Πάνω: τα γραφεία της beogradska banka, στο κέντρο της Λευκωσίας. Η τράπεζα έκλεισε το 2000 (την έκανε την δουλειά της) και έκτοτε το κτίριό της ρημάζει.

Κάτω: ο Χριστόφιας βάζει τα κλάματα ανακοινώνοντας από την τηλεόραση στους νοτιοκυπρίους ότι δεν θα γλυτώσουν ένα κάποιο “μνημόνιο”. Φτηνό θέατρο, του οποίου η πρεμιέρα έγινε πέρυσι στην ιταλία, για περίπου αντίστοιχους λόγους...

κατατρεγμένο μου πλυντήριο...

Στη ζωή δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αυτό μας το αποδεικνύουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Ευτυχώς υπάρχουν παραδείγματα. Στην Κύπρο υπάρχει μια κυβέρνηση της αριστεράς … ο κ. Χριστόφιας όμως κατάφερε να δανειστεί από τη Ρωσία του Πούτιν 2,5 δις ευρώ και να μην μπει στο ΔΝΤ και να αποφύγουμε να έχουμε και τις δύο χώρες του ελληνισμού στο ΔΝΤ και την επιτήρηση… Η Ελλάδα είχε δυνατότητες και διαπραγμάτευσης και αναζήτησης εναλλακτικών πηγών δανεισμού. Δεν το έκανε ποτέ όμως, γιατί ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του υλοποιούσε προειλημμένες αποφάσεις. Έχω επανειλημμένα τοποθετηθεί. Πρόκειται για ένα προμελετημένο και προσχεδιασμένο έγκλημα, το οποίο αρνήθηκε να υλοποιήσει ο Καραμανλής και γι αυτό και αποχώρησε στην ουσία από την εξουσία, δέχθηκε όμως με θέρμη να το υλοποιήσει ο κ. Παπανδρέου. Είναι όμως ένα σχέδιο εγκληματικό για τον ελληνικό λαό.

Αλέξης Τσίπρας, 29 Φλεβάρη 2012, στον real fm

Θυμήθηκαν τώρα τα περί ξεπλύματος χρήματος και μας έχουν στη γωνία, αρνούμενοι να υπογράψουν μαζί μας ένα μνημόνιο που κανείς δεν μπορεί να χειροκροτήσει... ομολογώ ότι φεύγω πικραμένος ως μέλος του συμβουλίου της ε.ε....  η κύπρος νιώθει κατατρεγμένη...

