“αντιρατσιστικός” ρατσισμός -
και άλλες ομορφιές

> “Αν η Βουλή δεν καταφέρει να ψηφίσει πλήρη και ολοκληρωμένη αντιρατσιστική νομοθεσία, τότε θα έχουμε κάνει την πρώτη πράξη αυτοκτονίας της Ελληνικής Δημοκρατίας και θα έχουμε επιδείξει τραγική ιστορική μυωπία”.

Ευάγγελος (Βαγγέλης) Βενιζέλος, Σάββατο 1 Ιούνη 2013, ημερίδα ΙΣΤΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη.

 > Συνεχίζεται η αντιπαράθεση για το λεγόμενο “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο, με στόχο τον εγκλωβισμό του λαού σε κάλπικα διλήμματα, αλλά και την υποβοήθηση της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, που προωθείται με άξονα το δίπολο. ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στην προσπάθεια να ντύσουν με προοδευτικό μανδύα ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο, που ενσωματώνει επικίνδυνες κατευθύνσεις της ΕΕ.

ιστοσελίδα 902.gr, 30 Μάη 2013

> Αναστάτωση έχει δημιουργηθεί στους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας μετά τη δημοσιοποίηση κάποιων εκ των ρυθμίσεων που υπάγονται στο λεγόμενο “αντιρατσιστικό” νομοσχέδιο.
Όπως ανέφερε σε προηγούμενο ρεπορτάζ του το "Αγιορείτικο βήμα", Μητροπολίτες, όπως ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ξιφούλκησαν κατά της Πολιτείας μιλώντας για φίμωση, ενώ και άλλοι σε ηπιότερους τόνους, όπως ο Σύρου Δωρόθεος, εφιστούν την προσοχή και προειδοποιούν για τις συνέπειες του νέου νομοθετήματος.
...
Συγκεκριμένα δε για την Εκκλησία υπάρχουν οι εξής κίνδυνοι:
- Στο κείμενο του νόμου και ιδίως στις διατάξεις με τις οποίες μορφοποιείται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των εγκλημάτων για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας υπάρχουν αόριστες έννοιες όπως πχ “... κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων που προσδιορίζονται με βάση τη θρησκεία” οι οποίες πρέπει είτε με συγκεκριμένους χωριστούς ορισμούς ή στο ίδιο περιεχόμενο των διατάξεων να αποσαφηνισθούν και να εξειδικευθούν ή να αντικατασταθούν ώστε να μην ελλοχεύει κάθε φορά ο κίνδυνος να παρερμηνευθούν και να εφαρμοσθούν σε περιπτώσεις που δεν ήταν στους σκοπούς ούτε της Απόφασης ούτε του Εσωτερικού νομοθέτη.
Σε αυτή την παρατήρηση της ΚΕΝΕ υπάγεται και ο λόγος της Εκκλησίας (Μητροπολιτών, ιερέων κλπ) που ενδεχομένως να μιλούν για το τέμενος, το μεταναστευτικό και άλλα παρόμοιας φύσης θέματα που πηγάζουν από την πίστη κάποιων σε άλλες θρησκείες.
- Πρέπει να τύχει ιδιαίτερης προσοχής η περίπτωση επιβολής κυρώσεων σε νομικό πρόσωπο ή ένωση προσώπων όταν πρόκειται για παραβατική ατομική συμπεριφορά φυσικού προσώπου. Πρόκειται για αντικειμενική στην ουσία ευθύνη του συλλογικού φορέα για πράξεις που έχουν ως αίτιο προσωπικές και ενδεχομένως άγνωστες στο συλλογικό φορέας αντιλήψεις προσώπων που μπορεί να μην είναι καν μέλη του για το ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Με λίγα λόγια δεν αποκλείεται για το “κήρυγμα-φωτια” κάποιου Μητροπολίτη να χρειαστεί να δώσει λόγο ολόκληρη η Ελλαδική Εκκλησία.

