απλά μαθήματα φυσικής (της κρίσης)

εικ. 1: Κατ’ αρχήν έχουμε κάτι που δεν φαίνεται, αν και έχει συμβεί. Η θάλασσα είναι ήρεμη, αλλά κάποιος έχει βουλιάξει. Ποιός; Μαντέψτε: ο γιώταχις... (Είναι η αρχή της φάσης “δεν υπάρχει κρίση, απλά κάνουμε ψαροντούφεκο χωρίς ψαροντούφεκο”...).

εικ. 2: ... Αργά ή γρήγορα (κάλλιο γρήγορα παρά αργά) έρχεται ο σωτήρας. Ο γερανός (της ασφαλιστικής, παρακαλούμε πιάστε το υπονοούμενο πριν είναι αργά...)

εικ 3: Παρότι ο σωτήρας είναι καθ’ όλα έτοιμος και διατεθειμένος να σώσει τον γιώταχι, και ενόσω όλα βαίνουν καλώς ως ένα σημείο, ένας σκληρός νόμος της φυσικής παρεμβάλεται αιφνιδιαστικά. Πιο συγκεκριμένα: μόλις ο γιωταχίς σωθεί απ’ τον βυθό, δηλαδή μόλις βγει απ’ το νερό, βαραίνει (γαμημένε Αρχιμήδη γιατί δεν δουλεύει η άνωση έξω απ’ το νερό;). Οπότε τουμπάρει τον γερανό / σωτήρα και τον παίρνει μαζί του στο νερό. (Είναι η φάση τα “δομημένα χρηματοπιστωτικά προϊόντα” θα σας σώσουν... εκτός αν δεν σας σώσουν).

εικ. 4: Ένας μεγαλύτερος σωτήρας / γερανός είναι απαραίτητος (πείτε το: νέα μέτρα... πείτε το: άλλη μια ένεση ρευστότητας... πείτε το: ...). ) Ο μεγαλύτερος σωτήρας / γερανός, με χαρακτηριστική άνεση, ανασύρει τον γιωταχί στην επιφάνεια... Λέμε τώρα... (Είναι η φάση “το κράτος είναι εδώ”).

εικ. 5: .... Και, συνεχίζοντας το έργο του, προσπαθεί να ανασύρει επίσης και τον προηγούμενο σωτήρα / γερανό (σα να λέμε τράπεζες, χρηματοπιστωτικούς οίκους, κλπ).

εικ 6: Πλην όμως ο ίδιος σκληρός νόμος της φυσικής ξαναεμφανίζεται αμείλικτος. Μόλις ο πρώτος σωτήρας / γερανός βγει απ’ το νερό ξαναβαραίνει, και τραβάει τον δεύτερο μαζί του στο πάτο.
Ηθικό δίδαγμα: παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, κάθε καινούργια προσπάθεια διάσωσης (με όλο και μεγαλύτερους σωτήρες / γερανούς) θα καταλήγει σε αδιέξοδο. Εκτός εάν κάποιο κοινοβούλιο αποφασίσει το μόνο που μπορεί να αλλάξει την ιστορία του (καπιταλιστικού) κόσμου: να καταργήσει επιτέλους το νόμο της βαρύτητας! Just do it!!!