Δημήτρης Χριστόφιας, 12 Φλεβάρη 2013, Αθήνα, προς τα ελληνικά μήντια

Δεν έχει δίκιο ο κύριος Χριστόφιας!! Δεν “το θυμήθηκαν τώρα” το ωραίο νοτιοκυπριακό πλυντήριο οι παλιοευρωπαίοι· ποτέ δεν το είχαν ξεχάσει, αφού παρά πολλά αφεντικά (ευρωπαϊκά και όχι μόνο) το χρησιμοποιούν. Δεν είναι άλλωστε μόνο το ξέπλυμα χρήματος διεθνές προσόν της νότιας κύπρου· έχει κι άλλα χαρίσματα... Πως να εξηγηθεί, άλλωστε, το γεγονός ότι μέσα στο 2005 (έτσι, για παράδειγμα) άνοιξαν στο νησί της Αφροδίτης 14.500 καινούργιες “επιχειρήσεις”, πολλές (οι περισσότερες;) με μόνο περιουσιακό στοιχείο ένα γραμματοκιβώτιο; Έχει υπάρξει άραγε, απ’ τα ‘90s και μετά, “δουλειά” (το “βρωμο” το αφήνουμε στην διακριτική σας ευχέρεια) τοπικού, διεθνούς, ακόμα και παγκόσμιου ενδιαφέροντος που να μην είχε ένα πάτημα, έστω και μικρό, στο νότιο τμήμα του “χρυσοπράσινου φύλλου”;
Και είναι και αχάριστος (ο κύριος Χριστόφιας). Θυμάται άραγε ο κύριος κατατρεγμένος ότι η ε.ε. έκανε δεκτή τη νότια κύπρο (τον Απρίλιο του 2003) κατά παράβαση κάθε στοιχειώδους “ορθολογικότητας διακρατικών σχέσεων”, εφόσον όρος για την ένταξη ήταν να έχει επανενωθεί πολιτικά το νησί, διαφορετικά η ε.ε. θα δεχόταν να έχει μέλος ένα κράτος του οποίου το έδαφος βρίσκεται (τυπικά...) υπό κατοχή ξένου στρατού; Το θυμάται ο κύριος κατατρεγμένος ότι τελικά η ε.ε. έκανε αυτό που έλεγε ότι αποκλείεται να κάνει; Και μήπως μπορεί να δώσει κάποια εξήγηση για εκείνην την εύνοια; Μήπως το νοτιοκυπριακό πλυντήριο (και τα υπόλοιπα χαρίσματα...) ήταν ένας λόγος για το μεγάλο, ευρωπαϊκό “ναι”;
Και μήπως, εντάσσοντας στην μεγάλη αγκαλιά της τη νότια κύπρο, η ε.ε. έκανε κι άλλα χατίρια μαζεμένα στη Λευκωσία; Μήπως της έδωσε ένα τσουβάλι ποντάκια εναντίον των τουρκοκυπρίων του βορρά; Μήπως, επίσης, “συγχώρεσε” διάφορους επώνυμους της πολιτικής και οικονομικής της ελίτ για συνεργασία σε εγκλήματα πολέμου; Ε;

παλιές ιστορίες (;)