Αγιορείτικο Βήμα, 30 Μάη 2013

> Σε θέματα πολιτικής επικαιρότητας, με έμφαση στον σχεδιαζόμενο αντιρατσιστικό νόμο και στη σημερινή επέτειο από την 'Αλωση της Πόλης, ήταν αφιερωμένη η ομιλία του Γενικού Γραμματέα της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου, στην Kοινοβουλευτική Oμάδα του κόμματός του.
Ο κ. Μιχαλολιάκος είπε ότι στόχος του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου είναι η Χρυσή Αυγή και επικαλέστηκε την απόφαση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, σύμφωνα με την οποία “υπάρχει επαρκές νομοθετικό πλαίσιο”, και τόνισε ότι το εν λόγω νομοσχέδιο “δεν είναι συνταγματικά ανεκτό”, για να προσάψει στα κόμματα του “συνταγματικού τόξου” ότι “κάνουν αντισυνταγματικό νόμο”. “Κανείς δεν θα μας εμποδίσει να λέμε έξω οι λαθρομετανάστες” πρόσθεσε.

Α.Π.Ε. 29 Μάη 2013

> Για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο: Δεν μπορεί να υπάρξει όαση δημοκρατίας μέσα σε μία μνημονιακή έρημο. Το μόνο που μπορώ να ρωτήσω τον κ. Κουβέλη και τον κ. Βενιζέλο είναι πόσο άλλους διασυρμούς θα αντέξουν για να παραμείνουν στην κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Η προστασία από το νεοναζισμό μπορεί να γίνει μόνο από μία κυβέρνηση αντιμνημονιακή.
Τη Δευτέρα θα καταθέσουμε το σχέδιο του αντιρατσιστικού νόμου που θα γίνει νόμος του κράτους, όχι προφανώς σε αυτήν την Βουλή - δεν έχουμε αυταπάτες, αλλά όταν αργά ή γρήγορα η χώρα θα οδηγηθεί στη δημοκρατική διέξοδο. Όταν ο λαός δώσει την εντολή για μία δημοκρατική κυβέρνηση.
Αλέξης Τσίπρας, στην κοινοβουλευτική ομάδα του συ.ριζ.α. / ε.κ.μ., 29 Μάη 2013
> Απ’ ότι φαίνεται, αρχικά κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου, βρήκαν καλή την ιδέα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Πίστεψαν ότι θα απονομιμοποιούσε τη Χρυσή Αυγή κι έσπευσαν να τη βάλλουν σε εφαρμογή. Στη συνέχεια όμως, επικράτησαν δεύτερες σκέψεις: “Δε μπορεί να επιδιώκουμε τη συσπείρωση των δεξιών ψηφοφόρων κι αυτών που μας έχουν εγκαταλείψει για τη Χρυσή Αυγή και να φέρουμε ένα νόμο με τον οποίο διαφωνεί μεγάλο μέρος της δεξιάς” υποστήριζαν στελέχη της Ν.Δ, ανάμεσα τους και συνεργάτες του πρωθυπουργού.

27 Μάη 2013

> Μιλώντας για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, υπογράμμισε ότι με το λεγόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ανοίγει ο δρόμος για να εφαρμοστούν και στην Ελλάδα οι αντιδραστικές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι οποίες, όπως διευκρίνισε, στο όνομα της καταπολέμησης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, προωθούν την αντιδραστική και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, της εξίσωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό.
Βάζουν στο ίδιο τσουβάλι το ναζισμό - που είναι ό,τι πιο αντιδραστικό και εγκληματικό έχει γεννήσει το καπιταλιστικό σύστημα, το δικό τους σύστημα - με τον κομμουνισμό, το κομμουνιστικό κίνημα, που ιστορικά έχει αποδειχθεί ο πιο συνεπής εχθρός του ναζισμού καταθέτοντας εκατομμύρια θύματα στο αγώνα για να νικηθεί ο ναζισμός.
Εμείς το λέμε ξεκάθαρα, τόνισε κατηγορηματικά ο κ. Κουτσούμπας. Αυτές οι προτάσεις δεν έχουν στόχο ούτε το ρατσισμό ούτε τους φορείς του ρατσισμού. Έχουν στόχο - και δεν το κρύβουν - να ποινικοποιήσουν την ταξική πάλη, τους λαϊκούς αγώνες, την κομμουνιστική ιδεολογία, δήλωσε ο γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ.

