα (αλλά όχι ακόμα στην κανονική αγορά) googleglass(es) μοιάζουν να συγκεντρώνουν την αφρόκρεμα διάφορων επιμέρους τεχνολογιών και, ίσως, να ιντριγκάρουν απεριόριστα του ως τώρα καταναλωτές των καθημερινών ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Επειδή συνθέτουν εντυπωσιακά δύο διαφορετικές τεχνικές δυνατότητες: τις προφορικές / φωνητικές εντολές (hands free please! κρατάτε το τιμόνι και με τα δύο χέρια, για όσο καιρό ακόμα χρειάζεται να το κρατάτε!!) και την προβολή των πληροφοριών σχεδόν κατευθείαν στο μάτι (το δεξί), μόνιμα (τέρμα οι οθόνες σε απόσταση βιβλίου: η “οθόνη” είναι, σχεδόν, η ίριδα!)

Αυτή καθ’ εαυτή η ιδέα μιας τέτοιας συσκευής γυρόφερνε για καιρό στα κεφάλια διάφορων σχεδιαστών. Αλλά ο αυτοκράτορας του κυβερνοχώρου είχε τους πόρους να προχωρήσει γρήγορα στις έρευνες, και να κάνει μαζί δοκιμές και διαφήμιση. Εάν δεν υπάρξει κάποια έκπληξη από ανταγωνιστές, τo googleglass αναμένεται να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον απ’ τις αρχές του 2014. Εν τω μεταξύ δημιουργούνται πυρετωδώς πάμπολλες εφαρμογές (apps) από διάφορους κατασκευαστές, έτσι ώστε η εμπορική διάθεση του googleglass αναμένεται να είναι ακόμα πιο πανηγυρική απ’ τα γκάτζετ της apple. (Από κινέζους εργάτες θα φτιάχνονται κι αυτά πάντως).
Τι “κάνει” το google glass; Βλέπει και ακούει - δηλαδή: φωτογραφίζει, βιντεοσκοπεί, αναμεταδίδει και “συνδέει” με φίλους και γνωστούς (via internet), δίνει (και γραπτές) πληροφορίες για οτιδήποτε (μέσω των τεχνολογιών “αναγνώρισης”, “ταυτότητας” - barcodes - και αν χρειάζεται μέσω internet). Αν και τίποτα απ’ αυτά δεν είναι εντελώς καινούργιο, η καινοτομία βρίσκεται στο γεγονός πως όλα γίνονται σταθερά μέσα στο οπτικό πεδίο του χρήστη. Και, απ’ την απέναντι μεριά, όποιος δεν προσέξει τον μικρο-υπολογιστή στη δεξιά γωνία του σκελετού, δεν το ξέρει ότι μπορεί να φωτογραφίζεται, να βιντεοσκοπείται, να “δίνει πληροφορίες” εν αγνοία του, κλπ.
Η οπτικοποίηση - του - κόσμου είναι ασφαλώς η μόνιμη και σταθερή ιδέα όλων των τεχνικών προβολής, απ’ τα πρώτα βήματα του σινεμά. Όμως ύστερα από διαδοχικά κύματα οθονών και (ψηφιακών) οπτικοποιήσεων, το googleglass άνετα δικαιούται να διαφημιστεί σαν το τελευταίο, το οριστικό κατόρθωμα. Γιατί “σπάζοντας” την φυσική όραση στα δύο, η οπτικοποίηση δεν χρειάζεται να απασχολεί και τα δύο μάτια (κάτι που γινόταν ήδη περιστασιακά, ως ένα βαθμό, με την προσοφθάλμια σκόπευση των φωτογραφικών και βίντεο μηχανών). Απασχολεί το οπτικό πεδίο του ενός ματιού, και όχι ολόκληρο: ένα μικρό “τετραγωνάκι” στην πάνω δεξιά μεριά. Με το googleglass οτιδήποτε μπορεί να οριστεί σαν “ψηφιακός κόσμος” εγκαθίσταται οριστικά και πανηγυρικά στον ορίζοντα του “πραγματικού κόσμου”. Και, αντίστροφα, ό,τι θα μπορούσε να οριστεί “πραγματικός κόσμος” γίνεται το μόνιμο περιβάλλον (και ο διαρκής στόχος) της ψηφιοποίησής του. Η ευκολία και η φυσικότητα του βλέμματος γίνεται ευκολία και φυσικότητα της καθημερινής πληροφοριοποίησης.

