cyberball: γειά σου ρε μπάλα με τα ωραία σου!

Το είχαμε γράψει εξ αρχής, και σεις γελούσατε. Ο κυρ Αχιλλέας (λέγαμε) είναι αθώος! Πώς θα έβρισκε το δίκιο του δεν το ξέραμε. Αλλά “κάτι μέσα μας” έλεγε: η κυρ Αχιλλέας θα λευτερωθεί...
Και λευτερώθηκε!!! Χρειάστηκε, βέβαια, να κάτσει προφυλακισμένος (στο Ναύπλιο) ένα χρόνο, για μια υπόθεση (τα στημένα του ελληνικού ποδοσφαίρου) που κανείς δεν την κουβεντιάζει πια ούτε για αστείο. Ποιά “στημένα”; Υπάρχουν στοιχεία; Εδώ υπάρχουν μερικοί που αμφισβητούν, με όλο τους το δίκιο, αν υπάρχει καν και καν ποδόσφαιρο στην ελλάδα· για “στημένα” θα μιλάμε;
Έτσι, τον περασμένο Ιούνιο, ο κυρ Αχιλλέας πήρε το απολυτήριο. Έναντι “περιοριστικών όρων”, αλλά δεν γίνεται κι όλας να αποκατασταθεί αμέσως, απ’ την μια στιγμή στην άλλη. Πιο ώριμος και φιλοσοφημένος από ποτέ, ακόμα πιο δημοκράτης από ποτέ (όπως είχε την ευκαιρία να δείξει στη συνέχεια), έγινε δεκτός σαν ήρωας από εκατοντάδες οπαδούς του Ολυμπιακού Βόλου, στις 24 Ιούνη, όταν φτάνοντας στην πόλη κατευθύνθηκε στο ξενοδοχείο Ξενία για μια πρώτη συνέντευξη τύπου. Ένα σύνθημα δονούσε την ατμόσφαιρα, μέσα κι έξω απ’ το ξενοδοχείο: Μπέο - Μπέο - γάμησέ τους Μπέο. Υπήρχαν κι άλλα συνθήματα, αποδείξεις αγάπης και ευγνωμοσύνης του κοινού προς τον κυρ Αχιλλέα. Το ένα πήγαινε: Αχιλλέα ψυχάρα για πάντα στη Βολάρα. Το άλλο Κάποιος ήρθε μεσ’ την παρέα - καλώς ήρθες Αχιλλέα... Είναι βέβαιο ότι μόνο η κοινωνία του Βόλου αλλά ολόκληρη η ελληνική ανάσανε με ανακούφιση για την έξοδο του κυρ Αχιλλέα απ’ την φυλακή. Μια απόδειξη ακόμα, αν χρειάζεται, ότι και δικαιοσύνη υπάρχει, και ανθρωπιά και ευαισθησία - αρκεί να είσαι “σωστός στη δουλειά σου”. Και ο κυρ Αχιλλέας είναι.
Ώσπου να ‘ρθει, όμως, η ευτυχισμένη ώρα της αποφυλάκισης, ο κυρ Αχιλλέας είχε κινήσει γη και ουρανό. Τι απανωτές αιτήσεις αποφυλάκισης.... Τι προσφυγές στο ευρωπαϊκό συμβούλιο ανθρώπινων δικαιωμάτων... Τι επιστολές στους διαδοχικούς προέδρους του Αρείου Πάγου... Το νόημα ήταν απλό κι αληθινό. Πρώτον, ότι οι σε βάρος του κατηγορίες για “στημένα” είναι σκευωρία, καθώς δεν έχει συλληφθεί κανένας που να έχει δωροδοκηθεί (απ’ τον κυρ Αχιλλέα και οποιονδήποτε άλλον) - πράγμα σωστό. Και δεύτερον, ότι οι εναντίον του διώξεις έχουν πολιτικά ελατήρια, για να αποπροσανατολίσουν τον λαό του Βόλου.
Να ένα μικρό απάνθισμα του πείσματος του Μεγάλου Αθώου:

28/7/2011, σε συνέντευξή του (απ’ την φυλακή) στον “novaσπορ FM”, μετά την τιμωρία (υποβιβασμό) του Ολυμπιακού Βόλου:

“...Είμαι υπέρ της κάθαρσης, αλλά δεν πρέπει να παρασέρνουν αθώα στοιχεία. Υπάρχει κάτι στο κατηγορητήριο και δεν το ξέρω; Υπάρχει κάποιος που να είπε πως δωροδοκήθηκε από τον Αχιλλέα Μπέο; Είναι διαφορετικό να στερείς τα όνειρα μιας ομάδας και μιας πόλης χωρίς στοιχεία; Έχει ξεφύγει από κάθε νομική λογική...”

