οι αληθινοί Άθλιοι των Αθηνών

... Σημαντικό θέμα, αποτελεί η αναστροφή της τάσης υποβάθμισης του περιβάλλοντος το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου μας, χώρου. Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια ένας δακτύλιος παραεμπορίου έχει ως θηλιά περισφίξει το κεντρικό μας κτίριο.
Διακινητές αυτού του παραεμπορίου είναι κατατρεγμένοι και εξαθλιωμένοι μετανάστες: άνθρωποι που, λόγω της οικονομικής τους ανέχειας, έχουν γίνει θύματα, ποιός ξέρει ποιών κέντρων και ποιών κυκλωμάτων διακίνησης παράνομου εμπορίου.
Το πανεπιστήμιό μας εισπράττει καθημερινά τα αποτελέσματα μιας ανύπαρκτης μεταναστευτικής πολιτικής και τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ευρύτερης περιοχής του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Ως ΑΕΙ, επιθυμούμε την ασφάλεια και το σεβασμό του ιστορικού μας κτιρίου, καθώς και των μελών της κοινότητάς μας που καθημερινά εργάζονται σε αυτό. Το Πανεπιστήμιό μας δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως κέντρο παραεμπορίου.

Η ντόπια διανόηση έχει και νύχια, έχει και δόντια. Ειδικά κυνόδοντες. Αυτός που υπογράφει τα παραπάνω λέγεται Κωνσταντίνος Γάτσιος, είναι πρύτανης της ασοεε, καλοσπουδασμένος οικονομολόγος, δικτυωμένος ανάλογα. Η επιστημοσύνη του ξεχυλίζει από παντού. Απ’ την ιδέα περί “αναστροφής της τάσης”, ως την ανθρωπιστική (για τέτοια την πουλάει υποθέτουμε...) και ταυτολογική διαπίστωση ότι οι “κατατρεγμένοι και εξαθλιωμένοι μετανάστες (διακινητές του παραεμπορίου...) έχουν πέσει θύματα κυκλωμάτων διακίνησης παράνομου εμπορίου”. Το γραφικότερο και δραματικότερο ωστόσο είναι η θηλιά που περισφίγγει το κεντρικό (του) κτίριο! Άψογες σκέψεις χωροφύλακα, διατυπωμένες με ευκρίνεια οθόνης πλάσματος. 

Δεν θα περιμέναμε από αξιωματούχους του καθεστώτος (και τα πανεπιστήμια είναι οργανικό τμήμα του καθεστώτος, υπεύθυνα για την οργανωμένη αποβλάκωση υψηλού επιπέδου) να πουν ποιοί και κυρίως γιατί απλώνουν τα σεντόνια και την πραμάτεια τους σε πεζοδρόμια γύρω απ’ τα ελάχιστα πανεπιστήμια του κέντρου της Αθήνας. Τα μάτια και τ’ αυτιά του κυρ πρύτανη είναι, επ’ αυτού και παρόμοιων ζητημάτων, εγκατεστημένα στο υπουργείο δημόσιας τάξης. Αλλά νομίζουν αυτοί οι (κατά την άποψή τους) εκφραστές του καθεστωτικού πνεύματος ότι μπορούν να κοροϊδεύουν;
Είναι γνωστό ότι υπάρχει μια κάποια αντίθεση μεταξύ των πανεπιστημιακών του υπουργείου παιδείας, σε ότι αφορά το επιχειρησιακό μοντέλο ιδιωτικοποίησης των ιδρυμάτων που προωθεί το δεύτερο. Όμως τέτοιου είδους αντιθέσεις συμφερόντων και προσανατολισμών (με τον ίδιο όμως στόχο) δεν εκδηλώνονται σαν μετωπικές αναμετρήσεις, του είδους οι οργανικοί διανοούμενοι ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο ή κάτι παρόμοιο. Όχι. Πρόκειται για τριβές σε μερικές αρθρώσεις της γενικής κρατικής, παρακρατικής και καπιταλιστικής λειτουργίας· ενόσω άλλες λαδώνονται ακόμα καλύτερα.
Οι πανεπιστημιακοί που είναι σε μικρότερο βαθμό βουτηγμένοι στα σκατά το παραδέχονται. Εξ’ αιτίας των προβλημάτων με το υπουργείο παιδείας, ένα άλλο υπουργείο (το δημόσιας τάξης) τους “πιέζει”, με το δικό του ρεπερτόριο φυσικά. Στο προσοδικό πάρε δώσε μεταξύ διαφορετικών μηχανισμών της ίδιας μεγαμηχανής, το να τα στηλώνουν κάποιοι εδώ σημαίνει ότι πρέπει να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις αλλού. Κόλπα μαφιόζικα. Το αλλού εν προκειμένω είναι το σύμπλεγμα της ασφάλειας. Το κέντρο της Αθήνας δεν είναι βέβαια ζήτημα που αφορά το σύνολο των πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών· ένα μικρό μονάχα μέρος τους. Όμως ο καθένας καλείται να “δώσει” ανάλογα με τα προσόντα του.