Ιούνιος 1992. Ο κατ’ όνομα “γιουγκοσλαβικός” και στην πράξη σερβικός στρατός, με την πολύτιμη βοήθεια παρακρατικών συμμοριών, έχει ισοπεδώσει το κροατικό Βούκοβαρ, έχει καταλάβει το 1/3 της κροατικής επικράτειας, και έχει ήδη αρχίσει τις σφαγές στη βοσνία. Ο οηε, με μεγάλη δυσθυμία (και με ασκήσεις ισορροπίας συμφερόντων), επιβάλλει στο Βελιγράδι κάποιες “κυρώσεις”, απ’ αυτές που είναι χρήσιμες για την προπαγάνδα του ανθρωπισμού. Μία απ’ αυτές είναι “οικονομικός αποκλεισμός”... [1]
Ιούνιος 1992. Ως εκείνη την χρονική στιγμή, και ουσιαστικά απ’ το 1989 και μετά, διάφοροι γιουγκοσλάβοι (ακόμα) επιχειρηματίες (καθεστωτικοί οι περισσότεροι) είχαν αξιοποιήσει την πολύ χαμηλή φορολόγηση επιχειρήσεων στη νότια κύπρο, για να δηλώσουν εκεί την έδρα των εταιρειών τους. Λιγότερες από 1000 (απ’ τις πολύ περισσότερες) off shore στη νότια κύπρο είναι γιουγκοσλαβικής ιδιοκτησίας. Μία απ’ αυτές είναι θυγατρική της “τράπεζας ου Βελιγραδίου” (beogradska bank cyprus). Αλλά αμέσως μετά τις “κυρώσεις” θα συμβεί ένα off shore boom, και σύντομα οι σερβικών συμφερόντων εταιρείες θα γίνουν περισσότερες από 7.000. 
Άνοιξη προς καλοκαίρι του 1992. Μια μεσαία κυπριακή τράπεζα, η “λαϊκή” (cyprus popular bank) ανοίγει θυγατρική στην ελλάδα. Με το όνομα “ευρωπαϊκή λαϊκή”. Το 58% των μετοχών της “ευρωπαϊκής λαϊκής” ανήκει στην “λαϊκή”· το 6% στην hsbc [2] (που κατέχει και το 23% των μετοχών της “λαϊκής”), και οι υπόλοιπες σε “έλληνες και κύπριους επενδυτές”. Το άνοιγμα της “ευρωπαϊκής λαϊκής” διαφημίζεται σαν σπουδαία κίνηση στην κύπρο, αλλά στην πράξη πρόκειται για μια μικρή τράπεζα. Με κεντρικό κατάστημα στην ΑΘήνα και υποκαταστήματα στο Ηράκλειο και στη Θεσσαλονίκη. Μικρή - αλλά καίρια...
Φθινόπωρο 1992. Υπό την εποπτεία του σέρβου πρέσβη στην Αθήνα Milan Milutinovic (και υπό την προστασία του ελληνικού κράτους, των μυστικών υπηρεσιών και των κεντρικών τραπεζικών αρχών) αρχίζει μια συστηματική “ροή χρήματος” προς την ελλάδα, οδικώς, με ι.χ., απ’ την σερβία, μέσω δημοκρατίας της μακεδονίας· μέσα σε σάκους, βαλίτσες, οτιδήποτε. Προορισμός το υποκατάστημα της “ευρωπαϊκής λαϊκής” στη Θεσσαλονίκη. Και απο εκεί προς διάφορους προορισμούς, πάντα όμως ένα μεγάλο ποσοστό προς τη νότια κύπρο, στην μητρική “λαϊκή”. Πρόκειται για την εποχή του το όνομά μας είναι η ψυχή μας, του η λύση είναι μία σύνορα με την σερβία...
1992, 1993, έως και 1995. Μια σειρά (επτά ή οκτώ) από special off shore φτιάχνονται στη νότια κύπρο. Με ονόματα του είδους Neocom, Aviatrend, Antexol, Southmed Holdings, Browncourt, Nitranko, Microtri Handels... Όλες έχουν ένα φανερό κοινό: φτιάχνονται απ’ τον δικηγόρο Τάσσο Παπαδόπουλο και το γραφείο του (με την καθοδήγηση της διευθύντριας της beogradska bank cyprus Borka Vucic, ατόμου της απόλυτης εμπιστοσύνης του Μιλόσεβιτς), και ο εν λόγω είναι ο νομικός τους εκπρόσωπος - ο frontman σα να λέμε. Δεν είναι μόνο αυτή η ιδιότητα του Τ. Παπαδόπουλου: εντελώς συμπτωματικά είναι, ταυτόχρονα, σύμβουλος της “λαϊκής” και της beogradska bank cyprus...
Πρόκειται για τις εταιρείες στους λογαριασμούς των οποίων θα μεταφέρονται, με την μεσολάβηση της “λαϊκής”, τα (πολύ μεγάλα) ποσά που “φεύγουν” απ’ το καθεστώς Μιλόσεβιτς. Και απο εκεί, θα φεύγει ό,τι χρειάζεται για αγορές όπλων, και κάθε τι που πρέπει να πληρώσει εκτός συνόρων η σερβοφασιστική μηχανή και το καθεστώς του Βελιγραδίου. [3]
Η μεσολάβηση της “λαϊκής” στο ξέπλυμα γίνεται εν γνώσει της κεντρικής τράπεζας της κύπρου (και του διευθυντή της Αυξέντη Αυξεντίου), όπως άλλωστε η μεσολάβηση της “ευρωπαϊκής λαϊκής” γίνεται εν γνώσει των αντίστοιχων ελληνικών τραπεζικών αρχών. Υποτίθεται πως το χρήμα πρόερχεται απ’ τα σερβικά τελωνεία... Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του είναι σε σκληρό νόμισμα (γερμανικά μάρκα κυρίως), και προέρχεται απ’ το λαθρεμπόριο τσιγάρων ευρωπαϊκής κλίμακας, το οποίο έχουν οργανώσει μηχανισμοί του καθεστώτος Μιλόσεβιτς, μέσω ελλάδας και μαυροβουνίου.
Όταν, μετά την “πτώση Μιλόσεβιτς”, οι επόμενες σερβικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να βρουν τα ποσά (που θεωρήθηκαν “περιουσία του κράτους”) οι υπολογισμοί έβγαλαν ένα νούμερο μεταξύ 10 και 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που πέρασαν / ξεπλύθηκαν μέσω “λαϊκής”, “θυγατρικών” - και Τάσσου Παπαδόπουλου. Στο κόλπο ήταν μεγάλο μέρος των νοτιοκυπριακών αρχών, αφού από ένα χρονικό σημείο και μετά (ειδικά την περίοδο των εκκαθαρίσεων στο κόσοβο και της νατοϊκής επίθεσης) το χρήμα μεταφερόταν (σε σάκους μεγέθους τσιμεντόσακων...) με ειδικές πολιτικές αεροπορικές πτήσεις στο αεροδρόμιο της Λάρνακας, ξεφορτωνόταν με ειδική αστυνομική προστασία, και όδευε στα χρηματοκιβώτια της “λαϊκής” με την κάθε φορά ειδικά άδεια [4] της κεντρικής τράπεζας της κύπρου.

