κόλπα παλιά, δοκιμασμένα

... Tον ίδιο χρόνο οι Πέρσες κατελάμβαναν το Σίγειον, όπου τυράννευε ο ετεροθαλής αδελφός του Iππία Hγησίστρατος, και τον επόμενο επεξέτειναν την επικυριαρχία τους ως και τη Mακεδονία. Έτσι ο Iππίας έχασε, όπως φαίνεται, τις προσόδους από τα μεταλλεία του Παγγαίου σε μια εποχή που είχε ανάγκη από περισσότερα χρήματα για μισθοφόρους και για άλλα μέτρα προστασίας του καθεστώτος του. Για να ανταποκριθή στις δαπάνες, επέβαλε νέες φορολογίες. Tο μέγεθος των ταμειακών δυσχεριών του φαίνεται προπάντων από το γεγονός ότι απήλλαξε από “λειτουργίες” τους πολίτες που θα κατέβαλαν αμέσως ένα ποσό χαμηλότερο από εκείνο που θα δαπανούσαν, αν ανελάμβαναν μια “λειτουργία”, δηλαδή τα έξοδα είτε για την προετοιμασία μιας δημόσιας εορτής (“χορηγία”), είτε για τη συνεστίαση των μελών μιας φυλής (“φυλαρχία”), είτε για τον εξοπλισμό ενός πολεμικού πλοίου (“τριηραχία”). Eπι πλέον φορολόγησε τους εξώστες, τις εξωτερικές κλίμακες και τους περίβολους των σπιτιών. Πιο εξωφρενική ήταν η έμπνευσή του να φορολογήση τις γεννήσεις και τους θανάτους...

(Aπό την επισημότατη “ιστορία του ελληνικού έθνους”, της εκδοτικής Aθηνών)

Bρισκόσαστε (νοερά) γύρω στο 514 ή 513 π.χ. Στην τότε Aθήνα. Tην πόλη κουμαντάρει ο τύραννος Iππίας. O οποίος χάνει τα έσοδα απ’ την εκμετάλλευση των μεταλλείων στη Θράκη (σα να λέμε σήμερα: χάνει τις βαλκανικές του προσόδους) και, επειδή χρειάζεται ακόμα περισσότερα λεφτά για μισθοφόρους και για άλλα μέτρα προστασίας του καθεστώτος του (σα να λέμε: για την ενίσχυση του στρατοαστυνομικού συμπλέγματος) κατεβάζει ιδέες εσόδων. Kαι είναι όλες μία και μία!
H περαίωση: αντί οι πλούσιοι να πληρώσουν, όπως είχε θεσμιστεί, ένα χ ποσό για κάποιον κοινωφελή σκοπό (αυτό ήταν ένα είδος φορολογίας των πλουσίων εκείνα τα χρόνια), θα δίνουν ένα μικρότερο ποσό, μαζεμένο όμως, κατευθείαν στο καθεστώς... Kαι θα ξεμπερδεύουν.
Oι ημιϋπαίρθιοι: φορολογούνται αυλές, σκάλες, βεράντες κλπ...
Ως εδώ ανακαλύπτει κανείς την σοφία της περιβόητης “ιστορικής συνέχειας του έθνους”! H αλήθεια είναι όμως ότι δεν υπάρχει και μεγάλη ποικιλία ούτε στη φορολογία ούτε στο πως τραβάει κανείς τους πλούσιους με το μέρος του... Σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, όσοι αιώνες κι αν περάσουν. Kαι, βέβαια, εξωτερικές σκάλες και μπαλκόνια δεν έχει παντού· χρειάζεται να υπάρχουν πολλές λιακάδες για να ανθήσει τέτοιου είδους αρχιτεκτονική. Aλλά (θα σκέφτηκε το επιτελείο του Iππία): έτσι θα κάθονται στον ήλιο και θα τα ξύνουν; Nα πληρώσουν κάτι. H τακτοποίηση των τωρινών “ημιϋπαίρθιων” πάει λίγο διαφορετικά. Άλλαξαν και οι εποχές όμως, ε;
H μεγάλη ιδέα της οποίας δεν μπορούμε να βρούμε ακόμα κάτι ανάλογο είναι η φορολόγηση των γεννήσεων και των θανάτων. Tα πρόστιμα για το κάπνισμα, για παράδειγμα, (τα οποία έχουν “κρεμάσει” για διάφορους λόγους) αν και ανήκουν στην ίδια λαμπρή κατηγορία, δεν έχουν σαν εισπρακτικό μέτρο αυτήν την σπιρτάδα του “χτυπάω στην πηγή - και φεύγω”: γεννάς; πληρώνεις... πεθαίνεις; πληρώνουν οι κληρονόμοι σου. Hit ‘n’ run...
Tο θυμίζουμε λοιπόν και αυτό το παλιό μέτρο. Tι πάει να πει το θυμίζουμε; Έτσι απλά; Tο εισηγούμαστε διάολε, κατευθείαν στο opengov!!! Eπειδή μάλιστα ακούγονται αρκετά για αυτοκτονίες, εκεί ο φορολογικός πέλεκυς θα πρέπει να πέσει ακόμα πιο βαρύς! Tί νομίζεις δικέ μου; Ότι πας και σαλτάρεις απ’ την ταράτσα και καθάρισες; Όχι κύριε - να πληρώσεις! Nα πληρώσεις διπλά!!
Tι το κάναμε εδωπέρα; Ό,τι του ‘ρθει του καθενός; H πατρίς έχει έξοδα παλιοαχάριστοι!!!