αυτόματο ποδόσφαιρο

“Οι προπονητές και οι αναλυτές αγώνων ως τώρα έτρωγαν πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη ενός pc βλέποντας και ξαναβλέποντας τα βίντεο των αγώνων, προκειμένου να αναλύσουν το παιχνίδι κάθε μεμονωμένου ποδοσφαιριστή. Περνούν πολλές ώρες και χρειάζεται αρκετή δουλειά μέχρις ότου οι ποδοσφαιριστές οι ίδιοι δουν το υλικό των αναλύσεων που τους αφορούν. Τα εργαλεία που δημιουργήσαμε μπορούν να κάνουν εντελώς αυτόματα τέτοιες δουλειές. Αυτό επιτρέπει οικονομία χρόνου και σημαντική μείωση των απαιτούμενων στοιχείων...”

Είναι ένας πανεπιστημιακός αυτός που περηφανεύεται με τα παραπάνω λόγια. Απ’ το πανεπιστήμιο του Όσλο, ονόματι Pal Halvorsen. Ποιός λέει ότι οι σοβαροί προφέσορες δεν ασχολούνται με τα σπορ; Τα “εργαλεία” που δημιούργησε ο Halvorsen και η ομάδα του είναι πάντως υποσύνολο μιας ευρύτερης έρευνας με σκοπό τεχνολογικές εφαρμογές. Η έρευνα χρηματοδοτείται απ’ το “Κέντρο Ασυνεχιών στην Πρόσβαση σε Πληροφορίες”, μια κοινοπραξία βιομηχανικών και μη ερευνητικών ινστιτούτων, που έχει ανοιχτεί σε πολλά πεδία όπου παράγονται και καταγράφονται μεγάλοι όγκοι πληροφοριών, οι οποίες (κανονικά θα) πρέπει να συνδυαστούν, να οργανωθούν και να είναι αξιοποιήσιμες από μια μεγάλη γκάμα χρηστών. Με άλλα λόγια δουλειά του κέντρου είναι η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη αυτοματοποίηση της διαχείρισης μεγάλου όγκου πληροφοριών - και, κατά τους ερευνητές, τα πρωτοκλασσάτα σπορ, όπως το ποδόσφαιρο, είναι στην πρώτη γραμμή μιας τέτοιας διαχείρισης.
Για λογαριασμό, λοιπόν, του βασιλιά των σπορ, η ομάδα του Halvorsen σχεδίασε δύο συστήματα: το Muithu και το Bagadus. Το Muithu είναι ένα σύστημα βιντεοσκόπησης σχεδιασμένο ειδικά για ομαδικά σπορ. Το Bagadus είναι ένα λογισμικό ανάλυσης που διασυνδέει ένα σύστημα αισθητήρων, βίντεο εικόνες και το ηλεκτρονικό σημειωματάριο ενός προπονητή ή ενός αναλυτή ποδοσφαίρου. Το Muithu συγκεντρώνει διαρκώς τις λήψεις από έξι διαφορετικές κάμερες (στο γήπεδο) και τις μεταβιβάζει στο κινητό του προπονητή· ο οποίος, με το απλό πάτημα ενός κουμπιού, μπορεί να δει τα τελευταία 15 δευτερόλεπτα των λήψεων απ’ αυτές τις έξι κάμερες. Μπορεί επίσης πολύ εύκολα να αποθηκεύσει τέτοιες ενδιαφέρουσες ή προβληματικές φάσεις σε πραγματικό χρόνο. Πράγμα που σημαίνει ότι στο ημίχρονο ή μετά το τέλος του αγώνα έχει συγκεντρωμένο όλο το υλικό που θα τον απασχολήσει, χωρίς να χρειάζεται να ξεσκαρτάρει τις σημαντικές φάσεις από ένα βίντεο μιάμισης ώρας, στη βάση των χειρόγραφων σημειώσεών του. Επιπλέον, μέσω των προγραμμάτων κοινωνικής δικτύωσης, μπορεί να στείλει οποιοδήποτε βίντεο κλιπ στο τηλέφωνο του ενδιαφερόμενου παίκτη ή σε οποιονδήποτε συνάδελφό του, για παραπάνω σχολιασμό.
Το Bagadus συνδυάζει το υλικό του Muithu με τις πληροφορίες που συγκεντρώνει ένα σύστημα αισθητήρων, που δημιούργησε η ZXY Sport Tracking. Οι αισθητήρες βρίσκονται σε ζώνη που φοράει ο ποδοσφαιριστής, και συγκεντρώνουν μια γκάμα δεδομένων: απ’ την θέση του στο γήπεδο μέχρι την ένταση των αναπνοών του. Ο συνδυασμός των αισθητήρων και των βιντεοκαμερών που καλύπτουν όλο το γήπεδο επιτρέπει πολλαπλή καταγραφή “επίμαχων φάσεων”, όπως - για παράδειγμα - τι έχει συμβεί κατά την κίνηση ενός επιθετικού στη μεγάλη περιοχή των αντιπάλων. Το Bagadus μπορεί να κάνει μια video περίληψη απ’ όλες τις λήψεις μιας συγκεκριμένης φάσης, μέσα σε ένα δευτερόλεπτο.