Δημήτρης Κουτσούμπας, γ.γ. κκε, Καρδίτσα, 24 Μάη 2013

> Έχουμε ένα άρθρο στο Σύνταγμα που τα λέει όλα. Στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το Σύνταγμά μας οφείλουμε να πούμε ότι εγγίζει την πληρότητα.
Ειδικότερα το άρθρο 5, παράγραφος 2 τα λέει όλα: Όταν λέει για παράδειγμα ότι όταν κάποιος βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια, που παραμένει, που μπαίνει απλώς μέσα, είτε έχει έγγραφα είτε δεν έχει, αυτός έχει απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής, της ελευθερίας χωρίς κρίσεις φυλής, χρώματος, γλώσσας, πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, τι άλλο να προσθέσει. Να πω κάτι ακόμη που ίσως να μην είναι πολύ γνωστό. 
Το 1979 ψηφίσαμε τον νόμο 729 που έγινε σταθερή αναφορά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες για χρόνια ολόκληρα. Αυτοί οι νόμοι συμπληρώθηκαν και μεταγενέστερα, αλλά και με μια πρόσφατη διάταξη που φέραμε σε ένα νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά και άλλες διατάξεις.

Αντώνης Ρουπακιώτης, υπουργός δικαιοσύνης, ακροδεξιά ιστοσελίδα defencenet, 8 Μάη 2013, πριν την κατάθεση του νομοσχεδίου του.

> Όπως όλοι καταλάβαμε από τις δηλώσεις του κυρίου Ρουπακιώτη, στόχος τους είναι να βγάλουν στο περιθώριο τον Λαϊκό Σύνδεσμο και να ενδυναμώσουν την παρουσία των λαθρομεταναστών στη χώρα μας, με σκοπό να μας αφανίσουν ως γένος, ίσως είναι υπερβολικές αυτές οι σκέψεις, αλλά ίσως και όχι.
Πολύ απλά με αυτό το νομοσχέδιο, οι Έλληνες είναι τα θύματα και οι μετανάστες αυτοί που θα απολαμβάνουν την εύνοια της εκάστοτε κυβέρνησης.

ακροδεξιά ιστοσελίδα defencenet, 8 Μάη 2013, στο τέλος της πιο πάνω συνέντευξης.

Αυτό το μικρό απάνθισμα θα σας χρειαστεί στο μέλλον (ίσως και τώρα) όταν και αν προσπαθήσετε να θυμηθείτε ποιο (στο διάολο) ήταν το μείζον θέμα που απασχολούσε την ελληνική κοινωνία και την ελληνική πολιτική σκηνή, (για περισσότερο από ένα μήνα) τον Μάη και στις αρχές Ιούνη του 2013. Ελάχιστοι “μυστήριοι” θα χρειαστούν ίσως τα πιο πάνω για να τεκμηριώσουν (επικουρικά, υπάρχουν υπεράφθονες αποδείξεις παρόμοιας χρήσης) αυτήν την παρατήρηση του Γκυ Ντεμπόρ, στα σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος (1988):

... Στη γαλλία δέκα χρόνια νωρίτερα, ένας πρόεδρος της δημοκρατίας, που κατόπιν ξεχάστηκε αλλά τότε ξεχώριζε στην επιφάνεια του θεάματος, εξέφραζε αφελώς τη χαρά που ένιωθε, “γνωρίζοντας ότι στο εξής θα ζήσουμε σ’ ένα κόσμο δίχως μνήμη όπου, όπως στην επιφάνεια του νερού, η μια εικόνα κυνηγάει ακατάπαυστα την άλλη”...