φαλιμέντο (ή αναδιάρθρωση)

Το να ονομάσει κανείς τον νοτιοκυπριακό καπιταλισμό μαφιόζικο δεν είναι πρωτοτυπία. Εξάλλου, το “οικονομικό θαύμα” της νότιας κύπρου γεννήθηκε και άνθισε επειδή, λόγω του εμφύλιου και της πολιτικής αστάθειας στο λίβανο την δεκαετία του ‘80, μεταφέρθηκαν στο κυπριακό έδαφος μια σειρά “κέντρα” και “λειτουργίες” του διεθνούς / παγκόσμιου κέντρου χρηματοπιστωτικών λειτουργιών του οργανωμένου εγκλήματος, “κέντρα” και “λειτουργίες” που είχαν κάνει διάσημη την Βηρυτό. Το “οικονομικό θαύμα” της Λευκωσίας ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο μετά την κατάρρευση των “σοσιαλιστικών καθεστώτων” στις αρχές των ‘90s, και την ανάδειξη των πρώην κομματικών και μετέπειτα “επιχειρηματικών” μαφιών σ’ όλο το πρώην ανατολικό μπλοκ: το πολιτικο - οικονομικό δίπολο ελλάδα / νότια κύπρος έγινε το πιο αγαπημένο γι’ αυτές τις αναδυόμενες και δυναμικές φράξιες του (παγκόσμιας εμβέλειας) “ανατολικού” οργανωμένου εγκλήματος, είτε σαν τράπεζες / πλυντήρια, είτε σαν ακίνητα και διακοπές, είτε σαν hub διάφορων λαθρεμπορίων (πραγμάτων ή ανθρώπων). Πρέπει μάλιστα να τονίσουμε ότι αυτό το δίπολο δεν ήταν αδέσποτο. Απ’ την μια μεριά “έπιανε” την ιταλία, απ’ την άλλη τον λίβανο και το ισραήλ· και δούλεψε (ή δουλεύει ακόμα) εν γνώσει των μυστικών υπηρεσιών της Μόσχας, του Λονδίνου, της Ουάσιγκτον...