Υπάρχουν, ωστόσο, δύο εμπόδια, εντός ή εκτός εισαγωγικών, που θα πρέπει να ξεπεράσει η google και τα γυαλιά της, εάν πρόκειται όντως να γίνουν ένα μαζικής χρήσης γκάτζετ.
Το πρώτο είναι ότι απ’ την κατασκευή του την ίδια το είδος μας κοιτάει και με τα δύο μάτια στο ίδιο σημείο, και όχι αλλού το ένα και αλλού το άλλο. Στα διαφημιστικά του googleglass προβάλλεται η εικόνα που βλέπει το ένα μόνο μάτι, όπου όντως μπορεί να αλλάξει το σημείο εστίασης και, αντί να κοιτάει “μπροστά” (τον “πραγματικό κόσμο”) να κοιτάει “προς τα επάνω και δεξιά” (τις πληροφορίες, τους φίλους...). Για καλό ή για κακό όμως δεν έχουμε ένα μάτι. Έχουμε δύο. Τι θα κάνει το αριστερό μάτι όταν το δεξί στρέφεται και συγκεντρώνει την προσοχή του στον μικρο-προβολέα του googleglass; Με τα μέχρι τώρα δεδομένα θα στρέφεται επίσης - στο πουθενά. Εάν δεν επιτευχθεί ο ηθελημένος αλλοιθωρισμός που χρειάζεται το googleglass, θα συμβαίνει οι χρήστες του να “χάνουν την προσοχή” τους, και μάλιστα με τον πλέον ηλίθιο τρόπο που επινόησε ως τώρα η τεχνολογία: χαζεύοντας απλανώς κατά το (αριστερό) ήμισυ του φυσικού οπτικού του εξοπλισμού.
Το δεύτερο είναι πως ως τώρα η ψηφιακή οπτικοποίηση, είτε μέσω των υπολογιστών είτε, κυρίως, μέσω των κινητών τηλεφώνων, κατάφερε να απασχολεί όχι μόνο το βλέμμα αλλά και το ένα τουλάχιστον χέρι. Η εκτόνωση της (γενικής ή/και αμήχανης) νευρικότητας των χεριών μέσω κινητού έγινε κοινότοπη εμπειρία σε μια μόλις γενιά. Στις παρέες, στο δρόμο, στα μέσα μεταφοράς... Τώρα το googleglass έρχεται να πει δεν χρειάζονται τα χέρια σας, κάντε τα ό,τι θέλετε. Ούτε για gaming δεν θα χρειάζονται, αφού ήδη δοκιμάζονται οι πρώτες gaming apps για το googleglass (δεν ξέρουμε όμως πόσο πετυχημένα θα είναι τα video games με φωνητικές εντολές...). Σε κάθε περίπτωση, όσοι / όσες έμαθαν ήδη “να απασχολούν τα χέρια τους” στο κινητό, τι θα τα κάνουν στις ώρες της βαρεμάρας και της νευρικότητας; Θα ξαναγίνει μόδα το μπεγκλέρι; Θα τρώνε τα νύχια τους;
Δεν είμαστε αυτοί που θα πουν ότι τέτοια εμπόδια είναι ανυπέρβλητα. Πολλά έχουν δει τα μάτια μας (και τα δύο) για το πως οι πληροφορικές μηχανές τροποποιούν έως αλλάζουν ριζικά συμπεριφορές, σχέσεις, σκέψεις - και σώματα. Όποιος άλλοτε μονολογούσε, χειρονομούσε, βλαστήμαγε στο δρόμο, ήταν βαρεμένος. Τώρα είναι απλά τηλεπικοινωνημένος.
Είμαστε, λοιπόν, όλο περιέργεια. Πάντως, επειδή οι εφαρμογές με φωνητικές εντολές στα ελληνικά μπορεί να αργήσουν, καλύτερα μην πετάξετε από τώρα τα κινητά σας.

Εν τω μεταξύ, στα πλαίσια των δοκιμών / διαφήμισης του googleglass, με υπερηφάνεια ανακοινώνονται το “πρώτο τάδε” που έγινε χάρη σ’ αυτό, το “πρώτο δείνα”, κλπ. Για παράδειγμα έγινε η πρώτη αστυνομική σύλληψη με την βοήθεια του googleglass: σε ένα μπάρ κάποιος μεθυσμένος ξεκίνησε έναν καυγά, αλλά κάποιος άλλος πελάτης τον βιντεοσκοπούσε με το googleglass του (και ο δράστης δεν το πήρε χαμπάρι). Όταν η αστυνομία αναζήτησε τον ένοχο, υπήρχε η ενοχή του κινητογραφημένη στο γκάτζετ - του ρουφιάνου. Ή έγινε η πρώτη επέμβαση ασθενοφόρου μετά από ειδοποίηση μέσω googleglass: κάποιος σωριάστηκε στο πεζοδρόμιο, πλην όμως ο περαστικός φύλακας άγγελος τον “τράβηξε” και έστειλε την εικόνα και τις συντεταγμένες στο αμερικανικό εκαβ. Ή έγινε η πρώτη εγχείρηση με την βοήθεια googleglass, όπου ο χειρούργος έστελνε την εικόνα του χειρουργούμενου γόνατου σε έναν συνάδελφό του χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, που συμμετείχε από απόσταση στο χειρουργείο... (Το γιατί η δημόσια τάξη και η υγεία είναι οι δύο κατεξοχήν τομείς στους οποίους μπορεί να διαφημιστεί η κοινωνική χρησιμότητα ενός τέτοιου γκάτζετ, αυτό το αφήνουμε σ’ εσάς να το απαντήσετε... Το γιατί η χρήση στο στρατό θα γίνει πολύ must, επίσης δικό σας...)
Επιπλέον, φαίνεται ότι ακόμα και η μεγαλύτερη καινοτομία δεν μπορεί να απολαύσει για καιρό την μοναδικότητά της. Στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα ψάχνουν ήδη το ακόμα μεγαλύτερη τεχνική βελτίωση των τεχνικών του googleglass, με προβολή και στα δύο μάτια, τρισδιάστατες ψηφιακές αναπαραστάσεις στα glasses (η αλήθεια είναι ότι για τέτοιες χρειάζονται και τα δύο ματάκια μας!), ενώ έρχεται στον αφρό μια έννοια που βόσκει χρόνια στους κύκλους των ειδικών: η επαυξημένη πραγματικότητα. Τι είναι αυτό; Είναι η “σύνθεση” της πραγματικής πραγματικότητας με την εικονική...
Ε - παυ - ξη - μέ - νη  πρα - γμα - τι - κό - τη - τα!!!
Τρομάρα μας!!