marikana...

ο χρυσοθήρας - και οι φίλοι του

Η ιστορία της χρυσοφόρας “επένδυσης” στη Χαλκιδική είναι πολλών χρόνων. Και είναι βρώμικη σε κάθε της βήμα - έτσι ώστε ακόμα κι αν η “εκμετάλλευση” των κοιτασμάτων δεν ενοχλούσε ούτε ένα σαλιγκάρι, και πάλι η βρώμα του πράγματος θα συναγωνιζόταν τις πιο επικές στιγμές της παγκόσμιας καπιταλιστικής ιστορίας. Το ελληνικό προσοδικό κράτος έχει θριαμβεύσει (και) εδώ, και είμαστε σίγουροι ότι διάφορες πολιτικές περσόνες και οι παρατρεχάμενοί τους έχουν βγάλει (και βγάζουν) πολλά λεφτά απ’ την ιστορία “χρυσωρυχεία Χαλκιδικής”. Εν πάσει περιπτώσει όλα (εκτός απ’ τις δωροδοκίες - που τεκμαίρονται όμως με ακρίβεια) είναι γνωστά και δημοσιοποιημένα εδώ και χρόνια. Εκ μέρους της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, και πολλών που τους συμπαραστέκονται.
Ένα σημείο στροφής είναι το 2003 - παραμονές των ολυμπιακών αγώνων... Αφού άφησε επι μήνες απλήρωτους τους (τότε) μεταλλωρύχους / εργάτες της, η (τότε) ιδιοκτήτρια των ορυχείων TVX hellas [1] όδευε προς “πτώχευση”. Αιτία, μια απόφαση του συμβουλίου επικρατείας, που απαγόρευε τη συνέχιση της εξόρυξης και της κατεργασίας των πετρωμάτων (με κυάνιο), εξαιτίας των πολύ σοβαρών περιβαλλοντικών προβλημάτων που προκαλούσε. Οι μεταλλωρύχοι έκαναν κινητοποιήσεις για να πληρωθούν (κάποιοι είχαν κλειστεί στις γαλαρίες) - και το πρόβλημα ανέλαβε να “λύσει” ο υπουργός Χρήστος Πάχτας. Θυμίζουμε: είναι η τελευταία προ-ολυμπιακή χρονιά, η τελευταία χρονιά του κορυφαίου πάρτυ που έκαναν οι μεγάλες ντόπιες εργολαβικές / κατασκευαστικές εταιρείες, πάρτυ που ακόμα πληρώνουμε...