Υποτίθεται τώρα ότι το “πρόβλημα” του νοτιοκυπριακού μαφιόζικου καπιταλισμού είναι, ακριβώς, αυτό που ήταν ο σούπερ κινητήρας του τα καλά χρόνια: οι τράπεζες. Υποτίθεται ακόμα ότι το πρόβλημα των νοτιοκυπριακών τραπεζών είναι (ήταν) η “μεγάλη έκθεσή” τους στα ελληνικά κρατικά ομόλογα / δάνεια, και οι ζημιές που υπέστησαν μετά το περιβόητο psi. Αυτά ισχύουν, αλλά καθόλου δεν μας πείθουν ότι αποτελούν όλη την αλήθεια. Υπάρχουν και άλλες διαστάσεις, που δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε με ακρίβεια, αλλά καλό είναι να αναφερθούν:
α) Τόσο το ρωσικό όσο και το ουκρανικό κράτος, για τους δικούς τους λόγους, είχαν απειλήσει το 2008 την Λευκωσία ότι θα την εντάξουν σε “μαύρη λίστα” για την απεριόριστη ασυλία που προσφέρει σε εγκληματικών δραστηριοτήτων off shore... Ο τότε υπ. οικ. της νότιας κύπρου Χαρίλαος Σταυράκης αναγκάστηκε να ταξιδέψει ως το Κίεβο για να “πείσει” ότι η κυπριακή κυβέρνηση θα αλλάξει τακτική, και τότε το θέμα της “μαύρης λίστας” πάγωσε...
β) Όπως συμβαίνει παντού, οι τραπεζίτες θέλουν “διάσωση” των μαγαζιών τους απ’ τα μητρικά κράτη. Η κυβέρνηση Χριστόφια πήρε το 2011 ένα 5ετές δάνειο 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ απ’ την Μόσχα, για έναν πρώτο γύρο σωτηρίας (ειδικά της “λαϊκής”, πρώην marfin popular), όμως ύστερα άρχισε να έχει κι άλλες απαιτήσεις: να γίνει 10ετούς διάρκειας, και να πάρει και 5 χρόνια “τράτο” στην πληρωμή των τόκων. Αυτά δεν είναι συμπεριφορές αξιόπιστων εταίρων... Συνεπώς, όταν η Λευκωσία ζήτησε το 2012 απ’ την Μόσχα άλλο ένα δανειάκι 5 δισ. ευρώ, δεν πήρε φράγκο...
γ) Η διάσωση των νοτιοκυπριακών τραπεζών με έναν “νοτιοκυπριακό” τρόπο σημαίνει εξασφάλιση των μαφιόζων μετόχων τους. Και ποιός θα δάνειζε το νοτιοκυπριακό κράτος για μια τέτοια δουλειά; Μόνον οι ίδιοι οι μαφιόζοι, αλλά δεν το κάνουν - προφανώς δε νοιώθουν τέτοια άνεση σ’ ένα τόσο δακτυλοδεικτούμενο μέρος της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Συνεπώς η Λευκωσία, σαν μέλος της ευρωζώνης, απευθύνθηκε αναγκαστικά εκεί που κυκλοφορούν τα μεγάλα “κυριλέ” μαχαίρια...
δ) Κι εκεί, στο Βερολίνο ή στις Βρυξέλες, όση κατανόηση κι αν έχουν δείξει για τον νοτιοκυπριακό μαφιόζικο καπιταλισμό, δεν είναι διατεθειμένοι να παραστήσουν τους μαλάκες. Ή βάζουν χέρι στα λογιστήρια και στις διοικήσεις των τραπεζών, ή “γιοκ”. Φυσικά τέτοια deal χωράνε πάντα κάποιου είδους διαπραγμάτευση (για την οποία ελάχιστα γίνονται γνωστά), όμως αυτός που ζητάει λεφτά είναι, σε τέτοιους καιρούς, σε χειρότερη θέση απ’ αυτόν που τα δανείζει.
ε) Οι γεωπολιτικές αλλαγές στην ανατολική Μεσόγειο και η όποια πιθανή συνέχειά τους (ή οι όποιοι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί) παίζουν τον δικό τους σημαντικό (και όχι πάντα ορατό) ρόλο στην τωρινή ή μελλοντική αξία γεωπολιτικών οικοπέδων σαν το κυπριακό (ή το ελληνικό). Της ξηράς τους αλλά και της αοζ τους.
στ) Και, τέλος, οι ακόμα πιο αόρατες “αναδιαρθρώσεις” στην παγκόσμια οικονομία του εγκλήματος, δεν μπορεί παρά να έχουν κι αυτές τον ρόλο τους.

