ζει ο βασιλιάς αντιαμερικανισμός; εεε...

Η επίσκεψη του αμερικάνου αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στην Αθήνα πέρασε ασυνήθιστα απαρατήρητη απ’ τους τόσους, και τόσο μαχητικούς, “αντιαμερικάνους πατριώτες” - ή κάνουμε λάθος; Να φταίει η αγωνιστική κούραση τόσων μηνών; Ή τίποτα άλλο; Μια πιο ρεαλιστική αντίληψη περί “εθνικού συμφέροντος”, ας πούμε; Μάλλον αυτό - γιατί αν πλησίαζε στα περίξ του Συντάγματος καμιά Μέρκελ, θα βλέπατε...
Ο σκοπός της συγκεκριμένης επίσκεψης ήταν μάλλον ομιχλώδης, και μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει κανείς. Ο κύριος στόχος της μίνι περιοδείας του Μπάιντεν στην ανατολική Μεσόγειο δεν ήταν στην Αθήνα αλλά στην Άγκυρα: το αμερικανικό καθεστώς ενδιαφέρεται αφ’ ενός για την τουρκική τακτική σ’ ότι αφορά την συρία, αφ’ ετέρου για το μέλλον των σχέσεων της Άγκυρας με το Τελ Αβίβ...
Ο Μπάιντεν είναι ένας απ’ τους πιο φιλοϊσραηλινούς πολιτικούς θεατρίνους της κεντρικής σκηνής στις ηπα, στις τάξεις των “δημοκρατικών”. Τόσο πολύ ώστε έχει αυτοχαρακτηριστεί δημόσια σαν “σιωνιστής”, οπαδός δηλαδή του “μεγάλου ισραήλ”. Τόσο φίλος του Τελ Αβίβ είναι ο Μπάιντεν, ώστε μετά την σφαγή στο Mavi Marmara είχε καλύψει τις ενέργειες του ισραηλινού στρατού: Κοιτάξτε, θεωρώ ότι το ισραήλ έχει το απόλυτο δικαίωμα να υπερασπίζει την ασφάλειά του... Εννοώ... κοιτάξτε... μπορεί εσείς να κρίνετε αν το ισραήλ έπρεπε να σκοτώσει αυτούς τους ανθρώπους πάνω στο πλοίο ή όχι - αλλά η αλήθεια πάνω στο θέμα είναι ότι το ισραήλ έχει το δικαίωμα να ξέρει, είναι σε πόλεμο με την Χαμάς, έχει το δικαίωμα να ξέρει λοιπόν εάν μεταφέρονται λαθραία όπλα. Το AIPAC, μία απ’ τις μεγάλες οργανώσεις του πανίσχυρου  ισραηλινού λόμπυ στις ηπα, είχε πανηγυρίσει αμέσως μετά: Είναι ξεκάθαρα φίλος του ισραήλ, και αυτά που είπε χρειάζονταν μεγάλο κουράγιο εκ μέρους του, μπροστά στην παγκόσμια κριτική... ήταν μια απ’ τις διθυραμβικές ανταποκρίσεις.

Μα είναι στ’ αλήθεια φίλος μας!! Να, με τη μούτζα έτοιμη κυκλοφοράει,
να την χώσει (στον διπλανό του)...

Οπωσδήποτε ο Μπάιντεν δεν έφερε μαζί του εκατομμύρια δολάρια, παρά το σχετικό αστειάκι του προς τον Παπούλια. Μια 200αριά ή 400αριά (μεταχειρισμένα) τάνκς Abrams είναι το τελευταίο δώρο της Ουάσιγκτον προς την Αθήνα, και έλληνες εφοπλιστές (λέει...) θα τα μεταφέρουν δωρεάν στην πατρίδα... Σιγά! Θα παρατηρούσε κανείς ότι τα τανκς είναι στον αντίποδα των χειμαζόμενων (ελληνικών) banks· όμως, απ’ την άλλη, είναι αξιοσημείωτο ότι οι έλληνες εφοπλιστές παίζουν και στα δύο ταμπλό. Πέρα απ’ αυτό, και παρά τα μεγάλα ζόρια του ελληνικού καθεστώτος (ή, ίσως, και εξαιτίας τους), η ΑΘήνα είναι ένας παλιός και φτηνός αυτήν την εποχή σύμμαχος της Ουάσιγκτον - όπως και του Λονδίνου. Έχει γίνει επίσης σύμμαχος του Τελ ΑΒίβ. Τελικά, όσο συμβολική κι αν ήταν η επίσκεψη του αμερικάνου αντιπροέδρου, δεν παύει να είναι ένας συμβολισμός με ζουμερά υπονοούμενα.
Πώς και αποκοιμήθηκαν λοιπόν οι ντόπιοι αντιαμερικάνοι, ειδικά αυτοί της αριστεράς, τέτοιους καιρούς; Πώς και παρέλειψαν να υποδεχτούν τον Μπάιντεν “όπως του αξίζει”, υπενθυμίζοντας τις σφαγές στο ιράκ και στο αφγανιστάν; Που έγειρε και γλάρωσε το “φονιάδες των λαών...”, ε; Δεν είναι εδώ “άβυσσος η ψυχή...”. Τις ίδιες ημέρες, έχοντας έρθει νωρίτερα πάντως, βρίσκονταν στην Αθήνα και κάποιοι άλλοι εκλεκτοί φίλοι: αντιπρόσωποι της goldman sacks. Οι φήμες που θέλουν τον αμερικανικό υπερκαθεστωτικό χρηματοπιστωτικό κολοσσό να απλώνει χέρι σωτηρίας στην εθνική τράπεζα μπορεί να είναι σκέτες φήμες· αλλά οι ceo της goldman sacks δεν ήρθαν στα μέρη μας για καφέ. Για δουλειές ήρθαν - δουλειές τραπεζικές.
Συνεπώς, η σιγή του εντόπιου αντιαμερικανισμού κατά την παρουσία του φονιά - των - λαών Μπάιντεν στην Αθήνα, είναι άλλη μια επίδειξη εθνικής υπευθυνότητας, στα μουλωχτά και χωρίς πολύ πολύ ντόρο· η ειδικότητα όλων των τάσεων της ντόπιας αριστεράς. Ακόμα και τα δημοσιεύματα των αντίστοιχων εφημερίδων (τους) ήταν στο όριο του “απόλυτα αναγκαίου”.
Το έχουμε ξαναπεί. Στο ρόλο των καθεστωτικών, σημασία έχουν όχι μόνο αυτά που λένε ή κάνουν, αλλά κι εκείνα που δεν κάνουν. Αυτά τα τελευταία είναι εύκολο να περνάνε απαρατήρητα, αφού δεν κάνουν θόρυβο και δεν συνιστούν εκείνο που στο Θέαμα ονομάζεται “γεγονότα”. Το πραγματικό γεγονός, λοιπόν, σχετικά με την επίσκεψη Μπάιντεν, ήταν ότι έγινε ευμενώς δεκτός απ’ το σύνολο του πολιτικού φάσματος. Κι αυτό σημαίνει πολλά, ειδικά εάν συνδυαστεί με την μανιακή (έως απόλυτης βλακείας) αντιγερμανική / αντιεε ρητορική πολλών και διαφόρων...
Οι αμερικάνοι είναι φίλοι μας: μάλλον... ίσως... παίζει... θα δούμε... που να τρέχεις τώρα...