Mε την απόφαση του 1286/03, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών κήρυξε την TVX HELLAS σε “κατάσταση πτώχευσης” αποδεχόμενο την αίτηση που είχε κάνει η εταιρεία τον Μάιο 2003. Στις 9 και 10 Δεκεμβρίου 2003, ο Χρήστος Πάχτας οδήγησε τους 472 απλήρωτους απολυμένους της TVX HELLAS στη συμβολαιογράφο Ιερισσού Όλγα Χατζηλίδου-Μπίκα (συμπτωματικά την ίδια συμβολαιογράφο που έκανε όλα τα συμβόλαια για τους αμπελώνες του κ. Φελώνη), όπου εξουσιοδότησαν τους Προέδρους των Σωματείων να παραιτηθούν από τα δεδουλευμένα τους ύψους 16,8 ευρώ και να ανακαλέσουν τις μηνύσεις τους προς την εταιρεία για αποζημιώσεις. Στη συνέχεια το Ελληνικό Δημόσιο, διά του Χρήστου Πάχτα, παραιτήθηκε από βεβαιωμένους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ύψους 5 εκατ. ευρώ σε βάρος της TVX HELLAS.
Μετά από τα παραπάνω και αφού δεν υπήρχαν πλέον οικονομικές απαιτήσεις από την TVX HELLAS, την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2003 στις 12:00 το μεσημέρι το Πρωτοδικείο Αθηνών ανακάλεσε την απόφαση πτώχευσης και η TVX HELLAS “ξεπτώχευσε”!
Στις 17:00 της ίδιας μέρας στο γραφείο του Υφυπουργού Χρήστου Πάχτα, η ξεπτωχευμένη TVX HELLAS δια του κ. Φελώνη πούλησε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στο Ελληνικό Δημόσιο. Μια ώρα αργότερα, ο Χρήστος Πάχτας πούλησε στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ που εκπροσωπείτο από τον κ. Δημήτρη Κούτρα τα Μεταλλεία Κασσάνδρας που μολις του είχε πουλήσει ο κ. Φελώνης. Και αμέσως μετά η TVX HELLAS ξανακατέθεσε αίτηση πτώχευσης!
Η ξαναπτώχευση της TVX HELLAS καταχωρήθηκε στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιρειών στις 8/9/3005 (ΦΕΚ 9720/12.9.2005).
Στις 26.2.2010 η TVX HELLAS έχει ξαναξεπτωχεύσει και εκλέγει Διοικητικό Συμβούλιο με Πρόεδρο τον Χαράλαμπο Μπεκρή (ΦΕΚ 2058/22.3.2010). Και αν πιστεύει κάποιος ότι η TVX έχει βγάλει το πόδι της από την ιδιοκτησία των Μεταλλείων Κασσάνδρας, πλανάται πλάνην οικτράν…
Από το 2008 ο σημερινός Πρόεδρος της TVX HELLAS και νόμιμος εκπρόσωπός της κ. Μπάμπης Μπεκρής παζαρεύει και κλείνει αγορές κτημάτων στην βιομηχανική ζώνη της Μ. Παναγίας και στην έκταση μεταξύ Μ. Παναγίας και μεταλλείου Σκουριών στην περιοχή “Διαμαντάδικα” για λογαριασμό του κ. Φελώνη. Έτσι απλά λοιπόν οι κύριοι Φελώνης-Μπεκρής επέλεξαν να γίνουν αμπελουργοί στις απότομες πλαγιές του Κακάβου, μέσα στην άμεση περιοχή του Μεταλλείου “Σκουριές”.
...
Τα πράγματα έδεσαν με τη δημοσίευση του ΦΕΚ 2882/25.5.2012, όπου εμφανίζεται ο κ. Αθανάσιος Φελώνης ως το νέο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, αγκαλιά με τον κ. Πέτρο Στρατουδάκη και τον κ. Δημήτρη Κούτρα, Πρόεδρο της HELLAS GOLD. Επισημαίνουμε ότι Δήμαρχος της περιοχής στην οποία αγοράστηκαν τα “αμπέλια” είναι ο Χρήστος Πάχτας.
Αθανάσιος Φελώνης και Δημήτρης Κούτρας ως ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και Μπάμπης Μπεκρής ως TVX HELLAS, συναντιούνται στα αμπέλια της “ευρύτερης περιοχής του μεταλείου “Σκουριές” με οικοδεσπότη τον Χρήστο Πάχτα...

(από το halkidikimesaapoeikones.blogspot.gr, 3/9/2012)