Έτσι, στην τωρινή φάση, η “σωτηρία” του νοτιοκυπριακού καπιταλισμού βρίσκεται μπροστά στην απαίτηση των πιθανών σωτήρων να κάνουν αυστηρό έλεγχο στα βιβλία των νοτιοκυπριακών τραπεζών σε σχέση με το ξέπλυμα χρήματος. [5] Προφανώς έχουν σημασία και οι όροι της “μνημονιακής διάσωσης”, που θα θίξουν ένα μέρος απ’ την εκλογική βάση των νοτιοκυπρίων. Όλα αυτά προκαλούν αναπόφευκτα εκνευρισμό - και την “θλίψη” πολλών...
Και κάτι τελευταίο. Εκείνο το περιβόητο “σχέδιο Ανάν” ήταν μια άθλια λύση για την επανένωση των δύο κυπριακών κρατών, και ήταν άθλιο γιατί έτσι φρόντισαν να το κάνουν οι νοτιοκύπριοι με τις ρατσιστικές απαιτήσεις τους, επειδή δεν ήθελαν για κανένα λόγο να μοιραστούν τα πλούτη τους με τους σαφώς φτωχότερους βορειοκύπριους. Αφού, λοιπόν, πρώτα έχεσαν πάνω στην δυνατότητα να γίνει η κύπρος “κανονικό κράτος”, οι νοτιοκύπριοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία απέρριψαν το “σκατό” τους, το “σχέδιο Ανάν”. Ο ήρωας και μέγας πατριώτης (κατά τους έλληνες πατριώτες δεξιάς και αριστεράς) του “όχι” ήταν ο άνθρωπος του Μιλόσεβιτς (και του Λονδίνου...), πρόεδρος πια της νότιας κύπρου, ο Τάσσος Παπαδόπουλος...
Όταν οι νοτιοκύπριοι έδειξαν κωλοδάκτυλο στους βορειοκύπριους (που απ’ την μεριά τους είχαν εγκρίνει το “σχέδιο Ανάν”) ήξεραν πως αυτή τους η στάση δεν θα τους εμπόδιζε να γίνουν το νοτιοανατολικό άκρο της ε.ε., απ’ όπου περίμεναν (και είχαν) σημαντικά πολιτικά οφέλη. Πίστευαν επίσης ότι σαν μέλη της ε.ε. (και του ευρώ) θα έχουν πάντα καβάλα τόσο τους τουρκοκύπριους (να τους χρησιμοποιούν σαν φτηνούς εργάτες, όπως και συμβαίνει) όσο και την Άγκυρα. Τότε ήταν 2003 και 2004...
Πέρασε όμως ο καιρός. Την περασμένη χρονιά (2012), στο δεύτερο μισό της, η Λευκωσία εκτελούσε χρέη “προέδρου της ε.ε.”, για πρώτη φορά απ’ την ένταξή της. Άκουσε κανείς τίποτα από πανηγύρια, από χαρές, από ευωχίες; Τίποτα. Άκουσε κανείς τίποτα για “μεγάλες” και “ιστορικές πρωτοβουλίες” της προεδρεύουσας Λευκωσίας, τέτοιες που αναβαθμίζουν ακόμα περισσότερο το status της μέσα στην ε.ε. και την ζώνη του ευρώ; Τίποτα - μαύρη μαυρίλα... Άκουσε, έστω, μήπως κανείς να στριμώχνει η Λευκωσία την Άγκυρα κάνοντας χρήση της προεδρίας της; Τίποτα, τίποτα, τίποτα... Πέρασε ο καιρός...
Υπάρχει, βέβαια, το ζήτημα των υποτιθέμενων (;) υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, και η φιλία με το Τελ ΑΒίβ, που έχουν πανηγυριστεί και έχουν εξάψει την φαντασία πολλών για να επερχόμενα αμύθητα πλούτη... Όμως αυτά τα αμύθητα πλούτη, εάν υπάρχουν, βρίσκονται κάτω απ’ την μύτη της αναβαθμισμένης οικονομικά, στρατιωτικά και γεωπολιτικά Άγκυρας, που - χάρη στο μεγαλοπρεπές “όχι” των ελληνοκυπρίων - εξακολουθεί να έχει λόγο (και στρατό...) στη βόρεια κύπρο. Θα γεννιόταν έτσι ο πειρασμός να σκεφτεί κανείς μήπως, τελικά, θα ήταν πολύ καλύτερο για την διεθνή γεωπολιτική αξία του οικοπέδου “κύπρος” να είχε ενωθεί πολιτικά (που σημαίνει: να είχαν φροντίσει γι’ αυτό οι ελληνοκυπριακές ελίτ πριν το 2004 και χωρίς καν ένα “σχέδιο Ανάν”...), βγάζοντας (προνοητικά....) την Άγκυρα (αλλά και την ΑΘήνα...) έξω απ’ το οικόπεδο... Και μήπως, τελικά, με πλυντήρια και χωρίς, ένα ενιαίο κυπριακό κράτος θα μπορουσε να διαπραγματευτεί καλύτερα το τομάρι των συμφερόντων του...
Στερνή μου γνώση... [6,7]