Αν και τέτοιες εφαρμογές πρέπει να ωριμάσουν (ως προς την αποδοχή τους) δεν θα αργήσει η στιγμή που και οι διαιτητές θα βλέπουν σε μια “επαγγελματικά προσαρμοσμένη επάνω τους” οθόνη την μία ή την άλλη αμφισβητούμενη φάση, από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Πιθανόν οι έλληνες διαιτητές να αντιδράσουν σε μια τέτοια ηλεκτρονικοποίηση, και θα έχουν τα δίκια τους. Γιατί τέτοια μαραφέτια απειλούν να στερήσουν το (ελληνικό τουλάχιστον) ποδόσφαιρο από δύο σημαντικές νοστιμιές του: την θεατρικότητα των ποδοσφαιριστών και τα “ανθρώπινα λάθη” των διαιτητών. Τόσα και τόσα έχουν κτιστεί ειδικά στα διαιτητικά “ανθρώπινα λάθη” - και έρχονται τώρα οι τεχνομανιακοί απ’ την σκανδιναβία να τα γκρεμίσουν;
Μπορούμε να φανταστούμε κι άλλα - οι νέες τεχνολογίες μας το επιτρέπουν! Μιας και οι πρωτοκλασσάτοι αθλητές γίνονται όλο και πιο καθαρά “κοκκότες πολυτελείας” του σύγχρονου θεάματος, θα ήταν δυνατόν ή και αναγκαίο οι ποδοσφαιριστές να φοράνε ένα ηλεκτρονικό περιβραχιόνιο, όπου με μια κατάλληλη διάταξη (ας πούμε μικρά ηλεκτρικά τσιμπίματα, σε κώδικα τύπου σήματα Μορς) ο προπονητής να δίνει κατευθείαν οδηγίες, να ανταμοίβει ή να “τραβάει αυτιά”. Ας πούμε: 5 τσιμπίματα σημαίνουν το σχέδιο 5 παίζουμε τώρα! το 5!!! Ή ένα παρατεταμένο (που θα προκαλεί ένα μικρό πονάκι) σημαίνει πάλι μαλακία έκανες - στην επόμενη γίνεσαι αλλαγή! Μ’ αυτόν τον hich tech τρόπο θα έπαυαν οι προπονητές να σκυλογκαρίζουν απ’ τον πάγκο λες και είναι λαχαναγορίτες (εκτειθέμενοι τόσο στους αντίπαλους προπονητές όσο και στους δημοσιογράφους...).
Πολλά μπορούμε να φανταστούμε για τις εφαρμογές των νέων τεχνολογιών στα γήπεδα. Ένα είναι που δεν μπορούμε να φανταστούμε: ότι ο κυρ Μάκης θα μείνει απών απ’ την πιθανή κοσμογονία (λέμε τώρα...) και στο ελληνικό ποδόσφαιρο (πάλι λέμε τώρα...), πίσω απ’ τα κάγκελα, σε μόνιμη μελαγχολία για την πουτάνα την ζωή. Μπορεί ο τομέας του να μην είναι η πληροφορική, αλλά δεν θα βρεθεί μια εφαρμογή που να επιτρέπει στον “πρόεδρο” να τραμπουκίζει τις βεντέτες του και να τις ξαποστέλνει απλήρωτες;

Αστεία αστεία, στο τέλος ο “δωδέκατος παίκτης” θα μοιάζει με τους υπόλοιπους έντεκα. Θα είναι όλοι καλωδιωμένοι....