“Φτωχεύω - ξεφτωχεύω - ξαναφτωχεύω - ξαναξεφτωχεύω - τζαα!”: αυτές οι επιχειρηματικές κινήσεις είναι γουστόζικες, και μας θυμίζουν ότι ο καπιταλισμός είναι (και) παιγνιώδης, και όχι συνέχεια βλοσυρός, όπως νομίζουμε...
Η “ελληνικός χρυσός” που υπήρξε (για ένα διάστημα...) ο “αγοραστής” των ορυχείων, είναι μια εταιρεία που φτιάχτηκε άρον άρον, ακριβώς για να γίνει ιδιοκτήτης, απ’ τον γνωστό Μπόμπολα. Για την ακρίβεια φτιάχτηκε στις 9 Δεκέμβρη του 2003, με μετοχικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ (φτιάξε και συ μία, μπορείς!) και στις 12 Δεκέμβρη “αγόρασε” τα χρυσωρυχεία. Ο υπουργός (το 2003 - 2004) και αργότερα δήμαρχος Πάχτας υποστηρίζει πως “μεσολάβησε”, σαν εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους, στην μεταβίβαση των ορυχείων απ’ την tvx στην “ελληνικός χρυσός”, μόνο και μόνο για να σωθούν τα χρεωστούμενα προς τους εργάτες. Πράγματι, η “ελληνικός χρυσός” φέρεται να έδωσε 11.000.000 ευρώ στο ελληνικό κράτος για να πάρει τα ορυχεία· και ελληνικό κράτος έδωσε με την σειρά του τα 11.000.000 ευρώ στην “χρεωκοπημένη” tvx (χωρίς να της τα χρωστάει!!!) για να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της σε μισθούς και ένσημα. Όμως, κανονικά, εκείνοι οι εργάτες θα έπρεπε να έχουν προχωρήσει σε κατάσχεση σε βάρος της tvx, και άρα να έχουν πάρει οι ίδιοι τα ορυχεία! Κατά συνέπεια, και μόνο το γεγονός ότι δέχτηκαν την “μεσολάβηση” του ελληνικού κράτους δια του κυρίου Πάχτα δείχνει μια πολύ κλασσική (και “βολική”) αντίληψη για τα συμφέροντά τους.
Όμως ο Μπόμπολας, πρακτικά, δεν πλήρωσε σέντσι απ’ την τσέπη του για να πάρει τα ορυχεία. Έδωσε μεν 11 μύρια ευρώ, όμως αμέσως μετά πήρε (σαν “επιχορήγηση” απ’ το κράτος) 15 μύρια. [2] Για να συντηρήσει κατ’ αρχήν τις γαλαρίες. Άρα είχε καθαρή είσπραξη 4 μύρια. Επιπλέον (υπάρχουν καταγγελίες ότι) μαζί με τα ορυχεία πήρε και ειδική άδεια για κατασκευή “τουριστικών χωριών” αλλού στην Χαλκιδική.
Στο εταιρικό σχήμα της “ελληνικός χρυσός” τους πρώτους μήνες της ιδιοκτησίας των ορυχείων, συνεταίρος του Μπόμπολα ήταν ο ρουμάνος “επιχειρηματίας” Vasile Frank Τimis, με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη των εταιρειών european goldfields και mineral resources. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ένας σπουδαίος “αυτοδημιούργητος” του βαλκανικού οργανωμένου εγκλήματος, αφού φέρεται να είναι χωμένος παντού: απ’ την χοντρική ναρκοεμπορίου (δυο φορές καταδικασμένος για εμπόριο ηρωίνης) και το ξέπλυμα χρήματος ως την άντληση πετρελαίου (στην Καβάλα...) και το εμπόριο διαμαντιών στην αφρική... Κάποια στιγμή, την άνοιξη του 2004, φέρεται να πούλησε τις μετοχές των εταιρειών του στην “ελληνικός χρυσός” (έναντι “μόνο” 100 μυρίων ευρώ...) και την έκανε. Το αν ο Timis ήταν τόσο γάτος ώστε να βγάλει αέρα λεφτά απ’ τον Μπόμπολα, ή ο Μπόμπολας απλά “ξέπλυνε” κάτι μ’ αυτήν την αγοραπωλησία μετοχών, δεν το ξέρουμε. Κι αν έχει αξία η μνημόνευση και του δικού του σύντομου περάσματος απ’ την υπόθεση “χρυσωρυχεία Χαλκιδικής” είναι επειδή θεωρούμε αδιανόητο να γινόταν χορός πολλών “μαύρων” εκατομμυρίων γύρω γύρω και ο κύριος Πάχτας (σαν εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους) με άλλους τινές και λιγότερο “επώνυμους” να έκαναν τον σταυρό του σαν παιδάκια του κατηχητικού, φιλώντας και το χεράκι του κυρίου Μπόμπολα που “έσωσε” την υπόθεση - και τους μισθούς των μεταλλωρύχων... Αυτά δεν γίνονται!!! Ακόμα και οι “μπροστινοί” της ιστορίας, αυτοί δηλαδή που διορίστηκαν σαν στελέχη διοίκησης της “ελληνικός χρυσός”, έκαναν - για πάρτη τους - αγορές εκτάσεων εκεί που μελλοντικά θα πήγαιναν τα καινούργια νταμάρια, για να βγάλουν λεφτάκια απ’ την εταιρεία που διοικούσαν (και διοικούν), σαν αποζημιώσεις... Αυτή είναι η ιστορία με τους “αμπελώνες” που αναφέρεται πιο πάνω...

