άστεγοι (ούτε, καν, σε σκηνές)

Τα μέλη της “πανελλήνιας ομοσπονδίας ιδιοκτητών ακινήτων” θα πρέπει να ήταν απ’ τους δραστήριους του “κινήματος δεν πληρώνω το χαράτσι” - ή κάνουμε λάθος; Συνεπώς οι πολιτικοί φίλοι τους θα πρέπει να χάρηκαν ιδιαίτερα για την μεγάλη νίκη που πέτυχαν - εναντίον των ενοικιαστών. Χάρη στις “ασφυκτικές πιέσεις” της “π.ομ.ιδ.α.”, ένα απ’ τα θεματάκια που τους απασχολούσε τακτοποιήθηκε με δέκα αράδες μέσα σ’ έναν “πολυνόμο” με πολλά ποδάρια, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης, και άρα ισχύει. Πρόκειται για την διευκόλυνση έξωσης “δύστροπων” ενοικιαστών. Είναι, δε, “δύστροποι” οι ενοικιαστές που δεν πληρώνουν τα νοίκια τους, ή καθυστερούν σημαντικά - επειδή, προφανώς, δεν έχουν να πληρώσουν.
Χρειάζεται να θυμίσουμε τι ακριβώς σημαίνει εμπορική εκμετάλλευση κατοικίας; Χρειάζεται να θυμίσουμε ότι αυτού του είδους η εμπορική εκμετάλλευση είναι μια μηχανή που κόβει λεφτά, αφού η “απόσβεση” της “αρχικής επένδυσης” (του κόστους αγοράς ενός διαμερίσματος δηλαδή) γίνεται πολύ γρήγορα σε σχέση με την μέση διάρκεια ζωής του “κεφάλαιου”, και άρα επικερδούς εκμετάλλευσής του; Χρειάζεται να θυμίσουμε ότι το νοίκι είναι κλασσική μορφή προσόδου, και ότι οι ιδιοκτήτες που εισπράττουν νοίκια, στη συντριπτική τους πλειοψηφία (υπάρχουν κι εξαιρέσεις...) διαμορφώνουν την ανάλογη κουλτούρα και συνείδηση; Ή μήπως χρειάζεται να θυμίσουμε τι σημαίνει να πληρώνεις νοίκι, να είσαι ενοικιαστής, να ψάχνεις για σπίτι, και τα λοιπά και τα λοιπά; Είναι πασίγνωστο πως οι εργαζόμενοι ενοικιαστές σπιτιών ανήκουν, μιλώντας γενικά αλλά όχι απόλυτα, στα πιο πληβειακά στρώματα της κοινωνικής ιεραρχίας. Διαφορετικά θα ήταν ιδιοκτήτες τουλάχιστον του κεραμιδιού πάνω απ’ το κεφάλι τους (το οποίο πιθανότατα θα χρωστούσαν σε κάποια τράπεζα...)
Ο νόμος 4055/2012 έχει γενικό τίτλο “δίκαιη δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής” και τροποποιεί νόμους και διατάξεις που αφορούν ... τα πάντα. Διαθήκες, διαζύγια, κληρονομιές, πτωχεύσεις, όρκους, πλήθος αδικημάτων, αρμοδιότητες δικαστηρίων, κλπ κλπ. Μέσα σ’ όλα αυτά, στα άρθρα 15 και 19 του νόμου, τακτοποιείται το αίτημα των ιδιοκτητών να πετάνε στο δρόμο πιο γρήγορα τους ενοικιαστές αν δεν πληρώνουν. Ως τώρα οι ενοικιαστές μπορούσαν να επωφεληθούν απ’ το ότι οι σχετικές αγωγές / δίκες των ιδιοκτητών καθυστερούσαν, οπότε μπορούσαν να μείνουν στο σπίτι (πριν την έξωση) 6 ή 8 μήνες - χωρίς (φυσικά) να πληρώνουν. Τώρα οι ιδιοκτήτες μπορούν να ξεκινούν την έξωση με μόλις 15 ημέρες καθυστέρηση πληρωμής ενοικίου, ενώ τους δίνονται διάφορες δυνατότητες για να πετάνε τους ενοικιαστές τους στο δρόμο πολύ γρήγορα.

