μια εποχή στην κόλαση

Κάποτε η αποστολή του καλλιτέχνη έμοιαζε απλώς να είναι η ανακάλυψη νέων περιοχών και νέων αντικειμένων που θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν την προσοχή μας. Μια τέτοιου είδους αποστολή είναι ακόμα παραδεκτή, αλλά έχει γίνει προβληματική. Η ίδια η ικανότητα της προσοχής αμφισβητείται και υποβάλλεται σε πιο αυστηρά αξιολογικά κριτήρια. Όπως λέει ο Τζάσπερ Τζονς: "Ήδη είναι κάτι το πολύ σημαντικό το να δει κανείς οτιδήποτε καθαρά, γιατί δεν βλέπουμε τίποτα καθαρά”.

Ίσως η ποιότητα της προσοχής με την οποία αντιμετωπίζει κανείς κάτι να είναι καλύτερη (λιγότερο μολυσμένη, λιγότερο διασπασμένη), όταν αυτό που του προσφέρεται είναι όσο το δυνατό λιγότερο. Εφοδιασμένος κανείς με μια απογυμνωμένη τέχνη, έχοντας εξαγνισθεί από τη σιωπή, ίσως τότε να μπορέσει να ξεπεράσει αυτήν την απογοητευτική ικανότητα για επιλογή της προσοχής με τις αναπόφευκτες παραμορφώσεις της της εμπειρίας. Το ιδεώδες θα ήταν να μπορούσε κανείς να συγκεντρώσει την προσοχή του στο καθετί.

Σούζαν Ζόνταγκ, Η αισθητική της σιωπής, 1967