Κάποια στιγμή, μ’ όλες τις κερδοφόρες αλλαξοκωλιές των μετοχών χρυσωρυχείων (που δεν δούλευαν όμως), ιδιοκτήτης έγινε κατά 95% η καναδική eldorado. O Μπόμπολας έμεινε με το 5% - και την διοίκηση, ίσως επειδή οι καναδοί θέλουν να υπάρχουν ντόπιοι που να “ξέρουν την δουλειά” (όχι των ορυχείων, την “παράπλευρη”). Απ’ την άλλη μεριά οι ντόπιοι και οι βαλκάνιοι κύριοι, μπορεί να κάνουν τις δουλειές που ξέρουν, αλλά χρυσοθήρες δεν θα μπορούσαν να γίνουν: αυτή η δουλειά είναι (παγκόσμια) “κλειστή”...
Θα έλεγε κανείς άιντε, τουλάχιστον ήρθαν οι σοβαροί χρυσοθήρες. Σωστό. Ενώ οι “μεταβατικοί” στην υπόθεση των χρυσωρυχείων της Χαλκιδικής έκαναν τα μαύρα κόλπα τους και έβγαλαν όσα έβγαλαν, οι σοβαροί χρυσοθήρες κινούνται, πράγματι, σε άλλο μήκος κύματος. Όπως συμβαίνει με όλα τα “στρατηγικά μέταλλα” (χαλκός, πλατίνα, σίδηρος, κλπ) αλλά και με τις πρώτες ύλες κάθε είδους (απ’ το πετρέλαιο ως το βοδινό κρέας και την σόγια), έτσι και με τα πολύτιμα μέταλλα (χρυσάφι και ασήμι) το κέρδος δεν βγαίνει μόνο απ’ την τυπική “παραγωγική” διαδικασία της εξόρυξης, της επεξεργασίας και της πώλησης του μετάλλου. Κέρδος βγαίνει και από τα χρηματιστηριακά κόλπα - συχνά εκεί είναι μεγαλύτερο. Η βασιλική οδός (και) εδώ είναι τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (“futures”). Τυπικά πρόκειται για “παραγγελίες” που πρέπει να ικανοποιηθούν κάποια στιγμή στο μέλλον. Αλλά αυτά τα “συμβόλαια” έχουν αυτοτελή χρηματιστηριακή “υπόσταση”, πουλιούνται δηλαδή και αγοράζονται σαν “αξίες”. Και, επιπλέον, πάνω σ’ αυτά κτίζονται τα διάσημα “παράγωγα”. Πιο σύνθετα, δηλαδή, χρηματιστηριακά “προϊόντα”, απ’ αυτά που όταν ήταν στημένα πάνω σε ιδιωτικά δάνεια (στεγαστικά, καταναλωτικά, κλπ) τράβηξαν σχεδόν ως τον πάτο τον παγκόσμιο χρηματοπιστωτισμό.
Συνεπώς μια σοβαρή χρυσοθηρική εταιρεία παίζει σε δύο ταμπλώ. Την τιμή του χρυσού σαν “φυσικού” προϊόντος / εμπορεύματος· και τις αντεστραμμένες χρηματιστηριακές πυραμίδες που είναι στηριγμένες πάνω στο “φυσικό” προϊόν. Τα futures και τα derivatives (“παράγωγα”) σαν εμπορεύματα είναι λογιστικά πολύπλοκα και, κυρίως, φτιαγμένα έτσι ώστε να είναι “ευαίσθητα”: να ανεβοκατεβαίνουν εύκολα οι τιμές τους (ακόμα και θεαματικά) προκειμένου να γίνεται ο τζόγος.
Οπότε επιτρέφουμε στη γη, στα νταμάρια, στις στοές και στις γαλαρίες, στις φλέβες και στα υπόλοιπα. Ποιός είναι ο “αστάθμητος” παράγοντας που στο ένα επίπεδο μπορεί να επηρεάσει την εξόρυξη χρυσού και σε ένα εντελώς απομακρυσμένο τα σκαμπανεβάσματα των futures και των derivatives; Σωστά το μαντέψατε: η εργασία! Για να μπορεί ο σωστός σύγχρονος χρυσοθήρας να κάνει τις δουλειές του στον χρηματιστηριακό ουρανό, χρειάζεται απόλυτα πειθαρχημένο προσωπικό στη γη: ένα συνδικάτο που να υπακούει, και να κουνάει την ουρά του σε κάθε νεύμα. Μπορεί το αφεντικό να θέλει μια απεργία λίγων ημερών για να προκαλέσει εκείνο το “ξαφνικό γεγονός” που θα καθοδηγήσει την επιθυμητή ταλάντωση στα “σύνθετα” που πουλάει ή αγοράζει... Ή μπορεί το αφεντικό να θέλει μακρυά και σταθερή εργασιακή ειρήνη, ό,τι και να γίνει - για ανάλογους λόγους. Εκείνο που ΔΕΝ θέλει κανένα αφεντικό κι ακόμα λιγότερο κάθε αφεντικό που παίζει σε διπλό ταμπλώ, είναι “αδέσποτοι εργάτες”. Που να “προκαλούν διαταραχές” εκτός προγράμματος. Και ιδού η απόδειξη της σοβαρότητας αυτών των καταστάσεων: για να μπορέσουν οι νοτιοαφρικάνοι εργάτες των ορυχείων πλατίνας και χρυσού να βγουν απ’ τους “προγραμματισμούς” των εργοδοτών τους (που είναι εξίσου “σοβαροί επενδύτες” όπως η eldorado) έπρεπε να στραφούν ενάντια στο σωματείο τους (που προφανώς δούλευε “αλλιώς”)· και αυτή η διπλή ανταρσία, τόσο ενάντια στ’ αφεντικά όσο κι ενάντια στους “εκπροσώπους”, ήταν τόσο σοβαρή και επικίνδυνη, ώστε η αντιμετώπισή της περιλάμβανε και μαζικές δολοφονίες “αδέσποτων” απεργών. Do you remember? [3]
Ευτυχώς - μπορείτε να ανασάνετε - η eldorado δεν θα φτάσει σε τέτοιο σημείο. Έχει φροντίσει για την απόλυτη υπακοή των τωρινών και των μελλοντικών εργατών της. Το έχει φροντίσει μέσω του μετόχου μειοψηφίας, μέσω υπουργών και δημαρχέων, μέσω συνδικαλιστών και μελών σωματείων που ορκίζονται στο όνομά της...
Και με τους ιθαγενείς που αντιδρούν; Ε, γι’ αυτούς έχει μια 21η Οκτώβρη του 2012· έχει απαγωγές (για “απόσπαση γεντικού δείγματος)· κι ό,τι άλλο χρειαστεί...