Δεν είναι μόνο οι ενοικιαστές που μπαίνουν στη σειρά. ‘Εχει και για άλλων την γούνα ράμματα. Στο ίδιο πνεύμα “δικαιοσύνης”, στο άρθρο 24 του νόμου προβλέπεται ότι: “Όποιος επαιτεί από φυγοπονία ή φιλοχρηματία ή κατά συνήθεια τιμωρείται με κράτηση έως έξι (6) μήνες ή με πρόστιμο έως τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ. H χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μαζί με την ποινή της κράτησης." Ακόμα δεν προβλέπονται καταναγκαστικά έργα για τους ζητιάνους, όμως μπορούμε να φανταστούμε ότι το λιγότερο που θα πετύχει η απειλή της εφαρμογής αυτού του νόμου θα είναι την εμφάνιση ενός νέου κλάδου νταβατζιληκιού (αν δεν έχει δημιουργηθεί ήδη), το εμπόριο “προστασίας” σε ζητιάνους.
Το άρθρο 37 του 4055/2012 είναι εκείνο που έλυσε τα χέρια της αστυνομίας να μπουκάρει σε σπίτια που μένουν μετανάστες και να τους δένει για “υγιεινομικούς λόγους”, εκκενώνοντας τα κτίρια. Παρότι είναι πασίγνωστο ότι οι ιδιοκτήτες σε τέτοιες περιπτώσεις γδέρνουν κυριολεκτικά τους μετανάστες που δεν έχουν χαρτιά ή/και λεφτά (πληρώνουν νοίκι με το κεφάλι), η μπατσοδιαχείριση του θέματος δεν γίνεται, βέβαια, για το καλό των μεταναστών και της ποιότητας της ζωής τους.
Τέλος, απ’ όσα μπορέσαμε να καταλάβουμε (μιας και τέτοιοι νόμοι έχουν συνέχεια τροποιητικές παραπομπές σε προηγούμενους, και τέτοιες γνώσεις δεν τις έχουμε) το άρθρο 38 του ίδιου νόμου, προβλέπει ποινές έως 6 μήνες κράτηση και ως 3000 ευρώ πρόστιμο αφού απαγορεύεται “...η εγκατάσταση σκηνών ή στάθμευση τροχόσπιστων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες, παρυφές δημόσιων δασών, δάση, και εν γένει κοινόχρηστους χώρους...” (άρθρα 9 και 10 του νόμου 392/1976). Και οι ιδιοκτήτες camping είναι αναξιοπαθούντες (προφανώς), οπότε φέτος το καλοκαίρι μην σας παραξενέψουν ακόμα μεγαλύτερες “πιέσεις” των μπάτσων στις παραλίες... Όμως και όσοι μείνουν άστεγοι χάρη στις fast (ή μη...) εξώσεις πρέπει να πληρώνουν - τι στο διάολο; Για υγειονομικούς λόγους, για λόγους προστασίας του τουρισμού, ή επειδή απλά είναι “δίκαιο”. 

Αστικό camping. Όχι “αγανακτισμένων”, απλά άστεγων. Συνηθίζεται πια σ’ όλα τα πολιτισμένα μέρη του κόσμου...

Επιστρέφοντας στην προστασία της αστικής (urban) προσόδου, τουτέστιν των ιδιοκτητών έναντι των ενοικιαστών τους: προφανώς οι δεύτεροι δεν είναι ιδιαίτερα καλοδεχούμενοι σαν “δεν πληρώνω” απ’ τους καθεστωτικούς φίλους - των - αδυνάτων. Ειδ’ άλλως στη θέση του διαταξικού αντι-χαρατσικού αγώνα θα είχαν φροντίσει για δράσεις υπέρ των ενοικιαστών. Φυσικά μπορεί ενόψει κάποιων μελλοντικών εκλογών κάτι να θυμηθούν· όμως ως τώρα έδειξαν (και σε σχέση μ’ αυτό το θέμα) την ταξική τους οπτική.
Από την άλλη μεριά το ζόρι του ενοικίου (και του να μην έχεις να το πληρώσεις) έχει μεγαλώσει εκθετικά, για εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους / ανέργες, απλήρωτους (αν και δουλεύουν) ή με μισθό “σκατά λεφτά” - you know. Υπάρχουν περιπτώσεις συναινετικής μείωσης του ενοικίου· αλλά για να “πιέζει” η ομοσπονδία των ιδιοκτητών και να πετυχαίνει την ενίσχυση του νομικού της οπλοστασίου, σημαίνει ότι έχει πολύ κρέας να ρίξει στον πάγκο. Κάτι κοινωνικό, οργανωμένο, δυνατό, που να χωράει όλες αυτές τις χιλιάδες των ενοικιαστών πρέπει να γίνει (και) εδώ - διαφορετικά ο ζόφος θα είναι βαρύς και βαθύς.