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Για την ιστορία, το ψήφισμα νο 757 του οηε επέβαλε πως:
... Κανένα κράτος δεν θα διαθέτει στις αρχές της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (Σερβία και Μαυροβούνιο) ή σε οποιαδήποτε εμπορική ή βιομηχανική επιχείρηση ή επιχείρηση κοινής ωφελείας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (Σερβία και Μαυροβούνιο) οποιαδήποτε κεφάλαια ή άλλους χρηματικούς ή οικονομικούς πόρους και ότι όλα τα κράτη θα απαγορεύουν στους υπηκόους τους ή σε οποιαδήποτε πρόσωπα επί του εδάφους τους να μεταφέρουν από το έδαφός τους ή να διαθέτουν κατ' άλλο τρόπο προς τις αρχές αυτές ή προς τις επιχειρήσεις αυτές οποιαδήποτε τέτοια κεφάλαια ή πόρους και να εμβάζουν οποιαδήποτε άλλα κεφάλαια σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα εντός της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (Σερβία και Μαυροβούνιο) εκτός αν καταβάλλονται αποκλειστικώς για αυστηρώς ιατρικούς ή ανθρωπιστικούς σκοπούς και για είδη διατροφής.
[ επιστροφή ]

2 - Η hsbc (πλήρες όνομα: Hong Kong and Shanghai corporation), ένα χρηματοπιστωτικό σχήμα αγγλικής ιδιοκτησίας με έδρα το Χονγκ Κονγκ, είναι μια απ’ τις πιο γνωστές παγκόσμια τράπεζες πλυντήρια. Σε ότι αφορά την δράση της “λαϊκής” και της “ευρωπαϊκής λαϊκής” στη δεκαετία του ‘90, τα στελέχη της hsbc δήλωσαν ότι “δεν ήξεραν τίποτα”, και άλλωστε ήταν “μέτοχοι μειοψηφίας”... Βολική “άγνοια” πράγματι... Το 2006 η hsbc πούλησε το μερίδιό της στην “λαϊκή” στην marfin (και σ’ ένα κάποιο “tosca investement fund”...), που διηύθυνε ο γνωστός γίγαντας Βγενόπουλος. Το νέο σχήμα ονομάστηκε marfin popular bank... To καλοκαίρι του 2012 η marfin popular bank είχε ουσιαστικά χρεωκοπήσει, και “σώθηκε” μέσω της εξαγοράς της (κατά 84%) απ’ το νοτιοκυπριακό κράτος.
[ επιστροφή ]

3 - Στις πωλήσεις όπλων, ανταλλακτικών και πυρομαχικών προς το καθεστώς Μιλόσεβιτς παρά τις “αυστηρές απαγορεύσεις”, πέρα απ’ την ελλάδα είχαν συμμετάσχει διάφορες ευυπόληπτες κατασκευάστριες, απ’ τις ηπα και το ισραήλ ως την ρωσία και την ουκρανία. Παρότι κάποια απ’ τα αποδεικτικά ντοκουμέντα (οι παραγγελίες και οι πληρωμές μέσω των νοτιοκυπριακών off shore) βρέθηκαν ύστερα από έρευνες του δικαστηρίου της Χάγης, οι υποθέσεις μπήκαν στο αρχείο, για προφανείς λόγους. Πατώντας πάνω σ’ αυτή την πλευρά του κουκουλώματος, οι διάφορες νοτιοκυπριακές κυβερνήσεις, οι τοπικοί εισαγγελείς και άλλοι σχετικοί κρατικοί οργανισμοί, φρόντισαν να προστατέψουν τόσο τύπους σαν τον Παπαδόπουλο, όσο και το “μαύρο χρήμα του Μιλόσεβιτς”, το οποίο μετά την σύλληψή του (2001) πέρασε στη διαχείριση του γυιού του και της συζύγου του.
[ επιστροφή ]