Το γιατί, τώρα, το υπουργείο δημόσιας τάξης αποφάσισε ότι λίγες δεκάδες υπαίθριων μικροπωλητών είναι “πρόβλημα υποβάθμισης του κέντρου της πόλης” είναι θέμα όχι τόσο απλό όσο φαίνεται από πρώτη ματιά. Το αφήνουμε σε συντρόφους και συντρόφισσες που έχουν αναλάβει σχετικές πρωτοβουλίες. Το βασικό είναι πως η απόφαση της δημόσιας τάξης γίνεται αυτόματα “πανεπιστημιακός - λόγος - για...”. Κι αν προσέξει κανείς τις εκφράσεις, την σύνταξη, και την “επιχειρηματολογία” του κυρ πρύτανη, μπορεί να συμπεράνει εύκολα ένα απ’ τα δύο: είτε ότι την έκκλησή του την έγραψε ένας κατώτερος υπάλληλος της ασφάλειας κι αυτός απλά την υπέγραψε· είτε ότι τα πτυχία του στο Καίμπριτζ τα πήρε δόλια, αφού το εκφραστικό επίπεδό του είναι εκείνο επαρχιακού χωροφύλακα.
Όμορφα και γλυκά λοιπόν, στις πλάτες των μεταναστών απ’ την σενεγάλη, το μπαγκλαντές και αλλού, που ρητά και κατηγορηματικά επαναλαμβάνουν ότι εμείς δεν θέλουμε να πουλάμε ναρκωτικά (πράγμα που αποκαλύπτει ένα μέρος των μεθοδεύσεων της δημόσιας τάξης σε βάρος τους), αναδύεται η σχέση της πανεπιστημιακής (και όχι μόνο) ιντελιγκένσιας με τα πιο αιμοβόρα τμήματα του βαθέος κράτους. Το αλισβερίσι, το αληθινό παραεμπόριο εκδουλεύσεων μεταξύ τους είναι η μία πλευρά. Η ιδεολογική ταύτιση είναι μια άλλη.
Ο κυρ πρύτανης, που βγάζει μεροκάματο (;) σαν βιτρίνα της Κατεχάκη, πιθανότατα δεν ξέρει ότι πρέπει κι αυτός να βάλει το χέρι του ώστε μερικοί ακόμα μετανάστες να πέσουν στα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος σα βαποράκια πρέζας και κόκας. Δεν είναι μέρος της δουλειάς του να το ξέρει. Ποιό είναι όμως το “αδίκημα” που αυτός αναγνωρίζει σε βάρος των μικροπωλητών επί της Πατησίων, στα πέριξ της ασοεε; Η θηλιά!!!! Ναι, πάνε να πνίξουν οι παλιάνθρωποι πρώτα τα ντουβάρια και ύστερα το πανεπιστημιακό εμπόριο εξειδικευμένης βλακείας με λαθρεμπόριο τσαντών! Πάνε να πνίξουν την πανάκριβη (και πανάθλια) απομίμηση του “ελεύθερου πνεύματος” (αυτό δεν είναι τα ιδρύματα;) με φτηνές απομιμήσεις μικροπραγμάτων! Πάνε να πνίξουν την λευκότητα του διανοητικού παλιμπαιδισμού με την μαυρίλα των κορμιών τους!!! Αφού ο κυρ πρύτανης κατάλαβε την “θηλιά”, γιατί δεν το πάει λίγο πιο πέρα, να μιλήσει για οργανωμένο σχέδιο και σκευωρία σκοτεινών (ολοφάνερα σκοτεινών!) δυνάμεων; Ίσως το κωμικοτραγικό κρεσσέντο το φυλάει για αργότερα.
Απ’ την άλλη, επειδή οι οργανικοί διανοούμενοι δεν πρέπει να φαίνονται ότι φοράνε στολή, λίγες σταγόνες ανθρωπιστικών κοινοτοπιών είναι απαραίτητες. Κατατρεγμένοι και εξαθλιωμένοι... Κατατρεγμένοι από ποιούς; Εξαθλιωμένοι από ποιούς; Από μόνοι τους (προφανώς). Και, σε κάθε περίπτωση, ο κυρ πρύτανης θέλει να διατηρήσει - το - περιβάλλον - καθαρό· δεν σκοπεύει να λύσει τα προβλήματα του κόσμου! Θέλει να υπάρχει σεβασμός στο ιστορικό (του) κτίριο. Και θέλει, οπωσδήποτε, αυτό που πουλάει κάθε ασφαλίτης, κρατικός ή παρακρατικός. ΑΣΦΑΛΕΙΑ! Από τι; Μα η “ασφάλεια” είναι αξία καθ’ εαυτή!