Όμως οι εικόνες που κυνηγούν ακατάπαυστα η μία την άλλη σαν στην επιφάνεια του νερού, δεν είναι οι οποιεσδήποτε τυχαίες. Είναι κατασκευασμένες έτσι ώστε να γυαλίζουν εντυπωσιάζοντας, κι ύστερα να αντικαθίστανται από καινούργιες που επίσης γυαλίζουν εντυπωσιάζοντας (ας πούμε: “μαύρο στην οθόνη”), και ύστερα από άλλες, κι άλλες, κι άλλες...
Δεν υπάρχει κανένα “σχέδιο συνωμοσίας” πίσω απ’ τον ιριδισμό των εντυπώσεων, και ανάμεσά τους εκείνων που λέγονται “πολιτική”, και είναι η τεχνική της εξουσίας. Αντίθετα, όλα είναι φανερά· και μαζί “εντυπωσιακά” αόρατα. Πως θα φαινόταν, για παράδειγμα, ο πολυήμερος “δημόσιος διάλογος” για ένα αντι-ομοφοβικό νομοσχέδιο εάν απ’ αυτόν έλειπαν σταθερά οι ίδιοι οι θιγόμενοι, οι ομοφυλόφικοι / ες; Πως θα φαινόταν μια πολυήμερη φασαρία για ένα αντι-σεξιστικό νομοσχέδιο εάν είχαν φιμωθεί οι άμεσα θιγόμενες, οι γυναίκες;
Για το περιβόητο “αντιρατσιστικό νομοσχέδιο” αυτό ήταν η αρχή και το τέλος της αλήθειας του: μπορούσαν να μιλήσουν οι πάντες γι’ αυτό (οι φασίστες κάθε είδους οπωσδήποτε) αλλά απαγορευόταν να μιλήσουν - κι ούτε λόγος να δράσουν! - εκείνοι κι εκείνες που υφίστανται τον ρατσισμό: οι μετανάστες εργάτες, οι μετανάστριες εργάτριες. Όλος ο “δημόσιος διάλογος”, με τις δεξιές και αριστερές εκφάνσεις του, φρόντισε, με αόρατη αλλά ατσάλινη αποτελεσματικότητα, να γίνει μεταξύ “αντιρατσιστών” α ή β είδους· οι άμεσα θιγόμενοι απαγορεύτηκαν, άλλη μια φορά. Ήταν έτσι κατασκευασμένος (ήταν μια τέτοια “εικόνα”...) που να παραπέμπει μόνο σε “νομοσχέδιο για την προστασία των ζώων”: τα ζώα δεν μιλούν, μιλούν οι προστάτες τους, οι εχθροί τους, οι πάντες εκτός απ’ αυτά... Με όλες τις δεξιές και αριστερές εκφάνσεις του ο “δημόσιος διάλογος για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο” υπονοούσε ότι Αυτοί είναι ανύπαρκτοι, απαγορευμένοι, μουγκοί. Τέτοια ήταν η υπόρρητη αλλά σαφής συμφωνία των πάντων. [1]
Ήταν ένας ρατσιστικός “δημόσιος διάλογος” με υποτιθέμενα “αντιρατσιστικό περιεχόμενο”. Κι αυτή η καταστατική θέση του, με τις δεξιές κι αριστερές συνενοχές, ήταν που επέτρεψε τελικά στα βοθρολύματα να “μιλήσουν” για τον  “δικό τους αντιρατσισμό”... Ύστερα, αφού αυτή η κατάλληλη μαστορεμένη “εικόνα” διέγραψε την τροχιά της εξαντλώντας τις σκοπιμότητές της, αντικαταστάθηκε απ’ την επόμενη: “το μαύρο στην οθόνη”.

η καταγωγή

Αυτά για τον Μάη και τις αρχές Ιούνη του 2013... Επειδή, υποτίθεται, οι χιλιάδες ψηφόφοροι των βοθρολυμάτων έχουν “εκθέσει την χώρα”, και το παλιό καλό θεώρημα “εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι υπάνθρωποι” δεν είναι πειστικό στους μη έλληνες που για διάφορους λόγους ασχολούνται συστηματικά με το τι συμβαίνει σ’ αυτό το μέρος του πλανήτη.
Όμως ας κάνουμε κάτι που καθόλου δεν γουστάρουν οι έλληνες, δεξιοί και αριστεροί. Ας θυμηθούμε ενδεικτικά και ελάχιστα το έτος 1991 [2]:

ελευθεροτυπία, 10 Νοέμβρη 1991

νέα, 25 Νοέμβρη 1991

ελευθεροτυπία, 20 Δεκέμβρη 1991

νίκη, 22 Δεκέμβρη 1991

ελευθεροτυπία, 23 Δεκέμβρη 1991

απογευματινή, 5 Γενάρη 1992

Σε καμία εφημερίδα ή άλλο “μέσο” της δεκαετίας του ‘90 δεν θα βρει κανείς οτιδήποτε σχετικά με τα εξής:
- συστηματικά βασανιστήρια μεταναστών απ’ την αλβανία, στα ελληνοαλβανικά σύνορα, απ’ τον στρατό·
- βιασμούς αλβανίδων και πάλι στα σύνορα, απ’ τον στρατό·
- επιθέσεις με πραγματικά πυρά ελληνικών πολεμικών πλοίων εναντίον πλοιαρίων που μετέφεραν μετανάστες, δολοφονίες και σοβαρούς τραυματισμούς μεταναστών, στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στα αλβανικά παράλια και στην Κέρκυρα·
- δολοφονίες μεταναστών στη διάρκεια “σπορ κυνηγιού ανθρώπων” από διάφορους έλληνες λεβέντες ένοπλους, στα βουνά της Ηπείρου και της δυτικής Μακεδονίας·
- συστηματικές κλοπές σε βάρος μεταναστών εργατών από την αλβανία είτε απ’ τους εργοδότες τους είτε από μπάτσους·
- εκβιασμούς και ταπεινώσεις κάθε είδους για την απόκτηση χαρτιών...
Αντίθετα, με επιμονή και υπομονή μπορεί κανείς να βρει πόσες φορές αθωώθηκαν πανηγυρικά έλληνες ιδιοκτήτες μικροαστοί (κυρίως στην επαρχία) για δολοφονίες μεταναστών από την αλβανία, που έγιναν “επειδή πήγαν να κλέψουν καρπούζια”, “επειδή πήγαν να κλέψουν ένα σακί πατάτες”, και άλλα παρόμοια.

Τι νόημα έχει αυτή η υπενθύμιση; Όλο το ρεπερτόριο του λόγω και έργω ρατσισμού όχι απλά έχει ασκηθεί επί 20ετία απ’ το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και τους θεσμούς / μηχανισμούς του κράτους της, αλλά έχει γίνει η κυριότερη και πιο σταθερή “φύση” της. Και μπορεί κάθε καραγκιόζης, δεξιός ή αριστερός, υπουργός ή οτιδήποτε άλλο, να καμαρώνει (σαν τον Ρουπακιώτη...) για το ότι “ο νόμος 729 του 1979 ενέπνευσε ‘αντιρατσιστικά’ την υπόλοιπη ευρώπη” (πάλι τους δώσαμε τα φώτα...) αλλά η αλήθεια είναι πως ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι εκατοντάδες χιλιάδες άντρες και γυναίκες, πρώτα απ’ τα βαλκάνια και την ανατολική ευρώπη και ύστερα απ’ την αφρική και την ασία, δεν θα ανοίξουν το στόμα τους. Και δεν θα απαιτήσουν δικαιοσύνη, για τις κλεμμένες τους ζωές.
Η απαγόρευση, σταθερή, μόνιμη, αδιαπραγμάτευτη, είναι ο ελληνικός κοινός τόπος σε ότι αφορά όλους και όλες που υποτιμήθηκαν και υποτιμούνται, σαν “ξένοι”, με κάθε βίαιο τρόπο που μπορεί να σκεφτεί το άρρωστο πνεύμα του μικροαστισμού.