5/8/2011, σε επιστολή προς την πειθαρχική επιτροπή της ΕΠΟ, μεταξύ άλλων υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία - πειστήρια για την καταδίκη του Ολυμπιακού Βόλου και τη δική του, και ζητάει από την επιτροπή να δικάσει με κατά συνείδηση κρίση και να μείνει ανεπηρέαστη από κάθε πολιτική πίεση εντυπωσιασμού, αποπροσανατολισμού και δημοσιογραφικών σκοπιμοτήτων...
22/11/2011, σε προσωπική του επιστολή προς τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου ο κυρ Αχιλλεάς καλεί την ελληνική δικαιοσύνη να τον κρίνει με δικαστική συνείδηση και στη βάση των πραγματικών γεγονότων, και όχι με βάση της περιρρέουσα ατμόσφαιρα που έχουν δημιουργήσει πολιτικές και δημοσιογραφικές σκοπιμότητες...
23/12/2011, σε συνέντευξή του στο βολιώτικο ρ/σ Marconi Radio 96.1 FM:

“...Έχω αδιάσειστα στοιχεία που πολλοί δεν κοιμούνται γιατί γνωρίζουν ότι τα έχω... Θα τραβήξω την υπόθεση ακόμα κι αν δεν έχω να φάω... Και θέλω να πω ότι όλες οι χούντες κάποτε πέφτουνε. Και η συγκεκριμένη χούντα είναι θέμα ημερών ότι θα πέσει...”

22,29/1/2012
Σε διαδοχικές συνεντεύξεις του που δημοσιεύονται πρώτα στο “πρώτο θέμα της Κυριακής” και ύστερα στην “real news της Κυριακής” απειλεί ότι θα φτάσει στα άκρα, ότι θα μιλήσει με ονόματα κάνοντας κάποιους “να χάσουν τον ύπνο” τους. Επαναλαμβάνει ότι είναι θύμα των πολιτικών και του Ν. Πατέρα.
17/2/2012, σε συνέντευξη του στον “novaσπορ FM”:

“... Παραβιάστηκαν τα δικαιώματά μου και το τεκμήριο αθωότητας. Έτσι οδηγήθηκα στη φυλακή. Αισθάνομαι ότι στις 22 Ιουνίου ήρθαν σπίτι μου και με πήραν αιχμάλωτο. Με απήγαγαν. Είναι έγκλημα κατά της δημοκρατίας και της ελληνικής δικαιοσύνης...”

4/5/2012, πάλι σε συνέντευξη του στον “novaσπορ FM”:

“... Κλείνω 11 μήνες στη φυλακή και δεν ξέρω τι αδίκημα έχω διαπράξει. Το τι λέω είναι δικαίωμά μου. Δεν μπορούν να βγαίνουν δικαστές και δημοσιογράφοι και να λένε για ελευθερία, μόνο στα λόγια. Πουλάω τρέλα και λέω ότι θέλω. Θα πάω φυλακή; Κρατούμαι παράνομα. Έχω προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Υπάρχει σάπιο σύστημα...”