Πιάνοντας την συστημένη σέντρα του κυρ πρύτανη, ο ασφαλίτης δημοσιογράφος θα βγει μπροστά σε κενή εστία. Στη νομιμόφρονα “καθημερινή” στις 20 Γενάρη κάνει κι αυτός το δικό του μεροκάματο:

... Ετσι, ο κ. Γάτσιος, σπάζοντας τον νόμο της σιωπής και του φόβου που έως τώρα υπερίσχυαν, ενημέρωσε την Εισαγγελία Αθηνών για την κατάσταση, θέλοντας να καταδείξει ότι όσα γίνονται είναι ποινικά κολάσιμες πράξεις, και όχι ενέργειες για τις οποίες αρμόδια είναι η Επιτροπή Δεοντολογίας του ιδρύματος στην οποία παραπέμπονταν έως τώρα. Η απόφαση του κ. Γάτσιου βρήκε την αμέριστη στήριξη διδασκόντων και διοικητικού προσωπικού του ιδρύματος, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», και εξοργισμένοι κάτοικοι της περιοχής, απειλούν με αγωγές κατά του Ελληνικού Δημοσίου, καθώς η περιοχή υποβαθμίζεται λόγω του παρεμπορίου και του ευρύτερου κλίματος φόβου.
... Οι αναρχοαυτόνομοι έχουν εδώ και χρόνια καταλάβει χώρο-στέκι στο υπόγειο της ΑΣΟΕΕ και πλέον εκεί προσφέρουν άσυλο στους λαθρομετανάστες, που πουλούν την πραγμάτεια τους στους γύρω δρόμους. Στο στέκι καταφεύγουν λαθρομετανάστες κατά τις επιχειρήσεις-σκούπα της ΕΛ.ΑΣ.

“Νόμος της σιωπής και του φόβου” (αυτό που λένε “ομερτά”; δηλαδή ο κυρ πρύτανης είναι όμηρος της μαφίας; τς τς τς...), “εξοργισμένοι κάτοικοι της περιοχής” (γνωστοί αυτοί, εγγυημένα τσιράκια του οργανωμένου εγκλήματος) και ... ο άξονας του κακού απ’ την άλλη. Αναρχοαυτόνομοι και λαθρομετανάστες.