οι μηχανισμοί

Μέσα στο “αντιρατσιστικό” θέαμα, ύστερα από δεύτερους υπολογισμούς και σκέψεις, το ακροδεξιό κόμμα της νέας δημοκρατίας, ως τμήμα της κυβέρνησης, αποφάσισε να αλλάξει γραμμή. Ενώ αρχικά υποστήριζε τον “αντιρατσισμό Ρουπακιώτη”, ύστερα κατέληξε ότι δεν χρειάζονται παρά μικρές προσθήκες (στην υπάρχουσα υπεραρκετή νομοθεσία) σε σχέση με το ολοκαύτωμα και άλλες διεθνώς αναγνωρισμένες γενοκτονίες. Οι νόμοι είναι αρκετοί, αλλά δεν εφαρμόζονται ήταν η επωδός, και μάλιστα από χείλη που ξέρουν πολλά επ’ αυτής της “μη εφαρμογής”, όπως ο (βορ)Βορίδης.
Η σκηνοθετημένη “αντίδραση” απ’ την μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν μια απ’ τα ίδια: “κάνετε πλάτες στους φασίστες για να πάρετε καμιά ψήφο”... Όμως στις 31 του Μάη, ένας δικηγόρος υπεράνω οποιασδήποτε υποψίας για δόλια σκοπιμότητα ή ρατσιστικές πεποιθήσεις, στην “εφ. συν”, έγραψε αποδεικνύοντάς το το ίδιο πράγμα: ότι υπάρχει τυπικά ικανός αριθμός νόμων, αλλά οτι ουσιαστικά δεν εφαρμόζονται [3]:

...
Προβλέπεται υποχρεωτικά ως επιβαρυντική περίσταση η τέλεση αξιόποινης πράξης από μίσος εθνικό, φυλετικό, θρησκευτικό ή λόγω διαφορετικού γενετήσιου προσανατολισμού (άρθρο 79 παρ. 3 Π.Κ). Σπάνια εφαρμόζεται.
Ισχύει -τυπικά τουλάχιστον- ο ν. 927/1979 για την αντιμετώπιση της έκφρασης καταφρόνησης εθνικών και φυλετικών ομάδων.
...
Το ότι οι παραπάνω ποινικές διατάξεις δεν έχουν ενεργοποιηθεί ποτέ σε πληθώρα ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων αποδεικνύει ότι αυτό το οποίο λείπει δεν είναι η ύπαρξη νομοθετικού πλαισίου, αλλά η πολιτική βούληση εφαρμογής του.
...

Δεν θα χρειαζόταν στην κυβερνοαριστερά τίποτα περισσότερο από στοιχειωδώς αληθινός ρεφορμισμός για να πάρει το καινούργιο επιχείρημα της ακροδεξιάς κυβερνητικής συνιστώσας περί “υπαρκτής αλλά μη εφαρμοζόμενης νομθεσίας”, να το σηκώσει ψηλά, για να φανεί καθαρά ο σκελετός του. Τι σημαίνει “δεν εφαρμόζονται οι χ και ψ νόμοι” σε μια κατ’ όνομα αστική δημοκρατία; Σημαίνει ότι συγκεκριμένοι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί και κυκλώματα, με εξαιρετική ισχύ, εφαρμόζουν την “δική τους νομοθεσία”. Και ποιοί είναι αυτοί; Ας τους υπενθυμίσουμε: στρατός, σώματα ασφαλείας, μυστικές υπηρεσίες, δικαστήρια, εκκλησία. Το ελληνικό βαθύ κράτος.
Όταν ένας πρωθυπουργός, που αποτελεί (ο ίδιος και οι κολαούζοι του) “προσωπικό” του βαθέος κράτους, εμφανίζεται να αναγνωρίζει (χωρίς να κατονομάζει και χωρίς κανείς να τον αναγκάσει να κατονομάσει) ότι το “εκτελεστικό”  ΔΕΝ εφαρμόζει τους νόμους - που - δεν - γουστάρει, (που σημαίνει: διοικεί δια της βίας) και η υποτιθέμενη “αριστερά”, υποτίθεται μεταρρυθμιστική και υποτίθεται δημοκρατική, μνέσκει σαν χαμένη ή απλά συμφωνεί σιωπηλά ότι έτσι - έχουν - τα - πράγματα, τότε τι στ’ αλήθεια περιμένει ότι θα κάνει αυτή η “αριστερά” εάν κάποτε βάλει τους κώλους της στις υπουργικές καρέκλες;