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Η αρχική συμφωνία ελληνικού κράτους και TVX, του 1995, έδινε πακέτο, με δικαίωμα εξόρυξης, 314 τετραγωγικά χιλιόμετρα, δάσους και όχι μόνο, στην ευρύτερη περιοχή, ανάμεσα στα χωριά Ολυμπιάδα, Στρατώνι, Αρναία και Σταυρός. Κάθε τετραγωγικό χιλιόμετρο είναι 1000 στρέμματα, άρα πρόκειται για 314.000 στρέμματα. Είναι μια έκταση μεγαλύτερη απ’ αυτή του νησιού των Κυθήρων (για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης), που τώρα βρίσκεται στο “δικαίωμα χρήσης” της eldorado, όπου μπορεί να σκάψει, να τρυπήσει, να ανοίξει νταμάρια όπου θέλει, κλπ.
[ επιστροφή ]

2 - Εδώ υπεισέρχεται η διεθνοποίηση της φάρσας “επένδυση στα χρυσωρυχεία Χαλκιδικής”. Η ε.ε. θεώρησε αυτήν την επιδότηση καταχρηστική, και το ευρωπαϊκό δικαστήριο έβγαλε απόφαση που επέβαλε στον Μπόμπολα να γυρίσει τα 15 μύρια στο ελληνικό κράτος. Και (θαύμα θαύμα!) το ελληνικό κράτος, δια του τότε υπουργού του επί των οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου έκανε έφεση κατά της απόφασης... επειδή ΔΕΝ τα θέλει τα 15 ψωροεκατομμύρια... Άλλος ένας καλός άνθρωπος / πολιτική βιτρίνα, που χαρίζει λεφτά σ’ ένα αφεντικό για την ψυχή της μάνας του, και για να τον έχει φίλο στο facebook...
[ επιστροφή ]

3 - Αναφερόμαστε στη σφαγή του περασμένου καλοκαιριού, απ’ τη νοτιοαφρικάνικη αστυνομία, των απεργών στο ορυχείο πλατίνας marikana. Ας θυμίσουμε ότι το επίσημο σωματείο num, το κκ νότιας αφρικής (και με συντροφικά χαιρετίσματα το κ(ορ)κ(ον)ε) εκδηλώθηκαν με την μεριά της αστυνομίας... Ορισμένα στοιχεία για το θέμα μπορεί κανείς να βρει στο barricada νο 22.
Κι ας το θυμίσουμε: ενώ η μεγάλη σφαγή απ’ τους μπάτσους έγινε στις 16 Αυγούστου, πέντε ημέρες πριν, στις 11/8, συνδικαλιστικά στελέχη του num είχαν πυροβολήσει μέλη του ίδιου του συνδικάτου (του num δηλαδή) επειδή απεργούσαν παρά τις εντολές των εργατοπατέρων. Δύο τέτοιοι εργάτες τραυματίστηκαν σοβαρά απ’ τους θυμωμένους συνδικαλιστές “που πήραν το νόμο στα χέρια τους”... (Τις δύο επόμενες ημέρες η τιμή “spot” της πλατίνας ανέβηκε συνολικά κατά 6%, ενώ λίγο αργότερα “παρασύρθηκε” και η τιμή του παλλάδιου, κατά 3,7%...)
[ επιστροφή ]