Πράγματι, ο κυρ Αχιλλέας, με την βαθιά γνώση της ελληνικής κοινωνίας που έχει αποκτήσει στη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, είναι επίσης και βαθιά πολιτικό πρόσωπο. Οι μύδροι και οι κατηγορίες του σε βάρος του “σάπιου πολιτικού συστήματος” ήταν αδιαπραγμάτευτες, τόσο στα - γράμματά - του - (και τις συνεντεύξεις του) από - την - φυλακή, όσο και στη σημαντική συνέντευξη που έδωσε, πάλι στο ξενοδοχείο Ξενία, στις 25 Ιούνη του 2012. Ποιός Γιώργος Παπαντρέου, ποιός Γερουλάνος, ποιός; Όλοι σκουπίδια είναι (μπροστά στην πύρινη ρομφαία του κυρ Αχιλλέα). Για να καταλάβετε το εκτόπισμα και την βαθιά δημοκρατικότητα του ανδρός, σ’ αυτή την συνέντευξη, έφτασε να αποκαλέσει τον Ηλία “μαλάκα”. Ποιόν “Ηλία”; Αυτόν τον γνωστό, του βόθρου. Το χαρακτήρισε “μαλάκα” όχι βέβαια επειδή έριξε ένα χαστούκι στη Λιάνα Κανέλλη, αλλά επειδή δεν τις έδωσε περισσότερα - μάλιστα... Δεν φταίει κι αυτή για την κατάντια του τόπου; αναρωτήθηκε ρητορικά κάτω απ’ τις επευφημίες του κοινού του. Δεν έχει κι αυτή μερίδιο ευθύνης; Ο κυρ Αχιλλέας φαίνεται ότι μπήκε στη φυλακή σαν ένας απλός οπαδός (διότι, ως γνωστόν, τυπικά δεν είχε καμία σχέση με τον Ολυμπιακό Βόλου πέραν αυτής του απλού οπαδού...) και βγήκε άγγελος εξολοθρευτής.
Κι όπως είναι αναμενόμενο για άνθρωπο που καταταλαιπωρήθηκε φυλακισμένος άδικα και εκδικητικά, ξεκαθάρισε ότι δεν θα ασχοληθεί με τον Ολυμπιακό Βόλου και το ποδόσφαιρο (“το σκέφτομαι” είπε, συγκρατώντας με δυσκολία ένα δάκρυ “αν θα πηγαίνω καν στους αγώνες της αγαπημένης εθνικής ομάδας...”) μέχρι να καθαρίσει το όνομά του.  Κρίμα. Κρίμα που ο κυρ Αχιλλέας δεν ασχολείται πια με το ποδόσφαιρο. Δεν ξέρουμε κι όλας αν το έμαθε, ότι η αγαπημένη του ομάδα (και όχι μόνον αυτή) πήρε ένα αυτόματο εισητήριο, και ξανα-ανέβηκε στην Β εθνική, απ’ τα υπόγεια που την είχαν άδικα χαντακώσει, απ’ αυτούς τους πολιτικούς διώκτες, που έλεγαν ότι και η συγκεκριμένη ομάδα “έστηνε” ματσάκια... Κρίμα που δεν ήταν ο κυρ Αχιλλέας μέρος της μεγάλης προσπάθειας που έγινε (σε διαδρόμους και καφετέριες και μαγαζιά υποθέτουμε...) και είχε επίσης αποτέλεσμα. Όμως δυο λεπτά! Αφού η επιτροφή του Ολυμπιακού Βόλου (και της Καβάλας, και του Ηρακλή) στην Β εθνική (και του χρόνου στην Α...) δεν είναι έργο κυρ Αχιλλέα, τίνος έργο είναι; Μήπως του σιωπηλού, μαρτυρικού, ακόμα (ως πότε όμως;) πολιτικού κρατούμενου κυρ Μάκη;