Όταν συμβαίνει σύγκλιση, συν-λειτουργία και ταύτιση των μηχανισμών δημόσιας τάξης, του παρακράτους και της ιντελιγκένσιας (λέει η Ιστορία) διαμορφώνεται ένα ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας. Δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα που να μην είχε μαζί του (και να μην χρησιμοποίησε) μεγάλο μέρος διανοούμενων· και, οπωσδήποτε, το μεγαλύτερο μέρος εκείνων που είναι έμμισθοι. Των πανεπιστημιακών δηλαδή. Αντίθετα απ’ την συνηθισμένη μυθολογία, οι χωροφύλακες τους χρειάζονται τους “ανθρώπους του πνεύματος”. Τους χρειάζονται όχι μόνο για τα χαμαλίκια (του είδους που μνημονεύουμε πιο πάνω απ’ τον κύριο Γάτσιο), που στο κάτω κάτω είναι ευκαιριακά, αλλά και για κάτι πιο σοβαρό. Για να μαντρώνεται μεθοδικά η σκέψη, η συναίσθηση. Οι ακαδημαϊκοί μπάτσοι είναι το ίδιο μπάτσοι με τους υπόλοιπους, με άλλη, πιο λεπτή αποστολή.
Οπότε, το ζήτημα των μικροπωλητών είναι το ένα το κρατούμενο. Το ζήτημα των μικρόνοων και των μικροπρεπών “πνευματικών ανθρώπων” είναι ένα δεύτερο... Το ζήτημα της εξουσίας τους είναι η συνέπεια. Εκείνοι οι άρχοντες που θέλουν να κάνουν κουμάντο καθισμένοι πάνω στις λόγχες (για να θυμηθούμε την διάσημη κουβέντα του Ναπολέοντα) πρέπει να βοηθηθούν να κάτσουν πιο βαριά. Το αξίζουν, όσο τον μισθό τους.

Το φάγαμε στη μάπα στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, με τα Εξάρχεια: το “άβατο”! Όταν οι κομπλεξικοί και οι φασίστες δεν μπορούν να περπατάνε “ήσυχοι”, τότε έχουμε “άβατο”! Τώρα η καθεστωτική δημαγωγία φροντίζει να ξαναστηρίξει τον μισανθρωπισμό των ντόπιων, οπότε το “άβατο” πρέπει να εξαπλωθεί. Όλο και περισσότερες περιοχές της πρωτεύουσας “καταλαμβάνονται” από ημιπαράνομους (! καινούργια κατηγορία: ημιπαράνομοι.... απ’ την μέση και πάνω “νόμιμοι”, απ’ την μέση και κάτω “παράνομοι”!) αλλοδαπούς, που συνωστίζονται (όχι ρε μαλάκα δημοσιογράφε! τη λέξη “συνωστισμός” δεν πρέπει να τη λες.... θυμίζει την καταστροφή της Σμύρνης...) στα στενά δρομάκια, συμπλέκονται μεταξύ τους, ληστεύουν τους διερχόμενους ντόπιους ή τουρίστες (τον φωτογράφο πάντως δεν τον φέρμαραν), οδηγούς και πεζούς, τραυματίζοντας ή και σκοτώνοντας κάποιους απ’ αυτούς, γεγονότα που σε αρκετές περιπτώσεις αποσιωπούνται πλήρως από τις Αρχές...
Ε, όχι!!! Ε, όχι!!!!! Και η αστυνομία κάνει πλάτες στους κλέφτες και δολοφόνους ημιπαράνομους; Πως να το χωρέσει ανθρώπου νους αυτό; Το χωράει πάντως ένα απ’ τα πολιτικά clan του νεοφασισμού, ο όμιλος Αλαφούζου (η φωτογραφία και το απόσπασμα της λεζάντας είναι απ’ το περιοδικό “Κ”, 31/12/2011).
Και τώρα το κουίζ. Ποιός είναι το alter ego του άλλου; Ο δημοσιογράφος του πανεπιστημιακού ή ο πανεπιστημιακός του δημοσιογράφου;