4 - Η “ειδική άδεια” ήταν τυπικά απαραίτητη επειδή τα ποσά ξεπερνούσαν κατά πολύ ακόμα και τους χαλαρούς ποσοτικούς περιορισμούς καταθέσεων, που επιβάλλει η υποτιθέμενη “νομοθεσία κατά του ξεπλύματος” που μετά το 1996 αναγκάστηκε να υιοθετήσει και η Λευκωσία.
[ επιστροφή ]

5 - Ο “αριστερός” (;;) Λαφαζάνης, συνεντευξιαζόμενος στην εκπομπή του (πασοκο)πατριωτικού περιοδικού monthly review στον ρ/σ “κόκκινο”, μεσημέρι Σαββάτου 16 Φλεβάρη, οργισμένος και με τρέμουλο στη φωνή, έλεγε και ξανάλεγε ότι αν γίνει τέτοιος έλεγχος στις νοτιοκυπριακές τράπεζες (για ξέπλυμα χρήματος) αυτό θα είναι η καταστροφή της κύπρου!.. Τι ακριβώς προτείνει ο αριστερός πατριώτης;
[ επιστροφή ]

6 - Ο ίδιος Λαφαζάνης, στην ίδια συνέντευξη, είπε και το άλλο: ήταν λάθος να μπει η κύπρος στην ε.ε. - εμείς το λέγαμε από τότε... Αχα!!
[ επιστροφή ]

7 - Ενδεικτικό της αποτυχίας της νοτιοκυπριακής προεδρίας είναι πως δεν κατάφερε η Λευκωσία να “φιλοξενήσει” ούτε καν την διάσκεψη των υπεξ της “ευρωμεσογειακής συνεργασίας”, μια όχι - και - τόσο - σπουδαία συνάντηση. Αντιγράφουμε απ’ τον απολογισμό της νοτιοκυπριακής προεδρίας, που δείχνει το πως οι ονειρεμένοι συσχετισμοί πριν 10 χρόνια, μεταξύ Λευκωσίας και Άγκυρας, έχουν πάει περίπατο:

... Εμπόδια παρουσιάστηκαν σε ένα από τους πιο φιλόδοξους στόχους της προεδρίας: την προώθηση της ευρωμεσογειακής συνεργασίας, ει δυνατόν με μία σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών από την ΕΕ και τον Αραβικό Σύνδεσμο σε κυπριακό έδαφος. Το σχέδιο είχε συζητηθεί στην αρχή της προεδρίας, αλλά τελικά ματαιώθηκε ή τουλάχιστον τροποποιήθηκε και η ευθύνη γι αυτό ανήκει στην Τουρκία, εκτιμά ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Κυριάκος Τριανταφυλλίδης.
“Η κυπριακή προεδρία είχε προγραμματίσει - μήνες πριν αναλάβει - διάφορες δράσεις μέσα στα πλαίσια της ευρωμεσογειακής συνεργασίας. Όμως η Τουρκία αντέδρασε αρνητικά ασκώντας βέτο στις οποιεσδήποτε δράσεις εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τελικά η Διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών έγινε στο Κάιρο, όπου συζητήθηκαν όλα τα θέματα που αφορούν την αραβική άνοιξη” λέει ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ...

Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο καινούργιος πρόεδρος της νότιας κύπρου, ο πρώην ακροδεξιός και νυν “κεντροδεξιός” Αναστασιάδης, θα είναι υποχωρητικός απέναντι σε ένα καινούργιο “σχέδιο Ανάν”. Καλύτερα να ρωτήσουν το Λονδίνο επ’ αυτού, και εάν σκοπεύει να χάσει (ή να μοιραστεί) τις βάσεις που έχει στη νότια κύπρο...
[ επιστροφή ]