Ας μείνουμε λίγο σ’ αυτό. Πρόκειται για θαύμα! Μέσα στον Σεπτέμβρη που πέρασε, σαν κεραυνός για τους αμύητους:
Σε εκτέλεση της από 12/9/2012 απόφασης της ΕΠΟ, το Διοικητικό Συμβούλιο της Football League [σ.σ.: οι ιδιοκτήτες και λοιποί συγγενείς των ομάδων της Β εθνικής] ενέταξε τις ομάδες Ολυμπιακός Βόλου, Καβάλα και Ηρακλή στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής Κατηγορίας, τροποποιώντας την προκήρυξη πρωταθλήματος της αγωνιστικής περιόδου 2012 - 13, εις τρόπον ώστε το πρωτάθλημα να διεξαχθεί σε 21 ομάδες και στο τέλος του πρωταθλήματος να προβιβαστούν στη Σούπερ Λίγκα [σ.σ. η Α εθνική...] τέσσερεις ΠΑΕ.
Κι αν δεν πιστεύετε στα θαύματα, τότε να το πούμε διαφορετικά: τέτοιες στιγμές είναι ιστορικές, πολύ περισσότερο απ’ την επαναστατική γυμναστική και άλλα φτηνά που πιστεύουν πολλοί. Ας δείξουμε την ιστορικότητα του θέματος, περιληπτικά.
- Τι και γιατί αυτή η “στα χαρτιά” άνοδος των τριών ομάδων, οι οποίες είχαν υποβιβαστεί κατηγορούμενες οι 2 για “στημένα” και ο Ηρακλής για διάφορες λοβιτούρες, χρέη κλπ; Προφανώς, κατ’ αρχήν, υπάρχει μια δικαίωση, ότι Καβάλα και Ολυμπιακός Βόλου δεν έχουν καμία σχέση με τέτοιες ατιμίες (οπότε, λογικά, όπου νάναι, θα λευτερωθεί και ο κυρ Μάκης...). Όπως τόνισε και ξανατόνισε ο κυρ Αχιλλέας, “υπάρχουν κάποιοι που αποδεδειγμένα δωροκήθηκαν; Όχι!! Ε, λοιπόν;” Συνεπώς, καθώς ζούμε σ’ αυτήν την μεταβατική περίοδο που ζούμε σα “λαός” και σαν “έθνος”, τέρμα οι πολιτικές διώξεις κατά αγνών και ανυποψίαστων ποδοσφαιρικών παραγόντων...
Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι στην “Γ” δεν πέφτει παραδάκι απ’ τις “ενισχύσεις” μέσω οπαπ. Το χρήμα σταματάει στην Β. Ένας λόγος λοιπόν, παραπάνω, για να πάρουν οι αδικοτιμωρημένες ομάδες κατευθείαν το ασανσέρ για την Β αντί να περιμένουν ένα χρόνο και να κερδίσουν την άνοδο με το σπαθί τους (που λέει ο λόγος...).
- Και τι σημαίνει αυτή η απόφαση ότι του χρόνου απ’ την Β στην Α θα ανέβουν 4 ομάδες και όχι 2, όπως τώρα; Σημαίνει ότι στο πρωτάθλημα 2013 - 2014 η Α εθνική θα έχει 18 ομάδες αντί για 16. Έτσι ώστε σ’ ένα χρόνο οι 2 απ’ τις 3 αδικοτιμωρημένες (ίσως και οι 3) να παίζουν στην Α...
Κρίση - ξεκρίση, πρέπει να το παραδεχτούμε και να το παραδεχτείτε ότι μερικά (τα βασικά εδώ που τα λέμε...) δουλεύουν ρολόι σ’ αυτό εδώ το μέρος. Ο καταιγιστικός ρυθμός των αποφάσεων (της Football League για την επιστροφή των 3, και της Super League για την αύξηση των ομάδων από 16 σε 18) δείχνει ακριβώς αυτό που όλοι ονειρευόμαστε σαν οργανωμένο, νοικοκυρεμένο έγκλημα - μπαρντόν, κράτος!!!
Υπήρχε, βέβαια, ένα ζητηματάκι σ’ αυτήν την αλυσίδα ανόδων και αυξήσεων: ο οπαπ. Το συγκεκριμένο κρατικό μονοπώλιο (ως τώρα) τζόγου και των λοιπών οικονομικών δραστηριοτήτων, χρηματοδοτούσε με συγκεκριμένο ποσό κάθε κατηγορία (Α και Β), για 16 ομάδες την πρώτη και 18 την δεύτερη. Η απόδοση δικαιοσύνης, που έκανε φέτος την Β με 21 ομάδες και από του χρόνου με 22 και την Α με 18, αύξανε τις ομάδες· οπότε, αν μοιράζονταν τα ίδια ποσά, θα έπεφτε λιγότερος παράς στην κάθε μία. Έπρεπε ο οπαπ να αυξήσει τα ποσά. Και να επιμηκύνει (“επιμήκυνση”!!) την συμφωνία που είχε κάνει ήδη. Αντί για ετήσια να γίνει τριετής. Γιατί μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί (ο οπαπ), κι άντε μετά να τα βρεις με τους καινούργιους ιδιοκτήτες. Ο οπαπ έκανε για λίγο τον “δύσκολο”, αλλά τελικά υποχώρησε: αύξησε και το ποσό, αύξησε και την διάρκεια της συμφωνίας. Οπότε η δικαιοσύνη έγινε απόλυτη και λαμπερή.
Απέμεινε απ’ όλο αυτό το σβέλτο come back, σαν “ενθύμιο τσαμπουκά”, το “21”. Οι ομάδες που θα παίζουν φέτος στην “Β εθνική”. Λειψός αριθμός, που σημαίνει ότι κάθε αγωνιστική κάποια ομάδα θα ξεκουράζεται... Αλλά και γνήσιος αριθμός, από μια άλλη σκοπιά: τι θέλετε ρε μαλάκες; άμα μας βολεύει και 21,5 ομάδες παίζουν... Στο κάτω κάτω με το “21” έρχονται και εθνικές αναμνήσεις στο νου...
Κρίμα και πάλι κρίμα που ο απλός άνθρωπος κυρ Αχιλλέας δεν συμμετείχε σ’ όλη αυτή την προσπάθεια. Λογικά δεν πρέπει να συμμετείχε, εδώ που τα λέμε, ούτε και ο κυρ Μάκης - τι να κάνει απ’ την φυλακή. Απλά “όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν”...