οι αθωώτητες

Παρότι η κοινωνική βάση του νέου ολοκληρωτισμού είναι η σημαντικότερη διάσταση, όλοι εκείνοι που θέλουν να αθώωσουν την “κοινωνία” για την αθλιότητά της θα έπρεπε, το λιγότερο, να πολεμήσουν χωρίς υποχώρηση, αναλυτικά, συγκεκριμένα, συστηματικά, δυναμικά, ενάντια στο άλλο μισό της καπιταλιστικής βίας: το πραγματικό και βαθύ κράτος. Δεν πρόκειται για “σταγονίδια” [4]  που η επερχόμενη πλημμυρίδα της αριστεράς του “λαού” θα εξαφανίσει. Πρόκειται για την πραγματική σπονδυλική στήλη και το μεγαλύτερο μέρος του νευρικού και αιμοκυκλοφοριακού συστήματος της εξουσίας (των εξουσιών “κλίμακας”) στην ελλάδα. Και παρότι, το επαναλαμβάνουμε, ο μέσος έλληνας μικροαστός είναι συνεπέστατος στο “απ’ έξω κούκλα - από μέσα πανούκλα” και στον ρατσισμό του, και στον σεξισμό του, και στις συνωμοσιολογικές του παράνοιες, και στην μνησικακία του, και στην μισαλλοδοξία του, είναι τα αποκούμπια που βρίσκει στους μπάτσους, στο στρατό, στους παπάδες και στο οργανωμένο έγκλημα που τον αποθρασύνουν αφού του επιτρέπουν να νοιώθει παντοδύναμος.
Θα ήταν αδύνατο κοινωνικές τάξεις ρατσιστικές και το ρατσιστικό τους κράτος ή/και παρακράτος να νομοθετήσουν “αντιρατσιστικά” και να το εννοούν! Παίζοντας όμως το θέατρο “μας βλέπουν απ’ έξω” και “ε, μην αυτοκτονήσουμε και την σούπερ δημοκρατία μας!” μερικές απ’ τις πολιτικές βιτρίνες αυτών των τάξεων και αυτού του κράτους / παρακράτους έφτασαν στο σημείο να παραδεχτούν προς στιγμή την αλήθεια τους: ξέρετε, “άλλοι” κάνουν κουμάντο! Την δεδομένη στιγμή και με την συγκεκριμένη αφορμή αυτή η σύντομη ομολογία δεν ήταν απλά μια αλαζονική πράξη. Θα μπορούσε να θεωρηθεί και σαν το ρίξιμο του γαντιού.
Όμως κανείς δεν είδε, δεν άκουσε, δεν κατάλαβε. Αυτοί που βρίσκονται ψηλά στις διάφορες ιεραρχίες (του “αντιρατσισμού” συμπεριλαμβανόμενου) ξέρουν - και κάνουν τους δικούς τους βολικούς λογαριασμούς. Εκείνοι πάλι που είναι στον πάτο, βολεύονται με την α-δυναμία της ευπιστίας τους.
Όμως αυτή είναι η αλήθεια: το σκοπευτήριο της Καισαριανής ταξίδεψε σε πολλά μέρη εδώ και μια 20ετία. Τώρα στέκεται (και) στην Αμυγδαλέζα, και στο δυτικό Αιγαίο...

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Ακόμα και η, έντονη στη σιωπή της αλλά όχι ανεξήγητη, απουσία των φιλομεταναστών της αντ.αρ.συ.α. Ούτε ένα κλάσμα της κινητοποίησης για την 19η του περασμένου Γενάρη (“Αθήνα - πόλη αντιφασιστική”) δεν έγινε στη διάρκεια του “δημόσιου αντιρατσιστικού διαλόγου” - δείγμα ενός καλά αθρωμένου μέσα στη συγκυρία αιδήμονος πατριωτισμού.
[ επιστροφή ]

2 - Το υλικό είναι απ’ την έκδοση TEXT της λέσχης κατασκόπων του 21ου αιώνα (α’ έκδοση 2001, β’ έκδοση 2010), με τίτλο περί της (ανομολόγητης) καταγωγής των ρατσιστικών ιδεωδών της ελληνικής κοινωνίας και περί της (ομολογημένης) χρησιμότητάς τους.
[ επιστροφή ]

3 - Κώστας Παπαδάκης, αντιρατσιστική ρητορεία και πολιτική βούληση.
[ επιστροφή ]