Πέρα απ’ τους ποδοσφαιρόφιλους, το θέμα δεν πρέπει να απασχόλησε και κανά άλλον. Και όσοι το πήραν χαμπάρι, απλά θα κούνησαν το κεφάλι τους. Δεν είναι όμως κρίμα κι άδικο και λάθος μεγάλο τέτοια γεγονότα να υποτιμώνται; Υπάρχουν, άραγε, πιο καθαρές και δημόσιες αποδείξεις για το παρόν και το μέλλον, την ποιότητα και τα χαρακτηριστικά, του ντόπιου κράτους και καπιταλισμού, απ’ αυτές που απλόχερα προσφέρει ο μαγικός κόσμος του ποδοσφαίρου;
Να θυμίσουμε λοιπόν. Κάποια στιγμή έγινε κάτι σαν “σούσουρο” για “στημένα” ματς στα ελληνικά πρωταθλήματα. Δυστυχώς τα στοιχεία και η επιμονή “κάντε κάτι” προέρχονταν από ξένα (και, προφανώς ανθελληνικά) κέντρα, κάτι εταιρείες στοιχημάτων που έχαναν λεφτά, κάτι fifa, και τα λοιπά.
Παρότι κανείς εδώ δεν ήθελε να “κάνει κάτι”, η απειλή του αποκλεισμού των ελληνικών ομάδων απ’ τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανάγκασε μερικούς “κάτι να κάνουν”. Το “σούσουρο” πήρε μεγαλύτερη έκταση. Φυσικά το “κάτι” ήταν όσο λιγότερο ήταν δυνατόν. Δυο τρεις “ψυχάρες” (της Καβάλας, του Ολυμπιακού Βόλου, της Ηλιούπολης), με δραστηριότητες πλούσιες στην μαύρη ζώνη της συσσώρευσης, κατηγορήθηκαν· “κάτι έπρεπε να γίνει”. Ούτε δημοσιογράφοι, ούτε ποδοσφαιριστές, ούτε διαιτητές, ούτε “παράγοντες” μεγάλων ομάδων - αλλοίμονο. “Κάτι” είπαμε, όχι να διαλύσουμε το μαγαζί!
Απ’ την αρχή πάντως, αφού - όπως σωστά λέει ο κυρ Αχιλλέας - δεν υπήρχαν δωροδοκηθέντες, ήταν σαφές που θα πάει το πράγμα. Θέμα χρόνου, θέμα συγκυρίας, πείτε το όπως θέλετε. Τελικά η αλήθεια ξαναέλαμψε.
Μπορεί βέβαια να αναρωτηθεί κανείς αν αυτήν την τόσο λαμπερή (ποδοσφαιρική και όχι μόνο) αλήθεια θα την φάνε εις τα ευρώπας. Αλλά εκεί που έχει φτάσει η πατρίς, απ’ την μια έχει ανάγκη αλλά απ’ την άλλη έχει χεσμένη πατόκορφα και την ευρώπη και τους παλιογερμανούς, κι όλους αυτούς τους δήθεν “κυριλέδες”. Γενικά μιλώντας πάντως ας μη νομίσει κανείς ότι “δεν ξέρουν” και δεν το κουβεντιάζουν το ελληνικό πράγμα, και όχι μόνο το ποδοσφαιρικό, εις τα ευρώπας και πιο πέρα. Το “κράτος μαφία” (ή “μαφία κράτος”) είναι μια κοινότοπη παραδοχή.... 
Πάντως κανείς δεν λέει ότι δεν χρειάζονται και οι μαφίες...